ভ্ৰাম্যমান থিয়েটাৰৰ দৰ্শক – ডলী তালুকদাৰ

বিভিন্ন কলাকুশলী আৰু নিজস্ব শৈলীৰে অসমৰ নাট্য জগতত সকলোৰে মন জয় কৰা ভ্ৰাম্যমান থিয়েটাৰসমূহৰ বিষয়ে নিশ্চয় সকলোৱে জানে৷ এই থিয়েটাৰবোৰ চাই ভাল পাইনে আপুনি? থিয়েটাৰ চাই ভাল নোপোৱা লোক হয়তো কমেই ওলাব, তথাপি বেয়া পোৱা লোকো নাই বুলি নকওঁ৷ মঞ্চত নায়ক নায়িকাৰ জীৱন্ত অভিনয়, সংলাপৰ যি ৰস সেইয়া থিয়েটাৰ-বলিয়া বা নাটক-বলিয়া লোকেহে জানে৷

মইও তেনে থিয়েটাৰ বলিয়াৰ ভিতৰৰে এজনী৷ ভ্ৰাম্যমান থিয়েটাৰ বুলিলে মই যিমান পাগল মোতকৈ মোৰ মা আৰু ওপৰত৷ থিয়েটাৰ অহা শুনিলেই মাৰ ৰক্ষা নাই; যেনেকৈ নহওক চাবই৷ সেইকেইদিন মায়ে সকলো কাম গধূলি পাঁচ বজাৰ ভিতৰতে শেষ কৰিবই৷ ৰাতিৰ ৰন্ধাবঢ়া কাম শেষ কৰি ওলাই মেলি সন্ধিয়া ছয় বজাৰ আগতেই উপস্থিত হয়গৈ থিয়েটাৰ স্থলীত৷ নেইম কাষ্টিঙৰপৰা নৃত্য নাটিকালৈ একো এৰিব নোৱাৰে৷ (আজিকালি অৱশ্যে নৃত্য নাটিকা নিদিয়ে) অকল মোৰ মা বুলিয়ে নহয় তেওঁৰ কেইবাগৰাকীও বান্ধবীৰো একেই গতি৷ মাৰ পূৰা ‘ফাইল’টোৰে থিয়েটাৰত বৈদ্য নিচা৷

পিছে মই আজি আপোনালোকক মোৰ মায়ে থিয়েটাৰ চাবলৈ যোৱাৰ কাহিনী ক’বলৈ ওলোৱা নাই৷ মই ক’বলৈ ওলাইছোঁ থিয়েটাৰ চাবলৈ গৈ লগ পোৱা বিভিন্ন দৰ্শকসকলৰ কিছু চাৰিত্ৰিক বা স্বভাৱজাত বৈশিষ্টৰ বিষয়েহে৷ এই থিয়েটাৰ চাবলৈ গৈ মুখামুখি হোৱা কিছু দৰ্শকৰ শ্ৰেণীবিভাজন তলত দিয়া ধৰণে কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছোঁ৷

সন্দেহবাদী দৰ্শক :- এইবিধ দৰ্শকে প্ৰথমতে নিজৰ ছিটটো আনে ল’লে নেকি, ওচৰৰ গৰাকীয়ে তেওঁক আমনি কৰিব নেকি আদি এশ এবুৰি চিন্তাৰে সন্দেহৰ অন্ত নাইকিয়া হৈ থিয়েটাৰ গৃহত প্ৰৱেশ কৰে৷ নাটকৰ কাহিনী আৰম্ভ হ’ল কি নহ’ল তেখেতৰ সন্দেহ কিন্তু আৰম্ভ হৈয়ে যায়৷ প্ৰত্যেক চৰিত্ৰকে প্ৰথমৰপৰা সন্দেহ কৰিবলৈ ধৰে৷ হিৰোৰ বাপেকহে “কালপ্ৰীট” নেকি, হিৰো মৰি যাব নেকি, এইবোৰ কৈ কৈ কাষৰগৰাকীৰো মজা নাইকিয়া কৰে৷

