ফটাঢোল

পিয়াঁজ আন্দোলন আৰু এন্দূৰ,মূল:বাসু মুখোপাধ্যায়,ভাবানুবাদ – অঞ্জু মহন্ত

পত্নী শোকত শিল হৈ গৈছে। মোৰ অৱস্থাও প্ৰায় একেই। ঘটনাটো হ’ল, ৰাতিপুৱা পত্নীয়ে ক’লে,”তুমি এবাৰ বজাৰলৈ যোৱাচোন, তিনিকেজিমান পিয়াঁজ কিনি আনা। পিয়াঁজৰ দাম বাঢ়ি গৈ আছে, সেয়ে ঘৰত অলপ বেচিকৈ পিয়াঁজ আনি থোৱাটো ভাল হ’ব। এতিয়া সঁচাকৈয়ে ক’বলৈ গ’লে,পিয়াঁজ কটাৰ সময়তকৈয়ো কিনাৰ সময়তহে চকুৰ পানী বেচিকৈ ওলায়। ইমান দাম! কালি আলু, আদা কিনি আনিছোঁ। আজি আকৌ বজাৰলৈ যাব লগা হ’ল, পিয়াঁজ আৰু আন কিবাকিবি পাচলি আনিবলৈ। বজাৰ কৰা ডাঙৰ বেগখন লৈ বজাৰলৈ বুলি ওলাই গ’লোঁ।  বজাৰৰ পিয়াঁজ বেপাৰীজনক ক’লোঁ,”হেৰা, পিয়াঁজ

Read more

মূল কবিতা-বাবা,কবি:সুনীল গঙ্গোপাধ্যায়,অসমীয়া ভাঙনি-মুনমুন সৰকাৰ 

দেউতাই ক’লে আন্ধাৰত অলপ দেৰি ৰৈ থাকা মোলৈ আৰু তাৰপিছত  মাটিৰ তলৰ সুৰঙ্গ এটায়েদি খুব ধীৰ গতিত নামি গ’ল। আকাশত দিকভ্ৰষ্ট হৈ ত্বৰিত গতিত পাৰ হৈ গ’ল এটি উল্কা বন্দৰত এখনো জাহাজ নাই, বাটবোৰ কঁপি উঠিছে ঘনাই কি যে হ’ল বুজি উঠোঁতেই পাৰ হৈ গ’ল আৰু উনৈছ টা বছৰ তাৰ মাজতেই জীৱনটোত আগবাঢ়িবলৈ কিমান খৰখেদা, কিমান স্বাৰ্থলোভী, প্ৰবঞ্চকৰ সৈতে উঠা-বহা দেউতা, দেউতা! বুটামৰ আকৃতিৰ গুটি গুটি মাছৰুম, বৰ মন যায় দেউতাক খুৱাবলৈ আৰু ৰুমালি ৰুটি অন্ততঃ এবাৰ খুৱাবলৈ মন যায়

Read more

লংকালৈ যোৱা সেই প্ৰথম দলঙখন (মুল- হৰিশংকৰ পৰচাই) – ভাবানুবাদঃ ৰিণ্টুমনি দত্ত

গড়কাপ্তানী বিভাগৰ উচ্চপদষ্ঠ বিষয়া বাবুৰামে হঠাতে চাকৰিৰ পৰা অব্যাহতি লোৱাত মফচলীয় চহৰখনত যথেষ্ট বুবু-বাবাৰ সৃষ্টি হ’ল। সৰু চহৰখনৰ সকলোৰে মুখে মুখে কেৱল বাবুৰামৰ এই আকস্মিক সিদ্ধান্তটোৰ বিষয়ে আলোচনা। কাৰোবাৰ মতে বাবুৰামে এক বৃহৎ পৰিমাণৰ উৎকোচ লৈ ধৰা পৰাৰ ভয়ত হঠাৎ চাকৰিৰ পৰা অব্যাহতি ল’লে, কাৰোবাৰ মতে বাবুৰামে শহুৰেকৰ ঘৰৰ ফালৰ পৰা এক বিশাল ধনৰাশি উপহাৰ হিচাপে পালে আৰু সেই ধনেৰে বাবুৰামে নতুন ব্যৱসায় আৰম্ভ কৰিবলৈ মনষ্ঠ কৰিছে। পিছে বিভিন্নজনৰ প্ৰশ্নৰ বাবুৰামৰ ওচৰত এটাই উত্তৰ আছিল – তেওঁ ভগৱান শ্ৰীৰামৰ সেৱাত

