পোহৰৰ আপেলে পাপলৈ মাতিলে আমি ওলালোঁ পৰিধান কৰি জ্ঞান অলপদূৰ আহিয়ে আমি জ্ঞানক সলাই ললোঁ বুদ্ধিৰ লগত তাৰপিছত… আহি আহি আমি ঘোঁৰাবোৰৰ প্ৰতি ঈৰ্ষান্বিত হ’লো অশ্বমেধ পাতিলোঁ আকৌ আপেল সৰিল মায়াৰ জৰিয়ে আঁটি আঁটি বান্ধিলে আমাক চৰাইবোৰ আকাশত উৰি থকা দেখি আমি উৰন্ত ধাতুৰ পিঠিত উঠি নিজক প্ৰবোধ দিলোঁ তাৰ পিছত… যুদ্ধৰ পাছত যুদ্ধ পাতিলোঁ হৰুওৱাৰ নিচাত বাৰে বাৰে হাৰিলোঁ আজিও আমি পাতোঁ পোহৰৰ মেলা বেদীত আমাৰ একামোৰ খোৱা আপেল এটা। ☆★☆★☆

সেই ৰঙাফোনৰ দিনৰে কথা।গুৱাহাটী-শিৱসাগৰ ফোন কৰিবলৈ হ’লে STD ৰ বাবে আগত 0 ৰ সলনি ৯৫ লগোৱাৰ সংস্কৃতি আৰম্ভ হৈছে।কলেজৰ পৰা ওলাই মই তেতিয়া আছাম এচবেচটছত সহকাৰী অভিযন্তা। কাজেই “ইজ্জত”ৰ নামতে মোলৈ অহা ফোনবোৰ অভ্যৰ্থনা কক্ষৰ যুৱতী গৰাকীয়ে প্ৰডাকশ্যন প্লাণ্টলৈ প্ৰেৰণ কৰি মোৰ লগত যোগাযোগ ঘটাই দিয়ে। মাজে মধ্যে দুই এটা চকলেট তেওঁক দি ৰখাটোৱেও সম্ভৱ সহায় কৰিছিল প্ৰায়বোৰ ফোন পাবলৈ। শ্বিফটত ডিউটি কৰা মানুহ,সেয়ে ডিউটিৰ ইভিনিং /নাইট্ শ্বিফট্ থাকিলেও মোৰ ফোনৰ খৱৰ তেওঁ মোক দিছিল। :আপোনাৰ ফোন এটা আহিছিল..একো নকলে..মই

এই ফটাপ্ৰেম হৈছিল মোৰ নকিয়া ১১০০ ওলোৱাৰ দিনতে। তেতিয়া প্ৰেমৰ পথাৰ খনত চিঠি ৰ প্ৰভাৱ অলপ কমিছিল।মিচকল-মিচকল, ৰং নাম্বাৰ, মেচেজৰ প্ৰকোপত বগাকাগজৰ চিঠি কেইখন অলপ এলাগি হৈ পৰিছিল। মেট্ৰিক পাচ কৰিয়েই মাৰ কাণ ঘোলা কৰি দিছিলোঁ মোবাইল লাগে বুলি।দেউতাক এবাৰ কৈ চাইছিলোঁ মুখেৰে একো নকলে, চকু ছাৱনি দেখিয়েই বুজিলোঁ জুই জ্বলিবলৈ বেছি সময় নাই পলোৱাই ভাল। তাৰপাছত দুদিন মান আই মাতৃৰ চাদৰৰ আঁচলত ধৰি ঘৰিয়ালৰ চকুপানী দেখুৱালত আহিল যেনিবা মবাইলটো। তেতিয়া আৰু ফোন ইমান নাহেই, লগৰ খিনি লগতে আৰু মেচেজ

