এদিনৰ কথা বহি আছিলোঁ কবিৰ সভাৰ এচুকত কবিতা শুনি বহি থাকোঁ‌তে মোৰ নখবোৰে আঁচুৰিবলৈ ধৰিলে মোক অৰ্থৰ ঢালেৰে প্ৰতিহত কৰি শব্দৰ খঞ্জৰ কোনোমতে বহি থাকিলোঁ যিদৰে কবিৰ সভাত কাব্যৰসিক এজন বহি থাকে বুলি মোৰ বিশ্বাস মোৰ বিশ্বাসৰ সৰলতাক দুৰ্বলতা প্ৰতিপন্ন কৰি লাহে লাহে মাতাল জিঘাংসু হৈ উঠিল মোনাৰ পৰা ফাইল-ডায়েৰী-জেপৰ পৰা উফৰি অহা শব্দবোৰ হত্যা ধৰ্ষণ লুণ্ঠন অগ্নিসংযোগ চুৰিকাঘাট ৰঙা ওঁ‌ঠ গোলাপী গাল নীলা আঁ‌চল আদি শব্দবোৰ উন্মত্ত হৈ উঠিল আৰু আক্ৰমণ চলালে মোৰ শব্দৰ চুবুৰিত উদণ্ড শব্দবোৰৰ হাতত নিগৃহীত

এওঁলোকক আপুনি পায় নে বাৰু চিনি নেনোটেকন’লোজীক ভেঙুচালি কৰি বিদ্যায়তনিক পাৰ্শ্বস্থতাত এওঁলোকৰ অৱস্থিতিহীন স্থিতি     কোনেও নাজানে এওঁলোকৰ উপাৰ্জনেৰে কেনেকৈ ঘৰ একোখন চলে দিনজোৰা গেবাৰি উকটিও কিয় বৃদ্ধ পিতৃ-মাতৃৰ নালায়ক নিবনুৱা পুত্ৰৰ গ্লানিৰ বোজা টানে   শ্বাইনিং ইণ্ডিয়াৰ ৰ’দতে এওঁলোকৰ ব্ৰাহ্মীৰ খেতিত ব্লাইট লাগে বিকশিত ভাৰতৰ ৰ’দত ঘাঁম মচি মচি সেই ব্ৰাহ্মীৰ গুণেৰেই এওঁলোকে প্ৰধানতঃ ডাক্তৰ ইঞ্জিনীয়াৰ গঢ়ে   এওঁলোক কাৰো আদৰ্শ নহয় শিষ্য সকলক এওঁলোকে এওঁলোকৰ দৰে নহ’বলৈ শিকায়   এওঁলোকৰ কোনো পতাকা নাথাকে নাথাকে নিজস্ব কোনো শ্ল’গান

(১) কৰ’নাৰ ভয়ত সঘনাই ধুই আছোঁ হাত কথাটো গম পাই ঘৈণীয়ে লগালে মাত হাত ধোৱাৰ চলতে বাচনখিনিও ধুই আনা বেগতে খাব খুজিছা যদি আজি দুপৰীয়াৰ ভাত।   (২) মাস্ক পিন্ধি ঘূৰি আছে শ্ৰীমতী মোৰ কথাটো ভাবিয়েই আনন্দ লাগিল ঘোৰ লিপষ্টিকৰ খৰছ কমি গ’ল টকা কিছু ৰাহি হ’ল সেয়ে লকডাউন বঢ়াবলৈ কৰিলোঁ‌ হাতযোৰ।   (৩) ব’হাগত পাতিম বুলি ভাবিছিলোঁ‌ বিয়া চাৰিওফালে লকডাউন ভাঙি গ’ল হিয়া শহুৰৰ নাম গোপাল মোৰে পুৰা কপাল ফোনতে কইনাৰ লগত চলাই আছোঁ হিয়া-দিয়া-নিয়া। (৪) লকডাউন নামানি ওলাই

(১) মানুহৰ বিলৈ দেখি হেৰায় মুখৰ মাত তথাপিও একাংশৰ কথা নালাগে গাত এৰিব নোৱাৰে ঘূৰা-ফুৰা আপদত হয় দিশহাৰা সংক্ৰামক ক’ৰোনাৰ নেদেখে শীতল হাত!   (২) সেপঢুকি থকাতকৈ বোলে ভাল খাই মৰা চোৰাং বজাৰত অৱশ্যে দাম কিছু চ’ৰা লক্ ডাউন জীৱন সিবিধত আসক্ত মন ৰাইডাঙৰ মাৰত দৌৰে ছিঙি তৰানৰা!   (৩) ক’ৰোনাৰ কেনে কালান্তক কোপ কিমানে কৰিছে কলপ্ কলপ্ কলিকালৰ কালনেমি কিংকৰ্তব্যবিমূঢ় কৰ্মী কৰতলত কালসৰ্পৰ কূপ!   (৪) য’তে ত’তে কিলবিলাই প্ৰাণঘাতী ক’ৰোনা যুঁজ জিকাৰ প্ৰান্তে প্ৰান্তে কত পৰিকল্পনা যুযুধান দেখোঁ

গৈ আছে দিনৰ ওপৰত দিন ৰাতিৰ ওপৰত ৰাতি চৌদিশে কেৱল ক্ষতি আৰু ক্ষতি বিজ্ঞান প্ৰযুক্তি সকলো নিৰুপায় সকলোৱে কৰিছে একেমুখে হায় হায় কৰ’নাই কৰিছে কি গতি   আগতে বলিউড কঁপাই ৰাখিছিল দীপিকা, প্ৰিয়ংকা, কৰীনাই কি চলমান, কি শ্বাহৰুখ বৰ্তমান সকলোকে চেৰ পেলাই দপদপাই ফুৰিছে মহামাৰী কৰ’নাই   তাৰ নাই কোনো ভেদ-ভাৱ ধনী-দুখীয়াৰ সকলোকে কৰি দিছে হুঁচিয়াৰ গীৰ্জা, মন্দিৰ, মছজিদ, গুৰুদ্বাৰ সকলোতে কেৱল বন্ধ দুৱাৰ বাঃ বাঃ কৰ’না তোমাৰ মহিমা অপাৰ   আগতে আছিলোঁ চকু মুদা কুলি বনকৰা মানুহ নহ’লে নাযায়

১) মূধচত ক’লা কাউৰীৰ‌ কা-কা আয়ে বোলে অমংগলৰ লক্ষণ, যা যা কাউৰীৰ তীক্ষ্ণ চকু আইৰ বিদ্ধ বুকু কাউৰীয়ে বোলে ঘৰত সৌৱা জুই লাগিছে চা   ২) তেজ লগা হাতত সূৰ্যৰ পোহৰ পৰিল যেন ৰঙা নদী এখন জিলিকি উঠিল বিভীষিকা ক’ত নাই সকলোৱে দেখোন মুখলৈ চায় দেশ এখন ৰুটিৰ দৰে সেমেকি উঠিল   ৩) ঘাঁ এটুকুৰা চেকচেকাই যায় মলমে বোলে মোৰ তাত একো কাম নাই ভাবিবলৈ কথা নাথাকে শলা মৰা মনটো জিনজিনাই থাকে গতিশীল সময় বিভ্ৰান্ত নিয়মত মেৰপাক খায়   ৪)