ফটাঢোল

পঞ্চপদী পদ্য-হেমেন ডেকা

১) আত্মতৃপ্তি পায় নিজকে জাহিৰ কৰি৷ নিমাখিত শ্ৰোতা পালে মাৰে বাহাদুৰি! কি কথাৰ বাহাৰ, ফুটনি মাথোঁ সাৰ; তেৰা যে ঘোচখোৰ সেৱক চৰকাৰী৷ ২) সদায় ভাত-কাপোৰৰে চিন্তা মনত! জাতীয় ভাবনা বহু যোজন দূৰত৷ প্ৰতিপল থাকে ব্যস্ত, জীৱন বিষাদগ্ৰস্ত; জড় হ’লগৈ লাহে লাহে যন্ত্ৰৰ লগত৷ ৩) পুখুৰীত আছে বহু শ’ল-বৰালি৷ দেখোঁ সিহঁতৰ কেনে কেৰামতালি! আমি পুঠি-খলিহনা নিমাখিত ডৰিকণা; সুযোগ পালেই হ’ল- থ’বগৈ গিলি৷ ৪) গছৰ তলত বহিলোঁ শুনি চাৰৰ কথা, পাত এটিও লৰা নাই- ঘূৰিছে যেন মাথা! বতৰৰ কালৰূপ, দেখোঁ সব অন্ধঘোপ;

Read more

লাগে-নীলাঞ্জনা মহন্ত

মোক লাগে এখন কুকুৰৰ দৰে জিভা অম্লজানৰ সৈতে নিবিড় সম্পৰ্ক ৰক্ষা৷ মোক গৰুৰ দৰে এদাল নেগুৰো লাগে উখহা ৰঙা ঘাঁতে পৰা মহ খেদাবলে৷ মোৰ মুঠ চাৰিটামান ভৰি হ’লে আছিলে ভাল নিজৰ ভৰিত নিজে ঠিয় দিওঁতে দুটা ভৰি বিষাল আৰু কপালত এখন পৰ্দা থকাহেঁতেন ফুটা কপালখন অনায়াসে ঢাকিলোঁহেঁতেন লাগিছিলে মোক সাতবিধ জন্তুৰ বিশিষ্ট গলা সপ্তস্বৰ সহজেই আয়ত্ত কৰি টানিবলৈ শুৱলা  বহুত কিবাকিবিয়েই লাগে, কিন্তু লোভেইযে পাপ পাপেই যে মৰণ, সেয়েহে সভয়ে থাকো মাৰি তাপ৷ ☆ ★ ☆ ★ ☆

Read more

 মৰমৰ ঘামচি-উপাষা ভাগৱতী

জহকালি আহিলেই ভয়ত হয় ত্ৰস্ত। ঘামচিক মই কেনেকৈ কৰোঁ নষ্ট। গৰমত ছাটিফুটি প্ৰাণ, ছাল কঁঠালৰ দৰে অসমান, নিবাৰণৰ উপায় বিচাৰি খাইছোঁ বৰ কষ্ট। নিমজ ছাল হ’ল যেন ভেকুলী খহুলা। শিলগুটি দিয়া ৰাস্তাহে যেন চকলা চকলা। ঘামৰ পিৰ্ পিৰণি, ঘামচিৰ চিট্ চিটনি, নেমু সানি গগণফালি হৈছে আজি পগলা। আজি আছে নামঘৰত নাম। বহিলগৈ ৰাইজৰ মাজত ৰাম। ঘামচিৰ কোবত চাপৰি, পৰেগৈ গালত লাহৰীৰ, নামঘৰত মৰেল পুলিচৰ মাৰ ধিচুম ধাৰাম মৰমৰ ঘামচিৰ গল্প আছে যে কিমান বিদ্যুতৰ অন্তৰ্ধানত ঘামচিৰ পৰিছে উজান শোকত উথলে

