এজাৰ ফুল ভালপাওঁ মই৷ এজাৰৰ বেঙুনীয়া ৰংবোৰলৈ চাই মই আপোনপাহৰা হৈ পৰোঁ৷ কিন্তু গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত থকা শাৰী শাৰী এজাৰ কেইজোপা দেখিলে মনত শোকে খুন্দা মাৰি ধৰিব খোজে৷ এজাৰ কেইজোপাৰ মাজত যেন ক’ৰবাত নিজকে বিচাৰি পাওঁ৷ এই এজাৰৰ তলে তলেই এদিন সেই হোষ্টেলখনলৈ গৈছিলোঁ৷ আমাৰ “ফ্ৰেণ্ড হোষ্টেল” সেইখন৷ গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ প্ৰতিটো ছাত্ৰীনিবাসৰ লগত একোটাকৈ ছাত্ৰাৱাসৰ সম্পৰ্ক থাকে, যাক “ফ্ৰেণ্ড হোষ্টেল” বুলি কোৱা হয়৷ হোষ্টেললৈ নতুন আৱাসী অহাৰ পিছত দুয়োখন ফ্ৰেণ্ডহোষ্টেল লগ হৈ এটা “টি পাৰ্টী” আয়োজন কৰে৷ টি পাৰ্টিটো হয় ছাত্ৰাৱাসখনত

হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাত উত্তীৰ্ণ হৈ কটন কলেজত নামভৰ্তি কৰিলোঁ। সৰুৰে পৰাই কটনত পঢ়াৰ হেঁপাহ মনতে পুহি ৰাখিছিলোঁ। কলেজলৈ গৈ প্ৰথম দিনাই বহুতো অচিনাকি মুখ দেখিলোঁ, অৱশ্যে সময় অতিবাহিত হোৱাৰ লগে লগে মুখবোৰ চিনাকি হৈ পৰিছিল। স্কুলত থকা সময়ছোৱাত মোৰ ল’ৰাৰ প্ৰতি এলাৰ্জী আছিল, গতিকে কলেজৰ প্ৰথম দিনটোত বহুতো ল’ৰা লগ পালোঁ যদিও মতাটো দূৰৈৰ কথা, চকুও নিদিলোঁ৷ ইকনমিক্সৰ ক্লাছত মোৰ পিছৰ বেঞ্চত বহা ল’ৰাৰ গ্ৰুপটোৰ এজনে এদিন সুধিলে, : কি নাম তোমাৰ? মই ঘূৰি চাই দেখিলোঁ বগা, জোঙা নাকৰ চশ্‌মিছ

“ঐ, তোৰ হিৰ’লে ৰওঁতে ৰওঁতে আমাৰ ফালে জিৰ’ হ’ব..” ” — এ ৰহ ঔ এইজনী” চকুদুটা ডাঙৰ কৰি উত্তৰ দিয়াত বৰ্ষা মনে মনে ৰ’ল। “তোক কথা এটা ক’বলৈ আছে, স্কুল যোৱাৰ আগত দলঙৰ আগত ৰ’বিচোন, একেবাৰে ‘ইম্পৰটেণ্ট’ কথা।” — চকলেট এটা হাতত দি সি কোৱা কথা কেইশাৰীয়েহে মোৰ অধৈৰ্য মনটোক ধৰি ৰাখিছিল৷ “বৰ্ষা, তই থেন-থেনাই থাকিব নালাগে, তই যা স্কুললৈ, মই গৈ আছোঁ৷” বেল পৰাৰ আগে আগে কোনোমতে স্কুল পোৱাৰ আশাত তাই কোবা-কোবিকৈ গুচি গ’ল৷ মই ৰৈ গ’লোঁ, মনত কেৱল

