ফটাঢোল

নিলীম কুমাৰৰ 'বৰ্তমানতকৈ নতুন এখন ৰে'লগাড়ী' কবিতাটোৰ এক আলোচনা – চাহিন জাফ্ৰি

সাম্প্ৰতিক অসমীয়া কাব্য সাহিত্যৰ এটা অতি জনপ্ৰিয় নাম নীলিম কুমাৰ। ১৯৬১ চনত জন্ম লাভ কৰা কবিজনে বৰ্তমানলৈকে প্ৰায় হাজাৰৰো অধিক কবিতা ৰচনা কৰিছে। জীৱনৰ ৩৫ বছৰৰো অধিক কাল কাব্য সাধনাৰ সৈতে জড়িত থাকি তেওঁ অসমীয়া কাব্য সাহিত্যক সমৃদ্ধ কৰাৰ লগতে নতুনত্বও প্ৰদান কৰিছে। আধুনিক জীৱনৰ জটিলতাক সৰলতাৰে প্ৰকাশ কৰি তেওঁ অসমীয়া কবিতাক আধুনিকতাৰ এক নতুন মাত্ৰা প্রদান কৰাৰ লগতে শব্দ কথনত চমৎকাৰিতা আৰু বুদ্ধিদীপ্ততাৰো পৰিচয় দিছে। তেওঁৰ দ্বাৰা প্ৰকাশিত কবিতা সংকলন সমূহ হ’ল- ‘অচিনাৰ অসুখ'(১৯৮৫),’বাৰী কোঁৱৰ'(১৯৯০),’পানীত ঢৌ ঢৌবোৰ মাছ'(১৯৯০),’স্বপ্নৰ ৰেলগাড়ী'(১৯৯২),’শেলুৱৈ

Read more

দৌলোৎসৱৰ ইতিবৃত্ত – পাৰ্ভিছ জলী ভূঞা

ফাকুৱা বা দৌলোৎসৱ হ’ল ফাগুন মাহৰ পূৰ্ণিমাত হিন্দু ধৰ্মৰ লোকসকলে পালন কৰা ৰঙৰ উৎসৱ। ফাকুৱাক দৌলোৎসৱ, ফল্গুৎসৱ, ফাগুৱা, ফাকু, মদনোৎসৱ আদি বিভিন্ন নামেৰে জনা যায়। সমগ্ৰ ভাৰতবৰ্ষতে হিন্দুসকলৰ প্ৰাচীনতন উৎসৱসমূহৰ ভিতৰত ফল্গুৎসৱ ফাগুন বা চ’ত মাহৰ পূৰ্ণিমা তিথিত পালন কৰা হয়। এই উৎসৱৰ সৈতে জড়িত হৈ আছে বহুত পৌৰাণিক আখ্যান৷ ইয়াক প্ৰাচীন মদন পূজাৰ এক আনুষঙ্গিক উৎসৱ বুলিও কোৱা হয়৷ আখ্যান অনুসৰি এসময়ত গিৰিৰাজ হিমালয়ৰ কন্যা পাৰ্বতীয়ে আদিদেৱ মহাদেৱক স্বামীৰূপে পাবলৈ কঠোৰ ব্ৰতত ব্ৰতী হৈছিল ৷ কঠোৰ তপস্যাত মগ্ন মহাদেৱৰ

