(১) মুখলৈ চালেই ধৰিব পাৰি কাৰনো কিমান সুখ কাৰনো বুকুত লুকাই আছে কত কিমান দুখ হঠাতে আহিল কৰ’ণা মানুহৰ হ’ল যাতনা মুখাৰ আঁৰত লুকাই পৰিল অনেক বৰণৰ মুখ                                 (২) মুখাৰ আঁৰত লুকাই পৰিল অনেক বৰণৰ মুখ কোনেও নেদেখা হ’ল কাৰ কি সুখ কাৰ দুখ কিনো মনলৈ আহে মুখাৰ

এক আছিল হেকা দাদা সদায় চেলাই নহৰু আদা কথাই কথাই এদিন দাদাই বাইদেউক দিলে ৰন্ধাৰ ৱাদা দাদাই ক’লে ফিতাহি মাৰি নিজহাতে ধৰি বেলনা মাৰি, আবেলিটো তুমি যিমান ৰান্ধা মিনিটৰ মোৰ কাম, মিছা কৈছোঁ যদি অমুকা হেকাই এমাহ একো নাখাম। বাইদেৱেও উঠিল দাং খাই উত্তৰ দিলে দাদালৈ চাই, বিয়াৰ পিছতে এদিন আবেলি ৰান্ধিছিলা তুমি ভাত, সেইদিন ধৰি দুনাই লোৱা নাই পাকঘৰৰ পিনে বাট। কাইলৈ বাৰু পৰমান চাম নহৰু বাকলি ময়েই গুচাম। তুমি হ’বা মেইন ৰান্ধনি দিবা মোক গাড়ীৰ চাবি মছলা পাতি

      /১/ উৰহে বোলে অলপ বহ, তেজ পিম আহিলেই মহ। /২/ তেজ খাবলৈ পালে মহে, হাতৰ চাপৰ আৰামত সহে।। /৩/ ৰামৰ নাই অলপো বিৰাম, কাম কৰে নকৰি আৰাম।। /৪/ গোপাল পালৰ কিযে কঁপাল, এপাল গৰুলৈ পালেগৈ নেপাল। /৫/ ৰূপালী ৰঙৰ পিন্ধি কঁপালি, ভূপালীয়ে কৰে বৰ সোৰোপালি।। /৬/ ওফৰাজেং বেবেৰিবাং, জেঙেৰে ভৰিল পাভটি চাং।। /৭/ হুৰ হুৰ বটা চৰাই, হুৰমুৰ নকৰ দিম কৰাই।। /৮/ বটা চৰায়ে পালে বঁটা, বটা আৰু শিলৰ পটা। /৯/ বিচাৰি সিদিনা বৰহমথুৰি, খালোঁ বৰকৈ হাবাথুৰি।।

: জনতা আঁচনিবোৰ জাল তাত মুহিবলৈ জনতা আঁচনি নিদিলে বাৰু নাথাকিব নেকি ক্ষমতা আমিয়ে পূৰাম  মৌলিক প্ৰয়োজন অৰ্থনীতিত এয়া অভিনৱ আয়োজন দেশ মাতৃয়ে পুহি ৰাখিছে কি আচৰিত মমতা : দূৰ্ঘটনা ঘোঁৰাই খালে কমাৰৰ  লোহা ডুবোৱা পানী আইৰণ  আহিল তেজত হিঁ  হিঁয়নীৰ বাণী মালিক বাগী  উফৰাই লৈ গ’ল চোঁচৰাই ভাল বপুৰাই নল’লে পেটাৰ আইন জানি : টমী কুকুৰ বুলি কিয় কোৱা তাৰ নাম টমী মই পঢ়ি থাকিলে সি চাই থাকে জুমি কাষৰ ঘৰৰ মেক্স নলয়  মৰমৰ টেক্স ইমান নেগুৰ লৰাই মাতে

(১) যোদ্ধা আমি, পলকতে হওঁ আপোন পাহৰা অতীত মৰিল গ’ল, সেয়ে কওঁ গুলী মাৰা     শঠামিতিৰৰ দেখোঁ টিঘিল-ঘিলনি     পদূলি-মুখত শত্ৰুৰ দপদপনি ৰাস্তাত চিঞৰোঁ- বোলো আমি নহয় পৰিমৰা৷ (২) নাজানিলোঁ চেতনা খায় নে কাণত পিন্ধে জাতীয় ঐক্যৰ লাইখুঁটাতো ঘূণে বিন্ধে          বিচাৰি আছোঁ শান্তি          গঢ়িমেই সম্প্ৰীতি এলাহ আৰু উদাসীনতাহে ৰন্ধ্ৰে ৰন্ধ্ৰে৷ (৩) ভৱিষ্যত কি হ’ব ভাবি নাপাওঁ একো পাৰ বৰ্তমান যে ছাল-বাকলি নাইকিয়া গাৰ          আছিল সুন্দৰ চেহেৰা

