নমতা নমতি… এক আছিল  যুৱক যুৱতী, ন ন প্ৰেম পীৰিতি৷ কথাত লাগি এদিন দুয়োৰে, লাগি গ’ল লঠিয়া লঠি৷ যুৱতীয়ে কলে ঠেং জোকাৰি, তোৰ সৈতে শেষ পীৰিতি৷ নাহিবি আৰু তই মোৰ কাষলৈ, কৰি দিম নাগুৰ নাগুতি৷ যুৱকেও কলে বাহু জোকাৰি, বেছি নকৰ ঐ মৰতি৷ সদায় তোৰ বৰ বহাদুৰি, আজিৰ পৰা কাটা কাটি৷ পিচদিনাখন খবৰা খবৰি, দুয়োৰে নমতা নমতি৷ ৰাইজ থাকিল চকু থিয় কৰি, কি হব শেষ গতি৷ ☆ ★ ☆ ★ ☆  

কৃষ্ণ* কদম তলত কলিৰ কানাই গোপীৰ লগত ডেটিং গোপী বোলে অহা নাই আছে গোটৰ মিটিং চিৰিয়েল পাকঘৰ সামৰি নাই পোৱা আহৰি ৰৈ থকা সময় কানায়ে খুচৰে ইনবক্সৰ ছেটিং। অভিজাত* জাহানাৰাৰ পানৰ খৰছৰ সমান আছিল চুৰাটৰ ইনকাম ছিগাৰ টানি কয় বিজ্ঞই কি কিতাপত মই পাম তেজ ঘামৰ সমান মূল্য উৰুৱাই কৰে ধোঁৱাৰ তুল্য আৰামৰ লাৰু চোবাই জীৱনত টিলিকিত কৰে টান কাম। ☆ ★ ☆ ★ ☆

(১) পঞ্চাশ-বছৰীয়া বুঢ়া যুৱকৰ অষ্টাদশী তিৰী বিয়া কৰাই ভাবিছিল সি হ’ব ঘৰৰ চিৰী৷ উৎপতীয়া তিৰী বৰ চলাথ কৰি গোটেই ঘৰ একেদিনাই কৰিলে শেষ বুঢ়াৰ গোটেই বিড়ি৷ ৷ (২) আজি-কালিৰ ল’ৰাবোৰৰ বৰ বৰ গপ্ অসমীয়া-হিন্দী এৰি গাই মাথোঁ পপ্৷ কিতাপ সামৰি থৈ জিনছ্-চাৰ্ট কান্ধত লৈ পাঁচ-আলিত বহি সেয়া মাৰি আছে ধপ্৷ ৷ ☆ ★ ☆ ★ ☆

১) ৰাষ্ট্ৰপতি সদায় ’কালামৰ’ দৰে হ’ব লাগে, ’মুখাৰ্জী’টো ৰাণীও আছে৷ ২)আপেল ’মিঠা’ হ’লেহে খাবলৈ সোৱাদ, ’লাল ’টো আডৱানিও থাকে৷ ৩)ল’ৰাবোৰ ’হেণ্ডচাম’ হ’লে ভাল লাগে, ’স্মাৰ্ট’টো ফোনো আছে৷ ৪)মোবাইল সদায় ’জেনেৰেল’ মোদত থব লাগে, ’চাইলেণ্ট ’টো মনমোহনো থাকে৷ ৫)ছোৱালীবিলাক ’বুদ্ধিয়ক’ হ’ব লাগে, ’চুৰত ’টো গুজৰাট তো আছে৷ ৬)বেমাৰ ভাল কৰিবলৈ ’ঔষধ’ খোৱাটো ভাল, ’টেবলেট ’টো ছেমছাঙৰো থাকে৷ ৭)ফোনটো আই ফোন হ’লে এনেই ভাল লাগে, কাৰণ ’S1, S2 ….S4 ’টো ট্ৰেইনৰ দবাওঁ থাকে৷ ৮)মানুহৰ অন্তৰখন ’ডাঙৰ’ হ’ব লাগে, ’চোটা ’টো ভীমো আছে

ভঁৰালত ধান নাই, কৃষকৰ মান নাই, ফকীৰৰ জনধনে তেজকনো শুহি খায়, দেশৰ সুৰক্ষাৰ যুঁজাৰু বিমানখন নেমুৱে বছালেহে দেশ ৰ’ব এইবেলা… সত্তৰ বসন্ত ধৰি লুটাবোৰে লুটি নিলে, নিয়াবোৰ চোৰ বুলি সকলোৱে চিনিও পালে, পিছে চোন এতিয়াও জিডিপিৰ ঘাটি হ’লে তাহানিৰ চোৰকহে ঠেলি-হেঁচি চিতাত তোলে! বেপাৰীক বেপাৰী বুলি কোৱাবোৰ গ’লগৈ জেল খাটিছে কিছুৱে, কিছুৱে পালে সিপুৰী, বাংলাদেশীহে তেৰাৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হ’লগৈ, ত্ৰিপুৰাত অৱশ্যে আছেইনো কেইজন ত্ৰিপুৰী! ৰাজহৰ ধনে কিনা শাৰী শাৰী ঠোঙা আৰু ভেনামাখিজাক যেন কেমেৰাৰ দ’ম দেখি আগ-গুৰি নাজানিও স্পষ্টকে ক’ব পাৰি

