ফটাঢোল

লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা আৰু ব্যঙ্গাত্মক ৰচনা – পাৰ্ভিছ জ’লী ভূঞা

অসমীয়া সাহিত্যৰ ইতিহাসত সাহিত্যৰ সকলো দিশত হাত ফুৰাই সমন্বয়ৰ হেঙুল-হাইতালেৰে ৰং দি গল্প, কবিতা, গীত, সাধুকথা, মালিতা, প্ৰৱন্ধ, তত্ত্বকথা, জীৱনীগ্ৰন্থ সকলো দিশতে চহকী কৰি যোৱা মহাৰথী গৰাকীয়েই হ’ল লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱা৷ বুদ্ধিদীপ্ত মন্তব্য, নিৰ্দোষ হাস্যৰস আৰু স্থান বিশেষে ব্যঙ্গ বাক্যবাণেৰে তেওঁ কৃপাবৰ বৰবৰুৱা ছদ্মনামেৰে বহুতো ৰচনা লিখি গৈছে৷ স্বদেশপ্ৰেমী বেজবৰুৱাই কৃপাবৰ বৰবৰুৱা ছদ্মনামেৰে অসমীয়া মানুহৰ হতাশা আৰু নিৰাশা, সোৰোপালি, ভেম-ভণ্ডামি, ফোপ-যহ মৰা আদি বদগুণবোৰ আঁতৰাই অসমীয়া জাতীয় বৰপেৰা সাজিবলৈ সমালোচনাৰ সলনি হাস্যৰসাত্মক বাক্যৰ প্ৰয়োগ কৰিছিল৷ কাৰণ তেওঁ বুজি উঠিছিল যে সহজ-সৰল

Read more

প্ৰাক্‌শংকৰী যুগৰ সাহিত্যৰ এটি চমু আভাস – চবিনা ইয়াচমিন

কোনো এটা যুগৰ সাহিত্যৰ বিষয়ে চৰ্চা কৰিবলৈ যাওঁতে প্ৰথমে আমি জানি ল’ব লাগিব সাহিত্যৰ সৃষ্টিনো কেনেকৈ হ’ল? কোনো এটা ভাষাই স্বকীয়তা লাভ কৰে ক্ৰমবিৱৰ্তনৰ ফলত৷ আৰু তাৰ পিছতেই সেই ভাষাত সাহিত্য সৃষ্টি হ’বলৈ ধৰে৷ আদি কালত সাহিত্যসমূহ কেৱল মৌখিক ৰূপতহে প্ৰচলিত হৈছিল৷ লিপি সৃষ্টিৰ পিছতহে স্বাক্ষৰলোকৰ হাতত লিখিত সাহিত্যৰ সৃষ্টি হয়৷ পোনপ্ৰথমে সৃষ্টি হৈছিল ভাষাৰ৷ তাৰ পিছত সাহিত্য আৰু তাৰ পিছতহে লিপিৰ সৃষ্টি হৈছিল৷ কিন্তু যদিও বৰ্তমান লিপিৰ সৃষ্টি হ’ল মৌখিক সাহিত্যৰ প্ৰচলন এতিয়াও অব্যাহত আছে৷ অসমীয়া মন্ত্ৰ সাহিত্য তাৰ

