ফটাঢোল

দুচকুত প্ৰেমৰ বৰ্ষা – তৃপ্তি বৰা

অপেক্ষাও ইমান সুন্দৰ হ’ব পাৰে অনিৰ্বানে আজি প্ৰথম বাৰলৈ অনুভৱ কৰিলে।তথাপিও মাজে মাজে উৎকন্ঠিত হৈ পৰে সি।সেই কাজলসনা চকুযুৰিত দেখা গভীৰতাক আজি নিচেই কাষৰ পৰা জুখি চাব সি..আৰু তাইৰ ওঁঠৰ সেই তিলটো..আস্!ভাবিয়েই মনটো ভাল লাগি গ’ল অনিৰ্বানৰ।বৰ্ষাই দিয়া ঠিকনাটোৰ মতে সি আহি উপস্থিত হৈছেহি ৰেষ্টুৰেণ্টখনত।আনকালে কোনোবাই কিবা প্ৰয়োজনত তাক লগ কৰিবলৈ বিচাৰিলেও সি সদায় সময়তকৈ বহু দেৰিকৈহে উপস্থিত হয়গৈ।বন্ধু মহলতো সি প্ৰায়েই এই কথাৰ বাবে গালি খায়।কিন্তু আজি সি সময়তকৈও বহু আগতেই আহি ৰৈ আছেহি।মনে মনে হাঁহি উঠিল তাৰ নিজৰ

Read more

শ্যামলীৰ সপোনটোৰ পাছত – অঞ্জলি গগৈ বৰগোহাঞি

আজি দুদিনমানৰ পৰা শ্যামলীয়ে ৰাতি ২ বজাৰ পৰা ৩ বজাৰ ভিতৰত একেটা সপোনকে দেখি হঠাৎ সাৰ পাই যায় । তাৰ পাছত তাই হাজাৰ চেষ্টা কৰিও চকুত টোপনি আনিবলৈ সক্ষম নহয় । উজাগৰে থাকি বিচনাত ইকাতি-সিকাতি কৰি থাকিবলৈও তাইৰ ভাল নালাগে । গিৰিয়েকৰ গাত ভৰি এখন তুলি সিহঁতৰ একমাত্র ৮ বছৰীয়া ছোৱালী ৰিয়া টোপনিত লালকাল দি থাকে সেই সময়ত । অৱশ্যে গিৰিয়েক অনিমেশও টোপনিত ভাল । এবাৰ টোপনি অহাৰ পাছত পুৱা ৬ বজাৰ আগতে সাৰ নাপায় । ওচৰত গভীৰ টোপনিত লালকাল

Read more

এযোৰ হেৰুৱা চেণ্ডেলৰ কাহিনী – গীতিকা শইকীয়া

ককাজনে দশমীৰ দিনা তেওঁৰ আপুৰুগীয়া হাৱাই চেণ্ডেলযোৰ হেৰুৱাই পেলালে৷ মানে ককাৰ বৰ্তমান হাহাকাৰ৷ মানসিক কষ্টত জীয়াই আছে৷ সেই দশমীৰ সন্ধিয়া কেইবাখনো পূজাথলীত অনাই বনাই ঘূৰি জেলেপীৰ দোকানবোৰত আধা ভঙা, গ্ৰাহকে কিনিব নোখোজা জেলেপীৰ টুকুৰাবোৰ ফ্ৰিতে মস্ত পেটটোত সুমুৱাই আৰু কেইবাদিনলৈ খাব পৰাকৈ নিজৰ লগত নিয়া মোনাখনত ভৰাই লৈ ঘৰলৈ উভতি আহে মানে কানি-মুনি বেলিকাই হৈ গ’ল৷ এনেয়ে থকাত সেই ৰাস্তাত গাড়ী-মটৰৰ সুবিধা আছে যদিও ককাই তেনেকৈ পইচা-পাতি খৰচৰ পক্ষপাতি নহয়৷ টকা-পইচা অনৰ্থক খৰচৰ ককাই মুঠেই সমৰ্থন নকৰে৷ অৱশ্যে অহা-যোৱা কৰোঁতে চিনাকি

