শাৰদীয় দুৰ্গা পূজাৰ মণ্ডপবোৰ চালে চকু ৰোৱা হৈ পৰিছে। কোনেও কাকো বেছি ভাল হ’বলৈ নিদিয়াৰ কম্পিটিশ্বনত পৰি প্ৰত্যেকখন মণ্ডপেই আটকধুনীয়া হোৱা দেখা গৈছে। সেইদৰে দেখা গৈছে ৰংচঙীয়া দেৱী দুৰ্গাৰ মূৰ্ত্তি তথা আন আন দেৱ-দেৱতাৰ মূৰ্ত্তিবোৰ। শাৰী, ধুতী আৰু বিভিন্ন আ-অলংকাৰেৰে মূৰ্তিবোৰো ব্ৰাইট এণ্ড বিউটিফুল। পিচে দেৱী দুৰ্গাৰহে মন বৰ মুকলি নহয়। বেষ্ট ফ্ৰেইণ্ড সৰস্বতীয়ে কথাটো অনুভৱ কৰি সুধিয়েই পেলালে কি হ’ল বুলি। ’আজি কালি এই শৰতৰ সময়ত মৰতলৈ আহিবলৈ মনেই নাযায় দেখোন! সকলোফালে কেৱল আৰ্টিফিচিয়েল কাণ্ড-কাৰখানা। অৱশ্যে মোৰ নামত, আই

(দিনৰ ১১ বাজিছে৷ যম ৰজাৰ অফিচৰ বাহিৰত কোলাহল৷ চিত্ৰগুপ্ত কম্পিউটাৰত ব্যস্ত, যম ৰজাৰ আসন খালী।) চিত্ৰ:- আস নোৱাৰি আৰু দেই৷ কেৰাণী চাকৰি হ’ল বুলিয়েইনো ইমান গেবাৰি খাতিব পাৰিনে? (এনেতে ঘামি-জামি যমৰাজ সোমাই আহে৷ ) যম:- উফ নকবা বুজিছা, অলপ দেৰিহৈ গ’ল৷ চিত্ৰ:- দেৰি মানে? এঘাৰ বাজিল, এইটো আপুনি কি অসমৰ চৰকাৰী কাৰ্যালয় বুলি ভাবিছে নেকি? ২৪×৭ অফিচ হয় এইটো, ইমান দেৰিকৈ আহিলে মই অকলে কেনেকৈ কাম চলাম কওকচোন? আৰু মই টেট পাছ কৰা নাই নহয় যে, অকলেই এখন এল পি

দ্বিতীয় খণ্ডত: “মণিৰো মন গলিছে। মনতে ভাবিছে এইবাৰ চাপৰিৰ পৰা আহিলে কুন্তলক মনৰ কথা কব লাগিব। কিন্তু ভবা মতেই সকলোবোৰ নহয়, তাৰ আগতেই সম্পৰ্কীয় নবৌয়েকৰ ককায়েক প্ৰভাতৰ ঘৰৰ পৰা মণিলৈ বিয়াৰ প্ৰস্তাৱ আহিল। চহৰত চাকৰি কৰা ল’ৰা, তাকো চিনাকি পৰিয়ালৰ। ঘৰৰ মানুহে না কৰাৰ কথাই নাহে। মণিৰ অলেখ আপত্তিৰ পাছতো বিয়া সিদ্ধান্ত হ’ল প্ৰভাতৰ লগত। তেনেতে ঘটিল এক ঘটনা, যাৰ পাছত প্ৰভাতে বিয়াৰ কথা নাকচ কৰিলে। হয়তো ভগৱানে হতাশাগ্ৰস্ত মণিৰ কপালত আন কিবাহে লিখি থৈছিল।”   মণিকুন্তল-গীতাশ্ৰী কলিতা   কুন্তলৰ

