পঞ্চপদী – হেমেন ডেকা

১

জীৱনটো নাটকৰ অন্য নাম
মায়াৱী শব্দেৰে মুখৰিত ধাম

মনত জ্বলন্ত আশা
মুখত দুৰন্ত ভাষা

শেষত কিন্তু যমপুৰীহে পাম৷

২

খোজত তলবল শুৱনি ধৰা
ৰঙীন নিচাত তিৰবিৰ তৰা

ৰসত ডুবে প্ৰাণ
নিষ্ফল অভিযান

যমে বোলে- ঐ আওমৰণে মৰা৷

৩

একাংশক কৰে চিৰদিন তোষণ
এচামে আকৌ খাই থাকে ৰাম-ঠগন

এয়াই হ’ল ভোটৰ অংক
একেবাৰে দ’ত ভূতাতংক

এনেই শুনো সমধিকাৰৰ ভাষণ৷

৪

আমাৰ সভাৰ বিশিষ্ট অতিথি হওক
এহেজাৰ দি গামোচা-সম্বৰ্ধনা লওক

পাঁচশ দিলেও বাৰু হ’ব
সমাজকৰ্মী উপাধি পাব

নিৰ্দিষ্ট বক্তা হৈ মাত্ৰ আমাৰ যশ গাওক।

৫

মহন্তৰ হেনো পেটলৈ নোযোৱা হৈছে ভাত
মন্ত্ৰমুগ্ধ হ’ল শুনি কুলি চৰাইৰ মাত

মন উৰিল যেন কমোৱা তুলা
সপোনতো দেখে আনন্দৰ মেলা

ফাগুনৰ কবিতা লিখি ভৰালে দিস্তা পাত৷

৬

অৰঙে-দৰঙে মাজে মাজে থাকে তেওঁ ঘূৰি
সপোন-পৰীক বাস্তৱত নাপালে বিচাৰি

কিমান দিন খেপ দিওঁতে গ’ল
ভবা কথাবোৰহে সিদ্ধি নহ’ল

সেয়ে দুখতে বোপাই ৰাখিলে দীঘল দাঁড়ি!

৭

বৰ কষ্টকৰ কাম, কাজেই নকৰে খেতি-বাতি
বেপাৰ কৰিবলৈও ইচ্ছা নাই, জ্বলে যদি লালবাতি!

বহু চেষ্টাতো ফলাফল শূন্য
বাটে-ঘাটে নাম পালে অকৰ্মণ্য

বাপ্পেকে এইবাৰ সন্থাকে খুলি হ’ব সভাপতি৷

৮

মুখখনৰ যহতে সাৰ্থক সামাজিক জীৱন
মেল-মিটিঙত দিয়ে আবেগত উতলা ভাষণ

মানুহৰ উন্নতিৰ কথা কয়
মহাশূন্যত গদা ঘূৰাই যায়

মক্কেল-স্তাৱকৰ কৃপাত নামাতিও জিনে ৰণ ৷

☆★☆★☆