বিকট শব্দৰে এলাৰ্মটো বাজি উঠাত বিছনাতে জপিয়াই উঠিলো, চেহ! বহুত দেৰি হৈ গ’ল নেকি? এলাৰ্মটো বা কেইবজাত লগোৱা আছিল! পুৱা দহমিনিট পলম হৈ গ’লেই সকলো খেলিমেলি হৈ যায়। ভয় লাগিল। ভয় লগা দিন এটা আকৌ আৰম্ভ হ’ল। মূৰটো অলপ ঘুৰোৱা যেন লাগিছে। কি হ’ল আকৌ? প্ৰেছাৰটো ঠিকেই আছিল। পিছে এই পুৱাৰ সময়খিনিত প্ৰেছাৰ বাঢ়ি যায়, ষ্ট্ৰ’কবোৰ প্ৰায় এই সময়তে হয়। হে ভগৱান, তেনে কিবা এটা হ’লে কি হ’ব? নমৰিলেও পেৰেলাইছিচ হয়েই দেখোন! মই খোজ কাঢ়িব নোৱাৰা হ’লে, নিজৰ একান্ত ব্যক্তিগত

কি নাম দি মাতিম? মাতিম তোমাক? নিবিড় গোপন কিযে মায়া! যি নামৰেই সোণ পৰশত স্বৰ্ণালী হয় হিয়া। কি নামৰে সোণ পৰশত যি নাম দি মাতা সেয়ে মিঠা! জীৱনৰ মৰুৰ তুমি ছাঁয়া! চম্পা বনৰ সুবাস লাগি! উন্মনা মন হিয়া!” এই গীতটিক অসমীয়া সংগীত, চিনেমা জগতৰ বোধহয় সৰ্বপ্ৰথম ৰোমাণ্টিক গীত হিচাপে অভিহিত কৰা হয়। এই গীতটি জীৱনত এবাৰৰ বাবে হ’লেও গুণগুণাই নোপোৱা মানুহ নোলাব নিশ্চয়। কিবা এক মায়াময় শব্দ, বাক্য আৰু সুৰৰ ইন্দ্ৰজালৰে সন্নিৱিষ্ট এই ৰোমাণ্টিক গীতটিয়ে শ্ৰোতাৰ কৰ্ণকুহৰত এক সাংগীতিক মূৰ্চ্ছনাৰ

ফটাঢোল চিনে প্ৰডাকচনৰ বেনাৰত ফিলিমঃ “চুবি মস্তান” পৰিচালনাঃ ভাস্কো মহাজন কাহিনী, চিত্ৰনাট্য আৰু কাষ্টিং- বৰচকীয়া সংগীতঃ ওস্তাদ শেখৰুল্লাহ খান কথাঃ অনুভৱ আকাশ এদিটিং -মনজিত চাউণ্ডঃ হৃষিকেশ ডেকা আৰু প্ৰযোজনাঃ গীতিকা শইকীয়া [চিনেমাখন বহুভাষিক মানে অসমীয়া, বাংলা, হিন্দী, তামিল, কান্নাড়া, মালায়ালম আৰু মাৰাঠী ভাষাত ৰিলিজোৱা হ’ব৷ সেয়েহে, “ফটা-ঢোল”ৰ অভিনেতা-অভিনেত্ৰীৰ লগতে হিন্দী আৰু দক্ষিণ ভাৰতীয় আৰ্টিষ্টো লোৱা হ’ব৷] “কটা নিধক৷ কাণ-সমনীয়া গাভৰু থকাতো পৰৰ তিৰীৰ ওপৰত চকু! এই দুখুনী মানুহজনীক বোলো তহঁতে জীয়াই থাকিবলৈ নিদিবি নেকি?” ফিলিমৰ আৰম্ভণিতে এগৰাকী মহিলা তৰুলতা (এইটো

ছোৱালী জনীৰ হাফ ইয়েৰলি পৰীক্ষা চলি আছে। গণিতৰ পৰীক্ষা দি আহি.. তাই: মা, আজি পৰীক্ষা বিৰাট ভাল হৈছে। ফুল মাৰ্ক্স পাব লাগে। মা: বৰ ভাল কথা। সব শুদ্ধ হৈছেনে?? তাই: অ, মা। আধা ঘন্টা সময় থাকোতেই শেষ হ’ল।মই ৰিভাইজ কৰিও চালোঁ। এতিয়া তুমি এবাৰ চাই দিয়াচোন, মই উত্তৰ বোৰ কাষতে লিখি আনিছোঁ। এফালৰ পৰা প্ৰশ্ন কাকতখন চাই যাওঁতে মাকৰ বেছ ভাল লাগিল। শুদ্ধই কৰিছে। কিন্তু একেবাৰে শেষৰ আগৰ অংকটোৰ উত্তৰটো অলপ ভুল যেন লাগিল।মাকে নিজে কৰি চাই দেখিলে, হয় ভুল