Read more

লিমেৰিক: উদ্ভৱ আৰু বিকাশ – ডঃ খগেশ সেন ডেকা

সাহিত্য হ’ল মানুহৰ ভাব-অনুভূতি প্ৰকাশৰ প্ৰত্যক্ষ মাধ্যম৷ মানুহৰ বিপুল বৌদ্ধিক দক্ষতা বহুলাংশে সাহিত্যৰ মাজেৰেই প্ৰতিফলিত হৈছে বুলি ক’লেও, বোধহয় বঢ়াই কোৱা নহয়৷ সমগ্ৰ বিশ্বজুৰি জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰা Nonsense Rhyme-বোৰ (অসমীয়াত বেবেৰিবাং পদ্য) তেনে সাহিত্যিক দক্ষতাৰে অন্যতম উদাহৰণ৷ এই নিবন্ধৰ আলোচ্য “লিমেৰিক“ (কাৰো কাৰো মতে “লিমাৰিক“) উল্লিখিত Nonsense Rhyme ৰে এটা বিশিষ্ট ভাগ৷ মূল আলোচনলৈ যোৱাৰ পূৰ্বে পোনতে “লিমেৰিক“ বিষয়টোৰ অভিধানগত অৰ্থ ফঁহিয়াই চোৱা যাওক৷ Concise Oxford Dictionary-ৰ মতে, লিমেৰিক হ’ল “…a kind of humorous verse, especially five line form often

Read more

বিহঙ্গম দৃষ্টিৰে দুৰ্গোৎসৱ বা দুৰ্গা পূজা – প্ৰণীতা গোস্বামী বৰঠাকুৰ

শৰতৰ নিৰ্মল আকাশ, শেৱালিৰ সুকোমল সুবাস, দূবৰিত নিয়ৰৰ মুকুতা মালাই যেন বতৰা দিয়ে শাৰদীয় দুৰ্গা পূজাৰ৷ দেৱীৰ আগমনে উজ্জ্বলাই তোলে সকলোৰে মন৷ ৰং-বিৰঙী বেলুনৰ সমাহাৰ, পেঁপা, পুতলা আদিৰে ভৰপূৰ এক জাক জমকীয়া পৰিবেশে জীৱন সজীৱ কৰি তোলে৷ হিন্দু ধৰ্মত শক্তিৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী দুৰ্গাৰ আৰাধনাকে কেন্দ্ৰ কৰি অনুষ্ঠিত হয় হিন্দু সম্প্ৰদায়ৰ বৃহত্তম ধৰ্মীয় আৰু সামাজিক উৎসৱ দুৰ্গা পূজা বা দুৰ্গোৎসৱ৷ ই কেৱল এটি উৎসৱেই নহয়; ই ধৰ্মীয় বিধি, আধ্যাত্মিকতাৰ অনুভূতি, সংস্কৃতি,বৈচিত্ৰ,, সামাজিক প্ৰীতি, সমন্বয় আৰু শান্তিও প্ৰকাশ কৰে৷ উচ্চ-নীচ, ধনী-দুখীয়াৰ ভেদাভেদ

Read more

লাংখুন ফূজা – মুংচাজ’ বৰ্ণালী আম্ফি মান্তা

নিয়ৰৰ ৰূপোৱালী আঁচলত ধৰি আকৌ আহিল হেঁপাহৰ শৰত৷শৰত মানেই উৎসৱৰ বৰ্ণময় মেলা ৷ ভাৰতৰ বিভিন্ন ঠাইৰ লগতে আমাৰ অসমতো প্ৰাচীন কালৰেপৰাই বিভিন্ন দেৱ-দেৱীৰ পূজা-অৰ্চনা কৰাৰ নিয়ম চলি আহিছে৷ এতিয়া শাৰদীয় দুৰ্গোৎসৱৰ বতৰ৷ চুকে-কোণে দেৱী দশভূজাৰ বন্দনাৰ ঢাক-ঢোলৰ লগতে লক্ষ্মী পূজা,দীপাৱলী,কাতি বিহুৰ প্ৰস্তুতি চলিছে৷ বুৰঞ্জীয়ে ঢুকি পোৱা কালৰ বহু আগৰেপৰাই অসমত নানা জাতি-জনজাতিয়ে বাস কৰি আহিছে৷ অসমৰ এটা অন্যতম জনজাতি “তিৱা জনজাতি”৷ বৈচিত্ৰ্যময় সমাজ-সংস্কৃতিৰ অধিকাৰী তিৱাসকল বিভিন্ন আচাৰ-অনুষ্ঠান,লোক-উৎসৱ,পাৰম্পৰিক ফূজা ( পূজা) আদিৰে প্ৰচুৰ চহকী৷ পৃথিৱীৰ পৰা অপায়-অমংগল, দুখ-দুৰ্দশা দূৰ কৰি এখন

