উস্ কি জ্বালা। মাইকী মানুহবোৰে দিনে ৰাতিয়ে এইগাল পিন্ধি কেনেকৈ যে থাকে ঐ। তাৰ দেখোন চাইকেলখনেই আগ নাবাঢ়ে। ধুৰ, এইখনো আজি চলাবলৈ ইমান বেয়া লাগিছে। তাতে পিছফালে ৰণ্টুকো বহাই লৈছে। হওঁতে তাৰ ওজন তেনেই কম। চাদৰ মেখেলাৰে সৈতে তেনেই লাহী পাহী গাভৰুজনীৰ দৰেই লাগিছে। পিছে এই চাদৰ-মেখেলাযোৰ পিন্ধি থকাৰ বাবেহে অশান্তি লাগিছে। পেডেল মাৰিলেও দেখোন ভৰি দুটাত কিহবাই সাৱটি ধৰে। ধেই ধিন ধিত থেই ধিন ধিত থেই তাত তাও খ্ৰী খিতি তাও তাত তাও নামঘৰৰ পৰা ভাঁহি অহা খোলৰ শব্দ

দুজন চোৰ বহু দিনৰ মূৰত মুকলি হৈ কথা পাতি গৈ আছে।এনেতে প্ৰথম চোৰ জনে সুধিলে-এতিয়া পিছে কি কৰিম বুলি ভাবিছা? দ্বিতীয় চোৰ জনে ক’লে-এইবাৰ ভাল কাম এটাকে বিচাৰিব লাগিব।তুমি কি কৰিম বুলি ভাবিছা? প্ৰথম চোৰ জনে ক’লে-মই এইবাৰ এটা টৰ্চ কিনিম বুলি ভাবিছোঁ। দ্বিতীয় চোৰ জনে আচৰিত হৈ সুধিলে-কিয়? তেতিয়া প্ৰথম চোৰ জনে ক’লে-সেইবাৰ মই মানুহ এঘৰত চোৰ কৰিব যাওঁতে লকাৰ বুলি ভাবি ৰেদিওৰ ভলিউমটো ডাঙৰ কৰি বজাই দিছিলোঁ; ফলত ধৰা পৰিলোঁ। ★★★★

জীৱন যৌৱন বৰ অনুপম সুখ দুখৰ সমষ্টি আমাৰ এই জীৱন । যৌৱনত থাকে এটি লেঠা ভাল সম্বন্ধ এটি গোটোৱা, গাৰ্লফ্ৰেণ্ড বয়ফ্ৰেণ্ড ৰ বাবে কিছু লোক হাবাথুৰি যে খোৱা । দূৰৈৰ পাহাৰ বোলে দেখাতহে ভাল গাৰ্লফ্ৰেণ্ড বয়ফ্ৰেণ্ড ৰ বাবে বহুতৰে হয় যে কিছু পয়মাল। গোলাপী গাল, উঠন বুকু, দীঘলীয়া চুলিৰে তাই অনন্য লৰাজনে বোলে তাইক পালে মোৰ জীৱন হৈ যাব ধন্য। কলেজীয়া সেই ছোৱালীজনী সঁচাকৈয়ে ধুনীয়া, তাইক বোলে পতাবই কিয়নো তাইৰ অবিহনে নহয় হেনো সুন্দৰ তাৰ এই দুনীয়া। দেখি আহি তাইক

দৃশ্যপট : এটা শ্বপিং মল। প্রেমিকাৰ বিয়াৰ পিছত, সেই ব্যর্থ প্রেমিকৰ সৈতে পুৰণি প্রেমিকাৰ বহু দিনৰ পাছত দেখা দেখি হ’ল। (সুধো নুসুধোকৈ) প্রেমিকা : বিয়া পাতিছা? ব্যর্থ প্রেমিক : নাই। প্রেমিকা : কিয়? কেতিয়াও বিয়া নাপাতা নেকি? ব্যর্থ প্রেমিক : পাতিম। কিন্তু চৰ্ত আছে। হয় তুমি তোমাৰ স্বামীক এৰি মোৰ লগত আকৌ বিয়া হোৱা, নহয় তোমাৰ দৰেই এজনীক বিচাৰি দিয়া। প্রেমিকা : ঠিক আছে, বিচাৰিম বাৰু। (প্ৰেমৰ নাটকৰ যৱনিকাবোৰ সাধাৰণতে এনেকুৱাই হয়, কিন্তু এইবাৰৰ যৱনিকা অলপ বেলেগ) প্রেমিকা : মোৰ

আমাৰ নগেন এটা ইন্টাৰভিউ দিব গ’ল। ইন্টাৰভিউৱাৰ – তুমি বৰ্তমান কি কৰি আছা। নগেন – ইন্টাৰভিউ দি আছোঁ চাৰ। ইনটাৰভিউৱাৰ – নহয় পেছা হিচাপে কি কৰা। নগেন – একো নকৰো মই এজন নিবনুৱা। ইনটাৰভিউৱাৰ – নিবনুৱা যদি ঘৰতে থাকা নিশ্চয়। ঘৰত থাকিলে কি কৰা। মাক ৰন্ধা বঢ়া বা দেউতাক কিছু কামত সহায় কৰা তেনেহ’লে। নগেন – নহয় চাৰ। দেউতাই কিনি দিয়া মটৰ বাইক খন লৈ ঘূৰি ফুৰো আৰু মন গ’লে বা সুবিধা পালেই অসম বন্ধ দিওঁ। ★★★★

