অসমীয়া টি.ভি চেনেলৰ ইতিহাসত সৰ্বকালৰ আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় ধাৰাবাহিকসমূহৰ মাজত স্হান পোৱা “বেহাৰবাৰী আউটপষ্ট” ৰ ‘মোহন’ নামৰ চৰিত্ৰটোৰে জনপ্ৰিয়তাৰ শিখৰত আৰোহণ কৰা অসমৰ অভিনয় জগতৰ চিনাকি নাম দীপজ্যোতি কেওঁটক সুকীয়া পৰিচিতিৰ প্ৰয়োজন নাই।সমকালীন অভিনয় ক্ষেত্ৰখনত দুৰন্ত প্ৰতিভাৰ চানেকি দাঙি ধৰা বৰ্তমান দূৰদৰ্শনৰ এই ব্যস্ত শিল্পীগৰাকীৰ লগত কিছু কথা পাতিবলৈ আমি সক্ষম হৈছিলোঁ। ‘ফটাঢোল’ৰ হৈ দিম্পল কলিতাৰ সহযোগত ৱাটছ্ এপ যোগে গ্ৰহণ কৰা আৰু এক জীৱন্ত কথা বতৰাৰ ৰূপত হিমাংশু ৰাজখোৱাই লিখি উলিওৱা এই সাক্ষাৎকাৰটোত শ্ৰীযুত দীপজ্যোতি কেওঁটে তেখেতৰ পাৰ হৈ অহা

“মাজুলী” শীৰ্ষক বহুল জনপ্ৰিয় গীতটোৰে সংগীতপ্ৰেমীৰ অন্তৰত এক সুকীয়া স্থান দখল কৰিবলৈ সক্ষম হৈ জনপ্ৰিয়তাৰ শিখৰত আৰোহণ কৰা সাম্প্ৰতিক অসমীয়া সংগীত জগতৰ অন্যতম চিনাকি নাম নীলোৎপল বৰাক দুনাই পৰিচয় কৰাই দিয়াৰ প্ৰয়োজন নাই। সমকালীন সংগীতৰ ক্ষেত্ৰখনত দূৰন্ত প্ৰতিভাৰ চানেকি দি বৰ্তমান মায়ানগৰী মুম্বাইৰ এগৰাকী ব্যস্ত সংগীতজ্ঞ নীলোৎপল বৰাৰ বহু সৃষ্টি আজি সংগীতপ্ৰেমীৰ মুখে মুখে। অশেষ চেষ্টাৰ মূৰত আমি এই ব্যস্ত শিল্পীগৰাকীৰ লগত কিছু কথা পাতিবলৈ সক্ষম হৈছিলোঁ। আমি অনুভৱ কৰোঁ তেখেতৰ কৰ্মৰাজি অসমৰ উঠি অহা প্ৰজন্মৰ বাবে অনুপ্ৰেৰণা আৰু আদৰ্শ।

আমাৰ ফটাঢোল গোটৰ সৌভাগ্য যে, এই মাহৰ অতিথি হিচাপে আমি আমাৰ মাজত পাইছোঁ ৰামধেনু যুগৰ পৰা অসমীয়া সাহিত্যৰ সাৰুৱা পথাৰখন একেৰাহে শস্য শ্যামলা কৰি অহা একধাৰে কবি, গল্পকাৰ, ঔপন্যাসিক শ্ৰীযুত ইমৰাণ শ্বাহদেৱক। ২০১৩ চনৰ পৰা ২০১৫ চনলৈ সভাপতি হিচাপে অসম সাহিত্য সভাৰ মঞ্চ শুৱনি কৰা, ২০২১ বৰ্ষৰ পদ্মশ্ৰী বঁটা প্ৰাপক শ্বাহদেৱৰ লগত আমি বহুদিনৰ পৰাই আমাৰ আলোচনীৰ সাক্ষাতকাৰৰ বাবে যোগাযোগ কৰি আছিলোঁ যদিও বিভিন্ন অসুবিধাৰ বাবে সেয়া সম্ভৱ হৈ উঠা নাছিল। এই মাহৰ আৰম্ভণিতে ফটাঢোলৰ হৈ জীমণি গগৈ আৰু ভাস্কৰজ্যোতি

