কৌতুক – কমল তালুকদাৰ

মালিকে তেখেতৰ ঘৰত ঘৰুৱা কাম কাজ কৰা এজন ল’ৰা ৰাখিছে। ল’ৰাজন কাম-কাজত ভাল, কিন্তু বৰ অঘাইটং। কিবা নহয় কিবা এটা যত থাকেই৷ তামাম কামোৰ টাইপ। এদিন মালিকে তাক বজাৰ কৰিবলৈ পঠিয়াইছিল, সি কি কৰিলে তাৰেই আভাস এটা দিছোঁ তলত।

১/

ঘৰৰ পৰা ওলাই গৈয়ে বিপৰীত  ফালৰপৰা আহি থকা এখন ৰিক্সাক ৰখাই ,

: অ’ই ৰিক্সা বন্ধু, তিনি আলিলৈ যাবি? ( যিটো ফালৰ পৰা ৰিক্সাখন আহি আছিল।)

: অ’ দাদা যাম।

: দে, তেনেহ’লে ঘূৰাই ল!

ৰিক্সাক ঘূৰিবলৈ দি সি গৈ থাকে তিনিআলিৰ পিনে। ইফালে ৰিক্সাচালকে ৰিক্সা ঘূৰাই তাৰ পিছে পিছে আহি আছে,

: অ’ দাদা উঠক৷

: কিয়? ক’লৈ নিবা।

: অ’ আপুনিয়েচোন তিনিআলি যাম বুলি ক’লে।

: হে কি কোৱাহে? মই তোমাক সুধিছোঁহে তিনিআলিলৈ যাবা নেকি? মই যাম বুলি কোৱা নাই। গৈ থাকা তুমি৷

ৰ’দে খাওঁ খাওঁ কৰা ভৰদুপৰীয়া ৰিক্সাচালকজনৰ কি গতি হ’ব আপুনি ভাবকচোন?

২/

স্থান-বেলতলা বজাৰ।

কুঁহিয়াৰ বেচা দোকানীজনৰ ওচৰলৈ গৈ,

: ঐ ভাই কুঁহিয়াৰ কিমান দাম?

: ভাইয়া, ছোটাৱালা ২০ ৰুপেয়া লম্বাৱালা ৩০ ৰুপেয়া৷

: আৰে, ছোটা লম্বা এৰ চিধা-চিধি ক মিটাৰ কিমান কৈ দিবি?

তাৰ কথা শুনি দোকানীয়ে হেনো এডাল কুঁহিয়াৰ লৈ নিজৰ মূূূূৰতে এক কোব মাৰিলে৷

৩/

তাৰ পিছতো সি দুই চাৰি ঠাইত কিবাকিবি লটি-ঘটি কৰি অলপ বজাৰ সমাৰ কৰি এখন চাহ দোকানত সোমাইছিল।

: দাদা পানী এগিলাছ দিয়কহে, খউব পিয়াহ লাগিছে।

পানী খাই উঠি, মালিকজনক ক’লে,

: দাদা পানী ক’ৰ পৰা আনেহে?

: কিয়? আমাৰ দোকানৰে, কুৱাৰ পানী।

: ধেৎ, পানী হ’লে পানীৰ দৰে হ’ব লাগে, পানীখিনি অলপ গোটা হৈ আছে পাতল কৰিবচোন!

সেই বুলি কৈ সি তাৰ পৰা প্ৰস্থান কৰে, এইফালে মালিকে গিলাচৰ পিছত গিলাচ পানী খাই আছে।

৪/

বজাৰৰ পৰা আহি আহি মালিকৰ  ঘৰৰ পদূলি মুখত।কান্ধত ভাৰ বান্ধি আপেল, আঙুৰ, কল আদি লৈ বেপাৰী এজন আহে।

: ঐ ভাইজান, কি আনিছা ৰে?

:এইযে আঙুৰ, আপেল, কল।

: আঙুৰ কিমান দাম?

: দাদা আপ্নি লবেন তাই শ বিছ টেহা দিবেন।

:  অ’ ঠিক আছে একশত বিছ টকা ন? ৰহ!

এইবুলি পকেটৰ পৰা ১টকা এটা উলিয়াই,

: দেচোন মোক ৫ টা।

: আৰ কিতা ক’। ১ টেহাই কি পায়?

: কিয় ৰে তই এইমাত্ৰ ক’লিচোন একশত বিছ টকা, তেনেহ’লে এক টকাত ৫টা পাম! দে ফটাফত।

: নাৰে দাদা আপ্নাৰা বুজাত ভুল কৰছেন। আমি একশ গেৰামেৰ কথা বোলছি।

: ঐ কি কথা ঘূৰাই গেৰাম গেৰাম কৰি আছ, নাকৰ বাৰাণ্ডা খহাই দিম৷

তেনেতে মালিকে মাত দিয়ে, তেহে বেপাৰীটো ৰক্ষা পৰে৷

৫/

আবেলি টিউচন মাষ্টৰে অংক পঢ়াই আছিল, মালিকৰ প্ৰথমমানত পঢ়া ছোৱালীজনীক। আৰু সি বাৰাণ্ডাত বহি শুনি আছে।

মাষ্টৰ,

: একৰ এক গ’লে থাকিল শূন্য৷ বুজি পালানে?

ছোৱালী,

: অঁ‌, একৰ এক গ’লে থাকিল শূন্য৷

তেনেতে সি হুৰমূৰকৈ সোমাই আহি,

: ধৈ! আপুনি কি মাষ্টৰহে? চব ভুল শিকাই আছে।

: কি? কি ভুল শিকালোঁ?

: কি শিকোৱা নাই? একৰ এক গ’লে শূন্য থাকে নেকি?  চাওঁ বহিখন মোক দিয়ক। এইবুলি লিখি দিলে

একৰ এক গ’লে থাকিল ৰ

একৰ – এক = ৰ

পিছত গম পোৱা মতে শিক্ষকজনে শিক্ষকতা এৰি কিবা বেলেগ কামত ধৰিল।

☆★☆★☆