তৃতীয় খণ্ডত। এটাৰ পাছত এটা ধুমুহাই চুৰমাৰ কৰি যোৱা মণিৰ হতাশাগ্ৰস্ত মনৰ খবৰ পাই ঢপলিয়াই আহিল কুন্তল। জীৱন্ত মূৰ্তিলৈ ৰূপান্তৰিত হোৱা মণিৰ হৃদয় পুনৰ জীপাল কৰি তুলিবলৈ কুন্তলক সময় লাগিল। অহৰহ প্ৰচেষ্টা আৰু বুজনিত মণিৰ মনত পুনৰ কুন্তলৰ প্ৰতি মৰম- ভালপোৱ জাগি উঠিল। চিৰজীৱন সুখে দুখে সংগ দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতিৰে সমাজক সাক্ষী কৰি কুন্তলে মণিক নিজৰ কৰি ল’বলৈ সিদ্ধান্ত ল’লে। (জোৰোণ) চাওঁতে চাওঁতে বিয়াৰ দিন চমু চাপি আহিল৷ আগতেই ঠিক কৰা মতে বিয়া দুদিনীয়া হ’ব৷ আগদিনা জোৰোণ আৰু পাছদিনা বিয়া৷ সৱৰে

গ্ৰুপ মিটত যাবলৈ খুব হেঁপাহ থকাৰ পিছত যাব নাপায় বৰুৱানী আৰু বৰ্মননীৰ আলোচনা৷ বৰুৱানী: হেৰি শুনিছে বৰ্মননী, এই শৰ্মাৰ কাৰণে হৈছে সব৷ অ বাইদেউ এথানে আইছি আহক আহক৷ মই বৰ্মননী নহয় (বৰ্মনে গুৱাহাটীলৈ আহি জিভা ঘূৰাব শিকিছে অলপমান।) হিচাপত তালুকদাৰনীহে৷ মানে মোৰ মানুহজন তালুকদাৰ৷ বৰুৱানীয়ে মিলমিলিয়া হাঁহিটো মাৰি কলে, বৰুৱানী: বুইছো বাৰু৷ চুলি সৰি তালু ওলোৱা মানুহবোৰৰ উপাধি তালুকদাৰ থাকে নেকি? বৰ্মননী: কি বুইছেহে বাইদেউ? মাচৰাজ সূতা না ধলা৷ বৰুৱানী: হে কি কয়? বুজিছেক বুইছে কওঁ৷ বহুত শব্দয়ে সলালো গুৱাহাটীত

চোৰ… চোৰ কেইপ্ৰকাৰৰ বাৰু? ৰ’ব, তাৰ আগতে কওকচোন চোৰ কাক বোলে? আপুনি কেতিয়াবা কাৰোবাৰ ঘৰলৈ চোৰক আমন্ত্ৰণ কৰা দেখিছে নে শুনিছে? কি হ’ল উচাপ খাই উঠিল যে? সন্দেহ কৰিছে নহয় মই চোৰৰ বিষয়ে কি বা ক’বলৈ গৈছোঁ বুলি৷ হাঃ হাঃ চোৰৰ মন পুলিচ পুলিচ বুলি কোৱা বাক্যটো পাহৰিলে হ’বলা৷ আজিকালি ডিজিটেলাইজেছনৰ এই যুগত চোৰৰো চুৰি কাৰ্যৰ উত্তৰণ ঘটিছে৷ তাহানিৰ সিন্ধি দিয়া চোৰ আজিকালি পাবলৈ নাই৷ আজিৰ এই যুগত কেতিয়াবা চোৰক গৃহস্থই নিজেই আমন্ত্ৰণ জনাবলগীয়া হয়৷ কিয়বা? কোনো মৰে হাড়ে হাড়ে

শ্ৰদ্ধেয় ৰাইজ, আজি মই আপোনালোকক এনে এটা কথা ক’বলৈ গৈ আছোঁ যে পোনপ্ৰথম আপোনালোক সন্দিহান হ’ব৷ এনে ভুল ভাবো আহিব পাৰে যে মোৰ মগজুৰ বিকৃতি ঘটিছে৷ আচলতে তেনে একো হোৱা নাই৷ অতবছৰে চিকিৎসাবৃত্তিত থাকিও মোৰ পঢ়া শুনা শেষেই নহ’ল৷ বয়সহে বহুত হ’লগৈ, কিন্তু বাৰেপাছি পঢ়ি থাকিবলৈয়ে বাধ্য হ’লোঁ৷ কালি নিশাও শ্ৰীমতী আৰু জীয়ৰী শোৱাৰ পিছত মই প্ৰায় ডেৰঘণ্টা এজন ৰোগীৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰিব লগাত পৰিলোঁ৷ তাৰ পিছত ৰাতি প্ৰায় দুই বজাত শুলোঁ৷ ৰাতি টোপনিত থাকোতেই পৰমাত্মা সদাশিৱই স্বয়ং প্ৰকট হৈ