পাচলি বজাৰত সম্পাদক (দোকানীলৈ চাই): হেৰা, এই ৰঙালাওটো বৰ ডাঙৰ, অলপ কাট পেষ্ট কৰি দিবাহে ! চাহৰ হোটেলত সম্পাদক : পইচা কমকৈ ৰাখক, শিঙৰাৰ ভিতৰত কেৰেককৈ মস্ত আদা এডোখৰ চোবালো, কি স্পেলচেক কৰে আপুনিহে জানে দেই! শ্বপিং মলত সম্পাদক: দোকান বেছি হ’ল বুলিয়ে সৱ ফোল্ডাৰতে সোমাব নালাগে, ভাল চাই ছৰ্টলিষ্ট কৰি যি কিনিব খুজিছা কিনা। ভাতৰ টেবুলত সম্পাদক: হেৰা, দাইলত নিমখ কম হৈছেহে, অলপ এডিট কৰি দিয়া। আৰু মাংসখিনিও বৰ চুটি হৈছে, দীঘল কৰি দিয়া। কৃষ্ণ প্ৰভু! মাংস কেনেকৈ দীঘল

মি:কলিতা: হেৰা, এইবাৰ মাইনাৰ বাৰ্থডে’ত কাকতি, শৰ্মা, আৰু বৰুৱাৰ পৰিয়ালৰ কোনো নাহিল যে ? মিছেছ কলিতা: মাতিলেহে আহিব। মি:কলিতা: নামাতিলা নেকি? আগৰকেইবাৰত মাতিছিলা যে? মিছেছ কলিতা: যোৱা কিছুদিনত মোৰ কেইবাটাও আপডেটত তেওঁলোকে এটাও লাইক, কমেণ্ট দিয়া নাই। চ’ এইবাৰ নামাতিলোঁ যাহ্!! ★★★★

জান: তুমি মোক কিমান ভাল পোৱা দেহা? দেহা: সৌ আকাশত যিমান তৰা আছে, সাগৰত যিমান পানী থাকে….!! তুমিনো মোক কিমান ভাল পোৱা জান? জান: সৌ গছ জোপাত যিমান পাত আছে..(কেকটাছ এজোপালৈ আঙুলিয়াই) তোমাৰ মূৰত যিমান ওকণি আছে…(আবেগতে দেহাই বুজিয়েই পোৱা নাই) দেহা: এফাকি গান শুনাবা জান? জান: অঁ ৰ’বা তোমাক লৈ এটা বঢ়িয়া গান লিখিছো ৰ’বা দেহা: গোৱানা… জান: শুনা তেন্তে হিন্দী গীতৰ সুৰত ৰূপ তোমাৰ ফাফৰে ধৰা প্ৰেম আমাৰ মামৰে ধৰা হৈ যাব পাৰে চেপতিক আমাৰে এ এ তেৰেন

আগৰ চাকৰিটোত মানে ‘ষ্টেট বেংক অব ইণ্ডিয়াত’ যোগদান কৰিছোহে৷ ন-শিকাৰু তেতিয়া; বেংকৰ ছিনিয়ৰবোৰে কাম শিকাই থকা সময়ৰ কথা ক’বলৈ লৈছো৷ গুৱাহাটী আদাবাৰীৰ পাণ্ডু পৰ্ট শাখাৰ গ্ৰাহক মিত্ৰত বহাই থৈছিল মোক৷ ৰাতিপুৱাৰপৰা আবেলিলৈকে গ্ৰাহকৰ পাছবুক আপডেট কৰা, চেক ক্লিয়াৰিংত পঠিওৱা, এ.টি.এম. কাৰ্ডৰ আৱেদন লোৱা, এছ.এম.এছ. কানেক্টিভিটি দিয়া ইত্যাদি খুচুৰা কামত মোক বহাই থৈ দিছিল মেনেজাৰে৷ বহুত কষ্টৰ বলত যোগাৰ কৰি লোৱা চাকৰিটোৰ বিনিময়ত মানুহৰ ধন্যবাদ আৰু গালিৰ মাজতে কামবিলাক যিমান পাৰো কৰিবলৈ চেষ্টা কৰি যাওঁ৷ তেনেকুৱা এটা দিনৰে দুপৰীয়াৰ কথা; বেংকৰ

