মহাপুৰুষ শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰদেৱ এজন ধৰ্মগুৰু অথবা ধৰ্মপ্ৰচাৰকেই নাছিল, তেখেত আছিল একাধাৰে এজন সমাজ সংস্কাৰক, নৃত্য-গীত আদি কলা সংস্কৃতিৰ অকুণ্ঠসাধক, সাহিত্যিক আৰু আছিল এজন মানৱ দৰদী সংসাৰী লোক। মহাপুৰুষ শংকৰদেৱ জন্ম হোৱাৰ সময়চোৱাত অসমদেশ বহু সৰু সৰু ৰাজ্যত বিভক্ত হৈ আছিল।।বাৰভূঞাৰ সৰু সৰু ৰাজ্য, আহোম ৰাজ্য, কোচ ৰাজ্য, কছাৰী ৰাজ্য, পৰ্বতৰ গাৰো, খাচিয়া, মিকিৰ ইত্যাদিৰ সৰু সৰু ৰাজ্য।এই সৰু সৰু ৰাজ্যৰ অধিপতি নৃপতিবিলাকৰ মাজত সততে যুদ্ধ-বিগ্ৰহ হৈ থাকিছিল।তাৰ লগতে আছিল প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগ আৰু বনৰীয়া জীৱ-জন্তুৰ আক্ৰমণ আদি।প্ৰজাসকলৰ দুখ-দুৰ্গতিৰ সীমা নাছিল।প্ৰজাসকলৰ সৰহভাগেই

শেহতীয়াকৈ সমগ্ৰ বিশ্বতেই নিজৰ বিজয় ধ্বনি বজাবলৈ সক্ষম হোৱা ভাৰতীয় ছবি এছ এছ ৰাজামৌলীৰ RRR য়ে অস্কাৰৰ সাধাৰণ মনোনয়ন তালিকাত নিজাৰ নাম অন্তৰ্ভুক্ত কৰিবলৈ আগবাঢ়িছে। ইয়াৰ কাৰণ বহুকেইটা আছে। মাৰ্চ মাহত সমগ্ৰ বিশ্বজুৰি ছবিগৃহত মুক্তিলাভ কৰা RRR য়ে মুক্তিৰ প্ৰথমদিনাই ২৪০ কোটি টকাৰ ব্যৱসায় কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল। ছবিখনৰ শ্ৰেষ্ঠত্বৰ বিভিন্ন দিশৰ ভিতৰত আছিল সুন্দৰ ভিজুৱেল এফেক্টছ (কিছু কিছু দৃশ্যাংশত), কাহিনী, চিত্ৰনাট্য, সংগীত, চৰিত্ৰ গঠন আৰু ছবিখনৰ সৈতে জড়িত ভাৰতীয় সোৱাদ। তদুপৰি ব্ৰিটিছ শাসনক এক নতুন মাত্ৰা প্ৰদান কৰি ধুলিস্যাৎ কৰা

কোনো এখন গ্ৰন্থ অধ্যয়ন কৰাটো সহজ কথা কিন্তু গ্ৰন্থখন অধ্যয়ন কৰি গ্ৰন্থখনৰ সাৰমৰ্ম উপলব্ধি কৰাটো জটিল ৷ সাৰমৰ্ম উপলব্ধি নকৰাকৈ কোনো এখন গ্ৰন্থৰ শুদ্ধ সমালোচনা বা পৰ্যালোচনা কৰাটোও সহজ নহয়। তাতে মোৰ দৰে এজন অল্পমতিৰ বাবে, ভুল হোৱাটো স্বাভাৱিক ৷ তথাপিও চেষ্টা কৰিছো মূল লেখক ষ্টিফেন উইলিয়াম হকিঙৰ  ‘A Brief History of Time’/ ‘সময়ৰ এক সংক্ষিপ্ত ইতিহাস’, যাৰ অসমীয়া অনুবাদক- বিমান শৰ্মা ডাঙৰীয়াৰ গ্ৰন্থখনিৰ পৰ্যালোচনা কৰাৰ। মূল লেখক–ষ্টিফেন উইলিয়াম হকিঙ অণুবাদক–বিমান শৰ্মা প্ৰকাশন-আঁক-বাক প্ৰথম প্ৰকাশ–নবেম্বৰ ২০১৮ মূল্য–২৫০ টকা । জীৱনত

