(১) কোৰোণাৰে হোৰা-হোৰে চপাইছে বহু ধন ক’ত লম ক’ত থম কৰি দোমোজাত মন। কিছু পুতিলে গাঁতত, বাকী পেলালে বাটত যোগ্য ভোগ্য ধৰিত্ৰীৰ তেৰা কুবেৰনন্দন| (২) খাটি অসমীয়া আমি খাওঁ খাৰ-খৰিচা, বহিৰাগতক কৃষিভূমি বেচি পাৰি দিওঁ দলিচা কুটীৰ শিল্প-তাঁতশাল জাবৰ জোঁথৰ-জঞ্জাল বহি:ৰাজ্যৰ কৃপাত সস্তাতে পাইছো ফুলাম গামোচা| (৩) অতি বীৰদৰ্পে আগবাঢ়িছিল যুৱশক্তি দল আদবাটতে জিৰণি ললে বান্ধিবলৈ গাত বল, কৰিলে পান-ভোজন মাতিলে ভীমৰ বচন যুঁজ নৌহওঁতেই বিজয়োৎসৱৰ উলিয়ালে সমদল| (৪) সৰ্বসাধাৰণ জনতাৰ মন দেখোন বিমৰ্ষ সৰ্বদিশ বিষবাষ্পই ছানি হৰিলে হৰ্ষ দানবৰ

ধন্য ৰাম ধন্য তোমাৰ বান্দৰ ভালুকৰ সৈন্য, ধন সোনৰ প্ৰতি তেৰাসবৰ লোভ-মোহ শূণ্য। তুমিও জানা ৰহস্য নল’লা এজনো মনুষ্য খেনোৱে লংকাৰ সোনৰ মোহত নিজক কৰে পন্য৷   নেগুৰ কমি আহি ক্ৰমে বানৰ মানুহ হ’ল, নেগুৰ দালৰ প্ৰভাৱ কিন্তু অলপ থাকি গ’ল। খেনোক দেখি খেক মন চিন্তা ঠেক টেঙৰ থাকে উচ্চ ডালত ৰণুৱা পৰি ৰ’ল৷   সুৰাত জন মন ভেদে নিজৰ নিজৰ একচন, টোকাৰীৰ তালত যেন তেওঁ সেই মাইকেল জেকচন, চোতাল পকা কৰি নাই শাকনিৰ ঠাই খন্তি নিচিনাই ভাষণ বন্তিৰে ধৰে

(১) বিহু আহিছে বুলি শুনিছো টিভিৰ যহত, বজাৰৰ লাৰু পিঠা কিনি খাম সুখত। নিউ ইয়েৰৰ পাৰ্টি, কৰিলো মই ফূৰ্তি। পিঠ-পনা বনাই মই মৰোঁ কিহৰ দুখত!   (২) টিভি চেনেলে পাই বিহুক পেলালে মুচৰি, ক’ত সাজিছে ভেলাঘৰ ওখ তাক আছে খুচৰি। বিহুৰ ঐতিহ্যত নামাৰো মাথা, টিভিত ওলোৱাহে আচল কথা। মাঘ বিহুতে আৰম্ভ কৰি দিওঁ নেকি মাৰিবলৈ হুঁচৰি? (৩) আগৰ বিহু কেৱল কিতাপতহে ৰ’ল, আজিৰ অসমীয়াই সকলো পাহৰি গ’ল। ভোগালীতে বিহু নাচ, নিয়মমাফিক মাংস মাছ, ভোগালী পাতে কেৱল খাবলৈ সেই বিশেষ জল৷

মই আধুনিকা হ’ব আজিও পৰা নাই সমীৰণ.. মই নাজানো ভেলেন্টাইন ডে’ৰ বিষয়ে… নাজানো চকলেট ডে’ হাগ ডে’  অথবা….. মাঁথো শুনিছো লগৰবোৰে পাতি থকা এই বিশেষ ডে’ বোৰৰ কথা। ফেচবুকত মই মোৰ আইক আনক দেখুৱাই শুভেচ্ছা আৰু মৰম দিব নাজানো মাদাৰ্চ ডে’ৰ দিনা… তথাপিও মই মোৰ আইৰ আঁচলত ধৰি থাকি পৃথিৱীৰ আটাইবোৰ সুখ বিচাৰি পাওঁ। নিউ ইয়েৰ পাৰ্টিৰ দূপৰনিশা মাতাল হৈ উদযাপন কৰিব নোৱাৰা মই এজনী গাঁৱলীয়া বেকৰ্ৱাড ছোৱালী.. প্ৰিয়তমৰ নীলা চিয়াঁহীৰ আখৰ কেইটাৰ মাজত মৰম বিচাৰি হাবাথুৰি খোৱা মই আজিও

১. ৰসানন্দ শইকীয়া ৰসৰ ভঁড়াল থকা ঘৰ খন যেন মূৰ্গীৰ গঁড়াল চোতালত চৰে হাঁহ পাকঘৰত মৌবাহ এভিকচনৰ বাৰ্তাত থৰকাছুটি হেৰাল। ২. হ’ম বুলি ব্ৰাজিলিয়ান ফুটবলাৰ পেলে বুকুত আশা লৈ দিনটো পথাৰত খেলে ৰবাব টেঙা কিম্বা বল বলতেই বিচাৰে থল এশ কোটি থাকিও ৱৰ্ল্ডত ছিট নাপায় কেলে! ৩. মন্ত্ৰী হৈ কি লাভ যিজন থাকে জঠৰ কাজে কৰ্মে দেখা যায় অতিকৈ নিথৰ নীৰৱতা তেওঁৰ ধৰ্ম গাত আছে শিলাবৰ্ম বিত পিন্ধি চাই থাকে বৰ্ধিত মূল্যস্তৰ। ৪. বিয়াগোম মন্ত্ৰী বিধায়ক আৰু বিয়াগোম জাতীয়তাবাদী ব্যক্তিবাদী,

