ফটাঢোলৰ ৰং – চিদানন্দ বৰা

যান্ত্ৰিকতাৰ পৃথিৱীত বিচৰা যদিহে ৰং

ফটা-ঢোলত মাৰা চাব নকৰি বিশেষ তং।

হেলমেট পৰিধাৰ্য

কথা ইটি অনিবাৰ্য্য

নহলে হেৰাব চেতন পৰি শিৰত ঘটং।।

আছে বহু মহা ওজা কথাত সেলেঙীৰ বাণ,

মিছাতে চপাই নল’বা বিপদ নাপাবা পৰিত্ৰাণ।

গাদীৰে কাটিহে পায় মজা

ধুৰন্ধৰ অতি সকলো ওজা

চেগ মিলিলেই থুকুচি-মুকুচি কৰিব থান্‌বান্‌।।

জপনা বান্ধে দুপৰ ৰাতি কল্‌মাৰলিৰে আঁতি আঁতি,

পুৱাতেই খুলিব আহি গগন ফালে তিৰিক মাতি।

ভাৱে দুনাই যোৱা ৰাতি

কিমাননো খালে চুলাইৰ বাতি

কল্‌মাৰলিৰ নামত দেখোন আছিলহে সিডাল সাপৰ ফেঁটি।।

কেলৈ লাগিছে অঙহী-বঙহী মনক ভগাবলৈ

আছেই দেখোন ফটা-ঢোল মনক জোৰাবলৈ।

ফটাঢোলৰ বাকৰি

সঁচাই মনৰ সাদৰী

মৰততে সাজে বৈকুণ্ঠপুৰী মনৰে অচিলা লৈ।।

বিয়নী মেলত আগ-ভাগ লয় ডেকা-বুঢ়া মিলি

মনৰ ঢাকোন উদঙাই সবে কৰে মনক খালি।

মনেহে বুজে মনৰ মোল

বয়সৰো নাই মাপ-টোল

থুকুচে সেয়ে ইটিয়ে-সিটিক চেনেহৰ ৰং ঢালি।।

☆★☆★☆