উত্ৰাৱল হৈ জপিয়াই ফুৰিছে খহুৱা ভেকুলী৷ কি হ’ল ভেকুলী তোৰ? তোৰ বিয়া পাতিবলৈ গঞাই তোক বিচাৰি ফুৰিছে৷ অ’ সেয়েহে ফুৰিছো লৱৰি৷ ৰ’দৰ পোৰণি, পিঠিৰ খহুত উঠিছে ৷ বিয়াৰ পীৰাত যদিহে উঠে ছট্ ফটনি, নালাগিবনে বাৰু শীতল পানীৰ জুৰণি? খাল-বিলত পিণ্ডত দিবলৈকে এটুপি পানী নাই, পিঠিৰ পোৰণিত দিবলৈনো থাকে ক’ত? গঞাই বিচাৰিছে তোৰ বিয়া পাতি আনিব পানী, তইহে খাল-বিলত পানী বিচাৰি খাইছ হাবাথুৰি৷ লুকাই থকা মেঘে শুনিলে কিজানি, মাৰিলে হাঁহিৰ গিৰ্জনি৷ বৰষুণ নামিল ধাৰাসাৰ, গঞাই ভাবিলে, আশীৰ্বাদ ভেকুলীৰ বিয়াৰ৷ বৰষুণ নাথামে৷

(১) জাতিৰ হৈ যুঁজিবলৈ শৰাইঘাটৰ ৰণ ৰণচালি দিলো আমি কৰি জীৱন পণ ৰঙামুৱা বীৰ ওখ কৰি শিৰ পুৱাতেই মেলি ললো ফেইচবুকখন। (২) ফেইচবুকসম হায় কতো নাই ঠাই এই তুমি আছা, বন্ধু এই তুমি নাই ফেইচবুকৰ খেল গৰখীয়াৰ মেল দিনটোৰ আধা সময় ফেইচবুকেই খায় (৩) ফোঁপ-চুঙাৰ ফোঁপডাং ফোঁপ-যহী মাইক বাপেকৰ তেল পুৰি উৰুৱাৱ বাইক ঠিলা মৰা কাণ গৰখীয়া গান খোজ দিলেই ফোঁপনি কাঢ় হেৰৌ নালায়ক (৪) কথাই কথাই ফোঁপোলা ফোঁপাউৰি মাৰ গিয়ানি সন্তজনৰ তিয়নি কাঢ় বৰকথীয়াৰ জাত মুখত ওভত মাত আইৰ

(১) হাঁহবোৰেতো নাজানে সংসাৰ যে অনিত্য সিহঁতৰ জীৱন মাথোঁ পণ্য- এয়াই সত্য পানীত আছে আনন্দ পাৰত মৃত্যুৰ ছন্দ হাঁহৰ সভাত আকৌ শিয়ালৰে পৌৰোহিত্য৷ (২) মুখে টপটপাই ভাদমহীয়া ৰাতি চিতলৰ সৈতে পুঠি ইলুটি-সিলুটি কেঁকোৰা ওফৰা জেং শ’ল-বৰালিৰ লেং চেপাত বজি হ’ল মহানন্দৰ ইতি৷ (৩) বগলী বাই জপং জপং খোজ দি ক’লৈবা যায় বানে ধোৱা পথাৰত কিনো বিচাৰি কৰে হায় হায় কেঁকোৰাই দিলে ঠেঙত চেপা কাষত ৰৈ আছে লুভীয়া হেঁপা তপস্যা কৰিও মাছ-পুঠিৰ দেখোঁ মুখ দেখা নাই৷ (৪) সাহটো খাই বাকলিটো বান্দৰে