ড°লীনা ডেকা অসমীয়া সমালোচনা সাহিত্যৰ এটা চিনাকি নাম৷ কবিতাৰে সাহিত্যিক জীৱনৰ আৰম্ভণি যদিও গল্প আৰু সমালোচনাত্মক সাহিত্যৰেহে তেখেত অসমীয়া সাহিত্য জগতত অধিক পৰিচিত হয়৷ ডঃ লীনা ডেকা বাইদেউৰ প্ৰকাশিত কবিতাপুথি দুখন- ‘সূৰ্য্য উঠা দেশ’ আৰু ‘বহুদিন বকুলৰ গোন্ধ পোৱা নাই’৷ আৰু গল্পপুথি চাৰিখন- “হাতো নেমেলিবি ফুলো নিছিঙিবি”, “ফাগুনে মায়া জানে”, “লীনা ডেকাৰ নিৰ্বাচিত গল্প” আৰু “উজাই বয় যমুনা” (নিৰ্মলা কোঁৱৰ বঁটাপ্ৰাপ্ত আৰু সদৌ অসম লেখিকা সমাৰোহ সমিতিৰ শ্ৰেষ্ঠ গল্প সংকলনৰূপে নিৰ্বাচিত)। একমাত্ৰ উপন্যাস- “বৰষাৰ ডায়েৰী”৷  তাৰোপৰি তেখেতৰ প্ৰকাশিত প্ৰৱন্ধ-নিবন্ধৰ সংখ্যা

আমাৰ এই মাহৰ অতিথিগৰাকীৰ চিনাকি দিবলৈ আহক প্ৰথমে আমি অলপ পিছলৈ ঘূৰি যাওঁ৷ তাৰিখটো আছিল ২০১২ চনৰ ২২ এপ্ৰিল ধৰিত্ৰী দিৱস। সেইবৰ্ষৰ ধৰিত্ৰী দিৱসৰ লগত সংগতি ৰাখি দিল্লীৰ জৱাহৰলাল নেহৰু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰিবেশ বিজ্ঞান বিভাগে আমাৰ অতিথিগৰাকীক সন্মান জনাবলৈ এখন জনসভাৰ আয়োজন কৰিছিল।সেইদিনা তেখেতে বিশ্ববিদ্যালয়ত প্ৰতীকি ৰূপত পাঁচজোপা গছ ৰোপণ কৰে। বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সন্মানীয় উপাচাৰ্যগৰাকী উপস্থিত থকা সেই অনুষ্ঠানতে নৈপৰীয়া এখন উদং ঠাইক কালক্ৰমত এখন হাবিলৈ ৰূপান্তৰ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা অসাধাৰণ ব্যক্তিত্বৰ এই অসম সন্তানজনে বিভন্নজনৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰত সাৱলীলভাৱে বৰ্ণনা কৰি গৈছিল

আমাৰ আলোচনীৰ নিয়মীয়া শিতান সাক্ষাতকাৰলৈ এইবাৰ আমি আমন্ত্ৰণ জনাই আনিছিলোঁ অসমৰ এগৰাকী প্ৰসিদ্ধ লেখক, গীতিকাৰ, সুৰকাৰ, কণ্ঠশিল্পী, সংগীত ব্যৱস্থাপক আৰু সমাজ সচেতক শ্ৰীযুত লোকনাথ গোস্বামী দেৱক। “মঘাই বোলে ঢোলৰ মাত ধিনিকি ধিনদাও” “আমোলমোল শেৱালিৰ গোন্ধ” আদি গীতেৰে অসমৰ ৰাইজৰ হৃদয় মণিকোঠাত স্থান লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা এই শিল্পী সাহিত্যকগৰাকীক বেলেগ কোনো পৰিচয়ৰ বিশেষ প্ৰয়োজন নাই। ৬০ৰ দশকত অসমৰ সাংস্কৃতিক নগৰী ৰূপে খ্যাত শোণিতপুৰৰ নাতিদূৰৈৰ দ-বেছেৰীয়াৰ সত্ৰৰ পৰিয়ালত জন্ম লৈ অসমত লোক সংগীতৰ চৰ্চা, ইয়াৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰত শ্ৰীযুত গোস্বামীৰ অৱদানক

দিনটো আছিল ২০২১ চনৰ মাৰ্চ মাহৰ ১৩ তাৰিখ।ফটাঢোলৰ কেইজনমান সদস্য অন্তৰংগ আলাপত মিলিত হৈছিল স্বনামধন্য কবি-সাহিত্যক, সাহিত্যাচাৰ্য, নলবাৰীৰ ৰত্ন ড° বসন্ত কুমাৰ ভট্টাচাৰ্যৰ সৈতে তেখেতৰ নলবাৰী চহৰৰ বিদ্যাপুৰস্থিত বাসগৃহত। প্ৰায় দুঘণ্টাজোৰা আলাপখিনি এটা গতানুগতিক সাক্ষাতকাৰৰ দৰে নাছিল, আছিল জ্ঞান আৰু প্ৰজ্ঞাৰ সাগৰত এক অৱগাহন। সম্পূৰ্ণ ঘৰুৱা পৰিবেশত হোৱা এই আলাপটিকে সাক্ষাতকাৰৰ ৰূপত সজাই পৰাই লিখি উলিয়াইছে ফটাঢোল ই-আলোচনীৰ সম্পাদনা সমিতিৰ সদস্য হিমাংশু ৰাজখোৱাই৷ ফটাঢোল : ছাৰ পোন প্ৰথমে আপোনালৈ সেৱা যাচিলোঁ। বসন্ত কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য : বহু ধন্যবাদ তোমালোক অহাৰ বাবেও৷

