ব্যংগ সাহিত্যত অতি চহকী ইংৰাজী সাহিত্যৰ দুখনমান বিখ্যাত আৰু কালজয়ী গ্ৰন্থৰ বিষয়ে সাহিত্যৰ সাধাৰণ পাঠক হিচাপে এই প্ৰবন্ধটিত চমুকৈ আলোচনা কৰিবলৈ বিচৰা হৈছে৷ ব্যংগৰ ব্যৱহাৰ সাহিত্যত ঘাইকৈ হাস্যৰসৰ চলেৰে লেখকে প্ৰচলিত সামাজিক, ৰাজনৈতিক ভণ্ডামী , দুৰ্নীতি, গোড়ামী আদিবোৰ উদঙাবৰ বাবে কৰে৷ কেৱল পাঠকক হহুঁৱাটোৱেই ব্যংগ লেখকৰ উদ্দেশ্য নহয়৷ বুদ্ধিদীপ্ত হাস্যৰস (Irony), বিদ্ৰোপাত্মক হাস্যৰস (humour), বক্ৰ হাস্যৰস (irony ), শব্দৰ কৌশলপূৰ্ণ প্ৰয়োগ আদিৰে লেখকে পাঠকক সমাজৰ দোষ ক্ৰুতিবোৰৰ বিষয়ে সজাগ কৰে আৰু সমাজৰ সকাৰাত্মক পৰিৱৰ্তনত অৰিহণাও যোগায়৷ তেনেদুখনমান ব্যংগ গ্ৰন্থৰ বিষয়েই

এটা নদীৰ পানী-যুৱঁলিত কাঠৰ কুণ্ডা এটাত চাৰিটা ভেকুলী বহি আছিল৷ হঠাৎ নদীৰ সোঁতত পৰি কাঠৰ কুণ্ডাটো উটি যাবলৈ ধৰিলে৷ ভেকুলীকেইটাৰ আনন্দত আত্মবিস্মৃত অৱস্থা৷ কিছু সময় পিছত সম্বিত ঘূৰাই পাই ১ম ভেকুলীটোৱে ক’লে- আবে…এইটো লগ অৰডিনাৰী লগ নহয় বে! ই জীৱিত বস্তুৰ দৰেই মুভ কৰিছে বে! এনেকা লগ পেহলে কিচিকো ভি নচিব নেহী হুৱা ৰে! দ্বিতীয় ভেকুলীটোৱে নিৰৱতা ভঙ্গ কৰি ক’লে- নৌ মাহ ফ্ৰেণ্ড! এইটো একো স্পেচিয়েল লগ নহয় বে! আমাৰ যে এটা ওল্ড আচামিজ চং আছে শুনিবি না কেতিয়াবা…“নদী মাথোঁ

বন্ধুৰ ঘৰত পাৰ্টি আছে যাব লাগে লৰালৰিকৈ, পিছে শ্বপিং যে কৰাই নহ’ল, এতিয়া কি কৰো মই? আইনাৰ আগত ৰৈ আছো, হাবাথুৰি খাই; হে ভগৱান! মোৰ যে পিন্ধিবলৈ একোৱেই নাই। ৱাৰড্ৰৱ খোলোতেই নতুনকৈ লোৱা ছ্যুটযোৰ পৰিল মাটিত, আকৌ হেঁচি ভৰাই থ’লো, নধৰিছে আৰু আলমাৰিত, এইজোৰ অলপ চিলাব লাগিব, (আৰু) হাত দুখন লগোৱাই নাই মাই গড! মোৰ যে আজি পিন্ধিবলৈ একো নাই। যোৱা মাহত কিনা ৰঙা গাউনটোকে পাৰি চোন পিন্ধি যাব; পিছে সেইটো পিন্ধি গ’লে জানো মানুহে নাহাঁহিব? ‘লালপৰী’ বুলি ‘ইনচাল্ট’ খাবলৈ

