দে’তা- নাজিফ হাজৰিকা 

২০০১ চন

ধেৰেং……ঢেং…..ঢেং……

ৰাজদূতখনৰ মাত শুনিয়েই ৯ বছৰীয়া প্ৰশান্তই গম পালে দেউতাক আহিছে৷ দৌৰি- দৌৰি সি আগফাললৈ ওলাই আহিল৷

চোতালত মটৰচাইকেলখন ৰখাই বাপেকে বজাৰৰ মোনাটো তাৰ হাতত দিলে৷

: এইটো ভিতৰলৈ লৈ যা৷

মোনাটো হাতত লৈ সি সুধিলে-

: আৰু কিবা আনিছা?

: আৰু কি আনিম?

: আৰু একো অনা নাই?

: নাই অনা আকৌ!

: কিয়, আজি দেওবাৰ নহয়! (প্ৰশান্তৰ অলপ খং উঠিছে)

: তাতে কি হ’ল?

: আজি চিনেমা চাম নহয় …!

দেউতাকে হাঁহি দিলে৷

: আনিছোঁ, আনিছোঁ৷ শু ল এইয়া৷

মটৰচাইকেলৰ বাকচটো খুলি তিনিখন চিনেমাৰ CD তাৰ হাতত দিলে৷ CD কেইখন লৈ cover কেইটা পঢ়িলে – “The 36th Chamber of Shaolin“,  “Shaolin Temple“, “Enter the Dragon৷ “ CD কেইখন লৈ চিধাই সি ভিতৰলৈ দৌৰিলে৷

: মোনাটো লৈ যা আকৌ৷

: এ তুমি আনি থাকা৷

দেওবাৰৰ দিনটো বাপেক-পুতেক দুইটাৰে চিনেমা চোৱা দিন৷ ঘৰলৈ নতুনকৈ DVD প্লেয়াৰটো অনাৰ পৰা দুইটাই অকল চিনামকে চাই৷ চিনেমানো কি! সংসাৰৰ কেৰাটে-কুম্ফুহে আৰু৷

সন্ধিয়ালৈকে বাপেক-পুতেক দুইটাই দুখন চিনেমা চাই শেষ কৰি দিলে৷ শেষৰ চিনেমাখন চাই আছে এতিয়া৷

ব্ৰুচ লীৰ ফাইট আৰম্ভ হওঁতেই CD খনে খেলি-মেলি কৰিলে, লাগি লাগি ধৰিল৷ কিকটো মাৰোঁতেই ডিছখন ৰৈ যায়৷

প্ৰশান্তৰ টেমা গৰম হৈ গ’ল৷ সি এবাৰ forward কৰি চালে, কিন্তু লাভ নহ’ল৷ ডিছখন উলিয়াই পিন্ধি থকা গেঞ্জিটোৰে মচি আকৌ ভৰাই দিলে, কিন্তু এইবাৰো কাম নিদিলে৷ খঙতে সি DVD প্লেয়াৰটোত ঢকা মাৰি দিলে৷

বাপেকৰ খং উঠি গ’ল তাক দেখি৷

: অই, কি কৰি আছ এইবোৰ৷

: ডিছখন নচলে ..( সি কান্দোঁ কান্দোঁ হৈ গ’ল)

: নচলে বুলিয়েই তই DVDটো ঢকা মাৰি দিবি নেকি?