নুশুনি নগমি এদিন ভাবিলো চৰু নধৰো আজি “বুঢ়া বুঢ়ীৰ সাধুলৈ” মনত পেলাই থাকিলো পেচ পাতি। “দিনৰ দিনটো কি কৰি থাকানো একো কামেই নাই দেখোন” টিভি চাই মোবাইল টিপি টিপি দিনটো কটোৱা মাথো। চাৰ্টটোও আজি ইষ্ট্ৰি কৰি নথ’লা বুটামটোও নথ’লা লগাই- শাকখিনি আনিলো তাকো লেৰেলালা নিসিজিল ভালকৈ হ’বপায়! গৰু গাইৰ আজিকালি একোৱেই লেঠা নাই নাই ঢেঁকী উৰাল, তাৰ মাজতো তোমালোকৰ কামবোৰৰ নাপাৱেই একো উমান! ওফাইদাং মাৰি ময়ো দিলো উত্তৰ আজিৰ নাৰী কিন্তু নহয় অবলা ঘৰত বহিয়েই দেশ দেশান্তৰৰ উলিয়াব জানে বতৰা।

(১) জোৰ যাৰ মুলুক তাৰ বান্দৰেও পিন্ধে মুকুতাৰ হাৰ সাধাৰন জনতাৰ হাহাকাৰ চৰকাৰী কৰে দিছে মূৰত মাধমাৰ দিব নোৱাৰাৰ টেটুলৈকে ধাৰ ৷ (২) দেখাক দেখি উদক থয় ভেটা ৰখীয়া পাতি পৰক চপাই আনি বৰ ঘৰত দিয়ে পীৰা পাৰি বানপানী গৰাখহনীয়াই মাৰে খেতি তাৰ পিছতো বিদেশীক গতাব লৈছে মাটি ভেটি এনেকৈয়ে নিঃশেষ হ’বগৈ এটা বীৰৰ জাতি ৷ (৩) ম’বাইল টিপি ডিজিটেল প্ৰেমত হাবাথুৰি ডেকা কি গাভৰু, বাদ পৰা নাই আনকি খুড়া খুড়ী লাইক কমেন্টৰে হয় চেলিব্ৰেটি অনলাইন বিছাৰে বিয়াৰ পাত্ৰ পাত্ৰী

১) বিত্ত সচিব দৌৰি আছে কান্ধত লৈ মোনা চাৰিওফালে ধনেই ধন চপাবলৈ আন কোঢ়োনা হাতত লৈ ৰচিদ বহী ফটাফট কৰিছে চহী দেউক দিবলৈও নোজোৰে পিছে চাউল এক দোণা৷ ২) দীঘলীপুখুৰীৰ পাৰত তোমালোকে কৰিলা প্ৰতিবাদ ওকণি ভৰ্ত্তি চুলিহে আঁতৰালা নিদিলা ভাল সংবাদ সংবাদ শীৰ্ষলৈ অহাৰ মন পোৱা যদি নগদ ধন কাপোৰ খুলিবলৈয়ো নকৰিবা হ’বলা অলপো লাজ৷ ৩) শিক্ষকক নিন্দা কৰাজন বৈৰী সমাজৰ জাতি গঢ়োঁতাৰ বিৰুদ্ধে কথা বৰ বৰ অভিভাৱক শিক্ষক ছাত্ৰ ত্ৰিকোণীয়া প্ৰচেষ্টা মাত্ৰ এজনে নোৱাৰে কৰিব তিনিও লগ হৈ কৰ৷

তাৰ শেষ বিজয়ৰ হাঁহি মই যে এটা বোন্দা জনা নাছিলোঁ ৷ মই নিজকে এজন লোক বুলি ভাবিছিলোঁ ৷ গিৰিহঁতনীৰ আৰামী চকীত মই বহিছিলোঁহে, গিৰিহঁতে গেঙেৰি মাৰি ক’লে, ক’ৰ এইটো লেতেৰা বোন্দা ! মই ক’লোঁ, মিয়াও, মানে মই এজন লোক ৷ তেওঁ ভাবিলে মই ভয় খাইছোঁ, আৰু তেওঁৰ লেতেৰা এখন ঠেঙেৰে (যাক তেওঁ ভৰি বুলি কয়) গুৰিয়াই দিলে মোক ৷ কিন্তু সঁচাকৈয়ে কৈছোঁ, তেওঁৰ ঠেঙ দুখন লেতেৰাই ৷ মই ক’লোঁ, নমস্কাৰ, মই এজন লোক ৷ তেওঁ শুনিলে মিয়াও আৰু চোঁচা লৈ