সৰুতে বিজ্ঞানৰ কিতাপত পঢ়িবলৈ পাইছিলোঁ, – পদাৰ্থ বুলিলে কি বুজা? মগজ ভালেই আছিল তেতিয়া, এবাৰ কিতাপত চাই লৈ আওঁৰাই দ্বিতীয়বাৰ মাৰ পৰামৰ্শমতে বহীত লিখি লোৱাৰ পিছতেই মগজটোত সোমাই ৰৈছিল। প্ৰায় সপ্তম/অষ্টম শ্ৰেণীলৈ “পদাৰ্থ” পদাৰ্থ হৈয়েই আছিল। কিন্তু আউল লাগিল তেতিয়া যেতিয়া এই ” পদাৰ্থ ” শব্দটোৰ আগত অসমীয়া স্বৰবৰ্ণৰ প্ৰথমটো বৰ্ণ লগলগাই মায়ে মোক সম্বোধন কৰিব আৰম্ভ কৰিলে আৰু তাৰ কাৰণ আছিল মোৰ দৈহিক আৰু মানসিক বিকাশৰ লগত সমান্তৰালভাৱে বাঢ়ি আহিব ধৰা এলেহুৱা ( মাৰ ভাষাত ” গাইৰা “) স্বভাৱটো।

ঘটনাটো পাকলগা। ঠিক চিৰাজ কথাছবিৰ দৰে। সেইদিনা এতিয়াৰ হৰা এম এল এ আৰু তেতিয়াৰ মৌজাদাৰৰ ঘৰৰ হালোৱা টেৰণে মহৰ পিঠিত উঠি পেঁ‌পা বজাই আছিল। বাটেদি যাওক তেতিয়াৰ এম এল এ চাহাব। পেঁপাৰ সুৰ শুনি তেওঁ ৰৈ দিলে। টেৰণৰ লগত কথা পাতিলে। লাহে-লাহে তেওঁৰ ঘৰলৈ টেৰণৰ আহ যাহ হ’ল। পিছৰ বছৰ টেৰণ পঞ্চায়তত উঠিল। জিকিলো। লাহে লাহে আগৰ এম এল এ পৰি আহিল। অনাখৰী টেৰণ বুদ্ধিৰ জোৰত উঠি আহিল। দুবাৰ এম এল এও জিকিল। লাহেকৈ আগৰ এম এল এৰ জীয়েককে বিয়া

যোৰহাটৰ কলেজত পঢ়া দিনৰ কথা। আমি একে ঠাইৰ সাতটা ল’ৰা একে মেছত থাকোঁ। একে স্কুলৰ পৰাই যোৱা আমি আটাইবোৰ। মই হায়াৰ চেকেণ্ডাৰী ফাইনেল দিম, মোৰ দাদা ডিগ্ৰী ফাইনেলৰ। বাকী পাঁচটা ডিগ্ৰী ফাৰ্ষ্ট ইয়েৰৰ। দাদাৰ বাদে আমি আটাইবোৰ সমনীয়া সেয়ে ইটোৱে সিটোক তই মইকৈয়ে মাতোঁ। আমি ছটা মেছত থাকোঁ, এটা মালিকৰ বাহিৰৰ ৰূমটোত থাকে যদিও আটাইবোৰে একেলগে খোৱা বোৱা কৰোঁ। দুদিনমান ক্লাছ হোৱাৰ পিছত আৰু এটা ল’ৰা আহিল, মালিকৰ ঘৰৰ লগত থকা ৰূমটোলৈ। সি মাজুলীৰে যদিও চিনাকি নাই। কোনোবা এখন সত্ৰৰ

পুৰণি হেৰাই গ’ল, নতুনৰ আগমন হ’ল । পুত্ৰ-জীয়ৰী পৰ হ’ল, পিতৃ-মাতৃ বৃদ্ধাশ্ৰমলৈ গ’ল । আপোন পৰ হ’ল, পৰেই আপোন হ’ল । নিজে গঢ়া ঘৰখন ঠান-বান হৈ গ’ল । পুত্ৰ-জীয়ৰী চহকী হ’ল, পিতৃ-মাতৃ অনাথ হ’ল । তাতেই কি হ’ল? আমাৰ কি আহে যায় । বিৰোধী ৰজা হ’ল, ৰজা বিৰোধী হ’ল । বগা ৰজাৰ গাদী গ’ল, পখৰা ৰজা হ’ল । পখৰা বগা হ’ল, বগা পখৰা হ’ল । বগাই ৰাজভোগ কৰে, পখৰাই জ্বলি মৰে । তাতেই কি হ’ল।? আমাৰ কি আহে যায় ।

