বাপ্পা ঐ যেন তেন তিৰিমখাক কিবা কিবিকৈ সৈমান কৰি আহিছো দিয়া৷ গোটেইসোপাই বগৰাই লৈ মোক বখলিয়াব লৈছিল৷ পিচে মইও হেমন্ত কাকতি কম বস্তু নহয়৷ এনাই পাঠ পঢ়ালো একে আষাৰে সৱ সৈমান হৈ গ’ল৷ পিচে বুজিছা মাষ্টৰ সোপাকে নাটকত ৰ’ল লাগে৷ ৰ’ল নাপালে কিন্তু মই দিনতে ৰাষ্টাত ওলাব নোৱাৰিম৷ এই বিজয়ে টেটুত এইখন কি লগালে নাজানো কিবা এটা কৰা হে বাপ্পাহাৰে৷ মানস শইকীয়াই বোলে আমাৰ গাঁৱত যিমান মহিলা আছে ব্যাসদেৱৰ মহাভাৰততো দেখোন সিমান মহিলা ৰ’ল নাই৷ কাকতিঃ- ৰামায়ণৰ পৰা দুটামান ৰ’ল

পুতলীয়ে ফাদাৰ ডেভিদহঁতক খেদাৰ পিছদিনা কাঠিগৰকীয়া ৰাম মাধৱ সত্ৰৰ নামঘৰত পুৱা প্ৰসংগৰ পাছত বৰভগীয়া সোমেশ্বৰ ভকতে কথাষাৰ উলিয়ালে বোলে…………. “পৰভু ঈশ্বৰ, বলীধৰৰ পুতেকৰ কাহিনীটো শুনিছেনে? কালি সেই ফিৰিঙ্গি ফেদাৰটোও আহিছিল৷ বলীধৰৰ পুতেক বোলে সিহঁতৰ ভগৱান৷ আমাৰ সত্ৰৰ শিচবোৰকো টানে৷ এতিয়া কি কৰে?” সত্ৰাধিকাৰ পৰমানন্দ দেৱগোশ্বামীয়ে কিছু পৰ মৌন হৈ থাকি মাত লগালে৷ “কালি জাঁজীপৰীয়াৰ ঘৈণীয়েকে গোঁসানীক কৈ থাকোতে কথাবোৰ শুনিছোঁ৷ ইহঁতৰ পৰা নোৱাৰা হৈছোঁ৷ মিৰি-মিছিং খিনিক সিহঁতৰ পকীয়া কৰিলেই৷ এতিয়া আমাৰ সাতমপুৰুষীয়া শিচতো হাত দিছে৷” “পৰভু, এনেকৈ থাকিলে কোনোবা দিনা

(খণ্ড-৩) “সেইয়া দেখিছা, মই কৈছিলোনে? ভাওনা পাতিম বুলি শুনাৰ লগে লগেই মহিলা সমিতিয়ে বিসম্বাদ আৰম্ভ কৰিলেই৷” ৰিণ্টুমনি দত্তই বিজয়ক উদ্দেশি কৈ গ’ল৷  “এই বিসম্বাদ বস্তুটো অসমত এতিয়া ঘৰে ঘৰে৷ এসময়ত জিন্দাবাদ শুনিলো, তাৰ পিছত যাক জিন্দাবাদ কৈছিল সিহঁতকে আকৌ মূৰ্দাবাদ কোৱা শুনিলো৷ জিন্দাবাদে জাতীয়তাবাদ কৰি লাভৰ মুখ নেদেখাত ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদ বুলি চিঞৰিবলৈ ধৰিলে৷ মাজতে বিসম্বাদে একনায়কত্ববাদ কৰি সংবাদ মাধ্যম গৰম কৰি আকৌ সকলো বৰবাদেই কৰি পেলালে৷” বিজয়ে বোলে, “ৰিণ্টুদা আপুনি হ’লে কি কৈ আছে মই একো বুজা নাই৷” ৰিণ্টু : ক’ত

(খণ্ড-১) আপোনালোকে ইতিমধ্যে ভাস্কৰজ্যোতি বৰুৱাৰ ‘ফেচবুকত কুৰুক্ষেত্ৰ’ত পোৱা বীৰেন নামৰ অসমীয়া ডেকাৰ চৰিত্ৰটো সম্বন্ধে অৱগত৷ তেখেত কোন, ক’ৰ, কেনে- এনেবোৰ কথা জানিবলৈ মন নাযায়নে? সেই উৎকণ্ঠাতে এই স্বয়ঙে নিজাববীয়াকৈ অনুসন্ধান কৰি কিছু কথা জানিব পাৰিছোঁ-তাকে দুআষাৰ কওঁ৷ মাজুলীৰ কোনোবা এখন অখ্যাত গাঁৱত কাতিমহীয়া কোনো এটা নিশাত এগৰাকী ধাই কেঁচুৱা এটা প্ৰসৱ কৰাই কঁপি উঠিছিল৷ কেঁচুৱাটো জন্মৰ পিছৰে পৰা মাতবোল নাই৷ তেওঁৰ জ্ঞান-বুদ্ধিমতে সকলোখিনি কৰাৰ পিছতো কেঁচুৱাটোৱে কন্দা নাই৷ এনেতে, আকাশত এক বিজুলীৰ চমক৷ লগতে, কাণতাল মাৰি যোৱা গাঁজনি৷ সকলো আচৰিত৷

অণিমাঃ  ইঃ বৰ হাউ গুডু দেখুৱাইছে। তুমি হাউগুডুৰ কি জানা? একেবাৰে মাৰি বহুৱাই দিম। শম্ভুনাথঃ ইমান সহজ নহয়। অণিমাঃ হৈ যাওঁক এবাৰ। শম্ভুনাথঃ বেছ, হৈ যাওঁক। এই লাইন (ভৰিৰে লাইন টানে।) চু—উ–উ– অণিমাঃ ৰ’বা,  ৰ’বা (কমৰত আঁচল বান্ধিলৈ ) শম্ভুনাথঃ চু — উ–উ–উ— (উশাহ লৈ) উ–উ–উ— অণিমাঃ এই তুমি দুবাৰ উশাহ লৈছা, দুবাৰ উশাহ লৈছা — শম্ভুনাথঃ কেতিয়াও নহয়। অণিমাঃ আলবৎ লৈছা। নেখেলো, যোৱা। শম্ভুনাথঃ আচ্ছা, আচ্ছা, আকৌ । চু–উ–উ (অণিমা প্ৰায় ধৰা পৰে) অণিমাঃ এই বিৰাম বিৰাম শম্ভুনাথঃ (