আহক! আহক! বহক! নাই ব্যস্ত নহয়। আপোনালোকে ইণ্টাৰভিউ ল’বলৈ আহিব বুলি খবৰ পাই আজৰি হৈয়ে আছিলোঁ। ময়ুৰী বুলি এজনীক গুড মর্ণিং মেচেজ এটা দিওঁ বুলি লৈহে দেখিলো, “য়ু কেন নট ৰিপ্লাই টু ডিচ কনভার্চেচন” জিলিকি আছে। তাৰমানে ব্লক কৰিলে মৰতীয়ে। কালি ৰাতি তাইক মোৰ লিখনি দুটামান বুজাই আছিলোহে। বহুদিনৰ পৰা তাইক চান্দি আছিলোঁ। বৈদ্য ধুনীয়া আছিল। চেহ! নাই তাই ব্লক কৰিলে বুলি ইমান বেয়া লগা নাই। লিষ্টত ঢেৰ ময়ুৰীৰ নিচিনা ছোৱালী এড কৰি থৈছোঁ। “ময়ুৰী নহী তৌ কয়ী ঔৰ চহি।”

নেপচুন ভৱনৰ পৰা ইন্টাৰ প্লেনেট ভিজা খন লৈ দৌৰা-দৌৰি ঘৰ পালোঁহি। বোলো খবৰটো দিওঁ মানুহজনীক। “অ’ ৰা শুনিছা? টিকট পালোঁ হে।” “ইয়ে হয়? যাব পাৰিম মানে এইবাৰ আমিও?” “পাৰিম পাৰিম, টালি টোপোলা বন্ধাহে কথা এতিয়া। সোনকাল কৰা বুজিছা, পোন্ধৰ দিন পিছতেই আমাৰ যোৱাৰ দিন ঠিক হৈছে।” যোৱা তিনি বছৰৰ পৰা চেষ্টা কৰি আছো দুয়ো নেপচুনলৈ যাবলৈ। মানে নেপচুন গ্ৰহৰ কথা কৈছো। লগৰ বোৰে গৈ তাতে মাটি বাৰিও কিনিলে হেনো! আমাৰহে Inter Planet Visa খন হোৱা নাছিল ইমান দিনে। ভাষাটোৱেই শিকিব

শুই উঠিয়ে তোমাক চাৰ্জত দিলোঁ।৮-৩০ বজাত মই ওলাই গ’লোঁ। তেতিয়ালৈকে চাগে তোমাৰ ফুল চাৰ্জ হৈছিল। কিন্তু তোমাক লগত নিবলৈ পাহৰিলোঁ। বাচত উঠিহে গম পালো তুমি নাই। বুকুখন ধিপ্ ধিপাই গ’ল।হাত-ভৰিও যেন অৱশ হৈ পৰিল ।দীঘল দিনটো আগত পৰি আছে।কি যে শূণ্য লাগি গ’ল বুকুখন।নিজৰ ওপৰতে খং উঠিল। চলমান বাচৰ খিৰিকীৰে উদাস দৃষ্টিৰে বাহিৰলৈ চাই বিমৰ্ষ মনেৰে অফিচ পালোগৈ। গোটেই দিনটো তোমাক ইমান মিচ্ কৰিছোঁ। তুমি অলপ সময় কাষত নাথাকিলেই এনে লাগে যেন তোমাক হেৰুৱাইছোঁ। মোৰ অসাৱধানতাৰ সুযোগ লৈ আনে তোমাক

