এতিয়া ক’লৈ যাওঁ – বিকাশ শইকীয়া

কলিকতাত থকা পাঁচ বছৰৰো বেছি হ’ল৷ তাতে একেটা ঘৰতে আছো৷ প্ৰথমে আহি এটা কোঠাত পোন্ধৰ দিন৷ আন এটা কোঠাত দুমাহ আৰু এটা ফ্লেটত এমাহ থাকিছিলো৷ মালিকৰ যি হে জ্বালা চিকিউৰিতি মানি এৰি আহিব লগা হৈছিল৷ গতিকে মই থকা ঠাইখিনিৰ হাৱা পানী আৰু মানুহৰ বৰ্ণনা কৰিবলৈ পালে ধুনীয়া এটা কালাম ছাৰৰ ভাষণ হৈ পৰে৷ সহকৰ্মী দুজনমানে তেনে ভাষণ শুনিছেও৷

বেলেগ এখন ৰাজ্যৰ এগৰাকী সুন্দৰী নতুনকৈ আহি আমাৰ সহকৰ্মী হ’ল৷ বিবাহিত বা অবিবাহিত সকলোৱে সহায়ৰ হাত আগবঢ়াবলৈ “দাতা কৰ্ণ“ হৈ আছে৷ আমুকাৰণো কি! চিনকি পৰ্ব শেষ কৰি কোনো কথা পতা নাই৷ ইমান ধুনীয়া ছোৱালী লগত তাতকৈ বেছিলে গ’লে হিতে বিপৰীত হোৱা সম্ভাৱনা থাকে৷ কিন্তু মই থকা ওচৰতে ঘৰ ভাৰা লৈছে বুলি জানি এজনে ক’লেই নহয়, কিবা অসুবিধা হ’লে মোৰ লগত যোগাযোগ কৰিব পাৰিব বুলি৷ কি ভাৱি ক’লে নাজানো৷ খুব সম্ভব বেলেগে কোৱা আগত তেওঁ ক’লে৷ সেই বাবে ম’বাইল নম্বৰৰ আদান প্ৰদান ঘটিল৷ গতিকে মনটো অলপ ভাল লাগিবই দিয়কচোন৷ ইমান ধুনীয়া ছোৱালীৰ নম্বৰ ইমান সহজে পাইছো, গতিকে ইমান দিনে মোৰ ভাগ্যখন বেয়া বুলি ভাৱি থকা কথাটো অলপকে মিছা যেনো লাগিল৷ তাতে মনটো অলপ ভাল আছিলেই কাৰণ সেইদিনা শুক্ৰবাৰ৷ শনি আৰু দেও দুদিন বন্ধ আছে৷

আহি ৰুমত ভৱিছো দুদিন বন্ধত কি কৰা যায়৷ ক’ৰবাত গৈ অলপ ফূৰ্তি কৰি আহোঁ৷ কিন্তু কাৰ লগত যাবাহে৷ বাদ দিয়া নাযাওঁ৷ এনেতে সুন্দৰী গৰাকীয়ে ফোন কৰিলে৷ আন যি হওক ম’বাইল স্ক্ৰীনত নামটো দেখিয়ে ভাল লাগিছে৷ হেল্ল’ বিকাচ(শ) বুলি কৈ হিংলিছত (হিন্দী আৰু ইংলিছ) কোৱা কথাখিনি অসমীয়াত এনে ধৰণৰ “বিকাশ তুমি ইয়াতে থাকা ন! ! মই নতুনকৈ আহিছো একো চিনি নাপাওঁ জানা৷ গেছৰ দোকান, পানী ভেন্দৰ, পাচলি বজাৰ, গেলা মালৰ দোকান বহুত প্ৰব্লেম হৈছে৷ অলপ সহায় কৰি দিয়াচোন৷ ফ্ৰী আছা যদি আহা না এবাৰ মোৰ ঘৰত আজি ৰাতিৰ ভাত সাঁজো একেলগে খাম৷ “ মই বোলো ঠিক আছে তোমাৰ সম্পূৰ্ণ ঠিকনাটো ৱাটচএপ কৰি দিয়া৷ দহ মিনিটত গৈ পাম৷ দুজনে বাই বুলি কৈ ফোন কাটিলোঁ৷ যাবলৈ বুলি মন মেলোতেই অনুমান হ’ল বাথৰুমত সৰু কামফেৰা কৰিবলৈ যাব লাগিব৷ ছেঃ এই সময়তহে লাগিবলৈ পাই নেকি৷ দহ মিনিটৰ ভিতৰত পাবগৈ লাগে৷ যি হওক ভগৱানক ধন্যবাদ ডাঙৰ বিধ যে নালাগিল৷ ফ’ৰ জী স্পীদত কামফেৰা কৰিলোঁ৷ আৰু যিটো টি-চাৰ্ট পিন্ধিলে বাইচেপ ট্ৰাইচেপ কেইটা প্ৰকট হৈ পৰে সেইটো আলনা নামৰ ৰচী ডালৰ পৰা টানি ল’লো৷ পিন্ধিবলৈ সময় নাই বাটত পিন্ধিম এতিয়া দহ মিনিটত পাবগৈ লাগে৷

