ফটাঢোল ই-আলোচনীৰ শাৰদীয় সংখ্যাৰ সাক্ষাৎকাৰৰ অতিথি হিচাপে আমি এইবাৰ কাষ চাপিছিলোঁ জনপ্ৰিয় কণ্ঠশিল্পী, সদাহাস্যময়ী, আমাৰ সকলোৰে অতি মৰমৰ মৌচুমী চহৰীয়া বাইদেউৰ। যোৱা ২১ ছেপ্টেম্বৰ তাৰিখে বাইদেউৰ লগত আগতীয়াকৈ হোৱা  যোগাযোগৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত ফটাঢোল পৰিয়ালৰ ফালৰ পৰা তেখেতৰ কাহিলিপাৰাস্থিত ফ্লেটত আমি গধূলি প্ৰায় ৫:৩০ বজাত উপস্থিত হৈছিলোঁ। স্বভাৱসুলভ হাঁহিটোৰে তেখেতে আমাক সম্ভাষণ জনাই ভিতৰলৈ মাতি নি বহিবলৈ দিলে। ফটাঢোল : নমস্কাৰ বাইদেউ, ফটাঢোল পৰিয়ালৰ তৰফৰ পৰা আপোনাক আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিলোঁ আপোনাৰ বহুমূলীয়া সময়ৰ পৰা কিছু সময় আমাৰ কাৰণে উলিয়াই  দিয়াৰ বাবে।

চলিত মাহৰ ১৭ তাৰিখ শনিবাৰে সন্ধিয়া আমাৰ আলোচনীৰ সাক্ষাৎকাৰ শিতানৰ বাবে ফটাঢোলৰ তৰফৰ পৰা এইমাহৰ অতিথি হিচাপে কিছু কথা পাতিবলৈ অসমৰ এগৰাকী আগশাৰীৰ অভিনেত্ৰী গীতাৱলী ৰাজকুমাৰী বাইদেউৰ কাষ চাপিছিলোঁ৷ অসমীয়া বোলছবি জগত তথা টেলিভিছনৰ পৰ্দাত দেখি থকা বাইদেউৰ চিৰসেউজ হাঁহিটি দেখি আমাৰ মন ভৰি পৰিছিল৷ তেওঁৰ জীৱনৰ কিছু কথা পাতি এটি মনোৰম সন্ধিয়া পাৰ কৰিছিলোঁ৷ তাৰেই কিছু আভাস আমি পাঠকসমাজৰ সমুখত তুলি ধৰিবলৈ যত্ন কৰিলোঁ৷ ফটাঢোল : গীতাৱলী বা আপোনাক নমস্কাৰ জনাইছোঁ আমাৰ ফটাঢোল গ্ৰুপ আৰু ফটাঢোল ই-আলোচনীৰ তৰফৰ পৰা।

  দিনটো আছিল দেওবাৰ। ১৪ জুলাই, ২০১৯ (ইং) তাৰিখৰ দিনৰ এঘাৰ বজাত আমি উপস্থিত হৈছিলোঁ গুৱাহাটীৰ লেম্ব ৰ’ডত থকা দেৱব্ৰত দাস ছাৰৰ ঘৰত। এই মাহৰ অতিথি বিখ্যাত গল্পকাৰ, প্ৰৱন্ধকাৰ আৰু ওপন্যাসিক শ্ৰীযুত দেৱব্ৰত দাসে তেওঁৰ চৰাঘৰত বহি আমালৈ অপেক্ষা কৰি আছিল। মানুহজনৰ মুখৰ স্মীত হাঁহিয়ে এই বিখ্যাত মানুহজনৰ ওচৰ চপাই নিছিল আমাক। আমি ছাৰৰ সতে আৰম্ভ কৰিছিলোঁ এই নিম্নোক্ত সাক্ষাৎকাৰটি।   ফটাঢোল: ছাৰ, পোন প্ৰথমে ফটাঢোলৰ তৰফৰ পৰা আপোনাক নমস্কাৰ জনালোঁ। দেৱব্ৰত দাস: হয়, নমস্কাৰ। ফটাঢোল: ছাৰ, প্ৰথমতে আমি আপোনাৰ

তেওঁ আছিল পশ্চিমবঙ্গৰ জীয়ৰী। কিন্তু পিছলৈ হ’লগৈ অসমৰ হাড়ে হিমজুৱে অসমীয়া বোৱাৰী। অসমৰ সঙ্গীত জগতৰ দুগৰাকী উজ্জ্বল নক্ষত্ৰৰ ঘৰত তেওঁক বো‍ৱাৰী হিচাপে আদৰি অনা হৈছিল। হয়, অসমৰ সঙ্গীত জগতৰ ভোটাতৰা স্বৰ্গীয় জয়ন্ত হাজৰিকাৰ পত্নী আৰু জ্যেষ্ঠ ভাতৃ স্বৰ্গীয় ড° ভূপেন হাজৰিকাৰ ভাই বোৱাৰী শ্ৰদ্ধাৰ মণিষা হাজৰিকাৰ কথাকে কৈছোঁ। আমাৰ এই মাহৰ ফটাঢোল আলোচনীৰ মজিয়ালৈ অতিথি হিচাপে আমন্ত্ৰণ কৰি আনিছোঁ বিশিষ্ট গায়িকা শ্ৰদ্ধাৰ মণিষা হাজৰিকা বাইদেউক। সাংস্কৃতিক পৰিয়ালত জন্ম গ্ৰহণ কৰা মণিষা হাজৰিকাই ড° ভূপেন হাজৰিকাদেৱৰ লগত প্ৰথম সহশিল্পী হিচাপে কণ্ঠদান