প্ৰতি, হ’ব লগা মানুহজনী মাকৰ ঘৰ, গৈ নোপোৱা গাওঁ৷ বিষয়: প্ৰেম নিবেদনৰ আবেদন পত্ৰ মৰমৰ, মৰমৰ তুমিজনি৷ চিঠিৰ ভাজত গৰমে গৰমে পঠোৱা মৰমবোৰ ল’বা৷ দুই এদিনৰ পিছত আমাৰ দুয়োৰে নামত দিম্পল উইদচ ………বুলি বিয়াৰ চিঠিয়ে ওলাব৷ গতিকে এই সময়ত ঘৰ কা মুৰ্গী ডাল বৰাবৰ বুলি ভাবি চিঠিখন নপঢ়াকে নাথাকিবা৷ প্ৰেম পত্ৰ লিখি টেণ্ডাৰ পেলোৱা হেবিট একেবাৰে নাই, আগতে যি দুই এখন কাৰোবাক দিছিলো যদিও আনে লিখা কপি পেষ্ট হে কৰিছিলো৷ ৷ “সাগৰৰ পানী যিমান তোমালৈ মোৰ মৰম সিমান, তুমি যদি

এবাৰ এখন হাবিত পশুবোৰে অনুভৱ কৰিলে যে, তেওঁলোক সভ্যতাৰ উচ্চ শিখৰত অবস্থান কৰিলে৷ য’ত তেওঁলোকে এটা ভাল শাসন ব্যৱস্থা স্থাপন কৰিব লাগে৷ আৰু তাত সকলোৰে একমতত নিৰ্দ্ধাৰিত কৰা হ’ল যে বন-প্ৰদেশত প্ৰজাতন্ত্ৰ স্থাপন কৰা হওক৷ কথামতেই শীঘ্ৰেই এখন সমিতি গঠন কৰি বিধান মতে পঞ্চায়ত নিৰ্মাণৰ ঘোষণা কৰা হ’ল৷ য’ত বনৰ সমূহ পশুৰদ্বাৰা নিৰ্বাচিত প্ৰতিনিধি থাকিব, যি বন-প্ৰদেশৰ বাবে আইন আৰু শাসন কৰিব৷ পশুসমাজত এই “ক্ৰান্তিকাৰী“ পৰিবৰ্তনৰ পৰা আনন্দৰ জোৱাৰ উঠিল৷ কাৰণ সুখ, সমৃদ্ধি আৰু সুৰক্ষাৰ যেন স্বৰ্ণযুগ আহিবলৈ ধৰিছে৷ যিখন

কেইমাহমান আগতে মোৰ শাহুআয়ে এটা ম’বাইল ফোন ল’লে৷ নতুন ফোন, নতুন নং৷ গতিকে খুলশালী আৰু চিৰচেনেহী মোৰ ভাষা জননী, অহ ছ’ৰি, চিৰচেনেহী মোৰ পত্নী জনীয়ে মোৰ লগত অলপ ধেমালী কৰাৰ মানস কৰিলে৷ কাজেই সংসাৰবোৰত এতিয়া ধেমালী-ধুমুলা নোহোৱা হৈ পৰিছে৷ কি পত্নী, কি পুত্ৰ সকলো মায়া এই ‘মুখপুথি’ৰ ওচৰত হাৰ মানি গৈছে৷ সেইবাবেই হয়তো গতানুগতিকতা এৰি অলপ মোৰ লগতেই ধেমালী কৰোঁ বুলি ভাবিলে৷ কিন্তু ইয়াৰ মাজত যদি ‘কেঁচু খান্দি সাপ উলিওৱা’ৰ দৰে কিবা ন্যস্ত স্বাৰ্থ আছিল, তেন্তে সেয়া মোৰ সৰলচিতীয়া মানুহটোৱে

সাহিত্য হ’ল মানুহৰ ভাব-অনুভূতি প্ৰকাশৰ প্ৰত্যক্ষ মাধ্যম৷ মানুহৰ বিপুল বৌদ্ধিক দক্ষতা বহুলাংশে সাহিত্যৰ মাজেৰেই প্ৰতিফলিত হৈছে বুলি ক’লেও, বোধহয় বঢ়াই কোৱা নহয়৷ সমগ্ৰ বিশ্বজুৰি জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰা Nonsense Rhyme-বোৰ (অসমীয়াত বেবেৰিবাং পদ্য) তেনে সাহিত্যিক দক্ষতাৰে অন্যতম উদাহৰণ৷ এই নিবন্ধৰ আলোচ্য “লিমেৰিক“ (কাৰো কাৰো মতে “লিমাৰিক“) উল্লিখিত Nonsense Rhyme ৰে এটা বিশিষ্ট ভাগ৷ মূল আলোচনলৈ যোৱাৰ পূৰ্বে পোনতে “লিমেৰিক“ বিষয়টোৰ অভিধানগত অৰ্থ ফঁহিয়াই চোৱা যাওক৷ Concise Oxford Dictionary-ৰ মতে, লিমেৰিক হ’ল “…a kind of humorous verse, especially five line form often

