দুটা গোপন কথা – (কোনেও কাকো নক’ব দেই) ১। আজিৰপৰা দহবছৰৰ আগতে মোৰ অৱস্থা হাড়ে ছালে লগা আছিল। ২। মোৰ দাঁতৰ অৱস্থা সৰুৰেপৰাই বেয়া। আগদাঁতটো ভঙা। নিম্নোক্ত ঘটনাটো ঘটাৰ এমাহমানৰ আগতে স্থায়ীভাৱে মই দাঁতটো লগাইছিলো। এইবাৰ ঘটনাটোৰ বিষয়ে পঢ়ক – ২০০৯ চন। বিয়াৰ বয়স হ’ল। মা-দেউতাহঁতে ছোৱালী চোৱা আৰম্ভ কৰিছে। মোৰো দাম্পত্য জীৱন এটা কল্পনা কৰি মনটো ৰাইজাই কৰি আছে। মোৰ প্ৰেম কৰিবলৈ নহ’ল। (আচলতে বহুজনীক অফাৰ দিছিলো, কোনেও গ্ৰহণ কৰা নাছিল) গতিকে মই মা-দেউতাই ছোৱালী এজনী ঠিক কৰি দিব

যাদু তেৰী নজৰ…খুচবু তেৰা বদন.. তু হা কৰ …য়া না কৰ তু হে মেৰী ‘কিৰণ’ তু হে মেৰী “কিৰণ”….!! গানটো ফুল ভলিউমত বাজি আছে।গুৱাহাটীৰ পৰা নগাওঁ অভিমুখে আহি থকা ট্ৰেভেলাৰখনত মই। এনেকুৱা গানবোৰ কিয় লগায় বাৰু?? মনটো যে উৰি গ’ল অতীতৰ কোনোবা এটা সোণোৱালী দিনলৈ….!! নৱম শ্ৰেণীৰ পৰীক্ষা দি উঠিছোঁহে।এমাহৰ গৰম বন্ধ। মাহীৰ ছোৱালী চুমীৰ লগত সিহঁতৰ ঘৰলৈ গ’লোঁ, কেইদিনমান থকাকৈ। ঘটনাটো বাটত গৈ থাকোঁতেই ঘটিল। বাচখনত ভীৰ আছিল। ঠেলা-হেঁচাৰ মাজতে মোৰ গাত আহি খুন্দা খালে এটা সুন্দৰ-সুঠাম যুৱকে। মিচিকিয়া

:: ঐ তই বিয়ালৈ ওলাবিনে? পিং পিং পাং জাং ছু এইবোৰ কি ভাষাৰ ভিডিঅ’ চাই থাকানো। মোৰ শুনি থাকিবলৈয়ে অসহ্য লাগে। :: হাঃ হাঃ এবাৰ চাবিচোন তই কোৰিয়ান ড্ৰামা, পাগল হৈ যাবি , কি কিউট কিউট এক্টৰ, এক্টিংয়েই চাবানে ৰোমান্সেই চাবা। মই যে একদম ফিদা হৈ গৈছোঁ। :: থ’ থ’ তোৰ এইবোৰ কিউট ৰোমান্টিক। এনেইচোন বৰ আকৌ বিয়েৰড বয় লুকহে ভাল পাৱ। কৰবাত দেখিলেই কৱ আহি ঐ জাননে কি মজা দাড়িয়া ল’ৰা এজন দেখিলোঁ। :: ষ্টপ ষ্টপ ষ্টপ…. মই এতিয়াও