নদী মাথো বয় কালৈকো নৰয় বাধা দি ৰাখিব কোনে…. আছে সাগৰেৰে যাৰ ভালপোৱা… সাগৰেৰে সি মিলিব পাৰে… ও ও বাধা দি ৰাখিব কোনে… *** দেহেই যৌৱনমতীৰ লাজ লাজ লাজ.. সাজেই সাজোনমতীৰ সাজোন কাঁচ … মোৰ দেহা ঐ লাজ লাজ লাজ কিনো তোৰ…. **** এটি মনৰ দুটি মানুহ মৰমী সৰগ ৰচে… সৰগী মৰতত এই প্ৰিয়জনে আৱেগৰ নাচোন নাচে… মৰমী সৰগ ৰচে….॥ এই সুন্দৰ গীতসমূহ এসময়ত চুপাৰহিট বোলছবিৰ চুপাৰহিট গীতেই নহয়, অসমৰ ৰাইজৰ সকলোৰে মুখে মুখে আছিল। এই গীত বা বোলছবিসমূহৰ দৰে

অসমীয়া সংগীত জগতৰ অন্য এক চিনাকি নাম মানস ৰবীন। কেৱল অসমতে নহয়, উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ দশোদিশে জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰা মানস ৰবীন একেধাৰে গীতিকাৰ, গায়ক, সুৰকাৰ, সংগীত পৰিচালক, সংগীত প্ৰযোজক যিয়ে বিহুসুৰীয়া গীতসমূহক এক সুন্দৰ ৰূপ দিছে। ১৯৭৬ চনৰ ১৭ ডিচেম্বৰত জন্ম গ্ৰহণ কৰা মানসজ্যোতি গগৈ ওৰফে মানস ৰবীনৰ অসমীয়া সংগীত বিশেষকৈ বিহুগীতৰ জগতখনত এক সুকীয়া পৰিচয় আছে। তেখেতে সংগীতৰ জগতখনত প্ৰথমবাৰৰ বাবে ভূমুকি মাৰিছিল ১৯৯৫ চনত ‘নীহাৰিকা’ নামৰ একক এলবামটিৰ জৰিয়তে। সেইয়াই আৰম্ভণি, তাৰপিছত তেওঁ পাছলৈ ঘূৰি চাবলগীয়া হোৱা নাই। ১৯৯৭

অসমীয়া সাংস্কৃতিক জগতৰ এটি সুন্দৰ নক্ষত্ৰৰ নাম গায়ত্ৰী মহন্ত। নামেই যাৰ পৰিচয়, শদিয়াৰ পৰা ধুবুৰীলৈ কাকো বেলেগকৈ তেখেতক চিনাকি কৰাই দিয়াৰ প্ৰয়োজন নাই। ১৯৮২ চনৰ ১৪ ফেব্ৰুৱাৰীত জন্মগ্ৰহণ কৰা গায়ত্ৰী মহন্তৰ নৃত্য আৰু অভিনয় প্ৰতিভাই সকলোকে যেনেকৈ আকৰ্ষিত কৰে, তেনেকৈয়ে তেওঁৰ মনোমোহা হাঁহিটিয়েও সকলোৰে অন্তৰত সাঁচ বহোৱাই যায়। ‘জোনবাই’ ভিচিডিৰ ‘জোনালী’ চৰিত্ৰৰ জৰিয়তে প্ৰতিজন অসমীয়াৰ হৃদয়ত ঠাই লোৱা গায়ত্ৰী মহন্ত সম্প্ৰতি ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ ‘বৰদৈচিলা’ৰ সৈতে জড়িত হৈ আছে। ‘প্ৰেম আৰু প্ৰেম’, ‘দীনবন্ধু’, ‘জীৱন তৃষ্ণা’, ‘দেউতা দিয়া বিদায়’, ‘পলে পলে উৰে

ফটাঢোল ই আলোচনীৰ মাৰ্চ সংখ্যাৰ এইমাহৰ অতিথিৰ ৰূপত আছে, অসমীয়া সাহিত্য জগতৰ বিশিষ্ট কবি শ্ৰী আনিছ উজ্ জামান ডাঙৰীয়া। বিংশ শতিকাৰ নব্বৈ দশকত ‘অজ্ঞাতে'(১৯৮৯) নামৰ কাব্য পুথিৰ যোগেদি আত্মপ্ৰকাশ ঘটা জামান ডাঙৰীয়াৰ কবিতাত নব্য আধুনিকতাবাদৰ ধাৰা পৰিলক্ষিত হয়। নৱকান্ত বৰুৱা, নীলমনি ফুকন আদিৰ দৰে কবিৰ যোগ্য উত্তৰসূৰী জামান ডাঙৰীয়াৰ কবিতাত বাস্তৱবাদী চিন্তা, মানুহৰ জীৱনশৈলী, মানসিক জগত আদিৰ মুক্ত প্ৰকাশ দেখা যায়। প্ৰেম আৰু মানৱতাৰ সুকীয়া কণ্ঠস্বৰ তেওঁৰ কবিতাৰ প্ৰধান বৈশিষ্ট্য। শৈশৱৰ অভিজ্ঞতা, গাঁৱৰ নিভাঁজ চিত্ৰৰ প্ৰকাশ, মহানগৰীৰ ৰুক্ষতা আৰু নানা