আজিৰ ঘটনা- সত্যেন মহন্ত

জাগীৰোডৰ পৰা ভাগৰে জোগৰে উভটিবলৈ ট্ৰেভেলাৰ এখনত উঠি গাটো চিট এটাত এৰি দিছোঁ তপা মূৰটোৰ সৈতে৷ কাষত বহাজনে গাড়ী চলিবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ আগতেই গমগমীয়াকৈ উজান দিলেই ফ’নত৷

তেৰাই লগোৱা এক নং ফ’নটো,

: হেল্ল’ কি খবৰ? মই গুচি আহিলোঁ দেই৷ জীয়া ছয় কিলো এটা পালোঁঁ৷ আলফ্ৰেডৰ লগত আধা আধা কৰি কিনিলোঁঁ৷

আকৌ অকণমান সময়ৰ পিছত, ২ নং ফোনটো

: হেল্ল’! অ’ মই আহিব লগীয়া হ’ল বুইছেনে? জীয়া ছয় কিলো এটা পালোঁ৷ লৈ আহিলোঁ৷ (এইবাৰ আলফ্ৰেড গায়ব৷)তেজাল ভকুৱা তেলাহীতে পালোঁ৷

মই মনতে জীয়াই থাকিলে তেজ এসোঁতা থাকিবই দিয়কচোন৷

৩ নং ফোনটো,

: হেল্ল’৷ মই আহিলোঁ দেই৷ জপিয়াই থকা জীয়া ভকুৱা এটা অফিচতে দি গ’লহি৷ ২২০০ টকাত৷ প্ৰায় ৭ কিলোৱেই হ’ব৷

মই ক’তে মৰোঁ, তপাতলি পাৰ হওঁতেই ওজনৰ ইনফ্লেচন সাত চুলেহি!

এনেকৈ ৯ নং ফোনটো লগাওঁতেই মোৰ তপা মূৰৰ ভিতৰৰ ঘিউৱেই নে গোবৰেই উতলিবলৈ ধৰিলে৷ মোৰো ফিটাহি ইজ্জতত ধৰিলে৷ লগালোঁ উচ্চ পদস্থ আই আৰ এছ বিষয়া এজনলৈ৷

: হেল্ল’, ভালে আছে৷ সিদিনা এফ এমৰ লগত ইণ্টাৰেকচন কৰি বৰ ভাল লাগিলে৷

মই ভুলতো মুখেই মেলিবলৈ নাপালোঁ শ্ৰীমতী চিঠাৰমনৰ আগত, মাথোঁ হাতচাপৰি বজায় থাকোঁতেই গ’ল৷

: হয় হয় মই তেখেতৰ প্ৰায় মুখামুখি আসনতেই বহিছিলোঁ৷

: হয় হয়, প্ৰথম প্ৰশ্ন ময়েই সুধিছিলোঁ (ঔ আই !)৷ এ বেপাৰ কথা নক’ব আৰু৷ হঠাতে ৰাষ্ট্ৰপতি ভৱনলৈ আমাৰ ক’লা চাউলৰ পিঠা ৪০০ পেকেট পঠিয়াবলৈ অৰ্ডাৰ এটা আহিলে৷ কাইলৈ পঠিয়াবই লাগে৷ তাকে আমাৰ গাঁৱৰ মহিলা গোটৰ পৰা নিজে নিবলৈ আহিলোঁ৷

আচলতে ৰাষ্ট্ৰপতিভৱনত থকা আমাৰ অনুজপ্ৰতীম পংকজ প্ৰতীম বৰদলৈলৈ চাৰি পেকেট পিঠা পঠিয়াব লাগে৷ গতিকে কথাটো “অশ্বথ্থমা হত ইতি গজ”৷ সিফালে লাহে লাহে মাত কমি আহিলে৷ মই ফ’ন থোৱালৈ তেৰাৰ মাত যি বন্ধ হ’ল খানাপাৰালৈকে শান্তিয়েই শান্তি৷ মাজে মাজে নিজৰ ফটাঢোল বজালেও আনৰ বিহু নোহোৱা হয় প্ৰমাণ কৰিলোঁ৷

কৃষ্ণ!

☆ ★ ☆ ★ ☆