আৱেগিক দৰ্শক :- এইসকল দৰ্শকে কাহিনীত নায়ক নায়িকাৰ দুখ মুঠেও সহ্য কৰিব নোৱাৰে৷ নায়িকাৰ কান্দোনৰ লগে লগে এওঁলোকৰো চকুৰ পানী, নাকৰ পানী একাকাৰ হৈ ধাৰাষাৰ চকুলো ববলৈ ধৰে৷
এওঁলোকে নাটকৰ কাহিনীৰ ভিতৰত সোমাই যায় আৰু নায়ক নায়িকাৰ দুখত ভাগি পৰে৷ কাহিনীত ইমানেই সোমাই পৰে যে থিয়েটাৰ আৰম্ভ হোৱাৰপৰা ওলাই অহালৈ নাটকত হোৱা প্ৰতিটো সৰু বৰ ঘটনাৰ “সুক্ষ্ম-এনালাইচিচ” এসপ্তাহমানলৈ মন মগজুত থিতাপি লয়৷ থিয়েটাৰৰ ‘চিন’বোৰ এটা এটাকৈ মনত পেলাই তাৰ প্ৰতিক্ৰিয়াত নিজকে এসপ্তাহ দুসপ্তাহলৈ ডুবাই ৰাখে৷ নায়িকাৰ দুখৰ কথা মনত পেলাই ঘনে ঘনে হা-হুমনিয়াহ কাঢ়ি সুযোগ সুবিধা বিচাৰি উলিয়াই মন গ’লেই চকুপানী টোকে৷

আন এবিধ দৰ্শক হ’ল বাস্তবমুখী দৰ্শক :- এইটো ভাগৰ দৰ্শক যথেষ্ট প্ৰেক্টিকেল৷ তেওঁলোকে বেছি ৰহণ বা কল্পনাৰ কাহিনী ভাল নাপায়৷ এইবোৰ সব মিছা কথা, হ’বই নোৱাৰে, এইবোৰ কাহিনী বাস্তৱত কেতিয়াও নঘটে… বুলি আপত্তিৰ অন্ত নাই৷

ৰোমাণ্টিক দৰ্শক :- এইসকলে প্ৰতিখন নাটকতে প্ৰেমৰ কাহিনী বিচাৰে, যেন প্ৰেম অবিহনে সকলো মিছা৷ হিৰো হিৰোইনে প্ৰেম কৰি গছৰ তলে তলে নাচি নাচি ৰোমাঞ্চ নকৰিলে কাহিনী চাই মুঠেও ভাল নেপায়৷ প্ৰেম আৰু ৰোমাঞ্চ লাগিবই৷

কল্পনাপ্ৰৱণ দৰ্শক :- এইচাম দৰ্শকে আকৌ থিয়েটাৰ চাই থাকোতে কাহিনীত এনেদৰে সোমাই পৰে যে নিজকে নাটকৰ একোটা চৰিত্ৰ বুলিয়েই ভাবি লয়৷ নিজৰ জীৱনতো ঠিক তেনেকুৱা হৈ আছে বা হৈ যাব বুলি ভাবে। নাটক চাই থকাৰ মাজতে কাষৰগৰাকীক ক’ব – বুজিছে মোৰো গতি এনেকুৱাই বা মইও এনেকুৱাই।

এইবাৰ আহিছো খকুৱা দৰ্শকলৈ :- এইবিধ দৰ্শকে নাটক কম চাই কিন্তু খাই তাৰ কেবাগুণ বেছিকৈ৷ ঘৰৰপৰা লগত নিয়া তামোল, ফলমুল, চিপচ্, কেঁচাবুট এইবোৰ থিয়েটাৰ হলত সোমাৱাৰপৰা খোৱা আৰম্ভ কৰিব৷ তাৰপিছত থিয়েটাৰৰ ভিতৰত বিকিবলৈ অনা মাকৈ, ডালবুট, টেঙা চকলেট এইবোৰ একো নেৰে৷ আৰু সদৌ শেষত হজম কৰিবলৈ আমলাৰ পেকেট কিনি খাব৷ ইয়াৰ পাৰ্শ্বক্ৰিয়াৰ ফলত ওচৰে পাজৰে বহা দৰ্শকসকলৰ ঘ্ৰাণেন্দ্ৰিয়ত উদ্ভৱ হোৱা “সুন্দৰ পৰিবেশ”টোৰ কথা বুজিব পাৰিছেই ছাগে৷

প্ৰেমিক দৰ্শক :- এওঁলোকে নাটক বা চিনেমাৰ ৰোমাঞ্চ চোৱাতকৈ নিজে ৰোমাঞ্চ কৰি বেছি ভাল পায়৷ তাৰবাবে চুকৰ ছিটসমূহ আগতীয়াকৈ সংগ্ৰহ কৰে৷

