“If you have ever realize that you had made a mistake by refusing my proposal, and want to be a part of my life, please let me know beforehand . I will come out to meet you wherever you want.”- Some one sided lover   মৰমৰ এইয়া ১০০ পাৱাৰৰ বাল্বটো জ্বলাই লৈছোঁ আজি বহু দিনৰ মূৰত তোমালৈ চিঠি লিখো বুলি ইমান ঠাণ্ডা পৰিছে চাওঁ, কম্বলখন গায়ে-মূৰে লৈ লওঁ সাত বছৰৰ আগৰ কথাবোৰ তোমাৰ বাৰু মনত আছেনে আমি যে ইজনে-সিজনৰ ফোন

সোণালী জয়ন্তী গৰকো গৰকো অৱস্থাত মিছা নকওঁ দেই৷ সঁচা বুলি মানি ল’ব আকৌ৷ স্কুলীয়া দিনৰ কথা৷আমাৰ ক্লাচৰে এজনী ছোৱালীক লাহে লাহে ভাল পাবলৈ ধৰিলো৷একপক্ষীয় দেই৷ সৰুৰে পৰাই লাজকুৰীয়া,মাতবোল নকৰো,বিশেষকৈ ছোৱালীক৷ ক্লাচ ফাইভৰ পৰা আমি দুটা সলনা সলনিকৈ প্ৰথম স্থানত থাকো৷ কোনোবা নগ’লে আগৰ দিনটোৰ পাঠ বিশেষকৈ অংকবোৰ পাতি লওঁ৷ আমি দুইটাই কথা পাতো তৃতীয় পুৰুষত৷ মানে এনেকুৱা-“অংকৰ বহীখন দিব লাগে”৷ কেতিয়াবা তাই বহীখন দি কয়-“এইখিনি ছাৰে ইম্পৰটেণ্ট বুলি কৈছে৷ লিখি ল’ব লাগে”৷ স্কুললৈ অহাযোৱা একেলগে কৰো ,মানে তাই আগত মই

বহু বছৰ আগৰ কথা। প্ৰেম নামৰ বাগিচাত মই হেন Fool ৰ আশে পাশে ভোমোৰা উৰিছিল হে…দেতাই এনেকুৱা বেজালি কৰিলে যে ভোমোৰাই ৰেণু নিবলৈ নাহি চিধা কঁদোৰ দৰে চোঁচা হে লোৱা হ’ল।গুৱাহাটীলৈ আহি মই কলেজত নাম লগাইছো আৰু। এনেই মই অলপ ল’ৰামতীয়া আছিলো। বয়জ কাট চুলি, জিনচ, টি -চাৰ্ট এনেকুৱা বোৰ বেছি পিন্ধো। ছোৱালীৰ লগত ইমান কথা নিমিলে। মানে মই বৰ পেনপেনাই থকা বিধৰ নহয় আৰু আনে থাকিলেও বেয়া পাওঁ। বিহাৰী ল’ৰা এটাৰ লগত ভাল friendship হ’ল। তেতিয়া মোৰ এটাই ফান্দা

অৱশেষত সেই দিনটো আহিছিল৷ কলেজীয়া জীৱনত প্ৰথমটো খোজ পেলোৱাৰ দিন৷ নতুন কলেজ, নতুন উদ্যম, নতুন পৰিবেশ, নতুন কিছুমান মুখ.. মুঠতে কিবা এটা অবুজ ভাললগা ভাৱে সেইদিনা মোৰ চাৰিওফালে ক্ৰীড়া কৰিবলৈ ধৰিছিল৷ সময় যোৱাৰ লগে লগে অনুভৱ কৰিছিলোঁ, স্কুলীয়া জীৱনৰ সজাত বন্দী পখীটি যেন এতিয়া মুকলি আকাশৰ বুকুত দূৰ-দিগন্তলৈ উৰা মাৰিছে নতুনত্বৰ দানা বিচাৰি৷ মনৰ আনন্দত উলাহে নধৰা হিয়া.. যেন উৰিয়েই থাকিম, উৰিয়েই থাকিম.. হেঁপাহ নপলোৱালৈকে৷ কলেজৰ ক্লাছৰুম, জিৰণিকোঠা, কেণ্টিনৰ বতাহত যেন কোনোবাই কিবা মিহলাই দিছিল আৰু তাৰ বেৰবোৰে নতুনকৈ প্ৰাণ

