কণ কবিতা-দিলীপ কুমাৰ শৰ্মা

১/

ফুটুকানি হাবি

সাপ-বেং পাবি,

পাৰ হ’ব খুজিলে

সাৱধানে যাবি।

২/

মাঘৰ উৰুকাত

মাৰি পানী-হিলৈ,

গৰম পানী পৰি

বিলেৰ হ’ল বিলৈ।

৩/

গগনৰ ফালে

চাই গগন,

গগনা বজাই

হৈছে মগন।

৪/

বনৰ টেকেলা

কেটেলা পহু,

কাঁইটেৰে বিন্ধি

দেখুৱাই বিহু।

৫/

চালনিত দেখি

কটা মাছৰ ফিছা,

খাবলৈ আহিল

তিনিডাল বিছা।

৬/

চালত ওপৰত

চালনিখন থৈ,

নমাবলৈ এতিয়া

বিচাৰিছে মৈ।

৭/

কেৰেলুৱাৰ ৰে’লৰ

বেয়া দহটা চকা,

শামুকত উঠি যোৱা

কৰিছে ব্যৱস্থা পকা।

৮/

সিদিনা ঘটিল

ডাঙৰ ঘটনা,

মনাহঁতৰ হেৰাল

মেলি দিয়া টনা।

(টনা: এবিধ ঠেক কাপোৰ)

৯/

টটঙা পুখুৰীৰ

বোকাত সোমাই,

ছাগলী এজনীয়ে

আছে বেলাটো  বেবাই।

(টটঙা: পানী শুকাই তলি ওলোৱা)

১০/

সৰি পৰা আমৰ

জোকাৰি বালি,

আবেলি খালোঁ

টকালি টকালি।

১১/

টংকৈ কিহৰ

শব্দটো হ’ল,

সেইটো টং

কৰিব নহ’ল।

(পিছৰটো টং: মন কৰা, বুজ লোৱা)

১২/

চকাটো বেচি

পোৱা দহ টকা,

দি কিনিলোঁ

পুতাইলৈ টকা।

(পিছৰ টকাটো বাদ্যবিধ)

১৩/

তোৰ দৰে শ্ৰোতা

যেতিয়া পাইছোঁ,

ন কৈ সাধুটো

নকৈ নেৰিছোঁ।

☆ ★ ☆ ★ ☆