দহবছৰমান আগৰপৰা মোৰ নামটো হেৰাল বুলিব পাৰি। শিক্ষক হোৱা সুবাদতে পঢ়োৱা ল’ৰা-ছোৱালীবোৰৰ উপৰিও দোকানী, পাচলি বেপাৰী, মাছৰ বেপাৰী আৰু বহু অভিভাৱকেও নামটোৰ সলনি ছাৰ বুলিয়েই মাতে। সঁচা কথা ক’বলৈ গ’লে তেনেকৈ মাতিলে মোৰো বেয়া নালাগে। কেতিয়াবা ভাব হয় জন্ম সাৰ্থক হৈছে। কিন্তু কেতিয়াবা এই শব্দটোৱে ভালকৈ পিং মাৰিও যায়। উদাহৰণ স্বৰূপে,- (১) যোৰহাটৰ হোটেল এখনত সোমাইছোঁ এপোৱামান ভূজিয়া কিনিম বুলি! ভূজিয়াৰ দাম সুধিছোহে, তেনেতে ওলালহি এজন পুৰণি ছাত্ৰ। স্থানীয় কলেজ এখনত নতুনকৈ সোমাইছে। দেখা পায়েই ছাৰ সৰ্বপল্লী ৰাধাকৃষ্ণণক লগ পোৱাৰ

“অ’ আই…অহ…” এ.এচ.আই. বাগলাৰীয়ে হামি এটা মাৰি হাত দুখন ওপৰলৈ মেলি পিঠিটো অলপ বেঁকা কৰি গাটো ইফালে ঘূৰালে, “আমনি লাগিছে আৰু! কেইটা বাজিল অ’ দীন?” বাগলাৰীয়ে কাষত ৰৈ থকা চিপাহীজনক সুধিলে এনেয়ে। চিপাহীজনে কাষৰ চি.আৰ.পি কেইজনৰ লগত ভগা ভগা হিন্দীতে হাঁহি হাঁহি কিবা আড্ডা মাৰি আছিল৷ হিন্দীভাষী চি.আৰ.পি কেইজনে মুখত হাত দি লাঠীকেইডাল ৰাস্তাৰ ওপৰত খুন্দিয়াই হাঁহিছিল।ডিউটি শেষ হোৱাৰ সময়ত মনটো অলপ ফৰকাল হৈ পৰিছে চি.আৰ.পি কেইজনৰো। তাতে গাড়ী মটৰৰ আহযাহ কমি আহিছে কাৰণে তালাচী চলাব লগীয়াও হোৱা নাই। “দহটা

(১) সৰু চোৰ হাইজেক মানে ভাই হেনো পিলেন চুৰি নাম ফাটি ফুটি যাব জগত জুৰি মনে মনে ভাবি হাই চিনেমাখন চাই চাই টিকটৰ দাম শুনি দুখত আহিল ঘূৰি (২) ভ্ৰম নে বিজ্ঞান সোন ৰূপ তাম পঞ্চ ধাতু ৰকমৰ তাৰে ওপৰত বহে বিবিধ পাথৰ জীৱনৰ খুট খাট ৰত্নৰে মিত মাত আঙুলিৰ যাতনা আৰু বৃহৎ সাঁথৰ (৩)পইজন ডিভাইড এণ্ড ৰোল বগা বঙালৰ ঢোল নাচি দিয়ে বাৰে বাৰে নুবুজি নিজা মূল মাদাৰিৰ পইছা মলুৱাৰ বেজাৰত ৰাজনীতিৰ লেংটি মাৰি ভাষণৰ ৰোল৷৷ ☆★☆★☆

প্ৰথম দৃশ্যঃ এখন দামী গাড়ীৰ সন্মুখত এদল মস্তান যেন মানুহ দেখা যায়। মস্তান দলৰ লিডাৰ চাওমিন। কেমেৰাই লাহে লাহে মুখত জুইশলাৰ কাঠি কামুৰি চাওমিনক দেখুৱায়। কেমেৰাই চাওমিনৰ মুখৰ খঙাল ৰূপটো দেখুৱাই ভিউ ৱাইদ এংগোলত নি গাড়ীখনক দেখুৱাব লয়। লাহে লাহে গাড়ীৰ পৰা লাহে লাহে নামি আহিছে গুলপীয়া জিনচ আৰু টি চাৰ্ট পিন্ধা উত্তৰা। চহৰৰ জানি মানি “গুলাবী গেঙৰ” চদাৰৰ্ণী উত্তৰা। চানগ্লাছ খুলি দলিয়াই এক কিক মাৰে সন্মুখত ৰৈ থকা খিনিৰ এটাক। চশমা শূণ্যতে থপিয়াই ধৰি সামৰি ডিঙিৰ পাছফালে ৰাখি পুনৰ

“ঐ পিণ্টু! পৃথিৱীৰ প্ৰথম মহাকাশচাৰী কোন আছিল?” “য়ুৰি গেগাৰিণ।” “ভাৰতৰ প্ৰথম মহাকাশচাৰী কোন?” “ৰাকেশ শৰ্মা।” “ৱাও, চহী জৱাব।” “আমেৰিকা কোনে আৱিস্কাৰ কৰিছিল?” “কলম্বাছে আকৌ।” “ইয়ে বে, তুছি গ্ৰেট হ্যো।” “অসমত প্ৰকাশিত প্ৰথমখন বাতৰিকাকত কি আছিল?” “অৰুণোদয় আকৌ।” “বঢ়িয়া, বঢ়িয়া।” “ঐ ৰহচোন ৰাতুল! ইমানবোৰ প্ৰশ্ন সুধি আছ যে মোক, কাৰণটো কি?” “আব্বে মই আজিকালি ফিউজ ১৫ ৰ স্থানীয় সাংবাদিক হ’লোঁ নহয়, সেইকাৰণে পঢ়া শুনা কৰা মানুহ লগ পালে এইবোৰ সাধাৰণ জ্ঞানৰ প্ৰশ্নবোৰ চৰ্চা কৰোঁ। আমাৰ প্ৰফেচনটোত আকৌ কাৰেণ্ট এফেয়াৰ্ছৰ ওপৰত দখল