ক ক ক ক কককক্ক্… ডাক দিলেই ছাগলীজনীয়ে কুকুৰটোৱেও বোলে মিয়াওঁ বৰুৱাই বোলে আজি দেওবাৰ আজি এবেলা জিৰাওঁ৷ হেম্বে….. কুকুৰাটোৱে পাৰিছে হ’বলা কণী পুৱাই পাৰিছে আটাহ, বৰুৱানীয়ে বৰুৱাক লাহেকৈ হেঁচুকি কেতিয়াকে খাব পাম চাহ৷ ঔম জয় জগদীশ হৰি…. বি বি চিৰ ৰেডিঅ’ত হিন্দী ভজন পুৱাই শুনা বৰুৱানীৰ কাম সেই সময়তে বৰুৱাৰ গমন গা পা ধুই ৰুটিভাজি খুৱাম৷ ওৱাক থু…. বৰুৱানীৰ মুখ ধুই হয়গৈ মানে বৰুৱাৰো চাহৰ যোগাৰ হয় দাইনিং টেবুললৈ আদৰি মাতে চাহ লুচি ভাজি সজাই থয়৷ চেহ…. বৰুৱানীয়ে খবৰকাকত

১)  একাল পঢ়িলোঁ একাল ভাবিলোঁ একাল বোলো কৰোঁ কৰিবলৈ গৈ পালোঁ সেকাটো কোন ফালেনো ধৰোঁ  লিখা পঢ়াবোৰ যথেষ্ট নহয় সমস্যাবোৰো ভয়ানক হয়  ভাৰসাম্য বজাই  কামবোৰৰ মাজত কোনটোনো এৰোঁ!  ২)  বান্দৰ এটাই গছৰ ডালত আছিল দুপৰত পৰি পঞ্চতন্ত্রৰ কিতাপখনৰ দুটামান কথা ধৰি  পৃথিৱীৰ সকলো ভাল কথা  জানিও নুবুজে বুজোৱা বৃথা  পৰিৱেশ ভেদে জাঁপ সকলোৰে জ্ঞান বৃক্ষৰ জৰী।  ৩)  মহামাৰীত বয় বস্তুৰ মূল্যবৃদ্ধি জনতা হৈছে কোঙা  কৰ’ণাৰ পাছত আকৌ যুদ্ধ তেজৰ পাতে ডোঙা জনা বুজাই পৃথিবী চলায়  বৰ জনাই সকলো জনায় স্বাৰ্থৰ

কমলৰ কলথোকা মনাইক দিলে চাৰিকুৰি চাৰিটকা কেচ্‌ ধন পালে  বান্ধি ল’লে চুৰিয়াত খোজ ল’লে বহু বাট ফুৰ্টিপানীটুপি গিলি আংবাং গালে। ঘৈণীয়ে দেখি বোলে হেৰৌ শগুনেখোৱা  কলথোকা দি তাৰ ৰহইচটো চোৱা ল’ৰাহাল অনাহাৰ নাইপোৱা পাৰাপাৰ  যমেযে কিয় তোক বিচাৰি নাইপোৱা। চোঁচা মাৰি আহি বোলে কিনো কথা ক’লি  একে মাৰে চিধা কৰিম কৈ থ’লো ছ’লি ময়েই ঘৰৰ বচ্‌ নামাতিবি খচ্‌ খচ্‌ খাবলৈ নিদিলে দিম সকলোকে বলি। কি ক’লি ক’লি বোলো যহনিয়েনিয়া ভাবিছ তোৰ ভয়ত কঁপে মোৰ হিয়া  ময়ো কম বুলি ভাবি  সেই

(১) ধাৰণা হয় তেওঁ যেন মধ্যযুগীয় ৰজা সাম্ৰাজ্যবাদীৰ সংগ লৈ পাই বৰ মজা অবিবেচক অচেতন অহংকাৰত পতন ওপৰ গধূৰ হ’ল উচ্চাকাংক্ষাৰ বোজা৷ (২) হঠাতে হেৰাল সহস্ৰজনৰ হৰ্ষ হিংস্ৰ নৰৰ সৰ্বনাশী সংঘৰ্ষ হায়েনাৰ চিৎকাৰ হৰিণৰ হাহাকাৰ হৰিৎ প্ৰান্তত ৰক্তবন্যা অনিবাৰ্য৷ (৩) তেজত তগবগাই থাকে যুঁজাৰু প্ৰবৃত্তি প্ৰতিপত্তিৰ যুঁজত হ’লে হওক বিপত্তি মাৰণাস্ত্ৰৰ গৰ্জন নিমাখিতৰ ক্ৰন্দন  জন্তুৰ সৈতে ৰিজালেও নাই কোনো আপত্তি৷ ☆ ★ ☆ ★ ☆

