মই তেতিয়া হায়াৰ চেকেণ্ডাৰী প্ৰথম বৰ্ষৰ ছাত্ৰী। থাকোঁ এখন ব্যক্তিগত ছাত্ৰীনিবাসত। গৰমৰ দিনকেইটাত সদায় সন্ধিয়া হোষ্টেলৰ চাঁদৰ ওপৰত বহি গপ মাৰোঁ‌। মাজে মাজে সেইফালে ৰাস্তাৰে পাৰ হৈ যোৱা ল’ৰা দেখিলে সুহুৰি বজাই জোকাওঁ‌। অতি কম সময়ত অঞ্চলটোত আমাৰ হোষ্টেলৰ নাম ৰৈ বৈ যাবলৈ ধৰিলে। দিনে দিনে সেইফালে ফুৰিবলৈ অহা ডেকা ল’ৰাৰ সংখ্যা বাঢ়িবলৈ ধৰিলে। এনেকৈয়ে সেইফালে অহা এজন ল’ৰাৰ চকু মোৰ ওপৰত পৰিল। মই থকা হোষ্টেলটোৰ পৰা নাতিদূৰৈৰ ‘গোস্বামী’ উপাধিৰ ল’ৰাজন দেখাই শুনাই বাৰুকৈয়ে চকুত লগা আছিল। ল’ৰাজন আছিল আমাৰ

সেয়া নৱমমান শ্ৰেণীত পঢ়ি থকা সময়ৰ কাহিনী৷ সেইখিনি সময়ত সহপাঠী বহুতেই প্ৰেমৰ জ্বৰত আক্ৰান্ত হৈছিল যদিও মোৰ প্ৰেমক বাদ দি খেল, নাচ আদিতহে আগ্ৰহ আছিল৷ অৱশ্যে নিজে প্ৰেম নকৰিলেও বেলেগৰ মিডোল মেন হোৱাৰ দ্বায়িত্ব পালন কৰি বহুবাৰ ঘৰত পিটন খোৱাৰ ৰেকৰ্ড নথকা নহয়৷ এইখিনি সময়তে বৰ সাংঘাটিক ঘটনা এটা ঘটিছিল৷ এদিন স্কুল বাছৰ বাবে ৰৈ থাকোঁতে হঠাতে পঞ্চম শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰ এজন আহি হাতত চিঠি এখন দি গ’ল৷ ইমানদিনৰ অভিজ্ঞতাৰে সেয়া যে প্ৰেমপত্ৰ অনুমান কৰিব পাৰিলোঁ৷ বিগত দিনবোৰত আনৰ বাবে এই

সৰুতে মই খুব ৰোমাণ্টিক আছিলোঁ। এই ধৰক বিশ বছৰ বয়স হোৱাৰ পাছতহে মোৰ ৰোমাণ্টিক মনটো নোহোৱা হ’ল। আচলতে সময় নাই দিয়কচোন। কলেজৰ এচাইনমেণ্ট, পৰীক্ষাৰ চিন্তা আদিৰ বাবে ৰোমাঞ্চ কি পাহৰি গ’লো। সৰুতে এইবোৰ ভেজাল নাছিল। সেইবাবে ৮, ৯ বছৰ বয়সত গাঁৱত ময়ে মূল ৰোমণ্টিক ‘বাচ্চা’ আছিলো চাগে। তাইৰ লগত টিভিত শক্তিমান চাওঁতে চাওঁতে কেতিয়া প্ৰেমত পৰিলো গমেই নাপালোঁ। অ’ তাই মানে কোন আগতে জনাই দিওঁ নহয় জানো? তাই আমাৰ কাষৰ ঘৰটোত একেজন মালিকৰ ভাড়াঘৰতে আছিল। টিভি চাই বৰ ভাল পাই

“চিক্স….চিক্স…ছিক্স…………… য়াহু………….. ধোনী…ইউ আৰ দ্য হিৰ’…উই লভ ইউ… জিনকা চিকা…….” গেটৰ মুখৰ পৰাই চিঞৰ আৰু হুলস্থুল শুনি ৰ’বই নোৱাৰিলো। দৌৰ মাৰি বাঁহতৰ ভিতৰ পালোগৈ। হোষ্টেলৰ পৰা প্ৰায়ে ৰবিবাৰে বাৰ ঘৰলৈ আহোঁ‌। বা থাকে গুৱাহাটী লাচিত নগৰত। ইফালে মোৰ কলেজ আকৌ উত্তৰ গুৱাহাটীত। ৰবিবাৰে লাগতিয়াল বজাৰকেইটা কৰি আহি বাৰ ঘৰত সোমাই দুপৰীয়াৰ ভাতসাজ খাই যাওঁ‌। এইয়াই মোৰ হোষ্টেলীয়া জীৱনৰ ডায়েৰী। ভিতৰত গৈ দেখিলোঁ‌ ভাগিনটো টিভিটোৰ একেবাৰে সন্মুখত ৰিমৰ্টতো মুখত কামুৰি লৈ থিয় হৈ আছে। সাংঘাতিক ৰোমাঞ্চকৰ খেল চলি আছে। ভাৰত জিকিবলৈ

অভিনবৰ বাবে বহু আকাংক্ষিত আজিৰ দিনটো৷ আজি দেবলিনাৰ বাৰ্থ ডে৷ দুয়ো প্ৰেমিক প্ৰেমিকাই আজি দিনটো বিশেষ ভাৱে উদযাপন কৰাৰ প্লেন৷ সেই বাবেই চহৰৰ অভিজাত ৰেষ্টুৰেণ্টখনত কালি সন্ধিয়াই গৈ অভিনবে এখন টেবুল বুক কৰি আহিছে আৰু বাৰ্থ ডেৰ বাবে কিবা অলপ স্পিছিয়েল এৰেঞ্জ কৰি আহিছে৷ তাতে আকৌ মুম্বাইত পঢ়ি থকা দেবলীনাৰ পেহীয়েকৰ জীয়েকজনীও তাইৰ লগত অহাৰ কথা, গতিকে প্ৰগেম আৰু স্পিছিয়েল। ৰাতিপুৱাই ডাঢ়ি, চুলিকেইডাল কাটি আহোঁ বুলি স্কুটাৰখন লৈ অভিনব ঘৰৰ পৰা ওলাই আহিল৷ ঘৰৰ পৰা ওলাই গলিটোৰ সন্মুখ পাওঁতেই কোনোবা

স্কুলীয়া জীৱনত প্ৰেমত নপৰা মানুহ বহুত কমেই আছে চাগৈ। তাৰ কিছুমানৰ প্ৰেমে সফলতাৰ মুখ দেখে আৰু মোৰ দৰে ভঙা-ছিঙা লোহা প্লাষ্টিক টাইপ কপালৰবোৰৰ বাৰে বাৰে ফটাপ্ৰেমেই মেইন। স্কুলৰ সময়ত ল’ৰা চাওঁ আৰু দুই এজন। পিছে মোৰ চেহেৰা আৰু মুখ মেলিলেই পেলপেলোৱা স্বভাৱৰ বাবে মানুহে দূৰৰপৰা চালেও এবাৰ কথা পাতি আৰু কথা পতাৰ সাহস নকৰে। সেই সময়তে আৰম্ভ হৈ গ’ল মোৰ একপক্ষীয় প্ৰেম এজন ল’ৰাৰ লগত। আমাতকৈ বহুত ডাঙৰ আছিল, আমি দূৰৰ পৰা দেখোঁ মাজে মাজে। সেই সময়ত ওলোৱা কেলিবাৰ বাইক