পঞ্চপদী পদ্য- হেমেন ডেকা

                     (১)

জীয়াই থাকোঁতে দিয়ে গোৰ-লাথি

মৰাৰ পিছত দিব শ্ৰীআঙুঠী

মাক-বাপেকৰ জান

চেনেহৰ নাই টান

তুষ্টি লভে খাহী মাৰি ভোজ পাতি৷

                      (২)

অস্তিত্বৰ সংকটত ভাষা আৰু জাতি

বৰষুণ যোৱাৰ পিছত লওঁ আমি ছাতি

তিলতিলকৈ ভোগোঁ যাতনা

তথাপিও যে নাই চেতনা

বহিৰাগতৰ হাতত জাতিৰ চাবি-কাঠি৷

☆ ★ ☆ ★ ☆