Read more

কণ কবিতা-দিলীপ কুমাৰ শৰ্মা

১/ ফুটুকানি হাবি সাপ-বেং পাবি, পাৰ হ’ব খুজিলে সাৱধানে যাবি। ২/ মাঘৰ উৰুকাত মাৰি পানী-হিলৈ, গৰম পানী পৰি বিলেৰ হ’ল বিলৈ। ৩/ গগনৰ ফালে চাই গগন, গগনা বজাই হৈছে মগন। ৪/ বনৰ টেকেলা কেটেলা পহু, কাঁইটেৰে বিন্ধি দেখুৱাই বিহু। ৫/ চালনিত দেখি কটা মাছৰ ফিছা, খাবলৈ আহিল তিনিডাল বিছা। ৬/ চালত ওপৰত চালনিখন থৈ, নমাবলৈ এতিয়া বিচাৰিছে মৈ। ৭/ কেৰেলুৱাৰ ৰে’লৰ বেয়া দহটা চকা, শামুকত উঠি যোৱা কৰিছে ব্যৱস্থা পকা। ৮/ সিদিনা ঘটিল ডাঙৰ ঘটনা, মনাহঁতৰ হেৰাল মেলি দিয়া টনা।

Read more

লিমাৰিক-স্বপ্নালী কলিতা

১/ নিৰামিষ খাওঁ বুলি নিখিল বৰুৱা ফুটনিতে ফুলি হয় তেনেই লাৰুৱা একাঁহী ভাতত হায় আধাসেৰ ঘিঁউ খায় আমিষ খোৱাই ভাল হ’লেযে তেনুৱা ২/ আমাৰ খগেন কাই অমায়িক বৰ ছাৰৰ কথাত সেয়ে এৰি দিলে ঘৰ গছৰ তলতে বহি মহৰ কামোৰ সহি মানুহজনীকো বোলে কৰি থ’লে পৰ। ৩/ বজাৰ (ক) কমলক বোলে হে’ৰা বজাৰলৈ যোৱা ভালেদিন হোৱা নাই মাছ-পুঠি খোৱা গৃহিনীৰ শুনি কথা কিয় নষ্ট কৰা মাথা খোৱা কথা বাদ দিয়া আন কথা কোৱা। ৪)  বজাৰ (খ) বজাৰত জ্বলি আছে দপ্‌দপ্‌ জুই

Read more

লিমাৰিক-সুৰেন্দ্ৰ মোহন দাস

                    (১) ইমান যে বাঢ়ি গ’ল বিদ্যুতৰ বিল গ্ৰাহকৰ পিঠিতেই পৰিছে ঔ-কিল বাঢ়িল গেছৰ দাম কেনেকৈনো ৰান্ধি খাম তাকে ভাবি খাই আছোঁ প্ৰেছাৰৰ পিল৷                     (২) একেদিনে পৰি গ’ল তিনিখন বিয়া উপহাৰ দিবলৈকে ধন নাইকিয়া সেইবাবে কি কৰিলোঁ দৰাটোক গৈ ক’লোঁ – ‘আজিলৈ উপহাৰ বাকী ৰ’ল দিয়া’৷                     (৩) ভোটবেংক চলিছে আঁচনিৰ বলত

Read more

হিতাধিকাৰী-ধনজিৎ বৰুৱা

পুৱাতে ফিটিং বাপু সন্ধ্যা আকৌ মিটিং  তিনিটামান কাৰ্ডৰ চাউলৰ দোকানত আছে ছেটিং আঁচনি আৰু লোন নাচনী আৰু ধুন  জীৱনটোত ফুটনিৰ আখৈ সমাজৰ কৰে ৰেটিং।  *বাল্য ক্ৰীড়া পিৰপিৰালে নহয় পিৰিতি অভিজ্ঞতাই শিকায়  এৰিবলৈ শিকিলেহে পিৰিতিবোৰে শিপায়   সময়ৰ কষটি শিল  সমস্যাৰ ঔ কিল  যুগে যুগে হোৱা জীৱনবোধে মানুহক জীপায়।                *বিলৈ জীৱৰ  গৰ্বৰ বেলুনত  উঠি তেওঁৰা গম্বুজ গৈ পালে  গম্বুজৰ ওপৰতহে জোঙত বেলুনে খোঁচ খালে  নামি আহিল  ধৰফৰাই  অনুভৱে বুকু ফৰফৰাই  গচকি যোৱাবোৰলৈ চাই কাকূতি ঘোষা

