বিভিন্নজনৰ একলম – ঈশান জ্যোতি বৰা

এবাৰ জাপান আৰু ভাৰতৰ মাজত এখন নাওখেল অনুষ্ঠিত হৈছিল৷ দুয়োটা দলতেই সাতজনকৈ মানুহ৷ নাওখেলত জয়ী হৈ প্ৰত্যেকেই নিজ নিজ দেশলৈ গৌৰৱ কঢ়িয়াই নিব-এয়াই তেওঁলোকৰ উদ্দেশ্য৷ জাপানৰ দলটোৰ অধিনায়কে নাওখেলৰ প্ৰাকমুহূৰ্তত জাপানী খেলুৱৈকেইজনক ওচৰলৈ মাতি আনি ক’লে-“বন্ধুহঁত, আজি আমাৰ শক্তি-পৰীক্ষাৰ সময়৷ দেহৰ সমষ্ট শক্তি প্ৰয়োগ কৰি আজি আমি নাও চলাব লাগিব৷ একমুহূৰ্তৰ বাবেও আমি ব’ঠাৰ পৰা হাত এৰুৱাই আনিলে নহ’ব৷ নিজৰ লক্ষ্যত দৃষ্টি অটুট ৰাখি আমি মাথোঁ নাও চলাই যাব লাগিব৷ তাৰ বাহিৰে অন্য দ্বিতীয় এটা কথা ভাবিবলৈ, অইন দ্বিতীয় এটা কথা চিন্তা কৰিবলৈ আমাৰ সময় নাই৷ ব’লা বন্ধুহঁত, আজি গোটেই পৃথিৱীকে দেখুৱাই দিওঁ, জাপানী মানুহৰ শক্তি কিমান!” এইবুলি সংকল্পবদ্ধ হৈ তেওঁলোক গৈ নাওত উঠিল৷ আনহাতে ভাৰতৰ অধিনায়কজনে খেলুৱৈসকলক মাতি আনি ক’লে-“মই দলটোৰ অধিনায়ক৷ হাতত ব’ঠাপাত থাকিব যদিও মই বেছি জোৰ প্ৰয়োগ নকৰোঁ৷” তাৰপিছত তেওঁ কাষতে থকাজনলৈ চাই দেখুৱালে-“এওঁ দলটোৰ উপ-অধিয়ানক৷ গতিকে তেওঁৱো ব’ঠা বৰ বেছি জোৰেৰে নামাৰে৷ গতিকে বুজিছা নহয়, তোমালোক পাঁচজনৰ ওপৰতে গুৰু-দায়িত্ব৷ তোমালোকে আজি দেহেকেহে খাটিব লাগিব আৰু নাওখেলত জয়ী হৈ দেশলৈ গৌৰৱ কঢ়িয়াই আনিব লাগিব৷ শুভেচ্ছা থাকিল৷” এইবুলি কৈ অধিনায়ক গৈ নাৱত উঠিল৷ তেওঁৰ পিছে পিছে গৈ বাকী খেলুৱৈকেইজনো নাৱত উঠিল৷ এসময়ত নাওখেলৰ বিচাৰকে হুইছেল মাৰিলে৷ জাপানৰ নাওখনত থকা সাতোজন খেলুৱৈয়েই জোৰেৰে ব’ঠা মাৰি মুহূৰ্ততেই কোনোবাখিনি পালেগৈ৷ আমাৰ

ভাৰতৰ নাওখন! সেইখনৰ কি অৱস্থা হ’ল, নক’লেও হ’ব৷ তেওঁলোকৰ নাও বহু পিছ পৰি ৰ’ল৷ কিয় এনে হ’ল? জাপানৰ অধিনায়কজনে সময় আৰু মনোযোগ নিবদ্ধ কৰিছিল তেওঁলোকৰ লক্ষ্যত৷ তেওঁ কথা কওঁতে ‘তোমালোক’ শব্দৰ ব্যৱহাৰ কৰা

নাছিল৷ তেওঁ ব্যৱহাৰ কৰিছিল ‘আমি’ শব্দটোৰ৷ পাকে-প্ৰকাৰে তেওঁ বুজাব বিচাৰিছিল যে-তেওঁৱো দলটোৰ এজন খেলুৱৈ, অধিনায়ক এটা ওপৰঞ্চি বাবহে৷ তেওঁ জোৰ দিছিল পাৰষ্পৰিক সমন্বয় আৰু ঐক্যবদ্ধ প্ৰচেষ্টাত৷ আৰু তেওঁৰ সেই কথাবোৰেই দলটোৰ প্ৰত্যেককে জয়ী হোৱাৰ ভাৱনাৰে উজ্জীৱিত কৰিলে, তেওঁলোকক অনুপ্ৰাণিত কৰিলে৷ আৰু শেষত গৈ নাওখেলত তেওঁলোক জয়ী হ’ল৷ আনহাতে ভাৰতৰ অধিনায়কজনৰ দুৰ্বল নেতৃত্ব, ক্ষমতাকেন্দ্ৰিক মনোবৃত্তি, লক্ষ্যবিহীন নীতি আৰু সমন্বয়হীনতাৰ বাবেই দলটো নাওখেলত হাৰিল৷