মধ্যবিত্ত পিতৃ-মাতৃ, পত্নী-পৰিয়াললৈ গৰম কাপোৰৰ পেকেট উদং হ’ল পকেট যেন দেৱালীৰহে ৰকেট ভাবি আছে বৰুৱাই বাছত দোলা খায় তোৰ সৈতে আকৌ এবছৰ অ’ মোৰ পুৰণি জেকেট। জিন্দাবাদ জীৱন ঝাল মুড়ি ভাই সেহাই সেহাই প্ৰেম অমৃত পানী বুলি মাজে মাজে খায় সিয়ো যদি জলা হয় চকুৰ পানী বয় মৰণলৈকে যেন পানী ছবি আকোঁ ঘঁহাই ঘঁহায়। শংকা ৰাজনীতি যদি অৰ্থনীতিৰ আন এটা ৰূপক তেতিয়া সেৱাহে জনাওঁ তোমাৰ জ্ঞানৰ টোপক উৱাদিহ ক’তো নাই জনতাৰ হায় হায় বতাহৰপৰা বচাইছে কেৱল নিজৰ জীৱন দীপক। ☆

নির্বাচনী ইস্তাহাৰত লিখিব পাৰি মস্ত মহাভাৰত নির্বাচনৰ পিছত সেইখন যায়গৈ পাহৰণিৰ গৰ্ভত ৰাইজেই হেনাে ৰজা তেন্তে কোননাে প্রজা ৰাইজৰ সেৱকে অৱশ্যে গঢ়িছে সম্পত্তিৰ পর্বত। ***** ৰাস্তাৰ মাজে মাজে গাঁত নে গাঁতৰ মাজত ৰাস্তা টিভিত কৈছে- আগতকৈ হেনাে দেশৰ ভাল অৱস্থা পিচে প্রজাগণ পৰে বিমােৰত ধৰিব নােৱাৰে সঁচা-মিছাৰ তফাৎ জুই-ছাঁই বজাৰত ৰজাই চিঞৰে- ‘সকলাে হৈছে সস্তা!’ ***** নকৰোঁ খেতি, নচলাওঁ ৰিক্সা, নাজানাে কাটিব চুলি শপত খাইছোঁ এনেকৈয়ে আমি বিদেশী খেদিম বুলি অ’ৰ কুটা ত’ত নথওঁ মুখেৰে সাত হাল বাওঁ গোজেই গঁজালি

ও লিলিমাই লিলিমাই তোৰ মৰমত মৰম নাই মই থাকোঁ‌তে আনলৈ কিয়নো তোৰ চকু যায়? তথাপিও পৰিলোঁ‌ তোৰ প্ৰেমতে লুটি খায়। মৰম দিলোঁ চেনেহ দিলোঁ যিমান লাগে ল, কিহৰ বাবে আনৰ চকুত তোৰে চকু থ?  মুখত এটা পেটত এটা  নাপাওঁ যে মই ভাল,  আছে যদি কিবা মনত  খুলি কোৱাই ভাল। ও লিলিমাই লিলিমাই…! নেখেলিবি মোৰ লগত লুকা-ভাকু উঠোঁ‌তে বহোঁ‌তে সদায় তোকে ভাবোঁ‌ বেয়া কথা বেয়া চিন্তা দূৰতে তই থ, সুখে দুখে চলিবলে পাৰিবিনে ক? ও লিলিমাই লিলিমাই! ☆ ★ ☆ ★

পদুমীৰ খেচখেচনিত আগদিনা পুৱাই হৰেকৃষ্ণই ক’লাক- ওলবি তে কালি গোধূলা তই, মই আৰু আপাচানা- চাই আহিম ৰাসখান, পাওঁ যদি খাই আহিম, ঘুগুনি, ফুলৰি আৰু চানাভাজা! ৰামচন্দ্ৰৰ ৰিক্সাত উঠি হৰেকৃষ্ণহঁতো হৰিমন্দিৰ পালাক, বেলুন লাগে, পেঁপা লাগে বুলি আপাচানাটুই আটাহ ধৰলাক! গহয়টুক চাবাক লাগি ধৰবা লাগিল মস্ত এটা লাইন, আক তাক থেলি হেঁচি যাওঁতে পুলিচেও কল্লাক ফাইন। ফাইন চাইন দি আৰ গহয়টু চ’ নহ’ল- হৰেকৃষ্ণই কলাক পদুমীক, তাতকে ঘূগুনীকে খাংগে ব’ল! আপাচানাটুক লাগে বোলে এটা বেলুন, পইচা উইলবা লওঁতেহে দেখলাক- এক টাকাও

হে নাৰদ মুনি, কেনে আছা তুমি? বহুদিন দিয়া নাইচোন, মৰ্ত্যলোকৰ বা-বাতৰি! কেনে আছে তাত নৰগণ হৈ গৃহবন্দী, পাইছানে বাৰু জীৱকুলৰ কুশল-বাতৰি। হৈছেনে বাৰু এতিয়া গছ-গছনিৰ শ্ৰী-বৃদ্ধি, শুনিছানে পশু-পক্ষীৰ সুমধুৰ কাকলি? দেখিছানে নদ-নদীত স্বচ্ছতাৰ চিকমিকনি, ভাঁহিছেনে বতাহত ফুলৰ সুগন্ধি? কৰিছেনে মানৱ জাতিয়ে ভুলৰ উপলব্ধি? কোৱাগৈ সিহঁতক কৰক সংশোধনী, পৰিবৰ্তন হওক জীৱন ধাৰণৰ শৈলী। সলনি কৰক দৃষ্টিভংগী প্ৰকৃতিৰ সৃষ্টিৰাজিৰ প্ৰতি, পৰিহাৰ কৰক নিজৰ শ্ৰেষ্ঠত্বৰ দাবী। অন্যথাই ধ্বংস হ’ব অৱশ্যম্ভাৱী।। ☆ ★ ☆ ★ ☆