জলকেলি- বেদান্ত ফুকন

অলেখ ভিৰৰ মাজত তোমাক বাছি লৈছিলোঁ, মনত অন্তহীন হেপাঁহ তোমাক নিজৰ কৰাৰ৷

বৰ হেপাঁহেৰে ঘৰ সুমুৱাইছিলো তোমাক৷

তুমিও ন-কইনাৰ দৰেই আছিলা৷

সময় আহিছিল দুয়ো কাষ চপাৰ৷

উদগ্ৰীৱ হৈ দুৱাৰত চিটিকনি লগাই আৱৰণ খুলি পান কৰিছিলোঁ মন মাতাল কৰা তোমাৰ সুগন্ধি৷

ওহোঁ এনেকৈ নহয়, তোমাৰ সৈতে জলকেলিৰ দুৰ্বাৰ বাসনা৷

অঘটন এনেকৈয়ে হয়, হঠাতে আচম্বিতে৷

কম’ডত ডুবিছা তুমি, মই মাথোঁ চাই ৰৈছো, মই অসহায়, উদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰিম তোমাক৷

তোমাক চিৰবিদায়

ফিয়ামা (জেল বাৰ)৷৷

☆ ★ ☆ ★ ☆