চাৰিবছৰত ভৰি দিয়া এটি শিশু৷ চকুৰ আগতে কলকলাই বৰ মৰমলগাটো হৈ পৰিছে৷ বাপেক-মাক, মাহী-পেহী, ককা-আইতা, পেহা-খুড়া, আতৈ-আমৈ য’ত যিমান সম্বন্ধীয় আৰু বন্ধু-বান্ধৱ আছিল সকলোৰে এটাই আশা, শিশুটিয়ে শিক্ষা-দীক্ষাৰ আলোকেৰে হৈ এজন সচেতন নাগৰিক হওক, ঘৰৰ লগতে দহৰ আৰু জাতিটোৰ নাম উজলাওক৷ কাণসমনীয়া সকলোৰে মাজত মিলাপ্ৰীতি আৰু মৰম চেনেহৰ আদৰ্শ দেখুৱাওক, সুকৰ্মৰ জৰিয়তে সকলোৰে প্ৰিয়পাত্ৰ হওক৷ কোনোবা কাণসমনীয়াই যদি ঠেঁহ পাতিছে, হাঁহিমুখীয়া ব্যক্তিত্বৰে শিশুটিয়ে এদিন বন্ধুৰ অভিমান ভাঙি জাতিৰ সাৰ্বজনিক বৃহৎ উদ্দেশ্যৰ বাবে একেলগে কাম কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰে যেন৷ শিশুটিৰ এই

ফটাঢোল গোটটোৰ জন্ম হৈছিল ২০১৭ চনৰ ফেব্ৰুৱাৰী মাহত৷ ময়ো গোটটোৰ  লগত প্ৰায় জন্মলগ্নৰে পৰা জড়িত৷ গোটটো গঠন হোৱাৰ দ্বিতীয় সপ্তাহতে আহিছিলোঁ‌৷ প্ৰথমে কেইজনমান বন্ধুৰ মাজত আড্ডা মাৰিবলৈ খোলা গ্ৰুপ এটা ইমান যে জনপ্ৰিয় হ’ব আৰম্ভণীত ভবাই নাছিলো৷ সকলোৰে সন্মিলিত  প্ৰচেষ্টাৰ ফলতেই বাৰু আজি গ্ৰুপটোৱে আহি এই অৱস্থা পালেহি৷ ইয়াৰ পাছত লাহেকৈ ফটাঢোল ই-  মেগাজিনখন প্ৰকাশ হ’ল আৰু প্ৰথম খণ্ডৰ পৰাই প্ৰত্যেক মাহে মেগাজিনখন প্ৰকাশ হৈ  আছে৷ যদিও মই লেখা মেলাৰ লগত জড়িত ব্যক্তি নহয় তথাপিও ফটাঢোল আলোচনীখনতে সাহস কৰি দুই

প্ৰায় এবছৰমান আগৰেই কথা! ফটাঢোল ই আলোচনীৰ সম্পাদনা সমিতিৰ গুৰি ধৰোঁতা এজনে ক’লে- পাৰ্থ এই কথাই কথা নহয়। তুমি আমাৰ আলোচনীৰ সম্পাদক হ’ব লাগিব। প্ৰথম কথা, মই মানুহক না ক’বলৈ বেয়া পাওঁ, তাতেই এওঁ আছিল বয়সত মোতকৈ বহুত ডাঙৰ। সেয়ে ময়ো নিশ্চয় বুলি শলাগি থ’লোঁ। মনত এনে এটা ভাৱ- এহ ইমান কামৰ মাজত তেওঁ ক’তনো মনত ৰাখিব! পাহৰিয়েই থাকিব। পিছে সেই মানুহজনে নাপাহৰিলে। ২০১৯ ত সম্ভৱতঃ দুবাৰ মই তেওঁৰ প্ৰস্তাৱ প্ৰত্যাখ্যান কৰিলোঁ। কৰাৰ কাৰণো আছিল, এখন আলোচনীৰ সম্পাদনা কৰাৰ জোখাৰে

