বেপাৰ- পার্থ প্ৰতীম শৰ্মা
ভূমিকম্প অহা দেখি দৌৰাদৌৰিকৈ চকীখন পাৰি কিতাপ মেলি বহি ল’লোঁ। মই বোলো কোনোবাই মোক “ওলাই আহ, ভূমিকম্প আহিছে” বুলি মাতিবলৈ আহিব, মই ক’ম, : বহিবলৈ দেচোন। গৈ আছোঁ। তাৰপিছত, একো কষ্ট নকৰাকৈ মানুহে মোক মোক জুনিয়ৰ সন্দিকৈ নাম দি দিব। মোৰ কথা বাতৰিকাকতত ওলাব, ফটো সহকাৰে। প্ৰত্যেকটো নিউজ চেনেলে বাতৰি পঢ়িব, “চাওক, এই অধ্যয়নপিপাসু যুৱকজনলৈ, কিদৰে ভূমিকম্পয়ো কাঢ়ি নিব পৰা নাই তেওঁৰ মনোযোগ, এক্সক্লিউচিভলি আমাৰ চেনেলত…” ইণ্টাৰভিউত মোক সোধা হ’ব, : সেই সময়ত তোমাৰ অনুভৱ কেনে আছিল? মই মিছাকৈ এক্টিং
Read more