বাপেকে ডিছখন উলিয়াই আনিলে৷ কপাহ এডোখৰ তিয়াই ভালকৈ ডিছখন মছিলে৷ তাৰ পিছত DVD প্লেয়াৰত ভৰাই দিলে৷

: এইবাৰ নচলিলে নাই, কিন্তু একদম চুপ চাপ চাই থাক৷

এইবাৰ ডিছখন চলিল৷ গোটেই চিনেমানখন চলিল৷

 * * *

 ২০১১ চন৷

GMCH ৰ প্ৰৱেশদ্বাৰৰ ওচৰত প্ৰশান্তই গাড়ীখন ৰখালে৷ 3rd floor ৰ Nephrology ডিপাৰ্টমেণ্টলৈ গৈ wheel chair এখন লৈ আনিলে৷ দেউতাকক গাড়ীৰ পৰা নমাই কান্ধত ধৰি-ধৰি wheel chair খনত বহুৱালে৷ গাড়ীখন নি পাৰ্কিং প্লেচত ৰাখি পুনৰ ঘূৰি আহিল৷ wheel chairখন ঠেলি ঠেলি সি দেউতাকক লৈ গ’ল 3rd floor ৰ Nephrology ডিপাৰ্টমেণ্টলৈ৷

বিছনা খনত দেউতাকক শুৱাই সি ঘড়ীটোলৈ চালে৷

:  ১: ৩০ বাজিছে৷ মই অকণমান তলৰ পৰা আহোঁগৈ৷ কিবা থাকিলে মোক ফোন কৰি দিবা৷

: বাৰু যা৷ খাবলৈ কিবা এটা লৈ আনিবিচোন৷

: কি খাবা?

: মাজা, লিচী জাতীয় কিবা লৈ আনিবিচোন৷

: উম, ঠিক আছে৷

: আজি আহি পোৱা দেৰি হ’ল৷ ঘৰ যাওঁতে ৰাতি হৈ যাব চাগে৷

: সেইবোৰ তুমি চিন্তা কৰি থাকিব দৰকাৰ নাই নহয়৷

: উম৷

প্ৰশান্ত ওলাই আহিল৷ ফুটপাথৰ ওপৰত বহা তামোল-পানৰ দোকান এখনৰ পৰা তামোল এখন কিনি মুখত ভৰালে৷ পেপাৰ এখন আৰু মাজা বটল এটা কিনি গাড়ীলৈ আহিল৷ এঘণ্টা মান পেপাৰখন পঢ়ি সি পুনৰ দেউতাকৰ ওচৰলৈ গ’ল৷ মাজা বটলটো দেউতাকক দিলে৷

: এইটো লোৱা, খাই লোৱা অলপ৷

: উম, আ ..! ৷

দেউতাকে আ কৈ মুখখন মেলি দিলে, প্ৰশান্তই মুখত মাজা অলপ বাকী দিলে৷

হঠাৎ প্ৰশান্তৰ চকু পৰি ডায়েলাইছিছ মেচিনটোৰ ওপৰত৷ সি দেখিলে স্পীদ বাঢ়ি আছে৷ দেখিয়েই তাৰ প্ৰচণ্ড খং উঠিল৷  স্পীদ বাঢ়ি থাকিলে তেজ সোনকালে পৰিশোধন হয়, কিন্তু ৰোগীয়ে যথেষ্ট কষ্ট পাই৷

: এইটোৰ স্পীদ কোনে বঢ়ালে? – নাৰ্ছকেইগৰাকীলৈ চাই সি খঙেৰে সুধিলে৷

: ময়ে বঢ়াব ক’লোঁ৷ – নাৰ্চে উত্তৰ দিয়া আগতেই দেউতাকে উত্তৰ দিলে৷

: কিয়?

: এনেই, অলপ সোনকালে হ’ব তেতিয়া৷

: তুমি ডাক্তৰ নেকি? (প্ৰশান্তৰ খং পুৰা উঠি গ’ল৷)

: নহয় মানে …

: কথা বেছি নক’বা তুমি, মনে মনে থাকা৷

: সোনকালে হ’লে তোৰ অলপ সুবিধা হ’ব৷ ৰাতি হ’লে গাড়ী চলাব দিগদাৰ পাবি তই৷ আৰু ময়ো সহ্য কৰিব পাৰিছোঁ নহয়৷

: চুপ থাকা তুমি৷ একদম চুপ থাকা৷

প্ৰশান্তৰ খং দেখি লগা-লগ নাৰ্চে আহি মেচিনৰ স্পীদ কমাই দিলে৷

: দে’তা, তুমি কিন্তু অলপ বেছি মন-মাৰ্জি কৰিছা দেই! মই কিন্তু অলপো ভাল পোৱা নাই …..