আপোনালোক সকলোৱে কম-বেছি পৰিমাণে বিভিন্ন ধৰণৰ পুথিতো নিশ্চয় পঢ়িছে।কিন্তু আজি মই সকলোৰে পৰিচিত এখন বিশেষ পুথিৰ বিষয়ে আপোনালোকক কিছু কথা বেকত কৰিব খুজিছো। পুথি মানে এইখন মহাকাব্য বুলি ক’লেহে বেছি ভাল হ’ব। আমাৰ দৰেই কিন্তু মগজুত আমাতকৈ অলপ বেছিকৈ সাৰ থকা এজন নৰমনিছে এই পুথিভাগ ৰচনা অ নহয় ৰচনা বুলি কলে ভুল হ’ব উদ্ভাবন কৰিছিল বুলি ক’লেহে শুদ্ধ হ’ব।এই বিশেষ উদ্ভাৱক জনৰ নাম হ’ল মাৰ্ক জুকাৰবাৰ্গ। এইভাগি পুথি উদ্ভাবন কৰাৰ মূল উদেশ্য কি আছিল সেইবোৰ কথা বাৰু এতিয়া থাকক। কিন্তু

ঘটনাৰ দৃশ্যপটঃ ২০১৬ চনৰ নবেম্বৰ-ডিছেম্বৰ মাহৰ ভাৰত । বিমূদ্ৰাকৰণৰ সময়ত চাৰিওফালে ধনৰ উজান । শ্ৰীমানৰো ধনী হ’বৰ মন । খালে ডোঙে ধনৰ টোপোলা বিচাৰি ফুৰোতে হাতত লাগিল এটা চাকি। তাৰ পাছত… ঘটনাটোঃ “আলাদিনৰ নেকি বাৰু?”, বুলি ভাবি চাকিটোত মোহাৰি দিওঁতে চাকিটোৰ পৰা সঁচাকৈয়ে এটা জিন ওলাই আহিল । “হুকুম কৰক মোৰ আকা । মই আপোনাৰ এটা আশা পূৰণ কৰিম ।”,জিনটোৱে হাত জোৰ কৰি কলে । “মই বিচাৰো সকলোৱেই মোক ধনী হিচাবে চিনি পাওক, চহকী হিচাবে চিনি পাওক ।”, শ্ৰীমানে উত্তৰ

গুৱাহাটীত ভাৰাঘৰ লৈ থকাৰেপৰা কাৰো ঘৰত খবৰ নিদিয়াকৈ ঘপহকৈ আলহী হৈ যোৱাৰ অভ্যাসটো বাদেই দিছিলো ৷ হঠাৎনো সেইদিনা কি মন গ’ল, খবৰ নিদিয়াকৈ চিনাকি মানুহ এঘৰলৈ অফিচৰপৰা বাহিৰে বাহিৰে গুচি গ’লো ৷ মনতে ভাবি গ’লো বন্ধুৰ ঘৰত আজি দকচি খাম ৷ খুৰীদেউ মানে বন্ধুৰ মাকে ভাল মাংস ৰান্ধে, সেয়েহে লগত মিঠাই নিয়াতকৈ মুৰ্গীৰ মাংস অকণমানকে নিলো৷ গৈ পাওঁতে ঘৰত অকল খুৰা আৰু খুৰীদেউহে আছিল ৷ বন্ধু বাহিৰলৈ ওলাই গৈছিল যদিও মোক তেওঁলোকে আথে-বেথে নি ভিতৰত বহুৱালেগৈ ৷ ময়ো খুৰীদেউলৈ চাই

জয়-বীৰুক কোনে চিনি নাপায় ! প্ৰতিজন ভাৰতীয়ই জানে । শ্বোলে চিনেমাৰ সেই অমিতাভ বচ্চন আৰু ধৰ্মেন্দ্ৰৰ যুতিটোৱে চিনেমাখন চোৱা প্ৰতিজনৰে মনত সাঁচ বহুৱাই থৈ গৈছে । পিছে মই আন দুজন জয়-বীৰুৰ কথাহে ক’বলৈ ওলাইছোঁ । এই দুজন জয়-বীৰু ৰিল লাইফৰ নহয় , আমাৰ অঞ্চলৰে ৰিয়েল লাইফৰ । দুজন বা ততোধিক ব্যক্তিৰ মাজত বন্ধুত্ব কেতিয়া গঢ়ি উঠে ? ‘One heart in two bodies’ সূত্ৰ অনুসৰি যেতিয়া মনবোৰ একে হয় তেতিয়াই দুই বা ততোধিক ব্যক্তিৰ মাজত বন্ধুত্ব সম্ভৱ হ’ব পাৰে । মনে