Read more

সাহিত্যত হাস্যৰস – ড° পৰেশ চন্দ্ৰ দত্ত

হাস্যৰস মূৰ্ত্তিমান হয় হাঁহিৰ মাজেদি ৷ এই হাঁহিয়েই মানৱ জীৱনক মহীয়ান কৰি তোলে ৷ সেয়েহে স্বনামধন্য শিল্পী, সাহিত্যিক আৰু ৰাজনীতিবিদ লক্ষ্যধৰ চৌধুৰী দেৱে হয়তো কৈছিল “জীৱনক জুখিবা হাঁহিৰে ৷” হাঁহিক কেন্দ্ৰ কৰি সৃ্ষ্টি হোৱা অগণন প্ৰৱচনেৰে অসমীয়া লোকসাহিত্য সমৃদ্ধিশালী হৈ আছে ৷ যেনে — “হাঁহিয়েই বিঘিনি, পাদেই লখিমী” , “হাঁহিৰ মিচিক, পাদৰ ফিচিক” নাইবা লোকগীতত থকাৰ দৰে — “নৈৰে লেতেৰা খবুৱা খুবলি ভোগদৈৰ লেতেৰা পানী, ছোৱালীৰ লেতেৰা বিজুলী চকুৱা, মুখত মিচিকিয়া হাঁহি ৷” হাঁহিক লৈ সৃৃষ্টি হোৱা এনেকুৱা প্ৰৱচন সমূহৰ

Read more

ব্যঙ্গ মুকাভিনয়ৰ ঈশ্বৰ – চাৰ্লি চেপলিন – ভাস্কৰজ্যোতি দাস

চাৰ্লি চেপলিনৰ প্ৰথম পৰিচয় হ’ল এয়ে যে তেওঁ মুলত: এজন বৃটিছ অভিনেতা৷ সম্পূৰ্ণ নাম চাৰ চাৰ্লচ স্পেনচাৰ চেপলিন জুনিয়ৰ৷ ১৮৮৯ চনৰ ১৬ এপ্ৰিল তাৰিখে জন্মলাভ কৰা চাৰ্লি চেপলিনে হলিউড ছবিজগতৰ প্ৰথমৰ পৰা মধ্যকালৰ ভিতৰৰ সময়খিনিত তেওঁ অজস্ৰ ছবি পৰিচালনা কৰিছিল৷ বৰ্তমানৰ ভি এফ এক্স যুগৰ বিপৰীতে তেতিয়াৰ ক’লা-বগা আৰু নিৰ্বাক ছবিবোৰেৰে তেওঁ সমগ্ৰ বিশ্বকে প্ৰভাৱিত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল৷ চাৰ্লি চেপলিনৰ মুকাভিনয়ৰ ৰসালতা আৰু কাহিনীৰ বাস্তৱধৰ্মীতাক সমগ্ৰ পৃথিবীয়ে স্বীকৃতি দিছিল৷ এতিয়াও চাৰ্লি চেপলিনৰ এখন চিনেমা চালে একে অনুভৱেই হয়৷ মুঠতে চিনেমা