Read more

পুনৰ নিৰ্মাণ হওক যুক্তি আৰু বিনয়ৰ বাট – ড০ অমৰজ্যোতি চৌধুৰী

মানুহ এজাকৰ বাট হেৰাইছে৷ পৰুৱাই পোৱা মানুহৰ দশা হৈছে তেওঁলোকৰ৷ তেওঁলোকৰ আচাৰ ব্যৱহাৰত পৰিস্ফুট হৈ উঠিছে আত্মম্ভৰিতাৰ ছবি৷ক্ৰমান্বয়ে  বিৰল হৈ আহিছে বিনয়ৰ দৃষ্টান্ত৷ এনে অনুভৱ হৈছে যেন সোঁচৰা বেমাৰৰ দৰে বিয়পিছে এই অহংকাৰৰ বীজাণু৷ এইচাম  মানুহৰ ৰাজহুৱা জীৱন এইদৰেই আজি এক অৱক্ষয়ৰ গ্ৰাসত৷ সেয়ে স্বাভাবিকভাবেই  মৰ্মাহত হৈছে সহৃদয় মানুহ৷ বিভ্ৰান্ত হৈছে সাধাৰণ মানুহ৷ মাজে মাজে এক প্ৰহসন বা উদ্ভট নাটকৰ নিচিনা লাগি গৈছে এই ছবিখন৷ এৰা, ৰাজনীতিৰ সৈতে জড়িত সকলৰ একাংশই এনে ব্যৱহাৰ কৰিবলৈ লৈছে যেন তেওঁলোক সৰ্বজ্ঞ৷ তাৰেই প্ৰতিফলন

Read more

অসমীয়া ভাষা-চিন্তাঃ ণত্ব আৰু ষত্ববিধি – খগেশ সেন ডেকা

অসমীয়া বানান পদ্ধতি যিহেতু সংস্কৃত মূলীয়, এতেকে সংস্কৃতৰ ণত্ব আৰু ষত্ববিধিৰ নিয়মসমূহ মানি চলিবলগীয়া হয়৷ ফটা-ঢোলৰ সদস্যসকলৰ ভাষা ফুটি-ফাটি যোৱাকৈ শুদ্ধ হ’বলৈ বুলি আজি অসমীয়া ভাষাৰ ণত্ববিধিৰ কেইটামান নিয়ম তলত উল্লেখ কৰা হ’ল৷ ণত্ববিধিঃ (১) (ঋ/ৰ/ষ)+ন—ণ৷ অৰ্থাৎ ঋ, ৰ, ষ বৰ্ণৰ পিছত একেটা পদত ‘ন’ থাকিলে সি ‘ণ’ হয়, যেনে- অৰুণ, আকৰ্ষণ, উষ্ণ, উত্তীৰ্ণ, ঋণ, কৰ্ষণ, কৰ্ণ, কৰ্ণিকা, কৰণি, ঘৃণা, ঘৰ্ষণ, তৃণ, ত্ৰাণ, পূৰ্ণ, বৰণ, বৰুণ, বৰষুণ, বিবৰ্ণ, বৰ্ষণ, বিস্তীৰ্ণ, ভৰুণ, দূৰণি ইত্যাদি৷ (২)(ট-বৰ্গ=ট/ঠ/ড/ঢ/ণ)+ণ৷ অৰ্থাৎ, ট, ঠ, ড, ঢ, ণ-ৰ

Read more

কবি নৱকান্ত বৰুৱাৰ কবিতাত প্ৰেম – চাহিন জাফ্ৰি

আধুনিক অসমীয়া সাহিত্যৰ এগৰাকী সফল কবি নৱকান্ত বৰুৱাৰ জন্ম হৈছিল নগাঁৱত ১৯২৬ চনত। তেওঁৰ পিতৃৰ নাম স্বৰ্গীয় নীলকান্ত বৰুৱা আৰু মাতৃ স্বৰ্ণলতা বৰুৱা। সাহিত্যৰ প্ৰায় আটাইকেইটা দিশৰেই জীৱনজোৰা সাধনা কৰা নৱকান্ত বৰুৱা বহুকেইটা ৰাষ্ট্ৰীয় আৰু আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সন্মানেৰে সন্মানিত হৈছিল। মূলতঃ কবি হিচাবে জনপ্ৰিয় যদিও তেওঁ কবিতা,  গীত,  উপন্যাস,  আলোচনামূলক গ্ৰন্থ,  ভ্ৰমণ বৃত্তান্ত,  নাটক,  শিশু সাহিত্য,  অনুবাদ সংকলন আৰু সম্পাদনা এই সকলোবোৰতে দক্ষতাৰ পৰিচয় দিছিল। বাঁহী,  জয়ন্তী,  ৰামধেনু,  মনিদীপ  আদি আলোচনীৰ পাতত তেওঁৰ কবি জীৱনৰ উন্মেষ আৰু বিকাশ ঘটিছিল। তেওঁৰ দ্বাৰা