সময়: তেৰ বছৰৰ আগৰ ভেলেণ্টাইন ডেৰ দিনা।( ২০০৪ চন ) স্থান: ৰাজমাও পুখুৰীৰ পাৰৰ পকী বেঞ্চ, বিহজুই আৰু বনু চকুত চকু থৈ, বনু: জানু মোলৈ আজি কি গিফ্ট আনিছা ? বিহজুই: কলিজা মই দৰকাৰী আৰু কামত অহা বস্তুহে গিফ্ট্‌ দিওঁ জানাইচোন। এইখন লোৱা ৰুমাল আনিছো। চৰ্দি হৈ আছে নহয় তোমাৰ কামত আহিব। বনু: থেংক ইউ জানু। কিন্তু কালাৰটো ভাল লগা নাই। বেঙুনীয়া ৰঙ বেয়া পাওঁ মই। আই লাভ ইয়েল্ল’। হালধীয়া মোৰ ফেভাৰিত। সেইদিন ধৰি বিহজুইয়ে হেনো দাঁত ব্ৰাছ কৰা নাই।

বৰলা সকলৰ বহু অলিখিত কাহিনী থাকে, এবাৰ এজন মহান বৰলাই ছোৱালী এজনী চালে৷ দেখাত ধুনীয়া। পচন্দ হ’ল। ঘৰৰ মানুহৰো পচন্দ। ফোন নাম্বাৰ ল’লে। পুৰা ৰিচাৰ্জো ভৰাই ল’লে। ৰাতি : -“জান শুনিছানে?” -“কোৱা।” -“খবৰ এটা দিওঁ৷ তোমাক বহুত পছন্দ হৈছে, মোৰ বৰ ভাল লাগিছে। আমাৰ বিয়া হ’ব৷ তোমাৰ কেনে লাগিছে?” -“ওমমম বহুত ভাল লাগিছে।” -“আজিৰ পৰা তুমি মোৰ আশা, কল্পনা, পুজা, আৰতি৷” -“ওম তুমিও মোৰ যোগেশ, নৰেশ, যাদব, খগেন, নগেন। -“কি??” -“নহয় তোমাৰ দৰে ময়ো নাম অলপ ল’লো। মনে মনে থাকিলা

বাৰ্গেইন (বিজয় মহন্ত) মণিষাই তাইৰ স্কুটিখন ঠেলি ঠেলি পেট্ৰ’ল ডিপোলৈ সোমাই গ’ল। : দাদা পেট্ৰলৰ লিটাৰ কিমান? : ৭২.৫০ টকা : চাওক দাদা আগৰ ডিপুত মোক ৬০ টকাত দিছিল৷ কিন্তু মই অপোনালোকৰ ৰেগুলাৰ গ্ৰাহক৷ সেয়ে তাত ন’লৈ ইয়াত লব আহিছো৷ ৫৫ টকাত দিবনে নাই কওক? : বাইদেউ আপুনি ঠেলি ঠেলি ঘৰৰ পৰা অহাৰ দৰে ঘূৰি যাওক৷ গৰমত মাথাটো নাখাব!!! ****** বিহু (উৎপল কলিতা) এই যোৱা বিহুত আমাৰ উজনিৰ বৰাক পালোঁ৷ বৰ ভাল ল’ৰা দেই! উজনিৰ ল’ৰা, চাকৰিসুত্ৰে তেজপুৰত থাকে। কথা-বতৰা

দেৱজিত শৰ্মা আপেল দা: হেৰা, নেমুত ৰস আছেনে? বেপাৰী: হয় দাদা, কুঁহিয়াৰতকৈ বেছি আছে৷ আপেল দা: আমাৰ আকৌ বাৰীৰ নেমু সাংঘাতিক হজমী৷ ৰাতি কটাৰীৰে কাটিলে পুৱালৈ নালটোহে থাকে; কটাৰীখন হজম হৈ যায়৷ বেপাৰী: (ধূতি পাঞ্জাবী পিন্ধি থকা দাদালৈ চাই) লৈ যাওক দাদা৷ আমাৰ নেমুৰ ৰিজাল্ট আৰু ভাল৷ এই নেমু পুৰুহিতে খালে ৰাতিপুৱালৈ টিকনিডাল হে থাকে, মানুহটো হজম হৈ যায়৷■■ পাপৰি দত্ত শিৱৰাত্ৰিৰ গেট-টুগেদাৰ৷ ডিব্ৰুগড়ৰ পৰা ৰমেনে কেইবাটাও বন্ধ মিলাই গুৱাহাটীলৈ গৈছে গেট-টুগেদাৰত অংশ গ্ৰহণ কৰাৰ উদ্দেশ্যে আৰু একেলগৰ স্কুলৰ বন্ধু