আমি হ’লো মুখপুথিৰ জনাজাত কবি আং বাং কবিতা লিখাই যাৰ হবি৷ বিবিধ শব্দৰ পাতো নিয়মিত খেলা বানান শুধৰাবলৈ লাগে পিছে হেলা৷ নিতৌ আপডেট দি থাকো পুৱা-গধূলি নকৰো কাৰোৰে সৈতে অকণো ধেমালি৷ বিখ্যাত কবিৰ ভাব-ভাষা কৰো চুৰ বিৰহৰ বেদনাৰে দিওঁ তাত সুৰ৷ মনত নাই খ্যাতিৰ বাসনা সমূলি মাথোঁ নাভাবে যেন অমুকাক মামুলি৷   অসাৰ সংগদোষতে আজি হ’ল এই গতি খায় সদায় সোমৰস বাতিয়ে বাতি৷ গৰমত ইমান যে লাগে চাটিফুটি গেলাবিধ খালেহে আহে মৰ-ঘুমটি৷ চিলমিল টোপনিত দেখে কাণ্ড এটি চোঁচা মাৰি আহে

মিছানো কি কম, অভ্যাসৰ নৰ সন্ধিয়া সময়ত তিনিআলিলৈ সদায় মাৰোঁ লৰ। সিদিনা ওলাইছিলোঁ হে ঘৰৰ পৰা নেপালোং আলিবাট ইফালৰ পৰা আঘোণা বুঢ়াই হঠাতে লগালে মাত। ৰ’চোন ৰ’ ক’লৈ যাৱ’ খন্তেক এইফালে আহ বেছি সময় নলওঁ বাৰু কাম এটা কৰি দি থৈ যা। এনেয়ে থাকোঁ ঘৰতে আজিকালি কথা ভাবিছোঁ এটা সেই গুণে বৰ বোপাই দিয়া ম’বাইলটোত টিকটক টোকে ভৰাই দে। মই বোলোঁ ঐ লাপুং বুঢ়া ভালকৈ শুনি ল’ মোৰ কথা কালৰো কাল বিপৰীত কাল মই মুখখন নোখোলাই ভাল। বাজিব লাগে টেমী কটাৰী বাজিছে হাঁচটি

পৃথিৱীৰ দেহা পৰে বাঢ়ি অহা নৰিয়াত ভাইৰাছে কণী পাৰে ছ’লি মুতা চৰিয়াত… খেতি কৰি সুজে হেনো জমিদাৰৰ ধাৰ ৰংমনে হাল মাৰে চাহাবৰ পথাৰত, তথাপি মৰি নাহে সুতে-মূলে চবখিনি জমিদাৰে খুটা পোতে ৰংমনৰ চোতালত… ফচলৰ দাম নাই, কৃষকৰ নাম নাই মধ্যভোগীৰ পেট দিনে দিনে বাঢ়ি যায়, উচিত ধন নাপাই দুখতে হৈ একো নাই কৃষকে পন্তা ভাতত ফুৰাদন মিহলায়… -“টিকা ফটা ৰ’দ বুলি বেছিকৈ পাঁচটা টকা দিয়ক না দাদা দীঘলীয়া ৰাস্তা!” -“ফুটনি নেমাৰিবি লোকেল হয় মই দিনে আহো দহ টকা, বেছিহে হয়!”

১ মাইমনে  যিদিনা মাৰি দিলে এনে এটি ডেন্স কলা ছ্যুট-বগা ছাৰ্ট তাৰ দুচকুত কলা লেন্স আগলৈ খোজেৰে পাছলৈ গ’ল ৰেম্পৰ পৰা মাইমন পৰি ৰ’ল নিচাত সিদিনা নাছিল হেনো তাৰ কোনো চেন্স   ২ পাতাল ফাটি যেন সেয়া বাসুকী হে উলালে দুই হাত ফণা কৰি এনেকৈ যে কোবালে নৃত্য হল জোৰদাৰ সকলো যে হুছিয়াৰ নাগ-নাগিনৰ মিউজিক কোনে বাৰু বজালে ৩ দেশ জাতি উদ্ধাৰ আমি কৰিম টিলিকি চাটত বিদেশী খেদিম ঘুৰাই গদা বৰ কথাৰ মাতত ঘূৰণীয়া মেজ মেল জমিব এতিয়া খেল আৰু

বাগানত বোনাচ কোম্পানীত বোনাচ চৰকাৰী চাকৰিয়ালৰ বোনাচ কিন্তু গৃহিণীৰ বাবে চব ফুচফাচ   এদিন নকৰিলেই কাম গৃহিণীৰ যাব নাম ৰন্ধা বঢ়া, ধোৱা পখলা সেয়াই যেন কাম৷   ভাবিছোঁ এখন আইন উলিয়াওঁ চাপৰ্টাৰ বিচাৰি ঘৰে ঘৰে যাওঁ নকৰোঁ একো ঘৰৰ কাম কোনে কি কৰে ময়ো চাম   মহিলাসকল আগবাঢ়ি আহক পাৰিলে মোক সহায় কৰক বিহুৱে পূজায়ে একো এটা নাপাওঁ বিচাৰিলে স্বামীৰ গালিহে খাওঁ৷   এইবাৰ পূজাত লাগিবই শাৰী নহ’লে গুচি যাম ঘৰবাৰী এৰি৷ কোনে খুৱাই খুৱাব কোনে ৰান্ধে ৰান্ধিব অমুকী নহ’লে