Read more

পুৰণি খেল-ধেমালি – অনিমা দাস

সময়ৰ পৰিৱৰ্তনৰ লগে লগে আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ উন্নতিৰ ফলত মানুহৰ জীৱন-ধাৰণৰ পদ্ধতি সলনি হ’ল। ল’ৰা-ছোৱালীবোৰে পথাৰৰ খেল-ধেমালিবোৰো মোবাইলত খেলিব পৰা হ’ল। লগৰীয়া নোহোৱাকৈয়ো অকলশৰে আপ্লুত হ’ব পৰা হ’ল। আদিম যুগত জীৱ-জন্তু চিকাৰ কৰি খোৱাৰ সময়তো আমোদ-প্ৰমোদৰ বাবে নানা ধৰণৰ নৃত্য-গীতৰ লগতে মানুহে খেল-ধেমালিৰ যোগেদি আনন্দ উপভোগ কৰিছিল। কিছুমান খেল অসমৰ প্ৰায়বোৰ গাঁৱতে প্ৰচলিত আছিল। খেলৰ নীতি-নিয়মৰ কোনো লিখিত ৰূপ নাছিল। নীতি-নিয়মবোৰ কেৱল মৌখিক আছিল। এই খেলসমূহ যিকোনো ঠাইতে খেলিব পৰা গৈছিল আৰু খেলোতে নিৰ্দিষ্ট সময় সীমা নাছিল। আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰৰ ফলত

Read more

হাঁহি – গীতিকা শইকীয়া

ৰ’ব ৰ’ব! হাঁহিৰ ওপৰত কিবা জ’ক্ হ’ব বুলি ভাবিছে নেকি? নে কিবা কাহিনী! নে হাঁহিৰ ওপৰত কিবা সৰস ৰচনা! তেনে একো নহয়। আমাৰ সকলোৰে জীৱনত আমৃত্যু পৰ্যন্ত হাঁহিৰ লগত এক এৰাব নোৱাৰা সম্বন্ধ আছে। তাৰেই ওপৰত সামান্যকৈ পৰ্যালোচনাৰ বাবে এই লিখনি। মানুহে হাঁহে কিয়…… মানুহে হাঁহে কিয়—এই প্ৰশ্নটোৱে যুগ যুগ ধৰি সমাজবিজ্ঞানী, মনোবিজ্ঞানী তথা নৃত্বত্ব বিজ্ঞানীসকলৰ মনোযোগ আকৰ্ষণ কৰি আহিছে। সকলো বয়সৰ আৰু সকলো সংস্কৃতিতে সকলো মানুহেই হাঁহে আৰু স্বীকাৰ নকৰিলেও সকলো মানুহেই জীৱনৰ বহুখিনি সময় এই হাঁহি-ধেমালিৰে কটায়। আনকি