ব্যঙ্গ সাহিত্যক ইংৰাজীত “satire’ বুলি কোৱা হয়। লেটিন ‘satura’ শব্দৰ পৰা ইয়াৰ উৎপত্তি হৈছে। এৰিষ্টফাঁচ্ (Aristophauos) (446-386 BC) নামৰ গ্ৰীক নাট্যকাৰজনক ব্যঙ্গ সাহিত্যৰ জনক বুলি কোৱা হয়। সমাজৰ দুৰ্নীতি তথা ব্যক্তি বিশেষৰ চাৰিত্ৰিক বিশ্লেষণত ব্যঙ্গ সাহিত্যই এক শক্তিশালী ভূমিকা গ্ৰহণ কৰি আহিছে। ৰাজনৈতিক তথা সামাজিক প্রতিষ্ঠানসমূহৰ বিভিন্ন কাৰ্য্যকলাপৰ টিপ্পনি কৰিবলৈ ব্যঙ্গ সাহিত্যৰ ধাৰাটো প্ৰচলিত হৈছে বুলি বিভিন্ন সময়ত বিজ্ঞসকলে মত পোষণ কৰি আহিছে। মানুহৰ মূৰ্খতা বা দোষবোৰৰ উন্মোচন আৰু সমালোচনা কৰিবলৈ হাস্যৰস অতিৰঞ্জন উপহাসৰ ব্যৱহাৰ বিশেষকৈ বৰ্তমানৰ ৰাজনৈতিক প্ৰেক্ষাপতত নতুন

গ্রন্থই মানৱ সভ্যতাত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা গ্ৰহণ কৰি আহিছে। গ্ৰন্থৰ পৃথিৱীখনে মানৱ জীৱনৰ ঘাইকৈ দুটা দিশত প্ৰভাৱ বিস্তাৰ কৰে। জ্ঞান আৰু মনোৰঞ্জন। এটি মানৱ শৰীৰ ভূমিস্থ হোৱাৰ দুই-তিনিটা বছৰৰ পাছৰ পৰাই আমি অগ্ৰজসকলে তেওঁক জ্ঞানী হিচাপে গঢ়ি তুলি ভবিষ্যতে ব্যৱহাৰিক পৃথিৱীখনৰ বিভিন্ন সমস্যাৰ মুখামুখী হ’ব পৰাকৈ শিক্ষিত আৰু জ্ঞানী হিচাপে গঢ়ি তোলাৰ কুচকাৱাচ আৰম্ভ কৰি দিওঁ। সেইক্ষেত্ৰত আমি সর্বপ্রথমেই সহায় লওঁ এখন গ্ৰন্থৰ। ক, খ A, B, 1, 2…. ইত্যাদিবোৰৰ ধাৰণা প্ৰদান কৰিবৰ বাবে আমাৰ হাতত গ্ৰন্থৰ গত্যন্তৰ নাথাকে। সেই

ঋতুৰ ৰাণী শৰৎ৷ গ্ৰীষ্মৰ ডেই পুৰি নিয়া উত্তাপক বিদায় দি শীতল, স্নিগ্ধ, গা-মন প্ৰফুল্লিত কৰি তুলিব পৰা বতাহজাক কঢ়িয়াই অনা ঋতু হৈছে  শৰৎ৷ শৰৎ, সকলোৰে মনত নিজৰ অস্তিত্ব প্ৰতিপন্ন কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা ৠতু। সেয়েহে মহাপুৰুষ জনাই “দশম স্কন্ধ ভাগৱত”ত থকা “শৰৎ বৰ্ণনা”ত শৰৎ কালৰ এক অপৰূপ আৰু নিখুঁত চিত্ৰ অংকন কৰিছে, গগণ নিৰ্মল       স্বচ্ছ ভৈল জল        দূৰ গৈল মেঘগণ৷ মহা সুখকৰ     সুৰভি শীতল        বহে বায়ু সৰ্বক্ষণ। মহাপুৰুষজনাই আকৌ শৰৎ কালক আটাইতকৈ সুখৰ কাল বুলি অভিহিত কৰিছে, শৰৎ সমান 

বৰ্তমানৰ শিক্ষা জগতখনৰ  বিষয়ে কোনো বাক্য বা শব্দ সাধাৰণীকৰণ কৰি ব্যক্ত কৰাটো সম্ভৱ নহয় কাৰণ প্ৰতিখন শিক্ষা ক্ষেত্ৰ বা বিদ্যালয়ৰ আভ্যন্তৰীণ ব্যৱস্থাসমূহৰ পাৰ্থক্য পৰিলক্ষিত হয়৷ সেই হিচাপত শিক্ষা জগতত সঙ্কত বুলি কোৱাটোও কিমানদূৰ যুক্তিসংগত  হৈছে সেয়া নিশ্চয় পঢ়ুৱৈসকলৰ বিচাৰ্য বিষয় হ’ব৷ এখন বাহনৰ ভাল্ভ টিউব এটা বেয়া হ’লেই গোটেই বাহনখন অকামিলা হৈ পৰাৰ দৰে  কোনো বিদ্যালয়ৰ কোনোবা এটা দিশ অলপ সোপাধিলা হ’লেও বিদ্যালয় খনলৈ বহুত অসনি সংকেত আহে৷ মোৰ দৃষ্টিত চৰকাৰী প্ৰাথমিক বিদ্যালয়সমূহৰ শিক্ষকৰ  সংখ্যাগত সমস্যাটোৱেই আটাইকেইটা প্ৰাণনাশি বিপদসংকুল সমস্যা৷