২০২০ চনৰ এক অক্টোবৰ৷ নিশা তেতিয়া দহ বাজিছে৷ হঠাৎ মোবাইল ফোনটোত টিংকৈ এটা শব্দ হ’ল৷ মানে মেছেঞ্জাৰে বাৰ্তা অহাৰ সংকেত দিলে৷ কোনোবাই ‘গুড নাইট’ জনালে কিজানি! ‘হাই কি ক্ৰিছা’ও হ’ব পাৰে! মেছেঞ্জাৰত সোমালোঁ৷ দেখিলোঁ ৰিণ্টুমণি দত্তৰ মেছেজ— ‘দাদা, নমস্কাৰ৷’ ৰিণ্টুমণিৰ মেছেজ? মুহূৰ্তৰ ভিতৰতে মনত কিবা এটা আশংকা হ’ল৷ ‘ভালেই’ বুলি উত্তৰ দিলোঁ৷ কিন্তু মই আশংকা কৰাটোৱেই হ’ল৷ মানে, ৰিণ্টুমণিয়ে ক’লে মই হেনো এবাৰ মেগাজিনখনৰ মানে ‘ফটাঢোল’ৰ সম্পাদক হ’ব লাগে— জানুৱাৰী মাহ মানত৷ মই সহায় বিচাৰিলোঁ৷ তেওঁ বোলে, সকলো হৈ যাব,

সংখ্যাটোৰ আঁৰৰ কাহিনী অলপ ঘূৰি যাওঁ…. জুলাই মাহত অহা এটা ফোন কল… ডিফেন্স লাইনত আগবঢ়াই দিলোঁ ভণ্টী নীলাঞ্জনা মহন্তক! তিনি চাৰি মাহৰ বিৰতি, আকৌ একেটা নম্বৰৰপৰা দ্বিতীয়টো ফোন কল আহিল। এইবাৰ ডিফেন্স লাইনত বাচি ল’লোঁ দীঘলীয়া একত্ৰিশ দিনীয়া মাহ এটা৷ বিভীষিকাৰে ভৰা ২০২০ টো সকলোৱে আনন্দৰে বিদায় দি ২০২১ ক আদৰিবলৈ প্ৰস্তুত হ’ল। মোৰ প্ৰস্তুতি আৰম্ভ হ’ল ফেব্ৰুৱাৰী মাহৰ বাবে অসমৰ একমাত্ৰ অনলাইন ব্যংগাত্মক আলোচনীখনৰ সম্পাদনাৰ দায়িত্ব লোৱাত! নতুন বছৰ নতুন সম্ভাৱনা….. এদল সুগঠিত সৈনিক৷ যি কোনো দায়িত্ব হাঁহি মুখেৰে

নৱেম্বৰ মাহৰ শেষৰফালে এদিন হঠাতে ফোন এটা আহিল, সিফালৰপৰা ক’লে, : আমি যোৰহাট পাইছোঁ আৰু এঘণ্টামানৰ ভিতৰত নুমলীগড় পাই যাম, আপুনি ওলাই আহিব পাৰিবনে? এবাৰ লগ পালে ভাল লাগিলহেঁতেন! সেয়া আছিল হিমাংশু ৰাজখোৱা, মাজুলীলৈ বন্ধু মাধবৰ বিয়া খাবলৈ আহিছিল, এতিয়া ওভতনি যাত্ৰা।লগত দুলাল আৰু প্ৰণৱ। হিমাংশুৰ লগত চিনাকি হোৱা বেছিদিন হোৱা নাই যদিও বৰ্তমান নিজৰ ভাই বুলি ক’লেও অত্যুক্তি কৰা নহ’ব। সিহঁতক নুমলীগড়তে লগ পাম বুলি কৈ অফিচৰ কামখিনি লৰালৰিকৈ সামৰিলোঁ। দুপৰীয়াৰ সময়, পেটত ভোকো লাগিছিল, ভাবিলোঁ দুপৰীয়াৰ সাঁজটো লগেভাগে

চকুৰ পচাৰতে নৱেম্বৰ মাহটো শেষেই হ’ল আৰু আজি আপোনালোকৰ সন্মুখত ‘ফটাঢোল’ ই-আলোচনীৰ চতুৰ্থ বছৰ পঞ্চম সংখ্যাটো আগবঢ়াবলৈ লৈছোঁ। আলোচনীখন যুগুতাই তোলাত আটাইৰে যিমানখিনি অৰিহণা, তাৰ বাবে সকলোকে যিমান ধন্যবাদ জনালেও কমেই হ’ব। তথাপিও দুটামান কথা আপোনালোকক জনাবলৈ বিচাৰিছোঁ‌। এবছৰমান আগতেই আমাৰ শ্ৰদ্ধাৰ আৰু মৰমৰ ৰিণ্টুমণি দত্ত দাদাই মোক সম্পাদকৰ দায়িত্ব বহন কৰিবলৈ অনুৰোধ (দাবী) জনাইছিল। এশ এটা সমস্যাৰ অজুহাত দেখুৱাই কথাটো কিবাকৈ তল পেলালোঁ‌। কিন্তু দুমাহমানৰ আগতে এদিন ফটাঢোল এডমিন গোটত কিবা এটা কথাত আটায়ে জোৰ কৰাত না ক’ব নোৱাৰিলোঁ।

জুলাই মাহৰ কথা। ৰিণ্টুমণি দত্ত দাই মেছেজ কৰি সুধিছিল, মই কিহত লিখোঁ। মানে, মই মোবাইলত লিখোঁনে লেপটপত? সেই সময়ত মোৰ লেপটপৰ সমস্যা এটা হৈ আছিল। সেয়ে মই মোবাইলত লিখি আছোঁ বুলি জনাইছিলোঁ। : দুমাহত ভাল হ’বনে? ভাল হ’ব লাগিব। তুমি ফটাঢোলৰ সম্পাদক হ’ব লাগিব৷ নৱেম্বৰৰ সংখ্যাটিৰ বাবে৷ মোক আচৰিত কৰি কৈ দিছিল তেওঁ। মোৰ ডিঙি শুকাই কৰকৰীয়া দিলে৷ মূৰ ঘূৰি গ’ল। মনৰ ভিতৰতে  পাগুলিলোঁ। “কথাবোৰ কি হৈছেগে? সম্পাদক? তাকো মই?” সেয়া অনুৰোধ নাছিল৷ সেয়া আছিল ৰিণ্টুমণি দাৰ আদেশ। সেয়ে হয়তো

ফেচবুকৰ লগত জড়িত হোৱাৰ এটা দশকতকৈও বেছি হ’ল। প্ৰথম এবছৰ মান Feeling very hot বা Nice weather জাতীয় পোষ্ট দিয়েই পাৰ কৰিলোঁ৷ এজন দুজনে কমেণ্ট কৰে Yes, really ইত্যাদি লিখি৷ সেয়াই আৰম্ভণি৷ তাৰ পিছত কিবাকিবি ইংৰাজীত লিখা আৰম্ভ কৰিলোঁ৷ মাতৃ ভাষাত সাত-কুৰি গণ্ডা বানান ভুল হয় বাবে ২০১৮ চন মানলৈকে অসমীয়াত লিখাৰ সাহস গোটাব পৰা নাছিলোঁ। তাৰ পিছত লাহেলাহে অসমীয়া লিপিৰ লগত অভ্যস্ত হ’লোঁ যদিও বানানৰ বিসংগতি আঁতৰি নগ’ল। দুই এজন শুভকাংশীয়ে ইনবক্সত এইটো বানান ভুল হৈ আছে, সেইটো বানান