ফটাঢোল

সম্পাদকীয় – বিকাশ শইকীয়া

সুখ-দুখৰ জীৱনত নাথাকে যদি দুখ.. ক’ত জিৰাবহি সুখৰ চৰাই… দুখেও যে বিচাৰে সুখৰ আলয়…!! এমুঠি হাঁহি বিচাৰি পায়৷৷ সঁচাকৈ, বিশ্বত চিহ্নিত প্ৰতিটো জীৱৰ জীৱন সংগ্ৰামত ছাঁটোৰ দৰে দুখ কষ্টবোৰ লাগি থাকে। তাৰেই মাজত লুকাই থাকে ভালপোৱা আৰু সুখৰ অনুভৱ। আমি জীৱনৰ প্ৰতিটো কাম কৰো ভাল হ’বৰ বাবে, অকণমান সুখ অনুভৱ কৰিবৰ বাবে। চোৰেও চুৰ কৰে সুখ পাবৰ বাবে। হয়তো দুখেও বিচাৰি থাকে সুখ। কিন্তু ক’ত থাকে সেই সুখ? কোনো মন্দিৰ, মছজিদ, গীৰ্জা কিম্বা গুৰুদ্বাৰত বিচাৰি নোপোৱা সুখকণ আমি বিচাৰি পাওঁ

Read more

সম্পাদকীয় – দেৱজিত শইকীয়া

____________________________________________________________________________________________________________________________  “অলপ হাঁহি অলপ অশ্ৰু অলপ নুবুজা ডাৱৰ এয়ে পৃথিৱীৰ সেউজী দূবৰি যাউতিযুগীয়া সাঁথৰ “                        – নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈ সঁচাকৈয়ে, মানুহৰ জীৱনটো সুখ-দুখ, হাঁহি কান্দোনেৰে সমৃদ্ধ এক অবুজ সাঁথৰ৷ তথাপি প্ৰতিজন মানুহেই জীৱনত সুখী হ’বলৈ বিচাৰে আৰু এই ’সুখ’ মানুহৰ মনৰ এক অধিৱস্থা৷ সংগ্ৰাম অবিহনে কাহানিও প্ৰকৃতিত এটা সাধাৰণ বেক্টেৰিয়াও জীয়াই থাকিব নোৱাৰে৷ সংগ্ৰামৰ মাজেদিয়েই ঠন ধৰি ডাল পাত মেলি ডাঙৰ হোৱা বট-বৃক্ষজোপাকহে প্ৰকৃতিয়ে নিৰ্বাচন কৰে৷ কাঁইটৰ মাজতেই গোলাপৰ কলিটো

Read more

সম্পাদকীয় – চবিনা ইয়াচমিন

  “যি জীৱনত বজ্ৰ কঠোৰ দুখ-বেদনা নিৰ্য্যাতনৰ ঘোৰ বৰ্ষণ লাগি মত্ত মহৎ কাল বিজয়ী ৰুদ্ৰ লীলাৰ ভমক ভেদি অনল উঠে জাগি,….” “সেই জীৱনে কৰে কেৱল উৎপীড়নৰ অঙ্গ ছেদি জগত নিৰ৷” সময় আৰু কৰ্মৰেহে মানৱ জীৱনক জুখিব পাৰি৷ কোনো লোকৰ বাবে কাম্য সুখ সম্পদেৰে পৰিপূৰ্ণ এটি দীর্ঘ জীৱন। কিন্তু কেৱল উপভোগৰ বাবেই জীৱন নহয়। কৰ্মময় জীৱনহে প্ৰকৃত আৰু কাম্য জীৱন। তেনে জীৱনৰ ওজন সময়ৰ জোখৰ জীৱনতকৈ বহু বেছি। জগতত দীৰ্ঘায়ু লোকসকলেই খ্যাত নহয়। মৃত্যুৱেই তেওঁলোকৰ জীৱনৰ সীমা। যিসকলে সময় বালিত এটি

Read more

সম্পাদকৰ টোকা : অভিজিত মেধি

অলপ ব্যক্তিগত অভিজ্ঞতা আৰু অনুভৱৰ কথা লিখিম বুলি ভাবিলো। অকালতে চুলি পকাৰ চেগ বুজি গহীন কথা কবলৈ চেষ্টা কৰা যেন হ’লে আগতীয়াকৈ ক্ষমা বিচাৰিলো। ‘সময়ত নিসনি নিস্তাৰিত অন্ন, ৰূপে নিক্ষুভা’- গতিকে সৰু ঘটনা এটাৰ বৰ্ণনা দিবলৈ বাধ্য। জুলাই মাহৰ পাতনি মেলা দিনকেইটাৰ কথা…দিনটো অফিচত জিএছটি নামৰ ভূতৰ লগত কৰা অদ্ভুত টা-টা-ঠৈয়াৰ পৰা আজৰি হৈ সন্ধিয়াৰ সময়কণ মই অঘাইতং এটাৰ সৈতে যুঁজি-নাচি পাৰ কৰোঁ। এই অঘাইতংটো আন কোনো নহয়, মোৰেই চৈধ্যমহীয়া সন্তান। তাৰ ত্ৰাহি মধুসূদন দেখাই দিয়া দুষ্টামিবোৰতেই দেখোন দিনটোৰ দুখ-ভাগৰ

Read more

সম্পাদকীয়-জুলাই’১৭- হেমন্ত কাকতি

সম্পাদকৰ ফটা মালিতা  :  সাহিত্য সমাজৰ দৰ্পণ৷ যি কোনো ধৰণৰ সাহিত্যকৰ্মৰ যোগেদি কোনো নহয় কোনো প্ৰকাৰে এটা জাতিৰ কমেও এটা দিশৰ চিত্ৰপট উপস্থাপিত হয়৷ হাজাৰ বছৰ আগৰ চৰ্যাপদ পঢ়ি আমি সেই সময়ৰ মানুহৰ সমাজ ব্যৱস্থা কেনেকুৱা আছিল অনুমান কৰিব পাৰো৷ কিন্তু সাহিত্যৰ কেইটামান শাখাৰ যোগেদি বিশেষভাবে সমাজচিত্ৰখন খুব স্পষ্ট হৈ ধৰা দিয়ে৷ তাৰ ভিতৰত এটা উল্লেখযোগ্য ধাৰা হ’ল ব্যঙ্গ৷ বিশেষকৈ সমাজৰ বিসঙ্গতি বোৰক চতুৰালিৰে শক্তিশেল মাৰিবলৈ হাস্য-ব্যঙ্গ হ’ল অপ্ৰতিদ্বন্দ্ব্ব্বী মাধ্যম৷ এখন সমাজত হাস্য কিম্বা ব্যংগৰ প্ৰচলন আৰু গ্ৰহণযোগ্যতাক সমাজখনৰ বৌদ্ধিক

Read more
1 5 6 7