নগেন কাইটিয়ে নিজৰ একমাত্ৰ পুতেকৰ নাম মৰমতে আধুনিকতাৰ লগত মিলাই নবীন ৰাখিছিল আৰু নামত ওজন বঢ়াবলৈ চন্দ্ৰ লগাই কৰিছিল নবীন চন্দ্ৰ হাতীবৰুৱা। স্কুলত আকৌ লগৰ ল’ৰাবোৰে নবীনটোকে চমু কৰিবলৈ গৈ বীন কৰি পেলালে। পিছে কালক্রমত এই বীন গৈ বিন লাডেন হ’লগৈ। সকলোৱে তাক লাডেন লাডেনকৈ জোকায়। পুৰণিকলীয়া নামটোৰ বাবে নবীনৰ মাক-বাপেকৰ ওপৰত এনেয়েও কেতিয়াবা খং উঠে। টিপটপ ড্ৰেছ পিন্ধি হেয়াৰ জেল লগাই চুলি স্পাইক কৰি এদাল্ট পাৰফিউম মৰা ল’ৰাটোৰ নাম নবীন হেনো নোশোৱায়। তহঁতবোৰে মোৰ নামটো ৰাহুল, অৰিয়ান, ঋত্বিক জাতীয়

এখন বিয়াত কাকতিদাই বহু পৰ ধৰি খায়েই আছিল, খায়েই আছিল। বিলনীয়াজনে বিৰক্তিৰে সুধিলে – : আৰু কিমাননো নেখায় আপুনি হে? কাকতিদা : মইও খাওঁতে খাওঁতে ভাগৰি গৈছো। অনিচ্ছা স্বত্বেও খাবলগীয়া হৈ আছে, কিয়নো নিমন্ত্ৰণী পত্ৰত লিখা আছে, ৰিচেপচনৰ সময় ৭ বজাৰপৰা ১০ বজালৈ। ☆★☆★☆

বৰেণ্য : দেউতা তুমি মোক স্কুললৈ থ’বলৈ কিয় আঁহা? সকলোৰেচোন মাকবোৰহে আহে৷ বৰেণ্যৰ দেউতাক : সকলোৰে মাকবোৰে থ’বলৈ আহে বাবেইতো মই তোক থ’বলৈ আহোঁ৷ ☆★☆★☆

পঞ্চাছ বছৰৰ পাছত এখন প্ৰাইভেট স্কুলত ক্লাছ ফাইভৰ এডমিছন চলি থাকিব৷ ডাঙৰ গেলেৰীত পেৰেন্টছ, ষ্টুডেন্ট, ফেকাল্টী একেলগে৷ ফেকাল্টী- এঞ্জেল চেকিয়া৷এঞ্জেল আহি এডমিচন ডেস্কৰ আগত হাজিৰ৷ ফেকাল্টী- মাষ্টাৰ এঞ্জেল৷ এঞ্জেল- য়েছ মেম৷ ফেকাল্টী- য়ৌৰ ফাডাৰ্চ নেম? এঞ্জেল- বুদ্ধেশ্বাৰ চেকিয়া৷ ফেকাল্টী- এণ্ড ইয়’ৰ মাডাৰ? এঞ্জেল- এঞ্জেলিনা খেখটি চেকিয়া ফেকাল্টী- গুড৷ ডু য়ু নৌ এনিথিং এবাউত ভূফেন হাজ্ৰিকা? এঞ্জেল- য়ুপ৷ হি ৱাজ এ গ্ৰেট চিঙ্গাৰ অৱ য়েষ্টাৰ ইয়েৰচ৷ ফেকাল্টী- অ’.কে.৷ নাও চিং ৱান অৱ হিজ চংছ৷ এঞ্জেল- মাই ফেভাৰেট… এ ফৰ এব্বেলি, বি

শইকীয়ানী বাইদেউৰ ড্ৰয়িংৰুমৰ আড্ডাৰ কিয়দাংশ ———- শইকীয়ানী — বাইদেউ , আপোনালোকৰ প্ৰিন্সৰ পঢ়া শুনা কেনে চলিছে ? বৰুৱানী — ভালেই , আচামিচত্ হে একেবাৰে বেয়া। শইকীয়ানী ( গৌৰৱেৰে ) — আমাৰ এঞ্জেলীনাৰ কথা ক’বই নালাগে, এইবাৰ ফেলেই কৰিম বুলি কৈছে হাঃ হাঃ হাঃ। গগৈনী — আচামিছ নেওঁতা বোৰত কিছুমান ভুল আছে যেন লাগিছে? বৰুৱানী — কিয় ক’লে? গগৈনী — চাব দেই, এঘাৰ, বাৰ, তেৰ ঠিকেই আছে। তাৰ পাছত চৈধ্যেৰহে হ’ব লাগিছিল, দিলে চৈধ্য। ঠিক তেনেকৈ পোন্ধৰ, সোতৰ, ওঠৰ ঠিকেই আছে,