(এক) পৰিকল্পনা কৰোতে দিনবোৰ যায় কাম বিচাৰি বিচাৰি হায়ৰাণ হায় খেতিৰ আপদ বান ব্যৱসায়ো থানবান ৰাজনীতিৰ বাহিৰে অন্য পথ নাই| (দুই) সঁচাকৈয়ে হৈছে দেখোন তামাম অগ্ৰগতি ওখ ওখ অট্টালিকাই সূচায় উন্নতি ভঙা ৰাজপথৰ বিলাসী গাড়ী খালে-দোঙে ঐশ্বৰ্যৰ ফিচকাৰী কোনে কয় দেশৰ হোৱা নাই প্ৰগতি| (তিনি) সামুহিক স্বাৰ্থতো দিব নোৱৰি সমস্বৰে মাত একেবাৰেই নিমিলে যিহেতু আমাৰ জাতপাত যদিও আমি খিলঞ্জীয়া মিলাপ্ৰীতিও যুগমীয়া সংকটকালত এৰো সেয়ে পৰস্পৰৰ হাত| ☆★☆★☆

চাহাবগণে আনিছিল বৰবিহ কানি গাঁও-ভূঁই চহৰ-নগৰ ধৰিছিল চানি চাহাবহঁতৰ আন জাত নিজৰ ৰজাৰ একে বাট দেশীবিধ খালে হেনো নহয় একো হানি ৷ ছয় বছৰীয়া যুঁজখন ধোঁৱাচাঙত তুলি নেতাবোৰ ৰজা হ’ল উৰাই বাটৰ ধূলি গছত কঠাল ওঁঠত তেল ৰাজনীতিৰ পাশা খেল বিয়াগোম গোল্লা এটা হাতে লোৱা তুলি ৷ পাশাখেলত এক্সপাৰ্ট শকুনি মোমাই ঘৰ্মঘণ্ট লগাই ফুৰে কোনে পাত্তা পায় দুৰ্যোধন ঘিটিৰাই নুবুজিলে বপুৰাই ৰজা হোৱাৰ বাসনাত সবে হেৰুৱায় ৷ হাতীৰ পিঠিত অগপ দিশপুৰলৈ যায় অসমীয়া প্ৰজাসৱে ফিৰি ফিৰি চায় একেই বাঁহৰ কাকৈ

এম পিৰ পুতেক সি তামাম পপুলাৰ আছে তাৰ দুখনকৈ বিলাসী ফৰচুনাৰ শিক্ষা থাকিও নাই জ্ঞান টকাৰ বাহিৰে নিচিনে আন দৈনিক দহ হাজাৰ টকা নিদিলে মাকক দিয়ে হুংকাৰ ! নাই এতিয়া আগৰ দৰে অযোধ্যা কিম্বা ৰাম এতিয়া মাথোঁ আনক ডকা-হকা দি খাম থাকিলে হাতত টকা বাঢ়িবই মিতিৰ শঠা পালে মুঠতে ফ্ৰীতে খাবা বস্তুৰ যিহে দাম । আপুনি আপোন বন্ধু হ’লে কিয় কৰে চিন্তা দহজনৰ ভিতৰত দুজনে আপোনাক কৰিবই নিন্দা সেই ভাৱি পিছ হুঁহকিলে যাব লাগিব ৰসাতলে নিজৰ ওপৰত বিশ্বাস ৰাখক,মাথোঁ নকৰিব

আমাৰ গাঁওৰ লভিতা পেহী ফুৰি আহি চাৰি ধাম বয়স হৈছে হেনো আজিকালি লয় হৰিনাম কোনঘৰত পৰকীয়া প্ৰেম কোনঘৰত বিলাতী মেম বিয়নী সকলৰ মাজত তেঁওৰ সেইয়াও এক কাম ৷ বয়স হৈছে যদিও দামোদৰ টকা পইচাই ধনী ছোৱালী চাবলৈ পালেগৈ গুৱাহাটীৰ ৰাণী বহুতবাৰ ছোৱালী চালে লুচি ভাজিৰ সোৱাদ ললে চাহ দিবলৈ অহা শাহুয়েকক মাতি পালে ভনী ৷ ছোৱালী নহয় তেওঁৰ পিছপৰা নাই একো গম এইবুলি শইকীয়াই দি ফুৰে সকলোকে দম কৰাবই জীক চাকৰি পঢ়ি শুনি হৈ আজৰি বোৱাৰী কিয় ওলাই যাব লাগে

নেগুৰ কমি আহি ক্ৰমে বানৰ মানুহ হ’ল নেগুৰ দালৰ প্ৰভাৱ কিন্তু অলপ থাকি গ’ল খেনোক দেখি খেক মন চিন্তা ঠেক টেঙৰ থাকে উচ্চ ডালত ৰণুৱা পৰি ৰ’ল ☆★☆★☆