প্ৰতি, হ’ব লগা মানুহজনী মাকৰ ঘৰ, গৈ নোপোৱা গাওঁ৷ বিষয়: প্ৰেম নিবেদনৰ আবেদন পত্ৰ মৰমৰ, মৰমৰ তুমিজনি৷ চিঠিৰ ভাজত গৰমে গৰমে পঠোৱা মৰমবোৰ ল’বা৷ দুই এদিনৰ পিছত আমাৰ দুয়োৰে নামত দিম্পল উইদচ ………বুলি বিয়াৰ চিঠিয়ে ওলাব৷ গতিকে এই সময়ত ঘৰ কা মুৰ্গী ডাল বৰাবৰ বুলি ভাবি চিঠিখন নপঢ়াকে নাথাকিবা৷ প্ৰেম পত্ৰ লিখি টেণ্ডাৰ পেলোৱা হেবিট একেবাৰে নাই, আগতে যি দুই এখন কাৰোবাক দিছিলো যদিও আনে লিখা কপি পেষ্ট হে কৰিছিলো৷ ৷ “সাগৰৰ পানী যিমান তোমালৈ মোৰ মৰম সিমান, তুমি যদি

বিশ্ব ইতিহাসৰ মহানতম প্ৰেমিক, ডাণ্টে, মজনু, দেৱদাস বা ইমৰাণ হাচমী আদিৰ শাৰীত নপৰিলেও মোৰো প্ৰেম কাহিনী কোনো গুণে কম নাছিল৷ তেওঁলোকে যেনেকৈ প্ৰেমত পৰি হাবুডুবু খাইছিল মোৰো প্ৰায় তেনেকুৱাই কাহিনী আছিল। কোনেও নিলিখিলে বাবেই মই নিজেই লিখিবলৈ ওলাইছো; তফাৎ মাত্ৰ ইমানেই যে তেওঁলোকৰ প্ৰেমৰ নিজৰা দুয়োফালৰ পৰা কুলু কুলু সুৰেৰে বৈ গৈছিল আৰু আমাৰ একপক্ষীয় ভাবে আৰু বিশেষ এটা বৈশিষ্ট আছিল এই প্ৰেমৰ নিজৰা বৈছিল প্ৰায় ডেৰকুৰিজনী লায়লা, বিয়েট্ৰিচ, পাৰো, মল্লিকা শ্ৱেৰাৱত আদিৰ বাবে৷ যি মূলা বাঢ়ে তাৰ দুপাততেই চিন৷

ক্লাছ এইটৰ পৰা আমাৰ লগৰ দুই এজনী প্ৰেমত পৰিবলৈ ধৰিছে। টিফিনত আমি কেইজনীমানে সিহঁতক বেৰিকুৰি ধৰো, প্ৰেম কাহিনী শুনিবলৈ। প্ৰেমিকৰ চিঠি দুই এখন পঢ়াৰো সৌভাগ্য ঘটিল। তেজেৰে লিখা চিঠি পঢ়ি শিঁয়ৰি উঠো। কিমান ভাল পালে বাৰু এনেকৈ তেজেৰে প্ৰেমিকালৈ চিঠি লিখিব পাৰে। তাহাঁতৰ প্ৰেম কাহিনীয়ে আপ্লুত কৰে আমাক। আমি প্ৰেমিক নথকা কেইজনীয়ে নিজৰ ফুটা কপালখনকে দুখ দিওঁ। আমি কেইজনীয়ে কথা পাতো, তেজেৰে নালাগে বাৰু চিঞাহীৰেই লিখচোন আমালৈ চিঠি এখন কোনোবাই। মনৰ দুখ মনতে মাৰ যায়। আইনাখনৰ আগত নিজকে চাই ভাবো,

বৰ্তমান সময়ত ৰ’য়েল এনফিল্ড বা বুলেট নামৰ বাহনখনে যি ‘ক্ৰেজ’ৰ সৃষ্টি কৰিছে সেয়া কেৱল পুৰুষ সমাজৰ মাজতেই সীমাবদ্ধ হৈ থকা নাই; বৰং মহিলাসকলৰ মাজতো সমানেই চৰ্চাৰ কেন্দ্ৰবিন্দু হৈ পৰিছে। কি ফটাঢোলৰ বিয়নী-মেল, কিটি পাৰ্টি, কলেজৰ কেণ্টিন সকলোতে মাত্ৰ বুলেটৰ ক্ৰেজ। কলেজৰ লগৰজনীয়ে আনখন কলেজৰ অমুকৰ লগত যি ষ্টাইলত ৰঙীণ চছমা পিন্ধি মহাৰাণীৰ দৰে বুলেটত উঠি যায় দেখিলে লগৰ কেইজনীৰ গাতো কিবা বিছাই ডকা দি ডাকে৷ তাতে আকৌ আমাৰ শ্ৰদ্ধা-আলিয়াহঁতে বলিউডী চিনেমাত যিবোৰহে কৰি দেখাইছে, সেইবোৰ দেখি-শুনি ময়ো যে কিমানবাৰ সপোনতে