(১) আদম – ঈভৰ জন্ম ৰহস্য : ভগৱানে বহুত দিন অকলে থাকি থাকি আমনি পাই – বহুত চিন্তা চৰ্চা কৰি ‘আদম’ নামৰ পুৰুষ এজন স্ৰজন কৰিলে। ভগৱানে কিছুদিন ভালকৈ নিৰীক্ষণ কৰি উপলব্ধি কৰিলে যে, এই এলাইবাদু নিকম্মা ‘আদম’টোক মই মিছাতে স্ৰজিলোঁ; ইয়াৰ দ্বাৰা সৃষ্টি ৰক্ষাতো নপৰিবই, আনকি ই নিজকে নিজে চম্ভালাও মস্কিল হ’ব, কি কৰা যায়! বহুত যুগ অধ্যয়ন – গৱেষণা কৰাৰ অন্তত মনলৈ এটা আইডিয়া আহিলে ,ইয়াৰ জাৱৰ জোঁ‌থৰেৰে ভৰা মগজুটোত অলপমান ‘সাৰুৱা মাল’ৰ ফচল গজাবলৈ কিয়নো ‘ঈভ’ নামৰ

১) নিশা হলেই তোমাৰ কথা ভাবি মোৰ ট্ৰেজেদী ফালিবলৈ বৰ মন যায় সোণামুৱা, কবিতা এটা লিখি ফেচবুকত আপলোডাবলৈকো জিঅ’ৰ নেটৱৰ্কে মুঠেই লগ নাইদিয়া। ২) তুমিয়েই মোৰ শাস্বত প্ৰেম, মোৰ সকলো সুখৰ আকৰ, যিসোপাহে ৰান্ধিলা আজি একো সোৱাদেই নাই আনাচোন নাওমান ভোট জলকীয়াৰ আচাৰ আৰু লিজ্জতৰ পাপড়। ৩) তোমাৰ চুলি প্ৰিয়া বিদিশাৰ অন্ধকাৰ নিশা, মুখ যেন শ্ৰাৱস্তীৰ কাৰুকাৰ্যৰে ভৰা, এণ্টি ৰিংকল ক্ৰীম আৰু হেয়াৰ কালাৰৰ বৰ দাম বাঢ়িছে প্ৰিয়া, অলপ কষ্ট কৰি ঢাপৰ জেতুকাজোপাৰ পাতকে পটাত পিচি লগোৱা! ☆★☆★☆

বছৰটো শেষ হ’বৰেই হ’ল। ভাবিলোঁ – ইহঁতে গোটেই বছৰটো কি শিকিলেনো আজি পৰীক্ষা লোৱা যাওক।হওঁতে বছৰটোত গোট পৰীক্ষা, ছমহীয়া পৰীক্ষা আৰু বছৰেকীয়া পৰীক্ষাকেইটা আছেই ইহঁতৰ পৰীক্ষা ল’বলৈ। তথাপিও শ্ৰেণীত লোৱাৰো এক সুকীয়া মজা আছে। প্ৰথমতে আজি অসমীয়া ভাষাত কেইটামান বাক্য ৰচনাকে কৰিবলৈ দিওঁ বুলি ভাৱিলোঁ আৰু প্ৰত্যেককে একোটা বেলেগ বেলেগ বিষয় দিলোঁ বাক্য ৰচনা কৰিবলৈ। শিক্ষকে যিমানে চোকা পহৰা নিদিয়ক কিয় সিহঁতে ইটোৱে সিটোৰ পৰা চাই লিখিবই৷ লাগিলে ইটোৱে লিখা ৬ টো সিটোৱে ‘ভ’ বুলি বা ১/২ টো ই বুলিয়েই