Read more

যাত্ৰা শুভ হওক – দিগন্ত কুমাৰ ভট্টাচাৰ্য

‘হেভ এ চেফ জাৰ্ণি…’ – ব’ৰ্ডিং পাছ দুখন হাতত লৈ মই নৰহৰি দাৰ ওচৰ পালোঁ৷ ‘কি ক’লে ও সেইজনীয়ে হাঁহি মাৰি?’ ‘নাই, হেপী জাৰ্ণি দিছে৷ আৰু এয়া লোৱা তোমাৰ টিকেট৷ এইখন দেখুৱালেহে তুমি ফ্লাইটত সোমাব পাৰিবা৷’ এক গভীৰ প্ৰশান্তিত উজ্জ্বল হৈ উঠা নৰহৰি কাইৰ দুচকুত জিলিকি উঠিল ব’ৰ্ডিং পাছখন৷ ‘বহুদিনৰ আশা আছিল উৰাজাহাজত উঠি চোৱাৰ, আজি পূৰণ হ’ব!’ -ফুচফুচাই ক’লে মোক। নৰহৰি কাই আমাৰ একে গাঁৱৰে৷ সৰু গেলামালৰ দোকান এখন আছে তেওঁৰ৷ পঞ্চাশোৰ্ধৰ নৰহৰি কায়ে বিয়া বাৰু কৰোৱা নাই৷ নাৰীজাতিৰ

Read more

পৰিত্ৰাণায়ং সাধুনাং – জয়ন্ত আকাশ বৰ্মন

পৰিত্ৰাণায়ং সাধুনাং সত্যেন্দ্ৰস্য পায়জামাং: এই যে আমাৰ সত্যেন্দ্ৰ দা, ওৰফে সতীদা, মানুহটো বহুত বহুত বাগ্মীবৰ। কথাৰ লাচত কথা কয়, কথাৰ লাচেৰেই কাটি থয়। কথাবোৰ কিন্তু সাংঘাতিক ‘পোষ্ট মডাৰ্ণ’! অসংলগ্ন, কিন্তু সংগতিবিহীন নহয় । সিদিনা আহিল নহয় মোৰ কোঠালৈ! আহিয়েই ক’ব ধৰিলে, “ডেকা ল’ৰা। কিনো দিনৰ দিনটো শুই মৰা!? যাওঁ‌ ব’লা ৰাজাবাৰী, ব্ৰহ্মপুত্ৰ নদী পাৰ কৰি৷” সতীদাই মোক টানি-আজুৰি উঠাই ৰাজাবাৰীলৈ লৈ গ’ল। ফেন্সীবাজাৰতেই জাহাজঘাটটো। ভট্-ভটী নাৱত উঠি আমি নদীৰ সিপাৰলৈ যাত্ৰা কৰিলোঁ। পানীজাহাজখনত দুজনী ফৰেইনাৰ ছোৱালীও উঠিছে। সতীদা উঠি গৈ

Read more

শৰতৰ কালে চন্দ্ৰাৱলী ৰাতি – তৃপ্তি বৰা

উস্ কি জ্বালা। মাইকী মানুহবোৰে দিনে ৰাতিয়ে এইগাল পিন্ধি কেনেকৈ যে থাকে ঐ। তাৰ দেখোন চাইকেলখনেই আগ নাবাঢ়ে। ধুৰ, এইখনো আজি চলাবলৈ ইমান বেয়া লাগিছে। তাতে পিছফালে ৰণ্টুকো বহাই লৈছে। হওঁতে তাৰ ওজন তেনেই কম। চাদৰ মেখেলাৰে সৈতে তেনেই লাহী পাহী গাভৰুজনীৰ দৰেই লাগিছে। পিছে এই চাদৰ-মেখেলাযোৰ পিন্ধি থকাৰ বাবেহে অশান্তি লাগিছে। পেডেল মাৰিলেও দেখোন ভৰি দুটাত কিহবাই সাৱটি ধৰে। ধেই ধিন ধিত থেই ধিন ধিত থেই তাত তাও খ্ৰী খিতি তাও তাত তাও নামঘৰৰ পৰা ভাঁহি অহা খোলৰ শব্দ

