ধুমকেতু – ঈশানজ্যোতি বৰা

মোৰ নাম ড৹ ধুমকেতু পাটগিৰি৷ মই ‘সোপাঢিলা চৰকাৰী মহাবিদ্যালয়’ৰ এজন ‘অ-সোপাঢিলা’ লেক্‌চাৰাৰ৷ কি সুধিলে? মোৰ আচল নামটো! এহ্ থাকক দিয়ক৷ ধুমকেতু নামটোহেচোন আজিকালি আপোন-আপোন লাগে৷ এনিৱে, মোৰ বিষয় হ’ল ৰাজনীতি বিজ্ঞান৷ পিছে ছাবজেক্টডাল একদম ব’ৰ আৰু কামোৰ! এইবোৰ মই পঢ়োৱা বস্তু মুঠেই নহয়৷ সেয়ে বছৰৰ প্ৰথমটো দিনাই মই ল’ৰা-ছোৱালীক কৈ দিওঁ- “বাছাহঁত৷ শুন৷ প্লে ষ্ট’ৰত দুটামান মজা মজা এপ্ আছে৷ সেইবোৰ ম’বাইলত ইনষ্টল কৰি ল’বি৷ ম’বাইল কিনিবলৈ যদি মাৰ-বাপেৰে টকা নিদিয়ে, মোৰপৰা ল’বি৷ নিতৌ সন্ধ্যা আঠ বজাত মোক টিভিত চাবি৷ মোৰ সোণসেৰীয়া কথাবোৰ কাণ পাতি শুনিবি৷ পাৰিলে ৰেকৰ্ডিং কৰি থ’বি৷ ফেচবুকত মোৰ প’ষ্টবোৰ ন’ট কৰি থ’বি৷ লাইক, কমেণ্ট আৰু শ্বেয়াৰ কৰিবি৷ হোৱাটছ্ আপত দহটা গ্ৰুপৰ এডমিন মই৷ গ্ৰুপবোৰৰ সদস্য-ভৰ্তিৰ কাম পুৰাদমে চলি আছে৷ তহঁতেও জইন কৰিবি৷ ইউ টিউবত থকা ‘পাৱাৰফুল পাটগিৰি’ নামৰ চেনেলটো সোনকালে ছাবছ্‌ক্ৰাইব‌্ কৰিবি৷ মুঠতে যি মন যায়, তাকে কৰিবি৷ লাইফটো পুৰা এনজয় কৰিবি৷ চাহ খাবি, ভাত খাবি, দামী ব্ৰেণ্ডৰ মা..আআআ..মা..মা..মা..মা….মাছ’ খাবি কিন্তু কোনোদিনেই মোক কলেজত ক্লাছ কৰিবলৈ নামাতিবি৷ ‘ছাৰ, ছিলেবাছ শেষ নহ’ল, ক’ৰ্ছ বাকী থাকিল৷’ এনেধৰণৰ ফাল্টু কথাবোৰ কৈ মোৰ ওচৰত পেনপেনাই নাথাকিবি৷ বেয়া পাম কিন্তু৷’

বাৰু সেইবোৰ আৱেগিক লেকচাৰ থাকক এতিয়া ৷ বেলেগ মজাৰ কথা এটা কওঁ৷ মোৰ নাম ঢেৰ৷ ফৰ একজামপল- পি.এম.পি (পাল মৰা পাটগিৰি), কে.এন.পি. (কাম নাইকিয়া পাটগিৰি), পি.এ.এন.পি (পাৰ্টি অল নাইট পাটগিৰি), এ.এছ.বি.এছ. (অসমীয়া সাহিত্যৰ বিন্দাছ সেৱক) ইত্যাদি ইত্যাদি৷ পিছে ধুমকেতু নামটোহে মোৰ প্ৰথম আৰু শেষ পছন্দ৷ ওলালেও ওলাম৷ নোলালেও নাই৷ কলেজলৈ আহিলেও আহিম, নাহিলেও নাই৷ মোৰ মৰ্জি৷ মোৰ কথা৷ মই হ’বলা কাৰোবালৈ কেয়াৰ কৰি আছোঁ! ধুৰৰ! মোৰ নাম যিহেতু ধুমকেতু, গতিকে এটিটিউদ মোৰ ধুমকেতু লেখীয়া ৷ ‘মই, তুমি আৰু ৰাজনীতি বিজ্ঞান’ শীৰ্ষক মৌলিক বিষয়ত গৱেষণা কৰি ডক্টৰেট ডিগ্ৰী ডিঙিত ওলোমাই ৰখা এইজন বিস্ময়পুৰুষ শ্ৰী ধুমকেতু পাটগিৰিক আপোনালোকে কলেজত দেখা নাপায়৷ দেখা পালেও সেইয়া হ’ব এক মহাজাগতিক বিস্ময়৷