(১)  অ বাপু ৰচনা আকৌ আচঁনি  উলাব কৰিছে ঘোষণা ধৰুৱায়ো ধাৰ পাব ,চাউল, ঔষধ, মদ, স্বৰ্গৰ সূচনা  মৰিম মাত্র মাজত থকা  দুয়োফালে দিব বাঘঢকা  গুটি খাবলৈ নোপোৱা এনুৱা অৰ্থনীতিৰ  মৰণা (২)  কেটেৰেক্ট কাটি ককাই যেতিয়া পিন্ধিলে  চশমা কলা  ডাক্তৰক সুধিলে বোপাই কাটি কুটি কি লগাই দিলা  ককা সেয়া নতুন লেন্স  দেখিব ধুনীয়া মাৰিব ডেন্স ককাই বোলে আইতাৰৰ পুৰণি দিন মনত পেলোৱাই দিলা।  (৩)  দুটামান  বনিয়া বৰমুৰীয়া  হৈ পৰে যদি ক্ৰুদ্ধ বাকী দেশৰ মন নহলেও হয় বিশ্ব যুদ্ধ  পণ্ডিতৰ শকতি নাই 

১// সমাজত লেখকৰ অভাবেই নাই দ-বাম সকলোতে বিচাৰিলেই পাই কাৰোবাৰ বিলাসিতা চিৰিয়াচ্‌ নো কেইটা  কথা ক’লে লাগে লেঠা দুখো লাগে হায়।  ২/ নাম এটা কমাবলৈ বৰ মান যায়  কিছুমানে য’তে ত’তে খুঁটিয়াই চায়  চকুমুদি গুটি মাৰে ভাবি থাকে য’তে পৰে সাহিত্যৰ ৰূপৰস বড়ি কৰি খায়।    ৩/ চৰকাৰী চাউল আনি চোতালত থৈ মাতিলেহি হেৰা বুলি ঘৈণীক লাহেকৈ অৰুণোদয় আঁচনি  আলাসতেই বাচনি  কণা বিধাতাই চালে চকু মেলি অই। ৪// বলেনৰ পানীটুপি খোৱা বেছি হৈছে  ঘৈণীয়ে বোলে তেনেই ৰসাতলে গৈছে  মহাধোদ হ’ল হায় 

(১) জাতিদ্ৰোহীৰে সনা-পোটোকা, নেতা চমৎকাৰ! ৰাইজৰ মনৰ পৰা সেইবাবেই বহিষ্কাৰ৷ ভেবাহঁতক দিছিল পাঠ, খিলঞ্জীয়াক মাৰিছিল লাথ৷ ক্ষমতা হেৰুৱাই এতিয়া কৰি আছে হাহাকাৰ৷ (২) বিক্ৰেতাই মাৰি থাকে মাখি। লেখকে ভাবে কি হ’ব লিখি। পঢ়া লোক কম, পুথি দ’ম দ’ম, ম’বাইল লৈয়ে আমি সুখী৷ (৩) উদৰ পূৰাই খাম ভোগালীৰ ভোজ-ভাত। ক’ৰোনা হ’লে হওক- ভাবিবলৈ নাই তাত। ওৰে ৰাতি কৰিম স্ফূৰ্তি, হেৰালে হেৰাব দে চুৰ্তি, উৎসৱৰ বতৰ যে- তত নাইকিয়া গাত৷ ☆ ★ ☆ ★ ☆

১// মাঘে আহি জপনাত কৰে ঘট্‌ঘট মই বোলো তহঁতেই হৱ যতচব নোসোমাবি ভিতৰলে বিহু-চিহু নাই হ’লে লাং খাই পৰি আছোঁ পৰিয়ালৰ সৱ। ২// পিঠাগুৰি নাৰিকল আৰু তিলৰ লাৰু। সকলোৱে কান্দি কান্দি বহি আছে আৰু। হায় বিধি হ’ল কি, বিহু বুলি পিঠি দি, গৃহস্থয়ে আমাক এৰি ল’লে কিয় গাৰু? ৩// কেকনিতে মিউজিক গীত হ’লে নাই চুবুৰীয়াই বোলে ইহঁত উঠিচেনে পাই চুঁচৰি বাগৰি উঠি পানীটুপি তপত কৰি ডিঙি তিয়াবলৈ হৰি শক্তি দিয়া হায়! ৪// ভয়তে বিতত হ’ল সকলোবোৰ দেই। অমিক্ৰণে পালে বুলি