Read more

উন্মাদনাৰ ফালে,মূল: বীৰেন্দ্ৰ জৈন ,অনুবাদ-দিম্পল কলিতা 

হে আত্মহত্যা কৰিবলগীয়াসকল!আত্মহত্যা নকৰিব, কাৰণ ইয়াৰ ফলাফল দেখা সম্ভৱ নহয়। এনে অন্ধ কাম ঠিক নহয়। এই প্ৰচেষ্টাত অৱশ্যে বেছিভাগ সাহসীয়েই বিফল হয়, যিসকলে পিছলৈ দেখিছে যে বিফলতাই মানুহক সদায় উপহাসৰ পাত্ৰ কৰি তোলে।আত্মহত্যাত ব্যৰ্থ হোৱাৰ পিছত যি অসুবিধা হয় সেয়া দেখি যেন আত্মহত্যা কৰা উচিত।এই বিফলতাই পূৰ্বৰ ব্যৰ্থ প্ৰচেষ্টাৰ পটভূমিতকৈ অধিক পতিয়নযোগ্য কাৰণ দিয়ে। বাইদেউ, ময়ো আইনী বিশেষজ্ঞৰ দৰে কোৱা নাই যে এয়া অপৰাধ আৰু পবিত্ৰ তথা মহান দেশৰ মহান নাগৰিকে অপৰাধ সংঘটিত কৰিব নালাগে, নতুবা এজন প্ৰচাৰকৰ দৰে এই

Read more

মূল:ফুচকা কাহিনী,লিখক-মানৱ মণ্ডল:ভাবানুবাদ-অঞ্জু মহন্ত

মণ্ডল পাৰাৰ মানৱ বাবু। তেওঁ প্ৰতিটো কথাতে ফুচকাৰ প্ৰসঙ্গ টানি আনে। যেনেকৈ সেইদিনা বটৰ তলত এজনী মহান লেখিকাৰ কবিতাৰ চৰ্চা হৈছিল আৰু মানৱ বাবুৱে কবিতাৰ প্ৰসঙ্গটো ঘূৰাই পকাই আকৌ ফুচকাৰ প্ৰসঙ্গ লৈ আহিল। মই এদিন তেওঁক অকলে লগ পাই সুধিলোঁ, : আচ্ছা মানৱদা, সদায়ে আন কথাৰ মাজতো ফুচকাক আনে কিয় কওকচোন? এই ফুচকাৰ লগত আপোনাৰ সম্পৰ্কটোনো কি?  দাদাই ক’লে, : মই বাৰে বাৰে ফুচকাৰ কথা কিয় কওঁ জান? এই ফুচকাক লৈ মোৰ জীৱনত এটা বৰ দুখৰ গল্প আছে।  কিছুবছৰৰ আগৰ

Read more

মূল: বেচাৰামবাবু,লেখক: বলাইচাঁদ মুখোপাধ্যায়: ভাষান্তৰ-মুনমুন সৰকাৰ 

গেলামালৰ দোকানী হৰিশে সন্ধিয়া আহি বুজাই থৈ গ’ল যে, যোৱা মাহত ২৭.৭০ টকা পাবলগীয়া আছিল আৰু অনতিপলমে সেয়া দি দিয়াটো জৰুৰী। এইমাত্ৰ অফিচৰ পৰা আহি পোৱা বেচাৰামবাবুয়ে ক’লে –  : বাৰু এইবাৰৰ দৰমহাৰ টকাখিনি পালেই…! তাৰপিছত তেওঁ বাহিৰৰ বাৰান্দাত বহি চিঞৰিবলৈ ল’লে – “হেৰৌ, চাহ লৈ আন।”   চাহ আহিল লগতে আহিল চুবুৰীৰ হৰিবাবু, নবীন ৰয়, বিধু ক্লাৰ্ককে আদি কৰি চাৰি পাঁচজন মান ভদ্ৰলোক। নানানটা কথাৰ লগতে চাহ খোৱা পৰ্বও চলি থাকিল। আড্ডা চলি আছিল, তাৰ মাজতে বেচাৰাম বাবুৰ  জী পুঁটি

Read more

মূল : বনফুল,কবি-বলাইচাঁদ: ভাবানুবাদ- ৰাজশ্ৰী শৰ্মা

জানেনে? আমি আগতে আছিলো সিংহ                     মধ্য এছিয়া দেশত, যদিও এতিয়া ইফালে সিফালে                    ঘূৰিছো এই বেশত। চকুত আমাৰ আছিল অগনি                শিৰত কেশৰৰ তাজ, নখত জ্বলিছিল দীপ্ত সূৰুয                কণ্ঠত বাজিছিল বাঁজ। লম্ফ জম্ফ কৰি হৈছিলোঁ              পৰ্বত মৰুভূমি পাৰ, একে হাতোৰাই মাৰিলো কত              হাতী ঘোঁৰা আৰু গঁড়। নাজানো আমাৰ পূৰ্বপুৰুষৰ              কি যে বিস্মৃতি হ’ল, খাইবাৰ পাচ অতিক্ৰম কৰি              এই দেশলৈ আহি গ’ল। বহু শতিকা এই শীৰ্ণ দেশত              বাস কৰাৰ হৈ গ’ল, এই দশা হৈছে হায় আমাৰ             কণ্ঠত আৰু নাই জোৰ। ধোঁৱাৰ ভয়তে পলাওঁ