কি সুধিলে! মোৰ ইণ্টাৰেষ্ট? অফ ক’ৰ্ছ অসমীয়া সাহিত্য৷ হেৰি, কি ক’লে! ‘অসমীয়া সাহিত্য সকলোৰে কমন ইণ্টাৰেষ্ট! হাউ ডেয়াৰ ইউ? কি জানেহে আপুনি সাহিত্যৰ বিষয়ে! আপুনি নাজানে যে অসমীয়া সাহিত্য মোৰ পঞ্চেন্দ্ৰিয়ত বাস কৰে৷ সাহিত্য মই পান কৰোঁ, সাহিত্যৰ মই গোন্ধ লওঁ৷ পুৱা চাহৰ লগত অসমীয়া কবিতা খাওঁ, ব্যংগৰ লগত ভাত হজম কৰোঁ আৰু দুপৰীয়া ভাত খোৱাৰ পাছত প্ৰবন্ধৰে কুলকুলি কৰোঁ৷ উশাহত লওঁ মই ‘অসমীয়া সাহিত্য’; নিশাহত এৰোঁ মই ‘পশ্চিমীয়া সাহিত্য’৷ ঘৰৰ চাৰিওফালে মই নিম গছ ৰুই থৈছোঁ যাতে দিনে-নিশাই মই ‘বিশুদ্ধ অসমীয়া সাহিত্য’ সেৱন কৰি থাকিব পাৰোঁ৷ শৰীৰৰ কোঁহে কোঁহে, শিৰা-ধমনী, ভৰিয়ে-নখে-চুলিয়ে সকলোতে কেৱল সাহিত্য৷ কলেজত সোমোৱাৰ পিছদিনাখনেই মই প্ৰিন্সিপালক কৈছিলোঁ- “বোলো মহাশয়৷ মই অসমীয়া সাহিত্যৰ দুৰ্দান্ত প্ৰেমিক৷ ডাই হাৰ্ড ফেন৷ গতিকে কলেজত কাম নাইকিয়া বস্তু কিছুমান পঢ়াই মই মোৰ প্ৰেমক অপমান কৰিব নোৱাৰোঁ৷ প্ৰেম কৰিবলৈ মোক আপুনি সময় দিবই লাগিব৷” তেওঁ অতি বিনয়ৰে সুধিলে- “পিছে দৰমহাটো ল’বানে নোলোৱা?” মই তপৰাই ক’লোঁ- “হাৰে দৰমহা নল’ম কিয়? দৰমহা নল’লে অসমীয়া সাহিত্যক পোহপাল দিম কেনেকৈ? জানেনে মই প্ৰবন্ধ লিখি থকা কলমটোৰ দাম কিমান? দুহাজাৰ টকা৷ ইফাল-সিফাল কৰিবলৈ অস্থিচৰ্মসাৰ গাড়ী এখনহে আছে৷ গতিকে মোক বিলাসী গাড়ী এখনৰ খুবেই প্ৰয়োজন৷ ঘমাৰ্ক্ত শৰীৰেৰে কবিতা পাঠ কৰিব নোৱাৰি৷ গতিকে এইবোৰ অভাৱ পূৰাবৰ বাবে দৰমহাটোতো ল’মেই মহাশয়৷ কিন্তু ক্লাছ-ফ্লাছ হ’লে নকৰোঁ৷” তেওঁ ক’লে- “অকে৷”
হৈ গ’ল বুজিছে৷ হৈ গ’ল৷ সেইয়াই আৰম্ভণি৷ কলেজত টাইম পাছ নকৰি অসমীয়া সাহিত্যৰ লগত জীৱন ‘পাছ’ কৰিবলৈ মোক অধ্যক্ষ মহাশয়ে দিয়া লাইচেন্সখন সেইদিনাই চোলাত আঁৰি ল’লোঁ আৰু অহৰ্নিশে, দিনে-ৰাতিয়ে কেৱল সাহিত্য-চালনা কৰি গ’লোঁ৷ শুনি ভাল পাব যে- ‘অসমীয়া সাহিত্যৰ অতীত-বৰ্তমান আৰু ভৱিষ্যতৰ সুৰক্ষা প্ৰদানকাৰী সংস্থা’ৰ মই আজীৱন সদস্য৷ ‘অসম পৰমানন্দ সভা’ৰ মই এজন একনিষ্ঠ সেৱক, সাধক আৰু বলিষ্ঠ শুভাকাংক্ষী৷

