ফটা পঞ্চপদী – হেমেন ডেকা

(১)

শিয়াল এটি ঘুমটিত আছিল লালকাল
হাঁহবোৰে পেক্‌ পেক্‌কৈ লগালে গোলমাল

শিয়াল পণ্ডিতৰ ভাগিল টোপনি
হাঁহক দিবলৈ ওলাল এশিকনি

হাঁহে বোলে-চাৰ আহক, কিন্ত চাব দ-খাল৷

(২)

হাঁহবিলাক আজি-কালি হৈছে বহু সিয়ান
শতৰুৰ নেজ দেখিলেই হয় সাৱধান

পুখুৰীত চৰি থাকে জাক পাতি
শিয়ালেও খেপ দিয়ে দিন-ৰাতি

কেঁকোৰাই বোলে- আমাৰ ৰক্ষা পৰিল প্ৰাণ৷

(৩)

চলি থাকে অবিৰাম জাতি ৰক্ষাৰ ভাওনা
সৰৱ দৰ্শক এজাক নিমাখিত বাওনা

অধিৰ হৈ জপিয়াওঁ
কৰোঁ মাথো হাওঁফাওঁ

বুজিও নুবুজোঁ অভিনেতাৰ মিঠা ছলনা৷

(৪)

জংগী প্ৰদৰ্শনতে সীমাবদ্ধ জাতীয় চেতনা
অশনি সংকেত ধ্বনি শুনি হওঁ আমি উন্মনা

অস্তিত্ব ৰক্ষাৰ চলাওঁ কুচকাৱাজ
বাটে-ঘাটে দি থাকোঁ টেঁটু ফলা আৱাজ

তাৰ বাহিৰে অন্যত্ৰ আমি চিৰদিন দিন-কণা৷

(৫)

হায় হায় কৰিলেনো হ’ব আৰু এতিয়া কি
হ’বলগীয়াটো হ’বলৈ একোকে নাই বাকী

সৱ বেদখল হ’ল
সঁচটোহে মাত্ৰ ৰ’ল

চকু মুদি থাকোঁতেই আমাক লগালে নাকী৷

(৬)

ৰাস্তাৰে বাগৰিল কিমান সপোনৰ ঢল
ৰথী-মহাৰথী বহুতৰে নুবুজিলোঁ ছল

পিন্ধালে কাকনো টুপী
পিন্ধিলে গামোচা-জাপি

আমাক দিলে খাৰ খাবলৈ কিছু ভীমকল৷

☆★☆★☆