প্ৰথমতেই কৈ থওঁ‌ যি ক’ম সঁচা ক’ম, সঁচাৰ বাহিৰে একো নক’ম। সেয়া প্ৰেমক প্ৰথম প্ৰেমে বুলিবয়ে পাৰি, যদিও আজিলৈ বিভিন্ন সময়ত বিভিন্নজনৰ প্ৰেমত পৰি আহিছোঁ। সেয়া লাগে হৃত্বিকে হওক, সনু নিগমে হওক বা চলমান খানে হওক। মোৰ বয়স তেতিয়া ১৩/১৪ বছৰমান হ’ব চাগে, ঠিক মনত নাই। মামাহঁতৰ ঘৰ ওদালগুৰি জিলাৰ হৰিশিঙাত। অষ্টম শ্ৰেণীৰ পৰীক্ষা দি উঠাৰ পিছত মামাহঁতৰ ঘৰলৈ গৈছিলোঁ। কেইদিনমানৰ পিছত মাজু মামায়ে ঘৰলৈ থ’বলৈ আহিল। ৰাতিপুৱা গা-পা ধুই, খাই বৈ ষ্টেচনলৈ আহিলোঁ। যথা সময়ত ট্ৰেইনত উঠি আহি আছোঁ,

“কোনে জানে তোমাৰ সপোন হ’বনে পূৰণ আকাশতে থকাজনে  লিখে কপালৰ লিখন।” এৰা নাজানে বুইছেনে কোনেও নাজানে, কেতিয়া কাৰ সপোন ক’ত কেনেকৈ পূৰণ হয়। আশাত বন্দী আমিবোৰে মানে মোৰ নিচিনা বৰলাবোৰে বিয়া পাতিবলৈ ছোৱালী এজনী বিচাৰি নেটৱৰ্ক মিলাই থাকোঁ। বিয়া ঘৰ, ফাংছন আদিৰ বাহিৰেও ফেচবুকো সাৰি নাযায়। বাকী নৰ’লগৈ SSA ৰ প্ৰশিক্ষণো। এই প্ৰশিক্ষণসমূহ বৰিং  যদিও আমাৰ লগৰ বৰলা মাষ্টৰ কেইটাৰ তাতো আশাৰ চাকি এগছি ধিমিকধামাককৈ জ্বলি থাকে। পাই যাম নেকি চকুৱে বিচাৰি ফুৰা সেই বিশেষগৰাকী। সেইবাবে প্ৰশিক্ষণ বুলি ক’লেই আমাৰ

বহুতদিনৰ আগতে এটা বিহুগীত আছিল । ” প্ৰথমতে পাতিছিলোঁ মৰমত ভনী কথাদিলে হ’ব বোলে জীৱন সংগিনী…..” এনেকুৱা এটা আশাতে মইও বহুত দিন ৰৈ আছিলোঁ। পিছে নহ’লগৈ। কিয় ৰৈছিলোঁ তাকে লিখিছোঁ এইবাৰ। হায়াৰ ছেকেণ্ডেৰী পাচ কৰি কলেজলৈ আহিলোঁ। কলেজ ঘৰৰ পৰা দূৰত গতিকে হোষ্টেলত আছিলোঁ । ঘৰত থাকোতে একেবাৰে শান্ত শিষ্ট ছোৱালী জনী হোষ্টেলত থাকিবলৈ লোৱাৰ লগে লগে সাংঘাতিক  পৰিৱৰ্তন হলোঁ। পৰুৱাৰ পাখি গজিলে হোৱা পৰিৱৰ্তনৰ দৰেই। সুবিধা পালেই উৰি গৈ জুইতো পৰি দিয়া বিধৰ। ইমান পৰিৱৰ্তনৰ বতাহ বলি থকা সময়ছোৱাত

কলেজীয়া জীৱনত এদিন ধুনীয়া ল’ৰা এটা মোৰ ভাল লাগিছিল। ভাল মানে ‘লাভ এট ফাৰ্ষ্ট চাইট’ আৰু দেই। কলেজৰ পৰা ওলাই আহোঁতে গে’টৰ সন্মুখত ব্লেক পালচাৰ খন লৈ ৰৈ থকা সেই মিঠা বৰণীয়া লৰাটো দেখিয়েই কিবা এটা ভাল লাগি গ’ল। ক্লিন চেভ কৰা নাছিল সি, সামান্য দাঢ়ি গজা দুখন গাল আৰু গভীৰ চকু দুটা…! সঁচাই কিবা এটা ভাল লাগিল মোৰ। ল’ৰাবোৰৰ ক্লিন চেভ ফেচ এনেয়ো পছন্দ নহয় মোৰ, একেবাৰে গুচোৱা পিঁয়াজটোৰ নিচিনা লাগে। মানে সেই বিশেষ ঠাইখিনি জোখতকৈ বেছি বগা হৈ