হৰেনৰ দোকানৰ আগত চুচুক চামাক কৰি থকা ইকুক দেখি ৰাজুৱে বোলে, “তহঁতৰ ঘৰত মতা বুলিবলৈ তয়েই আছ,ৰাসত গোপী ওলাবিনে নাই?” ইকুৱে বোলে, “তহঁতক এইবাৰ ৰাসৰ দায়িত্ব দিয়েই ভুল কৰিলো বুজিছ৷ হেৰৌ মই বাৰু গোপী ওলাম কিন্ত গেৰেলা কুমুদ, জীৱন খুড়া আৰু চন্দ্ৰেশ্বৰ দাইটিহঁতৰ কথা ভাৱচোন, গোপী ওলালে কেনেকুৱা লাগিব?” বেচেৰা কুমুদে যোৱা তিনিদিন ধৰি তাৰ চাইজৰ ব্লাউজ বিছাৰি ফুৰি নাপাই শেষত আজি দুই মিটাৰ কাপোৰ আনি দৰ্জিক চিলাব দিছে৷ ৰাজুৱে বোলে, “কুমুদদাক আমি পুতনাৰ ভাও দিছিলো নহয়, নিজেহে নল’লে। বোলে

মূল অসমীয়া লিখনি- ডেৱিড্ ডেটচ্ বজৰুৱা, নষ্টযোৱা অসমীয়া ভাষালৈ অনুবাদ- নিম্ন-স্বাক্ষৰকাৰী জ্ঞান-বুদ্ধিবিহীন অসমবাসী ৰাইজ! আপোনালোকে জানেই যে, মোৰ দৰে বুদ্ধিমান, সৰ্বগুণাকৰ, সৰ্বজ্ঞানী, ত্ৰিকালজ্ঞ, আৰু সচেতন লোক এই অসমতে নেলাগে, এই ভূ-ভাৰস্ততে নাই৷ আপোনালোকে আৰু জনা উচিৎ যে, অসম তথা সমগ্ৰ মানৱজাতিৰ বাবে, কি ভাল, কি বেয়া, কোন শুদ্ধ, কোন অশুদ্ধ, এইবিলাক নিৰ্ণয় কৰাৰ সমগ্ৰ দ্বায়িত্ব মই Usurp (ইউজাৰ্‌প্; আজিকালি “জহনীত যোৱা, মাউৰত মৰা“ সংবাদ মাধ্যমে লিখাৰ দৰে আচাৰ্প নহয়) কৰিছো আৰু সেইমতে সকলোকে দিক্ (ডিক নহয়, সেইটোৱে বেলেগ অৰ্থ বুজাব)

হলকান্ত অভিধানৰ নাম শুনিছেনে…? যদি শুনা নাই আজি মই হলকান্ত অভিধানৰ কথা ক’ম শুনিব… হলকান্ত সভাপণ্ডিতৰ “ হলকান্ত অভিধান “ ৰ প্ৰেমত মই ভালকৈয়ে পৰিলো৷ আচলতে মই ইমান সহজে কাকো ভাল বুলি নকওঁ আৰু কাৰো প্ৰেমত সহজে নপৰো৷ কিন্তু ”হলকান্ত অভিধানৰ “ প্ৰেমতনো পৰিলো কেনেকৈ? ইয়ো এটা ডাঙৰ কাহিনী৷ প্ৰথমতে সেইটো কথা কৈ লওঁ৷ মই ব্যাকৰণত বৰ গাধা৷ বিশেষ্য কি…বিশেষণ কি…তাৰ উত্তৰ যদি কোনোবাই বিচাৰে মই উলোটাই প্ৰশ্ন কৰো খৱৰ ভালনে? বাক্য ৰচনা কৰা…জটুৱা ঠাঁচ এইবোৰ মোৰ বাবে একোটা বিয়াগোম