(১) শুনিছেনে সভাসদ বৰঢোলৰ মাত বতা চৰাই তেলটুপি বাজে নানা হাত প্ৰতশ্ৰুতিৰ আহে বান বিজুলীয়ে কাঢ়ে প্ৰাণ ক’ত লুকাও বসুমতী তুমি দিয়া ফাট ৷৷ (২) চল কৰি চকীখনত বহিলো যেতিয়া কোনেও নোৱাৰে মোক উঠাব এতিয়া লগত আছে মোৰ সাঙ্গোপাঙ্গ সাহিত্য সাধনাৰ তেওঁলোকো অঙ্গ ইয়াতকৈ ওখখনত বহিবলৈ পাম কেতিয়া ৷৷ (৩) “ই এণ্ড ডি”ৰ ঠিকাদাৰ মি: বৰুৱা নাম “চিক্সটি-ফৰটি কমিচন”ত মথাউৰি বন্ধা কাম বৰপূত্ৰৰ পাঁচখন ৱীয়েৰ-বাৰ সৰুটোৰ দহখন নাইট-চুপাৰ বৰুৱানীয়ে ভাবে বছৰটোত তিনিবাৰ আহক বান ৷৷ (৪) কণ্ঠলেঙুটি ডিঙিত পিন্ধে তেওঁ

ক’ত গ’লি হয়নে মোৰ মৰমৰ সোণাই তই নহ’লেই মোৰ দিনতে আন্ধাৰ; নোৱাৰো এৰিব তোক নিদ্ৰাত থকাৰ বাদে, নকৰো অৱহেলা অকণো দেখিলেও বেয়া আনে। নাক-কাণৰ সহায়ত তোক বহুৱাই থওঁ জেগাত পৰ বুলি ভয়তে থওঁ কেতিয়াবা মূৰত উঠাই, ভিন ভিন ৰূপত তই আছ বিৰাজ কৰি ব্যক্তিত্বও বঢ়াইছ তই বয়স অনুযায়ী। সৰুতে ভাবিছিলো তই থাকিলে লগত মেধাবী লাগিব মোক আনৰ আগত, ভুলটো ভাঙিল মোৰ অতি সোনকালে যেতিয়া বুজিলো তই চিনাকি দৃষ্টিৰে। জাতিৰ পিতাকো তই আছিলি শুৱাই তোৰ সেই আকাৰে পাইছিল তেওঁৰ নামত ঠাই।

(১) ঘূণপোকে খালে নেকি আগৰ মিলা-প্ৰীতি, সুদূৰ পৰাহত যেন শান্তি-সংহতি, সৰৱ মঞ্চৰ অভিনেতা, নীৰৱ চমঝদাৰ শ্ৰোতা, গেছত পকা কলৰ দৰে হ’ল ৰাজনীতি (২) দিনত সভা-সমিতিত উদাত্ত ভাষণ দি ফুৰে, ৰাতি হ’লে এটুপি ধৰি গিৰিহঁতনীক গালি পাৰে, দলৰ তেৰাই হৰ্তা-কৰ্তা, ৰাইজক দিয়ে প্রেছ বাৰ্তা, দেশৰ স্বাৰ্থত সাংগোপাংগে পথ অৱৰোধ কৰে। (৩) আবিৰ্ভাৱ হয় চিপৰাং পাৰ্টি, ত্ৰাণকৰ্ত্তা নেদেখি হেৰায় চুৰ্ত্তি, অহোৰাত্ৰি মহা ত্ৰাস, অৰ্থকৰী অৰ্থনাশ, কাণে-কাণ মাৰি গাদী ৰয় বৰ্ত্তি। (৪) উদক ৰাখো আমি ভেঁটা ৰখীয়া, বগলীক পাতো দলৰ বিষয়ববীয়া, লোভত মৰে