এণ্টিক্লাইমেক্স-ঈশ্বান জ্যোতি বৰা
পাঞ্জাবাৰী অভিমুখে আহি থকা চিটিবাছখন দিশপুৰৰ পৰা নাতিদূৰৈৰ আস্থানটোত নিয়মমাফিক ৰৈ গ’ল৷ নিৰ্বিকাৰ ভাৱ এটাত মই বহি আছিলোঁ, শেষৰফালৰ পৰা গন্তি কৰিলে দুই নম্বৰ আসনখনত, খিৰিকীৰ কাষত অৰ্ধশুদ্ধ হাৱা খাই৷ মোৰ একেবাৰে কাষৰ বাঁওফালে বহি আছে বাইদেউ এগৰাকী আৰু তেওঁৰ কাষতে খিৰিকীৰ কাষত ছয়-সাতবছৰীয়া জীয়ৰী৷ বোধহয় তেওঁলোক নিয়মীয়া ক্ৰীড়া অনুশীলনৰ পৰা আহিছে৷ বাছখন ৰোৱাৰ কেইছেকেণ্ডমান উকলিছে৷ হঠাতে আস্থানৰ কাষতে থকা ম’ম’ৰ ভ্ৰাম্যমান দোকানখনলৈ চাই বাইদেৱে চিঞৰে- ‘হেই ম’ম’ৱালা! ম’ম’ৱালা!’ -ম’ম’ৱালাই নুশুনে৷ বাইদেৱে পূৰ্বতকৈ মাতটো ডাঙৰ কৰি চিঞৰে-‘ম’ম’ৱালা!’ এইবাৰো ম’ম’ৱালাৰ কৰ্ণ-গোচৰ
Read more