আপদীয়া মাস্ক – জয়ন্ত গগৈ

হৰিনামৰ প্ৰসাদ ভাগিৰ সতে দিয়া থুৰীয়া তামোলখনি চূণ-ধঁপাত লগাই মুহুদি মাৰি ভকত বৈষ্ণৱ সবৰ লগত বাঘজানৰ জুইকুৰাৰ কথা আলচ কৰি আছিলোঁ। লোহিত বাপে ভূ-কম্পন, মাগুৰি মতাপুং বিলত সিচৰতি হৈ থকা তৈল পদাৰ্থৰ বিষয়ে সোধাত, মই মোৰ তৈলক্ষেত্ৰৰ সতে জড়িত অভিজ্ঞতাৰ ওপৰত ঠাৱৰ কৰি দুৱাষাৰ মান ভকত বৈষ্ণৱৰ আগত কৈ আছিলোঁ। বাহিৰত কিনকিনিয়া বৰষুণজাক দি থকাৰ বাবেই পাক ধৰি থকা তামোলৰ পিক নেপেলোৱাকৈ কথাৰ মহলা মাৰিছিলোঁ। আলোচনাৰ বিষয়বোৰো ইণ্টাৰেষ্ট্ৰিং হৈ গৈ আছিল। মুখত লাহে লাহে জমা হৈ অহা পিক অলপ কথাৰ লাচত তল ওঁঠৰ দাঁতিয়েদি কেতিয়ানো বৈ আহি ধূতিখন ৰঙা ভমকা ফুলিয়া কৰি পেলালে, অলপো তলকিবই নোৱাৰিলোঁ। ভকত বৈষ্ণৱৰ দুজনমানে কোৱাৰ দৰেই চূণ, কেঁচা পিয়াঁজ লগালোঁ। নাই! তামোলৰ ৰঙীন পিকৰ ৰঙটো ধকধকীয়া বগা ধূতিখনত ৰঙচুৱা বৰণ এটি ৰৈয়ে গৈছে‌৷ উপায় নাই, ধূতি ধোৱাৰ সময়ত শ্ৰীমতীৰ কেটেৰা জেঙেৰা শুনিবই লাগিব! এজনে বুদ্ধি দিলে দাড়ি কটাৰ পিছত ব্যৱহাৰ কৰা ফিটকিৰি লগাই দিবা, পিকৰ ৰঙ নাইকীয়া হৈ যাব। গালিৰ ভয়ত ক্ষন্তেকতে লক্ ডাউনৰ সময়ত ফিটকিৰি পাব পৰা সম্ভাৱনাও আশা কৰিব পাৰিনে? এহ! হ’ব কঁপালত শ্ৰীমতীৰ কেটেৰা জেঙেৰা গালিকেইটা শুনিব লগা হ’বই। এই ভাৱত ধূতিখনক লৈ চিন্তা নকৰা হ’লোঁঁ৷ এনেয়ো আজি দুদিনমানৰ আগত চহৰলৈ গৈ যিহে অথ্ন্তৰ ঘটিল। চব এই আপদীয়া মাস্কবোৰৰ পৰাই হৈছে।

: কি হ’ল নো অ’ বাপ?

: এহ, যোৱা মঙ্গলবাৰে শ্ৰীমতীয়ে বজাৰৰ লিষ্ট এখন হাতত গুজি দি চহৰৰ হ’লচেল দোকানৰ পৰা মাহটোৰ জোখাৰে মালবস্তু অলপ অনাৰ তাগিদা দিলে। গাঁৱৰ দোকানত সকলো বস্তু পোৱাও নাযায় আৰু দামৰো সেৰফেৰ হয় বাবেই চহৰলৈকে যাবলৈ ক’লে। ক’ৰণা বেমাৰ অহাৰে পৰা চহৰলৈ যোৱাটো বাদেই দিছিলোঁ। দৰকাৰী কামতহে কাৎচিত ওলাই গৈছোঁ৷ চৰকাৰী লক্ ডাউন নীতি মানি ফুলমাস্ক হেলমেটৰ ভিতৰতো মাস্কখন লগাই যাব লগা হৈছে৷ ক’বতো নোৱাৰি, ক’ত বা পুলিচৰ তালাচী চলে কোনো ঠিক নাই। মাস্কখন লগাই লগাই কিবা অশান্তিখন লগা হৈছেগৈ আৰু! উমি উমি খং এটা ক’ৰণাৰ আৱিষ্কাৰক দেশখনৰ ওপৰতে উঠিছে গৈ আৰু বাপসকল৷ মটৰ চাইকেলখন ষ্টেণ্ড কৰি কেইবাদিনৰ মুৰত পীতাম্বৰ ককাইটিৰ দোকানত ১২০ ৰ্জদা পাণ এখনি মুখত গুজি চহৰলৈ বাটকুৰিলোঁ। ১২০ ৰ্জদা পাণৰ সোৱাদ লৈ পকটিয়াই পকটিয়াই  আগবাঢ়িলোঁ। চহৰৰ সোমোৱাৰ ঠিক আগতে সেই লেঙ্গেৰীজানত, পিকখিনি পেলাওঁ বুলি ফুলমাস্ক হেলমেটটো খুলি ৰাস্তাৰ দাঁতিলৈ পিকাই দিলোঁ। পিকুৱাৰ লগে লগেই মুখমণ্ডল পিকেৰে ৰাঙলী হৈ পৰিল! থুতৰিয়েদি সৰহ অংশই বাগৰি আহি গেঞ্জি, চোলা ৰঙীন কৰি তুলিলেহি। ধেৎ চাল্লা! এই মাস্কবোৰ যে আৰু…! খুলিবলৈকে পাহৰি গ’লোঁ নহয়৷

: হাঃ….হাঃ ….হাঃ!

ভকত বৈষ্ণৱ সবৰ হাঁহিৰে ৰূমটো হাঁহিয়লি হৈ পৰিল। হাঁহিৰ ৰোল আৰু বেছিকৈহে উঠিল, যেতিয়া হাঁহিৰ লহৰত চুচন বাপৰ মুখৰ তামোলৰ পিক চিটিকি চিটিকি পৰি পাঞ্জাৱী চোলাটো ৰঙীন ফুটুকা-ফুটুকী হৈ পৰিল।

☆ ★ ☆ ★ ☆