তেৰা বন যাওংগা… একেবাৰে লেটেষ্ট গানৰ শব্দত অনুজ টোপণিৰ পৰা সাৰ পাই গ’ল। এলাৰ্ম টিউন ৰোমাণ্টিক নাৰাখিবনো কিয়? তাৰ জীৱনো এতিয়া ফেচবুকৰ কৃপাত কবিৰ সিঙতকৈ কম ৰোমাণ্টিক নহয়! তিনি মাহৰ আগতেই ফেচবুকত চিনাকি অনন্যাৰ লগত এতিয়া তাৰ দুৰ্ঘোৰ প্ৰেম!আগত তালৈ হোৱাটচ এপত আহিছিল “অমুক মন্দিৰত পূজাৰীক আজি ভগৱানে সপোনত দেখাইছে…, এই মেছেজটো ১০ জনলৈ ফৰৱাৰ্ড কৰক ন’হলে বিপদ অনিবাৰ্য”। আজিকালি অনুজৰ গ্ৰহ নক্ষত্ৰ ভাল দিশত। ৰাতিপুৱাই “জানু উঠিলা! গুড মৰ্ণিং”… এনেদৰেহে আৰম্ভ হয়। তাৰ প্ৰেম, ভালপোৱা মিঠা নোহোৱা কাটা বিস্কুটৰ

উচ্চতৰ মাধ্যমিক প্রথম বর্ষটো ফটুৱামি কৰি থাকোঁতেই কেতিয়ানো পাৰ হৈ গ’ল তলকিবই নোৱাৰিলোঁ। প্রথম প্রথম কলেজলৈ গ’লে ‘হাৱা’ এটা লাগেই দিয়কচোন। অমুকাকো সেইজাক বতাহে বাৰুকৈয়ে কোবাই থৈ গৈছিল। গতিকে পঢ়া-শুনা ‘ক’-কাৰিকুলাৰ এক্টিভিটি’ত থৈ কৰবীকেইজোপাৰ তলত আড্ডা দিয়া, ‘বৃন্দাবন’ত বহি ৰঙীন পখিলা চোৱা এইবোৰ আছিল নিত্য-নৈমিত্তিক কাম। ফলত, পৰীক্ষাহলত কলম কামুৰি বহি থকাৰ বাদে বেলেগ উপায় নাছিল। কিবাকৈ উচ্চতৰ মাধ্যমিক প্রথম বর্ষৰ জপনাখন পাৰ হোৱাৰ পাছত নিজেই নিজক কথা দিলোঁ, “এনেকৈ নহ’ব। পঢ়িব লাগিব। নহ’লে গোটেই ধুনু মাইনাহঁতৰ সন্মুখত নাক-কাণ কটা

বহুত যুগৰ আগৰ কথা, মানে এখন দেশত এজন ৰজা আৰু ৰাণী থকাৰ যুগৰে। তেতিয়া মই সৰুৱেই আছিলোঁ, স্কুলৰ দেওনা পাৰ কৰি কলেজত ভৰি দিছোঁ। মই সৰুৰেপৰা ছোৱালীৰ স্কুল আৰু ছোৱালীৰ কলেজতে পঢ়া। ল’ৰা বুলিলে ভয়, লাজ চবেই বেৰি ধৰে। মাতিবলৈও ভয় লাগে। তাতে মাৰ কাঢ়া নজৰ। পিছে কৰবাত ধুনীয়া ল’ৰা দেখিলেই প্ৰেমত পৰোঁ। তেনেকৈ কিমানৰ যে প্ৰেমত পৰিলোঁ তাৰ হিচাপ নাই। সেই দিনত আমাৰ মনোৰঞ্জন বুলিবলৈ বিশেষ একোৱেই নাছিল। আবেলি ৰাস্তাই ৰাস্তাই ওলাই যোৱাটোয়েই একমাত্ৰ মনোৰঞ্জত্ৰ উপায় আৰু। মই আৰু

প্ৰেম প্ৰেম প্ৰেম…। কি ধুনীয়া শব্দ এই প্ৰেম। কেৱল ই এটা শব্দই নে? নিশ্চয় নহয়। প্ৰেম এক অনুভূতি, যাক কেৱল এটা শব্দৰে বুজাব নোৱাৰি। প্ৰেমত যি পৰিছে সিহে বুজে প্ৰেমৰ মহিমা। প্ৰেমৰ বাবে সৃষ্টিও হৈছে প্ৰেমৰ বাবে ধ্বংসও হৈছে। প্ৰকৃতে প্ৰেমেহে সৃষ্টি কৰে৷ আজি কালিতো প্ৰেমৰ বাবে আত্মহত্যাকে কৰে। এনেকুৱাই আজিকালি প্ৰেমৰ মূল্য নিজৰ জীৱনটোতকৈ ওপৰত। জীৱনকে দি দিছে৷ এইবোৰ আচলতে প্ৰেম বুলি নকয়। এইবোৰ যৌৱনৰ খেল। দোষ দিবও নোৱাৰি যৌৱন কালতে প্ৰেম নকৰিলে কেতিয়ানো কৰিব৷ লাগিলে সি প্ৰেমেই হওক