‘জাচুচ’ দৰ্শক :- এইচামে আকৌ নাটক, চিনেমাৰ কাহিনীত মগ্ন হোৱাতকৈ ঘৰৰ কাষৰ কোনোবা আন কোনোবাৰ লগত আহিছে নেকি ‘পিৰিক পাৰাক’কৈ চাই থাকে৷ এখেতসকলে নাটকৰ ৰোমাঞ্চ চোৱাতকৈ আশে পাশে চলি থকা ‘লাইভ ৰোমাঞ্চ’ চাই বেছি মজা পায়৷

দন্দুৰা দৰ্শক :- এইচামে থিয়েটাৰৰ টিকেট কটাৰপৰা আৰম্ভ কৰি হলত সোমোৱালৈকে বা ছিটত বহালৈকে কাজিয়া কৰিব৷ নাটক চোৱাতকৈ কাজিয়া কৰোতে এওঁলোকে বেছি সময় খৰছ কৰে৷ আগত ওখ মানুহ বহিল যদি “তললৈ হাউলি যাওকহে, দেখা নাই”, “আপুনি অকলে চাব নেকি?”, ওলাই আহোতে ক’ব, “কিয় ঠেলিছে?”, “হেৰি কি কৰিছে অলপ খৰকৈ নাযায় কিয়?” ইত্যাদি ইত্যাদি৷

নৃত্যশিল্পী আৰু গায়ক দৰ্শক :- এখেতসকলে আকৌ নাটকত গান আৰম্ভ হ’বই নাপায়, লগে লগে এওঁলোকৰ গা ৰাই জাই কৰা আৰম্ভ কৰে৷ নাচৰ তালে তালে গান মুখত৷ কাষত বা হলত যে আন দৰ্শক বহি আছে পাহৰি যায় আৰু আপোনাৰ কাণ ঘোলা হওক বা তেওঁৰ খুন্দাত গা বিষাই যাওক তাত তেওঁৰ চকু নাই। মুঠতে তেওঁ নাচিব লাগিব৷

হাঁহিৰাম দৰ্শক :- এইচামে আকৌ কমেডি বুলি নহয় সাধাৰণ খুহুতীয়া কথাতে বাগৰি যায় হাঁহিত। কিছুমানে আকৌ ইমান চিঞৰি চিঞৰি হাঁহে যেন দুৰ্গাপূজাত মাইকত লগাই দিয়া মহিষাসুৰটোহে।

ভাঙনি কৰি দিয়া দৰ্শক :- এখেতসকলে কাষৰজনক প্ৰত্যেকটো সংলাপৰ মূৰে মূৰে ওচৰৰজনক ভাঙনি কৰি দি থাকিব৷

“তাৰমানে বুজিছনে কি কৈছে?”
“মানে ছোৱালীজনীয়ে এই ডাইলগটোৰ জৰিয়তে এইটো ক’ব বিচাৰিছে৷”
যদি কোনো কাৰণত লগৰ জন বাহিৰলৈ গ’ল তেওঁ অহাৰ পিছতে কি হৈ গ’ল, কি ডাইলগ ক’লে সকলো বুজাই দিব৷

ৰজনীকান্ত দৰ্শক :- এওঁলোকে গেলাৰীত বহিব, লগা নলগা সকলো চিনতে উকিয়াব আৰু নাটক শেষ হোৱাৰ লগে লগে চকীৰ ওপৰে ওপৰে জপিয়াই ৰজনীকান্ত বাবা হৈ যায়৷

এলেহুৱা দৰ্শক :- এইচাম দৰ্শকে নাটক শেষ হোৱাৰ পিছতো হলত থাকে৷ যেতিয়ালৈকে সকলো মানুহ গৈ শেষ নহয় এওঁলোক ওলাই অহাৰ নাম নলয়৷

সদৌ শেষত অধৈৰ্য্যবান দৰ্শক :- এইচাম দৰ্শক আকৌ শেষলৈ চাবলৈ ধৈৰ্য্য নোহোৱা হৈ যায়৷ শেষৰ দৃশ্য হ’বলৈ বিশ মিনিট মান থাকেই, যেই গম পালে যে হিৰো হিৰোইনৰ মাজত ভুল ভাঙিল বা ভিলেইন মাৰ খাই বেহুচ হৈ পৰিল – উঠি আহিব। গম পাই গ’ল যে ভিলেইন বেহুচ যেতিয়া নাটক শেষ৷ লাগিলে ভিলেইনে সম্বিত ঘুৰাই পাই হিৰোক মাৰি পেলাওক৷ হিৰোইনক টানি চোচৰাই লৈ যাওক।

☆★☆★☆