প্ৰশান্তই অলপ টানকৈয়ে কথাবোৰ ক’লে৷ বাপেকে ওপৰৰ ফালে চাই নীৰৱে পৰি থাকিল, প্ৰশান্তৰ ফালে নাচালে৷ প্ৰশান্ত খঙেৰে ওলাই আহিল৷ ওলাই আহিব খোজা চকুলো কোনেও নেদেখাকৈ ৰুমালেৰে মছিলে৷

লাহে লাহে সি গাড়ীৰ ওচৰলৈ আহিল৷ গাড়ীত বহি গাড়ীখন ভিতৰৰ পৰা লক কৰি ল’লে৷ দুই হাতেৰে মুখখন ঢাকি সি নিজৰ মাজতে ফেঁকুৰি উঠিল৷

নিজৰ দেউতাকক গালি পাৰি জানো কোনোবাই শান্তিৰে ……

  * * *

২০১৮ চন

: অ’ মা, মোৰ পুৰণা বেডমিণ্টন খেলা ৰেকেটখন ক’ত গ’ল নো? বিচাৰি পোৱা নাই দেখোন৷

: সেই পাছফালৰ গুদামৰ শ্লেবৰ ওপৰত চাচোন৷ তাতেই থাকিব লাগে৷

প্ৰশান্তই শ্লেবৰ ওপৰত উঠি বস্তু খুচৰিব আৰম্ভ কৰি দিলে৷ হঠাৎ তাৰ হাত লাগি বস্তু কিছুমান পৰি গ’ল মাটিত৷

প্ৰশান্ত নামি আহিল, দেখিলে CD দুখন পৰি আছে৷

সি নামটো পঢ়ি চালে – “ Jorhat Matsya Mahotsav 2007 “

প্ৰশান্তৰ দেউতাক যোৰহাটৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত জিলা মীন উন্নয়ন বিষয়া হৈ থকা সময়ৰ ডিছ এইকেইখন৷ জীৱিত অৱস্থাত দেউতাকৰ কোনো video ৰেকৰ্ডিং থকা মনত নপৰে প্ৰশান্তৰ৷ তেতিয়া হাতে হাতে মোবাইলো নাছিল, কেমেৰাও নাছিল৷

প্ৰশান্তই দৌৰি গৈ লেপটপটো লগালে৷ ডিছখন ভৰাই চাবলৈ আৰম্ভ কৰি দিলে৷ সাংস্কৃতিক শোভাযাত্ৰাকে ধৰি কিছুমান অনুষ্ঠান পাৰ হৈ যোৱাৰ পিছত প্ৰশান্তৰ দেউতাক ওলাল৷ ভাষণ দিছে দেউতাকে, প্ৰশান্তই একান্তমনে চাই আছে৷ হঠাৎ CDখন লাগি ধৰিল৷ প্ৰশান্তই copy কৰিব চেষ্টা কৰিলে, কিন্তু বিফল হ’ল৷

খঙত টেবুলখনতে ধামকৈ মাৰি দিলে৷

 দেউতাকলৈ মনত পৰিল৷ লগা-লগ সি কপাহ এডোখৰ তিয়াই ডিছখন মছিলে ভালকৈ৷ তাৰ পিছত আকৌ ভৰাই দিলে৷ এইবাৰ চলিল ভালকৈ৷

দেউতাকে ভাষণ দি থকা videoটো পজ কৰিলে৷

দেউতাকলৈ চাই সি কৈ উঠিল – “ sorry দে’তা৷ ”

☆ ★ ☆ ★ ☆