প্ৰিয়তম, মৰম ল’বা। আশা কৰোঁ তোমাৰ ভালেই। ভগৱানে যেন কুশলে ৰাখিছে তোমাক। তুমি কোৱা মমতাৰ চিঠিখন সিদিনা মোবাইলত শুনিলো। আই ঔ তাইৰ যে ইমান মৰম আছিল গিৰিহঁতলৈ! মোৰো যে একেবাৰে কম নহয়। সেইকাৰণে ময়ো আজি প্ৰিয়তম বুলি তোমালৈ চিঠিখন লিখিছোঁ। মই তোমাক বৰ ভাল পাওঁ অ’। গালিটো বোলে মৰম ফুটি উঠে। ময়ো সেইকাৰণেই তোমাক ত্রিভুবন দেখাই হিয়া উজাৰি গালি দিওঁ বুজিছা। হেৰা মনৰ বাপেক, নগেনে নিজৰ ঘৈণীয়েকক হাটৰপৰা আনি দিয়া গুলপীয়া বেলাউজটো কি যে ধুনীয়া অ’। তুমি নাই যে, সেইকাৰণে

বেজবৰুৱা দেৱৰ পিছতেই অমুকাই ড° লীলা গগৈ ছাৰৰ ‘বিয়েৰিং চিঠি’ নামৰ কিতাপখনত লিখিত প্ৰেম আৰু ইয়াৰ প্ৰকাৰ সমূহৰ প্ৰতি আকৃষ্ট হয় আৰু তেখেতে উল্লেখ কৰা ‘শালিকী প্ৰেম, চাকৈচকোৱা প্ৰেম, শামুকীয়া প্ৰেম’ ইত্যাদি তাহানিতে কৰি যোৱা প্ৰেমৰ প্ৰকাৰসমূহৰ দৰে আজি অমুকায়ো সচৰাচৰ চৌপাশে দেখি থকা বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ প্ৰেমক ‘বৰ্গীকৰণ, নামাকৰণ আৰু শ্ৰেণীবিভাজনৰ’ পিতৃ কেৰলাছ লিনিয়াচৰ চৰণ চিন্তি নামাকৰণ কৰিবলৈ বুলি আগবাঢ়িছোঁ৷ প্ৰেম শ্বাস্বত, প্ৰেম সত্য, প্ৰেম এক অনুভৱ, প্ৰেম জীৱনী শক্তি প্ৰদান কৰা অমোঘ মন্ত্ৰ, প্ৰেম সুন্দৰ, প্ৰেমহীন জীৱন কাৰো কাম্য

মৰমৰ হোটোৰী, মৰম ল’বি। কুণ্ডত কটা পুখুৰীত ত‍ই এটা সুন্দৰ পদুমৰ পাহ। ম‍ই তোক ইনেম ভাল পাউং, ত‍ইহে মোক কেম্বাহেন পাৱ। সিকাৰণে ম‍ই পল্লেনীৰ নাইতেকৰ হাতে লেখা চিঠিকেইখেনৰো ত‍ই উত্তৰ নেদা। ত‍ই যাৱৰ পৰা ঘৰখন সুদা হৈ গেইছি। বৰেৰপুৱা ময়ে বান্নিতেৰ লৈ চোতাল সাৰু। পাচে জাৱৰহে নাযায়। কাঠি মচিব চাউ…চব টেকোটেকো হৈ যায়। ভাত ৰান্ধি উঠোঁ, খাব হ’লে নোৱাৰোঁ…. পেনপেইনা। দালি ফাটোবাই নৰু, কচুই ডিঙিত ধৰে, জুই ধৰোঁতেই একপৰমান যাএ….. ইফালে ধোঁৱাত চকুৰ পানী নাকৰ পানী একাকাৰ হএ। আৰ’ শুনচানা,