পঞ্চপদী পদ্য-হেমেন ডেকা

১)

আত্মতৃপ্তি পায় নিজকে জাহিৰ কৰি৷

নিমাখিত শ্ৰোতা পালে মাৰে বাহাদুৰি!

কি কথাৰ বাহাৰ,

ফুটনি মাথোঁ সাৰ;

তেৰা যে ঘোচখোৰ সেৱক চৰকাৰী৷

২)

সদায় ভাত-কাপোৰৰে চিন্তা মনত!

জাতীয় ভাবনা বহু যোজন দূৰত৷

প্ৰতিপল থাকে ব্যস্ত,

জীৱন বিষাদগ্ৰস্ত;

জড় হ’লগৈ লাহে লাহে যন্ত্ৰৰ লগত৷

৩)

পুখুৰীত আছে বহু শ’ল-বৰালি৷

দেখোঁ সিহঁতৰ কেনে কেৰামতালি!

আমি পুঠি-খলিহনা

নিমাখিত ডৰিকণা;

সুযোগ পালেই হ’ল- থ’বগৈ গিলি৷

৪)

গছৰ তলত বহিলোঁ শুনি চাৰৰ কথা,

পাত এটিও লৰা নাই- ঘূৰিছে যেন মাথা!

বতৰৰ কালৰূপ,

দেখোঁ সব অন্ধঘোপ;

বেছিকৈ খোৱা বাবেহে হ’ল নেকি এই লেঠা?

৫)

হঠাতেই শুনিলোঁ এজনাৰ আকাশ বাণী

আমাৰ মুখবোৰেই হেনো একোপাট শনি

সদায় কৰোঁ খাওঁ খাওঁ

বেছিকৈ পেটত ভৰাওঁ

গতিকে হ’বই মূল্যবৃদ্ধি নেপাব আমনি৷

☆ ★ ☆ ★ ☆