:গুড মৰ্ণি আৰাধনা..অভিনন্দন আৰু শুভেচ্ছা.. ৩০ নবেম্বৰৰ পুৱা মেচেঞ্জাৰৰত এটা মেছেজ আহিল৷ প্ৰেৰক ৰিন্টুমণি দত্ত৷ মেছেজটো পাই অলপ আচৰিত হ’লোঁ৷ কাৰণ অভিনন্দন জনাব লগাকৈ মোৰ তেনে কিবা বিশেষ ভাল কাম সেইকেইটা দিনত কিবা হৈছে নেকি মনত পেলাবলৈ চেষ্টা কৰিলোঁ৷ তেনেতে আকৌ মেছেজ আহিল : ফটাঢোল ই-আলোচনীৰ পৰৱৰ্তী সংখ্যা মানে নৱবৰ্ষৰ সংখ্যাৰ সম্পাদনাৰ দ্বায়িত্ব তোমাৰ৷ না নুশুনো দেই৷ ডিচেম্বৰৰ চাৰি তাৰিখে অফিচিয়েলি ঘোষণা কৰিম৷ মোৰ হাঁহাকাৰ লাগিল৷ মই ক’লোঁ, :দাদা মোৰ এই মাহত বৰ অসুবিধা হ’ব৷ আৰু দায়িত্ব ল’লেও এশ শতাংশ

দেবজিত শৰ্মা আৰু সম্পাদক! জীৱনত অন্ততঃ বেলেগ সপোন দেখিলেও এই সপোনটো দেখা নাছিলো বা কল্পনাৰো অতীত আছিল৷ ফটাঢোল নামৰ গোটটোলৈ অহাৰ আগলৈকে লিখাৰ নামত দুই এটা কবিতা (!) লিখিছিলো৷ গদ্য সাহিত্য লিখাৰ হেঁপাহ এটা আছিল যদিও সাহসৰ অভাৱ আৰু লাজতে থমকি ৰ’ব লগা হৈছিল৷ প্ৰায় ২ বছৰমান আগতে এই গোটটোৰ লগত পৰিচিত হ’লো, লেখাবোৰ পঢ়ি আমোদ পোৱাৰ লগতে দুই এটা মন্তব্যৰে আলোচনাবোৰত অংশগ্ৰহণ কৰিবলৈ ধৰিলো৷ চিনাকি বাঢ়িল, শুভাকাংক্ষীৰ তালিকাখন দীঘল হ’বলৈ ধৰিলে৷ লাজে ভয়ে দুই এটা লেখা দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলো,

সেইয়া ২০১৭ চনৰ প্ৰথম ভাগৰ কথা। ফেচবুকৰ কেইজনমান সক্ৰিয় সদস্যৰ মাজত এটি শব্দ শুনিবলৈ পাওঁ- ‘ফটাঢোল’। অলপ খা-খবৰ কৰি গম পালোঁ এইটো এটি হাঁহি-ধেমালিৰে কথা-বতৰা কৰি ভাল পোৱা কেইজন মান সক্ৰিয় ফেচবুকাৰে মিলি জন্ম দিয়া এটি ফেচবুক গ্ৰুপ। দুদিন মান পিছত ফেচবুকৰ ভন্টি এজনীয়ে মোক এই গ্ৰুপটোত সোমাই দিলে। সদস্যসকলে ইজনে-সিজনক ‘টাৰ্গেট’ কৰি ব্যংগাত্মক পোষ্ট দিয়া-মেলা চলি থাকে। বহু ক্ষেত্ৰত পোষ্টতকৈ মন্তব্যসমূহ বেছি আকৰ্ষণীয় হয়। আমিও দুই-এক তেনেকুৱা পোষ্টত ভাগ লওঁ। তেতিয়া ‘ফটাঢোল’ৰ সদস্য সংখ্যা আছিল মাথোঁ ২০০০জন। ২১,৪৯৪ –