(১) জাতিৰ হৈ যুঁজিবলৈ শৰাইঘাটৰ ৰণ ৰণচালি দিলো আমি কৰি জীৱন পণ ৰঙামুৱা বীৰ ওখ কৰি শিৰ পুৱাতেই মেলি ললো ফেইচবুকখন। (২) ফেইচবুকসম হায় কতো নাই ঠাই এই তুমি আছা, বন্ধু এই তুমি নাই ফেইচবুকৰ খেল গৰখীয়াৰ মেল দিনটোৰ আধা সময় ফেইচবুকেই খায় (৩) ফোঁপ-চুঙাৰ ফোঁপডাং ফোঁপ-যহী মাইক বাপেকৰ তেল পুৰি উৰুৱাৱ বাইক ঠিলা মৰা কাণ গৰখীয়া গান খোজ দিলেই ফোঁপনি কাঢ় হেৰৌ নালায়ক (৪) কথাই কথাই ফোঁপোলা ফোঁপাউৰি মাৰ গিয়ানি সন্তজনৰ তিয়নি কাঢ় বৰকথীয়াৰ জাত মুখত ওভত মাত আইৰ

শৰতৰ নিৰ্মল আকাশ, শেৱালিৰ সুকোমল সুবাস, দূবৰিত নিয়ৰৰ মুকুতা মালাই যেন বতৰা দিয়ে শাৰদীয় দুৰ্গা পূজাৰ৷ দেৱীৰ আগমনে উজ্জ্বলাই তোলে সকলোৰে মন৷ ৰং-বিৰঙী বেলুনৰ সমাহাৰ, পেঁপা, পুতলা আদিৰে ভৰপূৰ এক জাক জমকীয়া পৰিবেশে জীৱন সজীৱ কৰি তোলে৷ হিন্দু ধৰ্মত শক্তিৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী দুৰ্গাৰ আৰাধনাকে কেন্দ্ৰ কৰি অনুষ্ঠিত হয় হিন্দু সম্প্ৰদায়ৰ বৃহত্তম ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক উৎসৱ দুৰ্গা পূজা বা দুৰ্গোৎসৱ৷ ই কেৱল এটি উৎসৱেই নহয়; ই ধৰ্মীয় বিধি, আধ্যাত্মিকতাৰ অনুভূতি, সংস্কৃতি,বৈচিত্ৰ,, সামাজিক প্ৰীতি, সমন্বয় আৰু শান্তিও প্ৰকাশ কৰে৷ উচ্চ-নীচ, ধনী-দুখীয়াৰ ভেদাভেদ

বিলাসিতাৰ সুখ -পৰিস্মীতা গগৈ মূল-বিলাসিতা কি সুখ লেখক- অৰবিন্দ সৰস্বত। যেতিয়াই অন্য বিকশিত ৰাষ্ট্ৰৰ সুখ সুবিধাবোৰৰ কথা ক’ৰবাত পঢ়োঁ বা শুনিবলৈ পাওঁ‌ তেতিয়াই মোৰ হৃদয়ৰ পৰা দুখবোৰ নিমিষতে অন্তৰ্ধান হৈ যায়। মোৰ এই কথাষাৰ শুনি আপোনালোকে আকৌ ভাবি নল’ব যে আনৰ সুখ সুবিধা দেখিলে মোৰ জ্বলন হয়। এচিকুটো আত্মপ্ৰৱঞ্চনা নকৰাকৈ যদি কও মই আকৌ এনেকুৱা সুখ সুবিধাবোৰ তেওঁলোকৰ দুভাগ্য বুলিহে ভাবোঁ‌। সুখ সুবিধাৰ যি মায়াজাল আমাৰ দেশত আছে, সেয়া আন ক’ৰবাত আছে বুলি মোৰ বিশ্বাস নহয়। এতিয়া আপোনালোকেই কওকচোন, সেই