: কি কোৱাহে? ইমান দাম? মোৰ মাতটো একেবাৰে সিংহৰ দৰে হৈ ওলাল৷ বুকুখন ছাপন্ন ইঞ্চিলৈ নহলেও তাৰ অলপ ওচৰলৈকে ফুলাই ললো৷ : বাবু, কি কম? দাম বহু বাঢ়িছে৷ কিনা দামতেই দিছো৷ লৈ যাওক৷ কিবা এটা কমাই দিব৷ কি যে হ’ব! আজি বহুদিনৰ মুৰত মাছৰ বজাৰলৈ আহিছো৷ এইহেন প্ৰকাণ্ড চহৰখনত আমাৰ দৰে কোনোমতে লেলাই ধেন্দাই চলি থকা মানুহবোৰৰ ভাতৰ পাতত মাছ এটুকুৰা দেখিবলৈ ভাগ্য লাগিব৷ ভাল ভাল ডাঙৰ মাছবোৰৰ ওচৰলৈকে যাব নোৱাৰি৷ দামো একেবাৰে জুই-চাই৷ কেতিয়াবা ডাঙৰ মাছ এচকলৰ বাবে দৰদাম

ধৰ্মৰাজে লাখ লাখ বছৰ ধৰি অসংখ্য লোকক কৰ্মৰ আধাৰত স্বৰ্গ অথবা নৰক ’এলট’ কৰি আহি আছিল৷ এনেকুৱা ঘটনা কিন্তু আগতে কেতিয়াও হোৱা নাছিল৷ চিত্ৰগুপ্তই সমুখত বাৰে বাৰে চশমাযোৰ মচি, বাৰে বাৰে আঙুলিত থু লগাই পাত লুটিয়াই ৰেজিষ্টাৰৰ পিচত ৰেজিষ্টাৰ লুটিয়াই তল-উপৰ কৰি বিচাৰি আছিল৷ ক’ত ভুল হৈছে তথাপি ধৰিব পৰা নাছিল৷ অৱশেষত চিত্ৰগুপ্তই খঙতে চিঞৰি ইমান জোৰে ৰেজিষ্টাৰ বন্ধ কৰি দিলে যে মাখি এটা ৰেজিষ্টাৰৰ মাজত চেটেপ হৈ গ’ল৷ মাখিটো উলিয়াই চিত্ৰগুপ্তই ক’লে, “মহাৰাজ, ৰেকৰ্ডত সকলো ঠিকে আছে৷ ভোলাৰামৰ জীৱটোৱে

অসমৰ নাৰী, মেদবহুলতা আৰু ইয়াৰ কাৰণ সম্পৰ্কে অসম স্বাস্থ্য সংস্থা (AHO)ই আজি এখন প্ৰতিবেদন প্ৰকাশ কৰে৷ প্ৰতিবেদনখনত উল্লেখ কৰা সমীক্ষা মতে দৰং, কামৰূপ, যোৰহাট, ডিব্ৰুগড়, শিৱসাগৰ আদি কেইখনমান জিলাত ত্ৰিশোৰ্দ্ধৰ মহিলাসকলৰ হঠাতে বাঢ়ি অহা মেদৰ বাবে আন আন কেইবাটাও কাৰণৰ লগতে স্মাৰ্টফোনৰ অতিৰিক্ত ব্যৱহাৰো এটা কাৰণ হিচাপে প্ৰকাশ কৰিছে৷ প্ৰতিবেদন মতে অসমত প্ৰায় ৩৪% স্নাতক উত্তীৰ্ণ গৃহিণীয়ে ফেচবুক ব্যৱহাৰ কৰে৷ ৰিম’ট টিভি আৰম্ভ হোৱাৰপৰাই এই মেদবহুলতা সমস্যাটোৰ আৰম্ভণি হৈ এতিয়া ফেচবুক হোৱাটছএপত মধ্যবিত্ত ঘৰৰ গৃহিণীসকল ব্যস্ত থকাৰ ফলত মেদবহুলতাৰ সমস্যাটোৱে