(১) মই ঘৰত ইটো সিটো বহুতো কাম কৰোঁ৷ আজি দেওবাৰে ঘৰত ভেকুৱাম ক্লিলিং কৰিলো৷ জীৱনত প্ৰথম বাৰৰ বাবে কামটো কৰিলো৷ গোটেই ঘৰটো ভেকুৱাম ক্লিনাৰ টানি টানি ঘূৰি ফুৰিলো৷ বিচনাৰ তল, ডাইনিং টেবুলৰ তল, গডৰেজৰ পিছফাল, চিলিং, একো বাদ দিয়া নাই৷ প্ৰায় দুই ঘন্টা মানৰ পিছত শ্ৰীমতীয়ে মোক ক’লে, -“হেৰা ভেকুৱাম ক্লিলাৰটো লৈ যেতিয়া গোটেই ঘৰটো ঘূৰিলাই সেইটো অন (ON) কৰি নোলোৱানো কিয়? অন্ততঃ তোমাৰ খেল ধেমালীৰ মাজতে ঘৰৰ ধূলি মকৰাজালখিনিও চফা হ’ল হয়!” মই তেতিয়াহে বুজিলো আচল কথাটো, ভেকুৱাম ক্লিনাৰ

(১) শুনিছেনে সভাসদ বৰঢোলৰ মাত বতা চৰাই তেলটুপি বাজে নানা হাত প্ৰতশ্ৰুতিৰ আহে বান বিজুলীয়ে কাঢ়ে প্ৰাণ ক’ত লুকাও বসুমতী তুমি দিয়া ফাট ৷৷ (২) চল কৰি চকীখনত বহিলো যেতিয়া কোনেও নোৱাৰে মোক উঠাব এতিয়া লগত আছে মোৰ সাঙ্গোপাঙ্গ সাহিত্য সাধনাৰ তেওঁলোকো অঙ্গ ইয়াতকৈ ওখখনত বহিবলৈ পাম কেতিয়া ৷৷ (৩) “ই এণ্ড ডি”ৰ ঠিকাদাৰ মি: বৰুৱা নাম “চিক্সটি-ফৰটি কমিচন”ত মথাউৰি বন্ধা কাম বৰপূত্ৰৰ পাঁচখন ৱীয়েৰ-বাৰ সৰুটোৰ দহখন নাইট-চুপাৰ বৰুৱানীয়ে ভাবে বছৰটোত তিনিবাৰ আহক বান ৷৷ (৪) কণ্ঠলেঙুটি ডিঙিত পিন্ধে তেওঁ

বিশ্ব ইতিহাসৰ মহানতম প্ৰেমিক, ডাণ্টে, মজনু, দেৱদাস বা ইমৰাণ হাচমী আদিৰ শাৰীত নপৰিলেও মোৰো প্ৰেম কাহিনী কোনো গুণে কম নাছিল৷ তেওঁলোকে যেনেকৈ প্ৰেমত পৰি হাবুডুবু খাইছিল মোৰো প্ৰায় তেনেকুৱাই কাহিনী আছিল। কোনেও নিলিখিলে বাবেই মই নিজেই লিখিবলৈ ওলাইছো; তফাৎ মাত্ৰ ইমানেই যে তেওঁলোকৰ প্ৰেমৰ নিজৰা দুয়োফালৰ পৰা কুলু কুলু সুৰেৰে বৈ গৈছিল আৰু আমাৰ একপক্ষীয় ভাবে আৰু বিশেষ এটা বৈশিষ্ট আছিল এই প্ৰেমৰ নিজৰা বৈছিল প্ৰায় ডেৰকুৰিজনী লায়লা, বিয়েট্ৰিচ, পাৰো, মল্লিকা শ্ৱেৰাৱত আদিৰ বাবে৷ যি মূলা বাঢ়ে তাৰ দুপাততেই চিন৷