Read more

ছাৰ্লি চ্যেপলিন আৰু আজিৰ লটকনবোৰ- সঞ্জীত কুমাৰ বৰদলৈ

মি:বিনৰ নাম নুশুনা লোক নিশ্চয় কম ওলাব৷ কণ কণ শিশুহঁতৰ পৰা আৰাম্ভ কৰি জ্যেষ্ঠলোক সকলৈকে অগণন জনে মি:বিনৰ কমিক চিনেমাবোৰ চাই আমোদ পায়৷ আজিৰ তাৰিখত মি:বিন এক বিখ্যাত আৰু জনপ্ৰিয় নাম৷ মই নিজেও মি:বিনৰ চিনেমা চাই আমোদ পাওঁ৷ মি:বিন নামেৰে খ্যাত ৰোৱান এটকিনছন এগৰাকী কেম্ব্ৰিজৰ পৰা উত্তীৰ্ণ অভিযন্তা৷ তেওঁৰ অসাধাৰণ অভিনয়, দক্ষতা আৰু প্ৰায় একক উপস্থাপন শৈলীৰ জবাব নাই৷ মাজে মাজে ভাবো ছাৰ্লি চ্যেপলিনৰ পিছত ৰোৱান এটকিনচনেই হয়তো এনে এজন কমিক নায়ক যিয়ে সমগ্ৰ বিশ্ববাসীৰ মাজত হিমালয় সদৃশ জনপ্ৰিয়াতা লাভ

Read more

সাহিত্যৰ ৰাজনীতি আৰু দ্বিধাগ্ৰস্ত পাঠক– কমলজিত মেধি

এজন বিশিষ্ট অসমীয়া লেখকৰ মুখত এবাৰ এষাৰ কথা শুনিছিলো, যিষাৰ কথা আজিও মোৰ কাণত বাজি আছে “তেওঁক যদি মাতাই তেনেহলে তেনে সভালৈ মোক নামাতিবা৷” মোৰ প্ৰিয় সেই লেখকজনৰ মুখত এনে ধৰণৰ কথা এষাৰ শুনাৰ বাবে মই কেতিয়াও প্ৰস্তুত নাছিলো৷ এজন লেখকৰ লিখনি পঢ়ি এজন সচেতন পাঠক ৰোমাঞ্চিত হৈ পৰাৰ লগে লগে লেখকজনৰ প্ৰতিও অনুভৱ কৰে অকৃত্ৰিম শ্ৰদ্ধা আৰু আন্তৰিকতা৷ পাঠকজনৰ কল্পনাত তেওঁ হৈ পৰে এজন আদৰ্শ ব্যক্তি৷ যদিও কোনো ব্যক্তিৰে ব্যক্তিগত জীৱনৰ প্ৰতি অনুসন্ধিৎসু হোৱা গ্ৰহণযোগ্য নহয়, তথাপিও এজন লেখকৰ

Read more

শংকৰী যুগৰ সাহিত্য – চাহিন জাফ্ৰি

শংকৰী যুগৰ অসমীয়া সাহিত্য বুলি ক’লে খ্ৰীঃ পঞ্চদশ শতিকাৰ শেষ ভাগৰ পৰা সপ্তদশ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ সময়ছোৱাত ৰচিত সাহিত্যৰাজিৰ কথাই বুজা যায়।  এই সময়ছোৱা আছিল অসমীয়া সাহিত্যৰ বাবে আটাইতকৈ সমৃদ্ধিশালী যুগ। শংকৰদেৱে নৱবৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰৰ অৰ্থে শিষ্য মাধৱদেৱৰ সৈতে লগ লাগি গীত-মাত, কাব্য, নাট, ভক্তিতত্ত্ব প্ৰকাশক গ্ৰন্থ, অনুবাদমূলক গ্ৰন্থ আদি সাহিত্যৰ বিভিন্ন ধাৰা সৃষ্টি কৰিলে। শংকৰদেৱে আৰম্ভ কৰা নৱবৈষ্ণৱ আন্দোলন খ্ৰীঃ পঞ্চদশ শতিকাৰ আৰম্ভণিৰ সৰ্বভাৰতীয় প্ৰেক্ষাপটত আলোড়িত হোৱা ভক্তি আন্দোলনৰেই ফল। অসমত শংকৰদেৱে ভক্তি আন্দোলনৰ গুৰি বঠা পাত ধৰিছিল

Read more
1 24 25 26 27