দুটা গোপন কথা – (কোনেও কাকো নক’ব দেই) ১। আজিৰপৰা দহবছৰৰ আগতে মোৰ অৱস্থা হাড়ে ছালে লগা আছিল। ২। মোৰ দাঁতৰ অৱস্থা সৰুৰেপৰাই বেয়া। আগদাঁতটো ভঙা। নিম্নোক্ত ঘটনাটো ঘটাৰ এমাহমানৰ আগতে স্থায়ীভাৱে মই দাঁতটো লগাইছিলো। এইবাৰ ঘটনাটোৰ বিষয়ে পঢ়ক – ২০০৯ চন। বিয়াৰ বয়স হ’ল। মা-দেউতাহঁতে ছোৱালী চোৱা আৰম্ভ কৰিছে। মোৰো দাম্পত্য জীৱন এটা কল্পনা কৰি মনটো ৰাইজাই কৰি আছে। মোৰ প্ৰেম কৰিবলৈ নহ’ল। (আচলতে বহুজনীক অফাৰ দিছিলো, কোনেও গ্ৰহণ কৰা নাছিল) গতিকে মই মা-দেউতাই ছোৱালী এজনী ঠিক কৰি দিব

যাদু তেৰী নজৰ…খুচবু তেৰা বদন.. তু হা কৰ …য়া না কৰ তু হে মেৰী ‘কিৰণ’ তু হে মেৰী “কিৰণ”….!! গানটো ফুল ভলিউমত বাজি আছে।গুৱাহাটীৰ পৰা নগাওঁ অভিমুখে আহি থকা ট্ৰেভেলাৰখনত মই। এনেকুৱা গানবোৰ কিয় লগায় বাৰু?? মনটো যে উৰি গ’ল অতীতৰ কোনোবা এটা সোণোৱালী দিনলৈ….!! নৱম শ্ৰেণীৰ পৰীক্ষা দি উঠিছোঁহে।এমাহৰ গৰম বন্ধ। মাহীৰ ছোৱালী চুমীৰ লগত সিহঁতৰ ঘৰলৈ গ’লোঁ, কেইদিনমান থকাকৈ। ঘটনাটো বাটত গৈ থাকোঁতেই ঘটিল। বাচখনত ভীৰ আছিল। ঠেলা-হেঁচাৰ মাজতে মোৰ গাত আহি খুন্দা খালে এটা সুন্দৰ-সুঠাম যুৱকে। মিচিকিয়া

:: ঐ তই বিয়ালৈ ওলাবিনে? পিং পিং পাং জাং ছু এইবোৰ কি ভাষাৰ ভিডিঅ’ চাই থাকানো। মোৰ শুনি থাকিবলৈয়ে অসহ্য লাগে। :: হাঃ হাঃ এবাৰ চাবিচোন তই কোৰিয়ান ড্ৰামা, পাগল হৈ যাবি , কি কিউট কিউট এক্টৰ, এক্টিংয়েই চাবানে ৰোমান্সেই চাবা। মই যে একদম ফিদা হৈ গৈছোঁ। :: থ’ থ’ তোৰ এইবোৰ কিউট ৰোমান্টিক। এনেইচোন বৰ আকৌ বিয়েৰড বয় লুকহে ভাল পাৱ। কৰবাত দেখিলেই কৱ আহি ঐ জাননে কি মজা দাড়িয়া ল’ৰা এজন দেখিলোঁ। :: ষ্টপ ষ্টপ ষ্টপ…. মই এতিয়াও