ক’ত গ’লি হয়নে মোৰ মৰমৰ সোণাই তই নহ’লেই মোৰ দিনতে আন্ধাৰ; নোৱাৰো এৰিব তোক নিদ্ৰাত থকাৰ বাদে, নকৰো অৱহেলা অকণো দেখিলেও বেয়া আনে। নাক-কাণৰ সহায়ত তোক বহুৱাই থওঁ জেগাত পৰ বুলি ভয়তে থওঁ কেতিয়াবা মূৰত উঠাই, ভিন ভিন ৰূপত তই আছ বিৰাজ কৰি ব্যক্তিত্বও বঢ়াইছ তই বয়স অনুযায়ী। সৰুতে ভাবিছিলো তই থাকিলে লগত মেধাবী লাগিব মোক আনৰ আগত, ভুলটো ভাঙিল মোৰ অতি সোনকালে যেতিয়া বুজিলো তই চিনাকি দৃষ্টিৰে। জাতিৰ পিতাকো তই আছিলি শুৱাই তোৰ সেই আকাৰে পাইছিল তেওঁৰ নামত ঠাই।

(১) ফ্ৰম ঋতুপৰ্ণাজ কিটচেন ঋতুপৰ্ণা : মা, আজি বঢ়িয়া দিছ এটা শিকি আহিছো, বনাই ফেচবুকত দিলে তামাম লাইক কমেন্ট পাম, তামাম হিট হ’ব ফটো। মনা, বিজুহঁততো বৌম জ্বলিব। বনাওনে মা? মাক : হেই যি কৰ কৰি থাক, খালি ফটো মাৰি ডাষ্টবিনত পেলাই দিবি সেইসোপা, কাৰোবাক খোৱাই লৈ ব্ৰেকিং নিউজ কৰি নিদিবি হলে। আমি খুড়াৰৰ ঘৰত খামগৈ আজি। (২) মিছেচ কাকতি : নিজকে ইমান জনা-শুনা বিদগ্ধ পণ্ডিত বুলি যহাই ফুৰা, কিন্তু য’তে ত’তে ভুল কৰি ফুৰা কিয় হে? মিষ্টাৰ কাকতি :

আমাৰ শিক্ষামন্ত্ৰী ডাঙৰীয়াই ঘোষণা কৰা মৰ্মে… আজিকালি সকলো পৰিয়ালে এটা ল’ৰা আৰু এজনী ছোৱালী হ’লেই পৰিয়াল পৰিকল্পনা মানিবলৈ লৈছে… যদি এনেকৈয়ে সহাৰি জনাই ৰাইজে… ইয়াৰ পৰিণতি স্বৰূপে সংসাৰৰ পৰা খুলশালী নামৰ সুন্দৰ প্ৰজাতিটো বিলুপ্ত হোৱাৰ পথত।। বৰলা ডেকা সমাজৰফালৰ পৰা কিবা আন্দোলন হ’ব লাগে …মই আছো ★★★★

ৰাস্তাত যেন জুই জ্বলিছে, কিন্তু তাতোকৈ বেছি জুই জ্বলিছে পেটত৷ জালুকবাৰীৰ পৰা চান্দমাৰীৰ ফালে গৈছিলো কিবা এটা কামত, কাম শেষ হোৱালৈ পেটত জুই জ্বলিল৷ জুলাই মাহৰ দুপৰীয়া, তাতে মাহৰ শেষ| বাবলু আৰু মোৰ পকেট জাৰি-জোকাৰি কিবাকৈ চিটিবাছৰ ভাড়াটোহে ওলাল৷ এসাজ ভাত এতিয়া দুঃস্বপ্নৰ দৰে৷ মাহৰ আৰম্ভণিতে ঘৰৰ পৰা পইছা আহে, সেইকেইটা দিনত গোটেই গুৱাহাটীখনত আমাৰ অখণ্ড প্ৰতাপ৷ পাৰ্ক, ৰেষ্টুৰেণ্ট, চিনেমা, পাণদোকান সকলোতে আমাৰ অবাধ ৰাজত্ব৷ ক্লাছলৈ বুলি ওলাই আহি বিশ্ববিদ্যালয়ৰ গেটৰ সন্মুখত পোলাও মাংসৰে ৰাজসিক ভোজন কৰো, তাৰপিছত চিগাৰেটেৰে মুখশুদ্ধি!