ৰ’ব৷ অসমীয়া সাহিত্যতে মোৰ টেলেণ্টৰ গাড়ীখন থমকি ৰোৱা নাই৷ ফুল টেংকি তেল ভৰাই থৈছোঁতো৷ গতিকে গাড়ীখন আগুৱাই গৈয়েই আছে৷ পোন্ধৰটামান সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানৰ মই সক্ৰিয় সদস্য আৰু ত্ৰিশটা সামাজিক অনুষ্ঠানৰ মই নিষ্ক্ৰিয় সদস্য৷ এইবোৰৰ উপৰিও মই থাকোঁ ‘ভোগালী বিহু ধামাকা’ৰ উপহাৰ কুপনৰ খেলৰ সন্মানীয় সভাপতিৰ আসনত৷ বিহু আদৰণি, ব’হাগী বিদায়ৰ সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানৰ গামোচা-চাপ্লায়াৰৰ ৰূপত৷ দুৰ্গোৎসৱৰ ৰছিদ বহীত সম্পাদকৰ চহীটো মই নিয়মীয়াকৈ মাৰি থাকোঁ৷ কালী পূজা, লক্ষ্মী পূজা, গণেশ পূজা, বিশ্বকৰ্মা পূজা- এই সকলোতে উপদেষ্টাৰ ৰূপ ধাৰণ কৰি মই মোৰ কৰ্তব্য পালন কৰি আছোঁ৷ নিউজ চেনেলে হ’লছেল ৰেটত আয়োজন কৰি থকা ‘অসমৰ শিক্ষা-ব্যৱস্থা কোন দিশে’ আদি জ্যাগান্তিক আলোচনাৰ মুখ্য বক্তা হ’লোঁ মই৷ শ্বপিং মল, ফুড মাৰ্ট, বৰ বজাৰ, সৰু বজাৰ, ফেন্সিবাজাৰ, পাণবাজাৰ, হোটেল, ধাবা, ৰেষ্টুৰেণ্ট,ছিনেমাহল, ফে’চবুক, হোৱাটছ্আপ, টুইটাৰ, গোঁসাইঘৰ, পাকঘৰ, স্নানাগাৰ, প্ৰস্ৰাৱাগাৰ, শৌচালয় এই সকলোতে মই আছোঁ৷ কিন্তু নাছোঁ অ’হ ছৰি নাথাকোঁ কেৱল কলেজত৷ কি বৈদ্য ইণ্টাৰেষ্টিং কথা নহয়নে!

মোৰ পত্নী? অ’ তেখেত ছ’ছিয়েল এক্টিভিষ্ট আৰু বিশিষ্ট নাৰীবাদী লেখিকা৷ তেওঁৱো কলেজৰ লেকচাৰাৰ৷ পিছে মোৰ পদাংক অনুসৰণ কৰি তেওঁৱো ছ’ছাইটিৰ হকে কাম কৰিবলৈ ওলাই আহিছে৷ প্ৰিয় কাম-ছেলফি উঠা৷ ফে’চবুকত কালি আপলোড কৰা ‘বৃক্ষৰোপণ’ নামৰ এলবামটো চাবচোন৷ ফটোবোৰ ইমান যে ‘কিউট’ হৈছে নহয়! বেকগ্ৰাউণ্ড ব্লাৰ হৈ মানুহজনী একেবাৰে জিলিকি পৰিছে৷ এটা আনুষংগিক তথ্য- তেওঁক বহুতেই “শ্ৰীমতী ধুমকেতু” বুলি মাতে৷