Read more

এজন নতুন আচাৰ্য্যৰ আবিৰ্ভাৱ – ডাঃ কুমাৰ পাৰ্থ প্ৰতিম

শ্ৰদ্ধেয় ৰাইজ, আজি মই আপোনালোকক এনে এটা কথা ক’বলৈ গৈ আছোঁ যে পোনপ্ৰথম আপোনালোক সন্দিহান হ’ব৷ এনে ভুল ভাবো আহিব পাৰে যে মোৰ মগজুৰ বিকৃতি ঘটিছে৷ আচলতে তেনে একো হোৱা নাই৷ অতবছৰে চিকিৎসাবৃত্তিত থাকিও মোৰ পঢ়া শুনা শেষেই নহ’ল৷ বয়সহে বহুত হ’লগৈ, কিন্তু বাৰেপাছি পঢ়ি থাকিবলৈয়ে বাধ্য হ’লোঁ৷ কালি নিশাও শ্ৰীমতী আৰু জীয়ৰী শোৱাৰ পিছত মই প্ৰায় ডেৰঘণ্টা এজন ৰোগীৰ বিষয়ে অধ্যয়ন কৰিব লগাত পৰিলোঁ৷ তাৰ পিছত ৰাতি প্ৰায় দুই বজাত শুলোঁ৷ ৰাতি টোপনিত থাকোতেই পৰমাত্মা সদাশিৱই স্বয়ং প্ৰকট হৈ

Read more

একা-বেঁকা সপোন – মাধুৰীমা ঘৰফলীয়া

টুলখন জোৰা দি কোনোমতে পাকঘৰৰ স্লেপখনৰ পৰা পকামিঠৈৰ টেমাটো নমাইছিলহে জুনুক জুনুককৈ বাজি উঠা শব্দটোত পখিলা চক খাই উঠিল ! টেমাটো আগৰ ঠাইতে থৈ টুলৰ পৰা নামে মানে জুনুক জুনুক শব্দটো কাষ পালেহি ! -অ’ আমাৰ আইদেউ মানে ইয়াত আছেহি ! নবৌ… -মাক আক কিয় মাতিছা পেহী ? পেহীয়েকৰ চিঞৰত পখিলা বিৰক্ত হৈ উঠিল । -নহ’লে পাছত মাৰে চিঞৰ-বাখৰ লগাব নহয় মিঠৈবোৰ কোনটো ভূতে খাই শেষ কৰিলে বুলি ! কৃত্ৰিম খঙেৰে পেহীয়েকো কোৱা কথাষাৰ শুনি পখিলা ভয় খাই গ’ল ।

Read more

ছলনা – মনীষা কাকতি

শেষ হৈ গ’লো মই… তাৰ ছলনাত বন্দী হৈ নিজৰ অগোচৰে দেহৰ উমুক্ত অংশবোৰলৈ কেতিয়া ঘোৰ অমানিশাৰ ক’লা এন্ধাৰ নমাই আনিলো, গমেই নাপালোঁ। কি ভুল আছিল মোৰ! কিয়েই বা দোষ কৰিছিলো মই! সহজ-সৰল হোৱাৰ পৰিণতি এয়াই নেকি? মোৰ বিশ্বাসৰ প্ৰতিদান এয়াই নেকি? আজলী পালে এনেকৈয়ে ঠগে চাগৈ সি! কদাপি আশা কৰা নাছিলোঁ তাৰপৰা, দয়া-মমতহীন এনে নিৰ্মম অত্যাচাৰ…তাকো এজনী শান্ত-শিষ্ট ছোৱালীৰ আলফুল দেহত। মুখ, বাহু, ডিঙি – ক’ত নাই তাৰ নিষ্ঠুৰতাৰ চিন! এতিয়া! আইনাৰ সমূখত থিয় হ’বলৈও সাহসৰ অভাৱ মোৰ। নিজৰ ওচৰতে

Read more

বাণী পেহী – অসমী গগৈ

বাণী পেহীয়ে আজি আমাক ভাত খাবলৈ মাতিছে৷ আমাক মানে সুবাস আৰু মোক৷ সুবাসৰ ঘৰলৈ ন-বোৱাৰী হৈ অহা মোৰ এমাহো পুৰ হোৱা নাই৷ এই এমাহত যে মই কিমান দিন বাণী পেহীৰ নাম শুনিছো! হয়তো বাণী পেহীৰ প্ৰসংগ নোলোৱাকৈ এদিনো এসাজো বাদ পৰা নাই৷ ঘৰখনৰ সকলোৰে মুখত বাণী পেহী, বাণী পেহী বা বাণী আৰু বাণী! বাণী পেহীৰ প্ৰসংগত সকলো মুগ্ধ; আচ্ছন্ন৷ বাণী পেহীৰ নামটো মই প্ৰথম শুনিছিলো মোৰ জোৰণৰ দিনা৷ বাকচ ভৰ্তি কৰি নিয়া জোৰণৰ কাপোৰবোৰৰ মাজত চকুত পৰাকৈ জিলিকি আছিল এক

Read more
1 71 72 73 74 75 77