কৌতুক-কৰৱী দেৱী

পতি : হেৰা মোকো অলপ ৰাজনীতি শিকাবাচোন।

পত্নী : আগতে কেৰাহীখনৰ তেলখিনি গৰম হৈছেনে নাই আঙুলিটো ভৰাই চোৱাচোন।

পতি : হেই কি কথাবোৰ কোৱা? মাৰিব খুজিছা মোক? 

পত্নী : সেয়াহে, মোৰ ওপৰত বিশ্বাসেই নাই কি ৰাজনীতি শিকিবা। 

পতি : কেনেবাকৈ তেলখিনি যদি গৰম হয়? 

পত্নী : আৰে, সেইখিনি কালিৰে তেল। কেৰাহীখনতে আছিল। মই কেৰাহীখন পাতিছোঁহে মাত্ৰ, ক’ৰপৰা গৰম হব?

পতি : অ’ হয় নেকি হাঃ হাঃ হাঃ! মই মিছাতেই টেনশ্যন লৈ আছিলোঁ। অ’কে ছুইটহাৰ্ট, এয়া চোৱা দিলোঁ ভৰাই আঙুলিটো৷ 

পত্নী : ভেৰি গুড৷

পতি : হেৰা….হে…… ৰা! এইসোপা দেখোন গোটেই উতলা তেল, আই ঔ! মোৰ আঙুলিটো।

পত্নী : এইটোৱেই হৈছে ৰাজনীতিৰ প্ৰথম ট্ৰেইনিং। অৰ্থাৎ ৰাজনীতিত নিজৰ পত্নীকো বিশ্বাস নকৰিবা বুজিলা৷

☆ ★ ☆ ★ ☆