ইঞ্জিনিয়াৰিং পঢ়ি থকা সময়ত ‘টিমৱৰ্ক’ আৰু ‘লিডাৰশ্বিপ’ৰ ধাৰণা দিবলৈ উক্ত সাধুটো আমাক কোৱা হৈছিল৷ ‘ফটা ঢোল’ৰ বৰ্ষপূৰ্তিত অনুভৱ ব্যক্ত কৰিবলৈ গৈ আজি পুনৰ সেই সাধুটোলৈ মনত পৰিল৷ ‘ফটা ঢোল’ৰ লগত চিনাকি হ’বৰ দিন ধৰি দেখি আহিছোঁ ‘টিমৱৰ্ক’ৰ এটা শক্তিশালী স্বৰূপ৷ হয়, মাজে-সময়ে বিলাই-বিপত্তি হৈছে৷ তাৰ চোক ভবাতকৈ কেতিয়াবা হয়তো বেছিও হৈছে৷ হওক, সেইবোৰ থাকেই ৷ কিন্তু সেইবোৰে যে তেওঁলোকৰ গতি স্তব্ধ কৰিব পৰা নাই-সেইটোহে লক্ষণীয় কথা৷ ফটা ঢোলৰ শব্দৰে ৰাইজৰ চোতাল সদায়েই গম্‌গমাই আছে৷ মাজতে এমাহ ‘ফটা ঢোল’ সম্পাদনাৰ দায়িত্বও পালন কৰিলোঁ৷ ফটাঢোলৰ আঁৰত থকা মানুহখিনিক সেই এমাহ অধিক ওচৰৰ পৰা পালোঁ৷ তেওঁলোকৰ দৃষ্টিভংগী,পৰিশ্ৰমী শক্তি আৰু আন্তৰিকতাৰ প্ৰতি আগতকৈ শ্ৰদ্ধা বাঢ়িল৷

মই ভাবোঁ; সমাজত যিটো বস্তুৰ অভাৱ দেখা গৈছে, তাকে পূৰণ কৰিবলৈ আমি সামৰ্থনুযায়ী চেষ্টা কৰিব লাগে৷ অসমীয়া সাহিত্যৰ জগতত হাস্য-ব্যংগৰ সাহিত্যৰ অভাৱ সদায়েই আছে৷ সেই অভাৱৰ লগত যুঁজ দিবৰ বাবেই যেন ফটা ঢোলৰ এই ‘অৱতাৰ’। মাহেকীয়া ই-আলোচনী ‘ফটা ঢোল’ অসমীয়া সাহিত্যৰ জগতৰ বাবেই এক উল্লেখযোগ্য আৱিষ্কাৰ৷ এমাহ-দুমাহকৈ আলোচনীখনে এইবাৰ এবছৰীয়া হ’বলৈ ওলাইছে৷ বিগত সময়ত আলোচনীখনে বহুকেইগৰাকী নবীন লেখক-লেখিকাৰ সৃষ্টি কৰিলে৷ কিছুমান মৌলিক লেখাৰ জন্ম দিলে, হাস্য-ব্যংগ সাহিত্যত নতুনত্বৰ আমদানি ঘটালে৷ বাতৰি-কাকত, আলোচনীৰ দেখিবলৈ নোপোৱা, পঢ়িবলৈ নোপোৱা একাধিক প্ৰৱন্ধ, সাক্ষাৎকাৰ তেওঁলোকে ‘ফটা ঢোল’ৰ সন্নিৱিষ্ট কৰিছে৷ এইবোৰ অগতানুগতিক শুভকৰ্মৰ আঁৰত তেওঁলোকৰ অইন কোনো উদ্দেশ্য আছে বুলি মনে নধৰে৷ এচাম ৰুচিশীল লেখক সৃষ্টি, পাঠকক অৰ্থপূৰ্ণ মনোৰঞ্জন প্ৰদান আৰু ইণ্টাৰনেটত হাস্য-ব্যংগৰ সমল বৃদ্ধিয়েই যেন তেওঁলোকৰ মূল উদ্দেশ্য৷ উদ্দেশ্যসমূহ বাস্তৱায়িত কৰাত তেওঁলোক সফল হৈছে৷ কাৰণ ‘টিম ফটা ঢোল’ৰ মাজত সুসমন্বয় আৰু পাৰষ্পৰিক সহযোগিতা বিদ্যমান৷ আৰু এইদৰে আগুৱাই গৈ থাকিবলৈ ভৱিষ্যতেও সেইকেইটা ‘বস্তু’ হাতত থকাটো জৰুৰী ৷ তাতকৈও জৰুৰী-‘অৰ্থপূৰ্ণ কিবা এটা কৰি থকা’ৰ হেঁপাহটো, পৃথিৱীখনক কিবা এটা দি যোৱাৰ হাবিয়াসটো৷

‘টিম ফটাঢোল’ৰ সেই হেঁপাহ আৰু হাবিয়াস সদায়েই জাগ্ৰত আৰু অপ্ৰতিৰোধ্য হৈ থাকক-এই প্ৰত্যাশা আৰু শুভকামনাৰে-

☆★☆★☆