(১) এই জীৱনটো জানো আকৌ পাম সেয়ে যিমান পাৰোঁ দগৰি খাম সজাম অট্টালিকা ৰচিম প্ৰহেলিকা ক’লাধনেৰে চমক দি থৈ যাম৷ (২) বস্তুবাদী জগতৰ বাবে পৰম আশ্চৰ্য মানৱীয় প্ৰমূল্যবোধে জীৱনৰ ঐশ্বৰ্য পঢ়াশালিৰ পণ্ডিত নাথাকে ঠেক গণ্ডীত অসীম যন্ত্ৰণাতো মুখত হাঁহি অনিবাৰ্য৷ (৩) ৰাজনীতিকৰ পদূলিত কৰে তাঁত-বাতি সমাজ গঢ়া কাৰিকৰৰ এয়া কেনে নীতি উচ্চাকাংক্ষী পণ্ডিত কাৰনো সাধিব হিত বুজিবই নোৱাৰি মহাশয়ৰ মতি-গতি৷ (৪) গণ্ডাই গণ্ডাই দল ওলাইছে মাটি ফুটি ইটিৰ লগত সিটিৰ নহয় মাতা-মাতি নিজা নিজা ইস্তাহাৰ অহমিকা বৰ চাৰ গাদীৰ স্বপ্নত

আজি বোলে দেওবাৰ, উঠি খালোঁ জলপান উঠা দেৰি হ’ল বাবে নবজাতহে ‘all done’৷ পূজাৰ বতৰ দোকানেৰে ভৰি থাকিব ৰাস্তা মায়ে বোলে পুৱাই গৈ আন আলু এবস্তা৷ দেওবৰীয়া হাটত চাগে মানুহে আছে ভৰি মুখা আৰু হাতমোজা লৈ যাবি নেপাহৰি৷ পূজা বুলি ভনীয়েৰলৈ আনিবি এটা ঘড়ী ঘৰতে থাকি মহাৰাণীৰ দিন-ৰাতিৰ হ’ল খিচিৰি৷ ফেচবুক আৰু হোৱাটচাপেই ৰাণীৰ হৈছে জীৱন পাৰিলে সেই দুটা বস্তুৰ যেন কৰিব মাই মুণ্ডন৷ মাই বোলে উঠ মহাৰাণী বেলহিচোন লুচি আলু আহি পালেই ভাজিবি লগাই ৰুচি৷ বকনি নেওচি মই মুখাপিন্ধা

কলম কাগজ লৈ বহি আছোঁ, মূৰে কপালে হাত, এওঁ আহি কয়, এনেকৈ থাকিলে তোমাৰ মিলিবনে ভাত? সাত-আঠমাহ ধৰি মোবাইল আৰু কলম কাগজ, তোমাক এনেকৈ দেখি মোৰহে গৰম হয়গৈ মগজ। এসাঁজ নাৰান্ধিলা, ঘৰটো চাফা নকৰিলা, থাকিলা বহি শুই, এনেকৈ হ’লে নাথাকোঁ ঘৰত, চব এৰি ওলাই যাম মই। মই ক’লোঁ- ‘সাদৰী, নকৰিবা খং, লকদাউনত কৰোঁ মই কি? লগৰবোৰৰ খবৰ লোৱা, চবেই এনেকৈ আছে, নিদিওঁ ফাঁকি। বজাৰ কৰিছোঁ, মাংস আনিছোঁ, তোমাকো মাতিছোঁ সাদৰী বুলি আৰুনো কি কৰিম, ল’ব লাগিব নেকি কোলাত তুলি? এওঁ

নিৰ্বাচন আকৌ আহিব নিৰ্বাচন সকলোৰে বেলেগ বেলেগ একচন কোনোবা যদি চাকিৰা কোনোবা মাইকেল জেকচন বাহুবল, ধনবল আৰু শব্দৰ ৰণ উন্নতি মাথো কাগজৰহে আখৰ লুটিপুটি খোৱাৰহে মন ফেচবুকৰ কাজিয়া এৰি সেয়ে আমিও শিবিৰে শিবিৰে কৰি আছোঁ‌ ভ্ৰমণ এফ আৰ পি ঘৰত যদিও হয় সাধাৰণ জনতা ফেচবুক সমাজত ময়েই জননেতা৷ কি খেতি, কি বিজ্ঞান, কি ৰাজনীতি কঁ‌পালত আছে মোৰ ধৰা সৃষ্টিৰ কিৰিটি৷ যদিও সকলো ফ্লপ শ্ব’, মানুহে দেখিলেই কয় “ইউ মে গ’!” এফ আৰ পিয়েই জীৱন, বাকী সকলোবোৰতে পাওঁ এটা বিগ নৌ!

১) আলোচনী তেল খাদৰ মালিক তেওঁ দত্ত ৰিণ্টুমণি ইকাণে-সিকাণে শুনা পাওঁ তেওঁৰ আছে সোণৰো খনি৷ আলোচনীৰ নামত সন্ত্ৰাস আমি লওঁ(ফেচবুকৰ পৰা) অজ্ঞাতবাস লেখাৰ নামত চুলি সৰাই পাৰ কৰোঁ প্ৰতি মাহ৷ ২) ক্ৰমশ ভক্তি ৰসৰ ভঁৰাল তেওঁ বৰা চিদানন্দ সন্তাপ দূৰ কৰি বিলাই ফুৰে আনন্দ ভক্তি বিনে নাই গতি লোভ মোহে কৰে ক্ষতি সৱাৰো পৰিত্ৰাণৰ গতি হ’ল খুৰী মালতী ৩) অপ্ৰাপ্তি একৰ এক গ’ল থাকিল এক নাথাকে মাথো দাদা অলকেশ ফোনতো নাই, মেচেজতো নাপায় লেখা বিচাৰি সম্পাদকৰ বিপি হৈ যায় হাই৷

দাঁ‌ত আৰু জিভাৰ মোহনাত ফচি ৰোৱা পালেঙ শাকৰ কচম নাজানো এনেকুৱা চাৱনিৰে কৰিলা কিমানক ভচম খাদ্যনলীৰ মসৃণতাৰে সিঁ‌চি দিছোঁ‌ ভালপোৱা পিত্তৰসেৰে ধুই দিছোঁ‌ বুকুৰ হেজাৰ বেদনা অগ্নাশয়ৰ কোঁ‌হে কোঁ‌হে যকৃতৰ সিৰে সিৰে পাকস্থলীৰ পেপচিন আৰু ভিলাইৰ আঁ‌ৰে আঁ‌ৰে ক্ষুদ্ৰান্ত্ৰ আৰু বৃহদান্ত্ৰৰ মাজেৰে গাইছোঁ‌ পাচনৰ গীত যেন মাইকেল জেকছনৰ নৃত্য আৰু পেটৰ গুৰগুৰণিৰ সংগীত তোমাৰ গ্লুমেৰুলাছৰ বাসিন্দা তোমাৰ ইনচুলিন বেজী মই তোমাৰ মুখৰ মাস্ক আৰু চেনীটাইজাৰো মই কুঁ‌হিয়াৰৰ জাবৰ এলুমিনিয়ামৰ আঁ‌কৰ যেন তুমি মোৰ বান্দৰী আৰু মই তোমাৰ বান্দৰ ফেচবুক চাওঁ‌