আমাৰ ছোৱালী দুজনী৷ ডাঙৰজনীক এন.আৰ.আই. এটাই দুবছৰমানৰ আগতে পলুৱাই নিলে৷ ব্ৰহ্ম পাৰ্টি সেইদিনা আমাৰ ঘৰত বুজিছে! সৰুজনীক লোকেল বিহু সমিতিৰ লাইফটাইম প্ৰেছিডেণ্ট এটাৰ হাততে গতালোঁ৷ এতিয়া সুখেই সুখ! একেবাৰে স্বৰ্গসুখ৷
কি সুধিলে? দিনটো কিদৰে অতিবাহিত কৰোঁ? আঠ বজাত শোৱাপাটীৰপৰা উঠোঁ৷ দাঁত ঘঁহি ঘঁহি ছ’ছিয়েল নেটৱৰ্কিং ছাইটবোৰত ডজনে ডজনে ‘গুডমৰ্ণিং’ ফটো ছাপ্লাই কৰোঁ৷ লগতে কেইহালিমান ‘মহৎ লোকৰ বাণী’৷ তাৰপিছত মুখ-হাত ধুই প্ৰাণায়াম, অনুলোম-বিলোম, শৱাসন আদি কৰোঁ ৷ ন বজাত ব্ৰেকফাষ্ট ৷ পাঁচটা হাঁহৰ কণী আৰু এগিলাচ বিশুদ্ধ গৰুৰ গাখীৰ সদায়েই মোৰ সংগী৷ ডি.এছ.এল.আৰ.টোৰে ফটো এখন তুলি ফে’চবুকত ভোজনৰ লাইভ ফুটেজ দাখিল কৰিবলৈ অৱশ্যেই নাপাহৰোঁ৷ দহ বজাৰপৰা বাৰ বজালৈ দুনীয়াৰ আটাইবোৰ কাকত চকুৰ আগত মেলি লওঁ আৰু সেইসমূহৰ কথন-পঠন-বৰ্ণন-চিন্তন আদি কৰোঁ৷ বাৰ বজাত একাঁহী ভাত৷ এক বজাত খবৰ লওঁ-আবেলিলৈ ক’ত ক’ত সাহিত্যানুষ্ঠান, নৃত্যানুষ্ঠান, সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠান আছে৷ থাকিলে ভাল কথা৷ নাথাকিলেও আপত্তি নাই৷ ঘৰতে কবিতা-নাটক-গদ্য-পদ্যৰ লগত আবেলিবোৰ পাৰ হৈ যায়৷ হোৱাটছ্ আপৰ গ্ৰুপত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক তৰ্ক কৰিবলৈ, কবিতা লিখিবলৈ, চুটি গল্প লিখিবলৈ শিকাওঁ৷ সন্ধ্যালৈ ক্লাৱলৈ ওলাই যাওঁ৷ ফূৰ্তি-তামাছা কৰোঁ৷ ‘কিবা-কিবি’ অলপ খাওঁ৷ নিশা এঘাৰ বজাত ঘৰ সোমাওঁ৷ গৰম পানী এগিলাচৰ সৈতে ভিটামিনৰ বড়ি এটা খাই বিচনাত ঢলি পৰোঁ৷ কিন্তু শোৱাৰ আগতে ফে’চবুকত পজিটিভ থ’ট এটাৰ সৈতে গুডনাইট মেছেজ এৰিবলৈ নাপাহৰোঁ৷

বাৰু মহাশয়, ঢেৰ কথা পাতিলোঁ৷ আজিলৈ হ’ব দিয়ক৷ সন্ধ্যা নিউজ চেনেল এটাই মাতিছে৷ তাৰেই প্ৰিপাৰেছন কৰোঁ৷ অলপ তথ্য-পাতি গোটাওঁগৈ৷ ‘চৰকাৰী মহাবিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ মান কমিছে কিয়?’-এই জবৰদস্ত প্ৰশ্নটোৰ আজি মই উত্তৰ দিব লাগে৷ আই এম ছ’ এক্সাইটেড ইউ ন’! অফটাৰ অল, মইও চৰকাৰী মহাবিদ্যালয়ৰে শিক্ষক দিয়কচোন৷

☆★☆★☆