Read more

হাস্যৰসাত্মক নাটক হিচাপে 'মহৰী' নাটকৰ এটি চমু আলোচনা – চবিনা ইয়াচমিন

নাটক হ’ল দৃশ্য-কাব্য৷ পঢ়া বা শুনাৰ ওপৰিও অভিনয়ৰ মাজেৰে পৰিবেশন কৰা হয় বাবেই নাটক দৃশ্য কাব্য৷ উপন্যাস, কবিতা, গল্প আদি সাহিত্যকৰ্মত ‘দৃশ্য’ গুণটো গৌণ যদিও নাটকৰ ক্ষেত্ৰত ই হ’ল মূখ্য গুণ৷ নাটকত লিখকে যিভাবে মনৰ কথা অংকন কৰে পাঠকে তেনেদৰেই চাবলৈ সক্ষম হয়৷ নাটকত অভিনেতাসকলে অভিনয়ৰ মাজেদি নাটকৰ কাহিনী দৰ্শকৰ কাষ চপাই নিয়ে৷ দৰ্শকে নাট্যকাৰৰ ৰচনা পাঠ নকৰাকৈয়ে অভিনেতাসকলৰ মুখৰ সংলাপ শুনি আৰু অভিনয় দৰ্শন কৰিয়েই সকলো ঘটনা বুজিব পাৰে৷ জীৱনৰ বাস্তৱ ৰূপ পৰিবেশন কৰাৰ বাবেই নাটক অন্যান্য কলাতকৈ অকৃতিম

Read more

ব্যংগ সাহিত্যৰ মহীৰূহ আবুল মনচুৰ আহমদ – ভাস্কৰজ্যোতি দাস

আমাৰ উপ-মহাদেশত ব্যংগ সাহিত্যৰ ধাৰাটো শতিকাৰ হিচাবত পুৰণি৷ ভাৰতত মোগল শাসনৰ মধ্যভাগৰে পৰা ব্যংগ সাহিত্যৰ লেখা-মেলাৰ চিন্তন এটা আৰম্ভ হৈছিল৷ তেতিয়া সম্ৰাটৰ লগতে কৰতলীয়া ৰজাসকলৰ নিৰ্দেশমতে হাস্য-ব্যংগ ৰচনা কৰি ৰজাঘৰীয়াক মেহফিলত সন্তুষ্ট কৰিলে পুৰস্কাৰ দিয়াৰ ব্যৱস্থা আছিল৷ বৃটিছৰ সময়চোৱাত ব্যংগ সাহিত্য কিছু বিকশিত হয় যদিও প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰৰ দৈন্যতাত পাঠকৰ মাজলৈ যাবলৈ অক্ষম হয়৷ বিংশ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰে পৰা কিছু পৰিমানে পট পৰিৱৰ্তন ঘটে আৰু ব্যংগ সাহিত্যৰ বহু লেখা বিভিন্ন মাধ্যমত প্ৰকাশিত হয়৷ ভাৰতৰ হাস্য-ব্যংগাত্মক লেখাৰ ধাৰাটোক সাহিত্যৰ আওতালৈ অনাত যিসকল

Read more

পোনাৰাম গন্ধীয়া : এজন অখ্যাত কবি – ধনজিত বৰুৱা

আমাৰ বাবে জীৱন হ’ল যুদ্ধ, কিতাপ, নাটক ইত্যাদি৷ জীৱনক এনে প্ৰতীকেৰেই বুজোৱা হয়৷ পিছে তেওঁৰ মতে জীৱন হ’ল ফুলনি৷ চাইকেলখন লৈ কামলৈ আহে৷ বাট চোৱাতকৈ আপোন মুখ চায়৷ বিভিন্ন সম্বন্ধৰ শব্দ ভূষণেৰে তৰণী সংঘৰ জ্যেষ্ঠ মহৰীজন আহি থাকে৷ পুৱাই খেতি পথাৰত লগ পোৱা বন্ধুসম মানুহবোৰৰ পৰা কাছাৰীৰ কামত অহা চৰিত্ৰবোৰ বুকুৰ মাজত সাঁচি থয়৷ তাৰে কবিতা গুঁঠি যায়৷ পৰিৱেশ, ৰাজনীতি নামৰ ছন্দ কাকনো এৰে – ☆☆ “বিহঙ্গমে গীত গায় ফুলে ফলে মধু পায় বাৰিষাৰ বৰষুণে জগত যায় ভৰি ——–“ বা

Read more
1 22 23 24 25 26 27