ৱাৰ্ডটোলৈ এজন নতুন ডাক্তৰ আহিছে৷ যুৱক৷ বয়স ত্ৰিছতকৈ বেছি নহ’ব৷ স্বাস্থ্যৱান৷ গাৰ ৰং মিঠা বৰণতকৈ কিঞ্চিত বগা, দেখনিয়াৰ নহয়, কুৎসিত বুলিবও নোৱাৰি৷ কিন্তু আকৰ্ষণীয়ও নহয়৷ তেওঁ আহে৷ আমাক ৰোগীবোৰক চায়৷ নাহাঁ‌হে, কেৱল মুখখন কোঁ‌চাই থাকে৷ আমাৰ কথাবোৰ মনোযোগ দি নুশুনে৷ নিজেও একো নকয়৷ এজনক পৰীক্ষা কৰি আন এজনৰ ঔষধ লিখি থৈ যায়৷ ডিউটিৰ সময় আঠ বজাত৷ তেওঁ আহে ন বজাত৷ কাম তেওঁৰ বাবে বৰ বিৰক্তিকৰ বস্তু৷ তেওঁৰ মুখমণ্ডলত অনবৰতে বিৰক্তিয়ে বাহৰ পাতি থাকে৷ উৎসাহ, উদ্দিপনা এইবোৰ চিনিয়ে নাপায়৷ আমাক গালি

এখন গাঁৱত এজন চিকিৎসক আছিল। তেওঁ নিজৰ লগত এজন মানুহ ৰাখিছিল। এদিন তেওঁ গাঁৱৰ পৰা প্ৰস্থান কৰিবৰ সময়ত লগত থকা মানুহজনক কিবা কথাত ধমক লগাই ক’লে, “আৰে তই নাজান, তই প্ৰথমতে কেনেকুৱা আছিলি? তইতো গাধ আছিলি। মই তোক গাধৰ পৰা মানুহ কৰিলো। মই তোৰ ইমান উপকাৰ কৰিলো তথাপিতো তই মোৰ কথা নুশুন!” তেওঁলোকৰ ওচৰেদি তেতিয়া গাধৰ মালিক এজন পাৰ হৈ গৈছিল। তেওঁ কথাখিনি শুনি যি বুজিলে তাৰ সাৰৰ্মম এনেধৰণৰ যে, “চিকিৎসকজনে গাধক মানুহ কৰে।” তেওঁ চিকিৎসকজনৰ ওচৰলৈ গৈ কলে, “প্ৰভু!

কেইদিনৰনো আগৰ কথা, ছয় মাইলৰ বজাৰত ইলিছ মাছৰ দাম শুনি চিটিকি উফৰি আহোঁতে ভৰিত কচকা খোৱা? সেইখন বজাৰতে এতিয়া বেপাৰীয়ে মোলায়েমকৈ মাতিছে – : অ’ দাদা, লৈ যাওক, তিনচ’কে দিব। জিভাৰ বহুদিনৰ অপূৰ্ণ বাসনা পূৰণ কৰাৰ হাবিয়াসে মোক চোঁচৰাই লৈ গৈছে মাছ বেপাৰীৰ ওচৰলৈ। কিন্তু কিনিবলৈ সাহস গোটাব পৰা নাই। ৰন্ধাৰ শেষত যদি ফেচবুকতেই নিদিওঁ, তেনে মাছ খাই কি সোৱাদ পামনো? লাইক-কমেণ্টতেইতো আচল টেষ্ট। অৱশ্যে কোনেও মোক ইলিছ কিনিবলৈ বাধা দিয়া নাই। কিন্তু সন্ধিয়া ৮ ৰ টিভিত আলোচনা আৰু ফেচবুক