Read more

অপদ্য-শ্ৰীৰাজু কুমাৰ নাথ

সোঁহাতৰ তাৰ কামেই নাই বাওঁহাতখনো খৰা, অজুহাতৰ আকৌ বল বেচি কাম ফাঁকি ফুকা মৰা।    আনৰ সদায়ে অহিত চিন্তি ফুৰে ঈশ্বৰে নিদিয়ে ভাল, আশা কৰে সি বিলৰ ডাঙৰ মাছ হাতে ফটা লাঙী জাল।   ধন টকাই সৰ্বস্ব জীৱন বুলি সমাজলৈ দিলে পিঠি, বিধিৰ বিপাকত সকলো হেৰাল ঘৰ ভেঁটি গ’ল উঠি।   জীয়াই থাকোঁতেই মানুহক চিনা মৰাৰ পাছত লাভ নাই, মৰম বুটলিব নোৱাৰিলে ক’ব সৱে ই মৰিল ভাল হ’ল পায়। ☆ ★ ☆ ★ ☆

Read more

আপদীয়া পদ্য-স্বপ্নালী কলিতা

বৰানী বাইদেউৰ কথা বৰ বৰ ধাৰতেই চলি থাকে কৰি দাম-দৰ কথা পানী নসৰকা দিয়ে হ’লে ডকাহকা ধাৰ দিওঁতাই খুজি খুজি দিয়ে পৰ।   দিনৰ পাছত মাহ, বছৰ আহিল পুৰণা কেছেটটো বাজিয়েই থাকিল নিদিয়াকৈ ক’ত যাম তোৰ টকা কিয় খাম শুনি শুনি তিতা-কেঁহা সকলো লাগিল।   সেয়েহে টকাৰ কথা নেভাবোঁয়েই বুলি চিন্তাৰ কাপোৰসাজ পেলালোঁ যে খুলি কাণত ধৰিলোঁ টানি ধাৰ দি নকৰোঁ হানি বাহাদুৰ ধৰুৱাই পকাবহে চুলি।   এতিয়া বাইদেউৰ ফিল্ড পিছে নাই আপোন মানুহো তেওঁৰ শেষ হৈ যায় খোজে বুলি

Read more

আপদীয়া পদ্য-জিমণি গগৈ

(১) ফে’চবুকৰ আজৱ দুনীয়া চাবলৈ বঢ়িয়া হ’লেও পিচে “ফ্রেণ্ড”বোৰ প্ৰায়ে ওলায় ঘূণীয়া যাক দেখিবা গদগদ্ সলাই ৰূপ ফটাফট্ দোভাগ ৰাতি মেছেজ দিয়ে তুমি বহুত ধুনীয়া। (২) কোনে কাক  কিমান ভালপায় গমিবলৈ গ’লে এদিন এৰাতি যায় আজি বোলে যিজন আতোলতোল কাইলৈ শুনো চকুৰ কুটা দাঁতৰ শূল ফে’চবুকত বন্ধুত্বই ঘনাই ৰং সলায়। (৩) লাইক কমেণ্ট দিয়াজনে প্ৰতিদান পায় নহ’লে কিন্তু কোনেও ঘূৰিকে নাচায় কোনো কোনোৱে বাইট দিয়ে যেন মডেল ৰ’ল দেখি শুনি বোলা যায় হৰি ব’ল হৰি ব’ল বিউটিপ্লাছে ফে’চবুকৰ ৰূপত ৰহণ

Read more
1 2 3 37