মনতে গান এটা গাবলৈ ধৰিলো৷

“মেৰা দিল জিগৰচে গুজুৰা হেঁ৷

এক লড়কী ইধৰ চে গুজুৰী হেঁ৷ ৷ “

ঠিক দহ মিনিটত গৈ পালোগৈ৷ নিজকে সময়ৰ মূল্য বুজা আৰু কথা দি কথা ৰখা ব্যক্তিৰ দৰে গপচত সুধিলো৷ কোৱা কি সহায় কৰিম? তাই পুনৰাই প্ৰব্লেম খিনি ক’লে৷ মই বোলো চিন্তা নকৰিবা ইয়াত দোকান ৰাতি বাৰ বজালৈ খোলা থাকে৷ সকলো সমস্যা আজি সমাধান কৰি দিম৷ মাত্ৰ তুমি মোৰ লগত এতিয়া বজাৰলৈ ওলোৱা৷ তাইৰ মনটো উৎফুল্ল দেখি বিৰাট ভাল লাগিল৷ তাতে তাই ক’লে “আজি কিন্তু ডিনাৰ মোৰ ইয়াত কৰিব লাগিব৷ ডিনাৰ কৰাৰ পিছতহে যাবলৈ দিম৷ “ মই বোলো ঠিক আছে হ’ব দিয়া ইয়াতে কৰি যাম৷ মোৰ বুকু খনো অলপ ফুলি উঠিছে৷ তদুপৰি কথা পাতি থাকোতে অনুমান কৰিছিলোঁ তাই মিচিকিয়া হাঁহিটি খুবেই মাৰিছে৷ আঃ ইমান ধুনীয়া হাঁহি তাই মোৰলৈকে মাৰিছেনে! ! মনত লাড্ডু ফুটিবলৈ ধৰিলে৷ মূখৰ পৰা আপোনা আপুনি গানটো ওলায় আহিল

“বৰশি বাইচানে, পুঙালৈ চাইচানে, খুটিব খুটিব নালাগে জানো৷

প্ৰথমবাৰ দেখোতেই মিচিকিয়াই হাঁহিলে,

পতিব পতিব নালাগে জানো৷ ৷ “

এনেতে তাই ক’লে “তুমি বহা মই সিটো ৰুমত কাপোৰ সলনি কৰি আহো তাৰ পিছত ওলাই যাম৷ “

তিনিফুট ওখ দেৰ ফুট মান বহল আইনাখন থিয় কৰি ৰখা দেখিলো৷ চিজিল লগোৱা নাই৷ তাই সিটো ৰুমলৈ যোৱা সময়কণ সৎ ব্যৱহাৰ কৰো বুলি ভাৱিলো৷ আইনাখনত মোক কেনে লাগিছে বুলি আইনাৰ সন্মুখত থিয় হ’লো৷ তেহে তাইৰ মিচিকিয়া হাঁহিটিৰ ওৰ ওলাল৷

ৰুমত থাকোতে পিন্ধি থকা টাৱেল খনৰ লগত বাটত টি-চাৰ্টটো  ওলোটাকৈ পিন্ধি আহিলো৷ “এতিয়া ক’লৈ যাওঁ“ বজাৰলৈ নে ৰুমলৈ৷ ইমানদেৰি ভাৱি থকা সকলোবোৰ কথা তৎক্ষনাত ধঁপাত৷ ৷■■