Read more

হাস‍্যৰসৰ কবি পদ্মশ্ৰী চুৰিন্দৰ শৰ্মাৰ সৈতে সাক্ষাৎকাৰৰ কিছু সংগ্ৰহ-চৈয়দা চেমিম ইচলাম

২০১৩ চনত আমাৰ ভাৰতৰ সন্মানীয় ৰাষ্ট্ৰপতি শ্ৰীযুত প্ৰণৱ মুখাৰ্জীৰ দ্বাৰা পদ্মশ্ৰী পুৰস্কাৰ লাভ কৰা ভাৰতীয় কবি সাহিত্যিক সন্মানীয় চুৰিন্দৰ শৰ্মাৰ নাম নিশ্চয় সকলোৱে জানে। ১৯৪৫ চনত চনত হাৰিয়ানাত জন্ম গ্ৰহণ কৰা আৰু দিল্লী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অন্তৰ্ভুক্ত শ্ৰীৰাম কলেজ অৱ কমাৰ্চৰ পৰা স্নাতক ডিগ্ৰীধাৰী কবি চুৰিন্দৰ শৰ্মাই কৌতুক আৰু হাস্যৰসৰ বাবেই বিশেষভাৱে নিজৰ সুনাম কঢ়িয়াবলৈ সক্ষম হৈছিল। পিছলৈ এনেধৰণৰ হাস্যৰসৰ সাহিত্য চৰ্চাকেই তেখেতৰ পেচা হিচাপে গ্ৰহণ কৰিছিল। সেই সময়ত দূৰদৰ্শনকেন্দ্ৰৰ পৰা প্ৰচাৰ কৰা কিছু অনুষ্ঠানত তেখেতৰ অনুষ্ঠান উপভোগ কৰা আজিও মনত আছে।    

Read more

মূল: বুদ্ধু, লেখক:জিম কৰবেট, অনুবাদ-নয়নমণি হালৈ

(জিম কৰবেটৰ নাম নুশুনা শিক্ষিত ভাৰতীয় লোক নাই বুলিলেই হয়৷ এজন প্ৰকৃত অৰণ্যপ্ৰেমী, ভাৰতবৰ্ষত বন্যপ্ৰাণী সংৰক্ষণ আন্দোলনৰ বাটকটীয়া, সৰ্বোপৰি এজন পাকৈত চিকাৰী হিচাপে জিম কৰবেট আমাৰ সকলোৰে পৰিচিত৷ জিম কৰবেটৰ ব্যাঘ্ৰ চিকাৰৰ কাহিনীপুথি ‘জাংগললোৰ, কুমায়ুনৰ নৰখাদক, ৰুদ্ৰপ্ৰয়াগৰ চিতা, টেমপল টাইগাৰ্চ’ আদি আজিও অসামান্য জনপ্ৰিয়৷ কিন্তু এয়াই জিম কৰবেটৰ শেষ পৰিচয় নহয়৷ জিম কৰবেটৰ সকলোতকৈ ডাঙৰ পৰিচয়টো হ’ল তেওঁ এজন অসাধাৰণ লেখক আৰু মানৱপ্ৰেমী৷ সেইসময়ত ভাৰতবৰ্ষৰ বিশেষকৈ উত্তৰ ভাৰতৰ গ্ৰামে-গঞ্জে বসবাস কৰা সাধাৰণ মানুহৰ দুখ-যন্ত্ৰনাৰ শেষ নাছিল৷ এইবোৰ মানুহৰ সৈতে জিম

Read more

মূল: জগাদাৰ বজাৰ,লেখক : আলপনা,অনুবাদ-অঞ্জু মহন্ত

জগাদাক বজাৰলৈ পঠিয়াই এতিয়া খঙত জ্বলি- পকি টিঙিৰি তুলা হৈ আছে বুলিবৌ। জৰ্দাপাণ চোবাই চোবাই চোতালৰ চুকত পিক পেলাই জগাদাই ক’লে, : এক কেজি মিছামাছ আৰু এককেজি পুঠিমাছ আনিছোঁ। মিছামাছেৰে লাউ আৰু পুঠিমাছেৰে চচ্চৰি, দাইল আৰু পুঠিমাছ ভজা কৰিবা। বুলি বৌৱে বেগখন উলোটাই এটা চৰিয়াত ঢালি দিয়েই নাকত সোপা দি ক’লে, : ইস! কি পঁচা গোন্ধ। লগে লগে মাখিৰ দল উৰি আহিছে? এই পঁচা মাছসোপা কিনি আনিবলৈ মন গ’ল কেনেকৈ তোমাৰ? বুলি বৌৰ মেজাজ দেখি জগাদাই মনে মনে ঘৰৰ পৰা

Read more
1 2 3 22