ফোন কৰি পত্নী এগৰাকীয়ে সুধিছে, “ডাক্তৰবাবু, আমাৰ এখেতে ‘ডিচপিৰিন’ টেবলেট এটা খাই পেলালে। কি যে কৰি থাকে নহয় মানুহজনে! একো চাইড এফেক্ট নহয়তো?” ডাক্তৰ: কি কৰিব আৰু! খালেই যেতিয়া, তেখেতৰ মূৰৰ বিষ উঠাকৈ কিবা এটা কৰক বা ক‌ওঁক। ☆★☆★☆

গ্ৰাহক এজন তামোল পান কিনিবলৈ দোকান এখনলৈ গ’ল। গ্ৰাহক(দোকানীক উদ্দেশ্যে ) : পাণৰ গুচি কিমান? দোকানী: কোনটো পাণ লাগিব? গ্ৰাহক : সেউজীয়া এই পাণকেইখিলাৰ কথাই কৈছোঁ‌।তোমাৰ দোকানত আছে যে। দোকানী: মানে কোনটো গুচি লাগিব? তিনি প্ৰকাৰৰ গুচি আছে। দাম বেলেগ বেলেগ। গ্ৰাহক : কোনটো কেনেকৈ? দোকানী: বাৰী পাণ বিশ টকা। বৰপেটীয়া পাণ দহ টকা আৰু নগা পাণ পাঁচ টকা। গ্ৰাহক : বাৰী পাণ বুজি পাইছোঁ‌ এই বৰপেটীয়া আৰু নগা পাণৰ বিষয়ে বুজা নাই। দোকানী : মানে দাদা, এইখিনি বৰপেটাৰ পৰা

পত্নীঃ- হেৰি, শুনিছেনে। আজি কি দিন,মনত আছেনে আপোনাৰ? পতিঃ- মোৰ যদি ভুল হোৱা নাই, আজি ৰাখী বন্ধন। পত্নীঃ- ঠিকেই কৈছে। আপুনিযে দুখ কৰি থাকে,ভনী এজনীও নাই বুলি। আজিৰ পৰা আপোনাৰ এই দুখ নাথাকে। পতিঃ- কেনেকৈ? ভালকৈ কোৱাচোন৷ পত্নীঃ- মানে,বেলেগতনো ক’ত ভনী বিচাৰি ফুৰিব৷ সেয়েহে,আমাৰ চুবুৰীৰ কলিতানী, দত্তনী, বৰুৱানী, শইকীয়ানীহঁতক মাতি থৈ আহিছোঁ। আটায়ে ৰাখী পিন্ধাব আপোনাক। মোৰ যে তেওঁলোকলৈ হিংসায়েই লাগিছে৷ ইমান মৰমৰ দৃষ্টিৰে চোৱা এনে উপযুক্ত ককায়েকটো পাব৷ পতিঃ- (লেনিয়াই) হে…..ৰা, শু…না…না। (শুনিছোঁ,তেখেতে হেনো আজিকালি মহিলাৰ লগত কথা পাতিলে

নগৰীয়া নৰেনৰ ঘৰৰ কাষতে মৰা কুকুৰ এটা পৰি আছিল ৷ৰাতিপুৱাই দেখি নৰেনে নগৰপালিকাৰ অফিচলৈ ফোন কৰিলে, “হেল্ল’ মই অমুকৰ পৰা কৈছোঁ৷ মোৰ ঘৰৰ ওচৰতে কুকুৰ এটা মৰি আছে।” অফিচ : কুকৰ মৰি আছে? পুতি থ’ব নোৱাৰেনে নিজে? সাধাৰণ কাম এটাৰ বাবে আমনি নকৰিব। নৰেন : মইতো ভাবিছিলোৱেই পুতি থও বুলি৷ আকৌ বোলো তাৰ জ্ঞাতি কুটুম্ব কোনোবাই চাবলৈ বিচাৰিবও পাৰে ন। চালেও এবাৰ চাই যাওকহি বুলিহে ফোন কৰিছোঁ‌! ☆★☆★☆

১) পত্নী : হেৰি সোনকালে বজাৰলৈ যাওক। পতি : কিয় পত্নী : কিয় মানে ঘৰত একোৱেই নাই, চাউল, আলু, দাইল সমস্ত। পতি : আৰু এটা বস্তু নাই নহয় পত্নী :(আগ্ৰহেৰে) কি বস্তু। পতি : (কওঁ নকওঁকৈ) পইছা। ২) ৰাষ্টাত দুই বন্ধুৱে কথা পাতি গৈ আছে। ১ম বন্ধু : আজি গা ধোলা নে? ২য় বন্ধু : নাই ধোৱা। তুমি ধোলা? ১ম বন্ধু : ইচ! ইমান ঠাণ্ডা। passport size ধোলোঁ‌। ২য় বন্ধু : মানে বুজি নাপালোঁ‌। ১ম বন্ধু : ধেত অঁ‌কৰা, অকল