দিনটো আছিল ২০২১ চনৰ ১৬ ফেব্ৰুৱাৰী। অসমৰ জনপ্ৰিয় কেইজনমান হাস্য অভিনেতাৰ লগত গুৱাহাটীৰ কোনো এক স্থানত আমাৰ ফটাঢোলৰ কেইজনমান সদস্য অন্তৰংগ আলাপত মিলিত হৈছিল।প্ৰায় দুঘণ্টা জোৰা আলাপখিনি গতানুগতিক সাক্ষাৎকাৰৰ দৰে নাছিল, আছিল এক প্ৰকাৰৰ আড্ডা। পিচে এই সুদীৰ্ঘ আড্ডাটোৰ ৰসখিনিৰপৰা ফটাঢোলৰ পাঠকক বঞ্চিত কৰিবলৈ আমাৰ মনে নক’লে। সকলোৰে চিনাকি খিচিৰি নামৰ জনপ্ৰিয় কৌতুক গোষ্ঠীটোৰ তিনিগৰাকী সদস্য সুদক্ষ অভিনেতা ৰাজীব ক্ৰ, মন্মথ বৰুৱা আৰু বিজিত দেৱ চৌধুৰীৰ লগত হোৱা এই অন্তৰংগ আলাপটিকে সাক্ষাৎকাৰৰ ৰূপত সজাই পৰাই লিখি উলিয়াইছে ফটাঢোল ই-আলোচনীৰ সম্পাদনা

আমাৰ আলোচনীৰ নিয়মীয়া শিতান সাক্ষাৎকাৰলৈ এইবাৰ আমি আমন্ত্ৰণ জনাই আনিছিলোঁ অসমৰ আপুৰুগীয়া সম্পদ “ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰ”ৰ এগৰাকী প্ৰবীন আৰু পুৰোধা শিল্পী, আগশাৰীৰ নাট্যদল আৱাহন থিয়েটাৰৰ প্ৰতিষ্ঠাপক প্ৰযোজক শ্ৰীযুত কৃষ্ণ ৰয় দেৱক। পঞ্চাশৰ দশকত অসমৰ নাট্যনগৰী ৰূপে খ্যাত বৰপেটা জিলাৰ পাঠশালাৰ এটা কৃষক পৰিয়ালত জন্ম লৈ অসমত নাটক, নাটকৰ চৰ্চাক ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ ৰূপত এটা সফল ব্যৱসায়িক মডেল হিচাপে গঢ় দিয়াত শ্ৰীযুত ৰয়ৰ অৱদানক অসমৰ ৰাইজে ইতিমধ্যে স্বীকৃতি দিছে। থিয়েটাৰৰ উপৰিও কথাছবিৰ প্ৰযোজক হিচাপে ‘দীনবন্ধু’ ছবিখনৰ বাবে ‘ৰজত কমল’ বঁটা প্ৰাপক শ্ৰীযুত কৃষ্ণ

কাৰ্বি পাহাৰ মানেই সৌন্দৰ্য্যৰ আঁকৰ। এই কাৰ্বি পাহাৰৰ বুকুত বাস কৰে এজন সৰল মনৰ ব্যক্তি, মিঠা হাঁহি এটা অনবৰতে মুখত লাগি থাকে মানুহজনৰ।নীৰলে প্ৰজ্ঞাৰ সাধনাত ব্ৰতী তেখেত, পাহাৰৰ বুকুতে এদিন তেখেতে দেখিছিল ‘ৰংমিলিৰ হাঁহি’, সৃষ্টি কৰিছিল ‘নীলা অৰ্কিড’। পাহাৰ ভৈয়ামৰ সমন্বয়ৰ প্ৰতীক সেইগৰাকী মহীৰূহ হৈছে অসমীয়াৰ বুকুৰ কুটুম পদ্মশ্ৰী ৰংবং তেৰাং।   অসম সাহিত্য সভাৰ সভাপতিৰ পদ অলংকৃত কৰা এই বৰেণ্য সাহিত্যিক গৰাকীয়ে নিজকে এগৰাকী শিক্ষক বুলি চিনাকি দি ভাল পায়। ১৯৩৭ চনৰ ১৩ জানুৱাৰীত কাৰ্বি আংলংৰ ভিতৰুৱা গাঁও এখনত