কৌতুক- পূৰ্ণানন্দ শৰ্মা

কৃপণৰ পত্নী : শুনকচোন, আজি সিটো চুবুৰিৰ সেই শৰ্মা উপাধিৰ কৰাইচটো আহিছিল৷

কৃপণ : তাক কিবা খুৱালিনে?

কৃপণৰ পত্নী : বিস্কুট এপেকেট আনিছিল৷ তাকে চাহৰ লগত দিলোঁ৷

কৃপণ : চাল্লি হাৰামজাদী, তই সি বিস্কুট এপেকেট আনোতেই চাহ একাপ খৰচ কৰিলি? চাহ, চেনী, গাখীৰ এইবোৰ এনেই আহিছে হাঁ? ৰহ্‌ তোৰ আজি পিঠি ফালিম!

কৃপণৰ পত্নী : ৰ’ব ৰ’ব খং কৰিব নালাগে! বেটাই বিস্কুট এপেকেট কাগজত আঁকি আনি মোৰ হাতত দিছিল৷ ময়ো চাহ একাপ আঁকিহে দিছোঁ!

কৃপণ : কিমান ডাঙৰকৈ আঁকি দিলি?

কৃপণৰ পত্নী : আপুনি ভাবিছে নেকি ডাঙৰকৈ আঁকি চিয়াঁহী খৰচ কৰা বুলি? বহুত সময় মনি মনি চালেহে ধৰিব পৰাকৈ আঁকি দিছোঁ৷ আৰু কেপকেপাই নাথাকিব৷

☆ ★ ☆ ★ ☆