একক অভিনয়টো কৰি নামি আহিছো মঞ্চৰপৰা৷ দুই এজনে ক’ব ধৰিছে, “মজা ভাই, তামাম৷ ফালি দিছ। ধুনীয়া কনচেপ্ট আছিল দেই।” মোৰ মনটো ভাল লাগি আহে৷ এয়াইটো লাগে৷ ৰাইজৰ মৰম, ভাললগাবোৰ৷ আৰুনো কি লাগে জীৱনত! পিচে মঞ্চত চিঞৰি চিঞৰি ভাগৰ লাগিছে৷ অলপ বহি ল’ব পৰাহেঁতেন! ঠিক সেই মুহূৰ্ততে কাষৰ চকীখনত বহি থকা ছোৱালীজনী উঠি গ’ল৷ মই লগে লগে তাত বহিলো৷ “দাদা পানী খাব?” “অহ দিয়াহে, বৰ উপকাৰ কৰা হ’ব।” “আপোনাৰ অভিনয়টো বৰ ভাল লাগিল দেই।” “বহুত বহুত ধন্যবাদ দেই৷ পানীখিনিৰ বাবেও, আৰু

উস্ কি জ্বালা। মাইকী মানুহবোৰে দিনে ৰাতিয়ে এইগাল পিন্ধি কেনেকৈ যে থাকে ঐ। তাৰ দেখোন চাইকেলখনেই আগ নাবাঢ়ে। ধুৰ, এইখনো আজি চলাবলৈ ইমান বেয়া লাগিছে। তাতে পিছফালে ৰণ্টুকো বহাই লৈছে। হওঁতে তাৰ ওজন তেনেই কম। চাদৰ মেখেলাৰে সৈতে তেনেই লাহী পাহী গাভৰুজনীৰ দৰেই লাগিছে। পিছে এই চাদৰ-মেখেলাযোৰ পিন্ধি থকাৰ বাবেহে অশান্তি লাগিছে। পেডেল মাৰিলেও দেখোন ভৰি দুটাত কিহবাই সাৱটি ধৰে। ধেই ধিন ধিত থেই ধিন ধিত থেই তাত তাও খ্ৰী খিতি তাও তাত তাও নামঘৰৰ পৰা ভাঁহি অহা খোলৰ শব্দ

দুজন চোৰ বহু দিনৰ মূৰত মুকলি হৈ কথা পাতি গৈ আছে।এনেতে প্ৰথম চোৰ জনে সুধিলে-এতিয়া পিছে কি কৰিম বুলি ভাবিছা? দ্বিতীয় চোৰ জনে ক’লে-এইবাৰ ভাল কাম এটাকে বিচাৰিব লাগিব।তুমি কি কৰিম বুলি ভাবিছা? প্ৰথম চোৰ জনে ক’লে-মই এইবাৰ এটা টৰ্চ কিনিম বুলি ভাবিছোঁ। দ্বিতীয় চোৰ জনে আচৰিত হৈ সুধিলে-কিয়? তেতিয়া প্ৰথম চোৰ জনে ক’লে-সেইবাৰ মই মানুহ এঘৰত চোৰ কৰিব যাওঁতে লকাৰ বুলি ভাবি ৰেদিওৰ ভলিউমটো ডাঙৰ কৰি বজাই দিছিলোঁ; ফলত ধৰা পৰিলোঁ। ★★★★

জীৱন যৌৱন বৰ অনুপম সুখ দুখৰ সমষ্টি আমাৰ এই জীৱন । যৌৱনত থাকে এটি লেঠা ভাল সম্বন্ধ এটি গোটোৱা, গাৰ্লফ্ৰেণ্ড বয়ফ্ৰেণ্ড ৰ বাবে কিছু লোক হাবাথুৰি যে খোৱা । দূৰৈৰ পাহাৰ বোলে দেখাতহে ভাল গাৰ্লফ্ৰেণ্ড বয়ফ্ৰেণ্ড ৰ বাবে বহুতৰে হয় যে কিছু পয়মাল। গোলাপী গাল, উঠন বুকু, দীঘলীয়া চুলিৰে তাই অনন্য লৰাজনে বোলে তাইক পালে মোৰ জীৱন হৈ যাব ধন্য। কলেজীয়া সেই ছোৱালীজনী সঁচাকৈয়ে ধুনীয়া, তাইক বোলে পতাবই কিয়নো তাইৰ অবিহনে নহয় হেনো সুন্দৰ তাৰ এই দুনীয়া। দেখি আহি তাইক