১) মনালিছা পাঠক : ক’ৰবাৰপৰা আহি ঘৰ সোমোৱাৰ লগেলগে পত্নীয়ে পতিলৈ চাহ কাপ আগবঢ়াই দিয়ে, লাগিলে কামৰপৰাই আহক বা কাষৰ ঘৰত চাহ খাই খাই কথাৰ মহলা মাৰিয়ে আহক৷ কিন্তু পত্নী বাহিৰৰ পৰা ভাগৰি আহিলেও, দেখাৰ লগেলগে পতিয়ে চাহ একাপ আনি দিয়াৰ পৰিবৰ্তে “একাপ চাহ দিয়াচোন” বুলি কিয় কয়? উত্তৰ : এইটো আচলতে একধৰণৰ পৰীক্ষা, চাহৰ পিয়াহ নহয়। পতিজনে আচলতে এই কথাটোৰ দ্বাৰা পৰীক্ষা কৰে, পত্নীগৰাকীৰ তেওঁলৈ মৰম চেনেহ বাকী আছেগৈ নে নাই। ২) সোমেশ্বৰ বৰা : মানুহে নামৰ আগত “শ্ৰী”

১) দিপ্তী শৰ্মা : মাংস বেপাৰীবোৰে কি কাৰণে ক’লা ৰঙৰ পলিথিন বেছি ব্যৱহাৰ কৰে? উত্তৰ : আন মানুহ আৰু বাটৰ কুকুৰৰ মুখ নেলাগিবলৈ।  ২) অভিজিত গোস্বামী : আমি সকলোৱে জানো যে ইংলিছত ঠাকুৰ উপাধিটোক টেগৰ বুলি কয় কিন্তু আমাৰ অসমৰ বৰঠাকুৰ কেইজনক কিয় বিগ টেগৰ বুলি নকয়? উত্তৰ : তেওঁলোকে বৃটিছৰ দাসত্ব স্বীকাৰ নকৰে, স্বাধীন মনা মানুহ। আমাৰ গোলাঘাটৰ ফালৰ এজন বৰঠাকুৰে লণ্ডনলৈ গৈয়ো শুদ্ধ অসমীয়াতহে কথা বতৰা পাতিছিল।  ৩) ভাস্কৰ জ্যোতি দাস : এখন খেলত কোহলীয়ে এশ ৰাণ কৰিলে

১) ববিতা শৰ্মা:- আজিকালি মানুহে কয় মনৰ জোখাৰে সুখী হোৱা, এই মনৰ জোখটো কিমান আৰু কেনেকুৱা? উত্তৰঃ- মন লৈ লৈ বেলেগ বেলেগ জোখ হয়। কোনোবা এপোৱাতে সুখী হয়, কোনোবা আকৌ দহ লিটাৰ পালেও সুখী নহয়, ২০ লিটাৰ কিয় নেপালো বুলি। আচলতে এইটো এনে এটা জোখ যিটো জোখ বিচাৰি উলিয়াব নোৱাৰি, চালে বেৰে কোবোৱা কথা এষাৰ। ২) মিৰাণ্ডা কাকতি:- গছবোৰৰ পাতৰ ৰং সেউজীয়া নহয় ক’লা হোৱাহে‌তেন আমাৰ চকুৰ পাৱাৰ কি হ’লহে‌তেন? উত্তৰঃ- তেতিয়া হয়তো আমাৰ চকুবোৰো ক’লা ৰং চালেই ভাল হ’লহেতেন।

১) কংকনা কলিতা:- ৰঙালাও আঞ্জাত দেখোন হালধী নিদিলে বগা পৰি থাকে তেন্তে ই কিয় ৰঙালাও হ’ল? উত্তৰঃ- কিয় ভিতৰখন প্ৰায় ৰঙা নহয় জানো? পকিলে বাহিৰখনো ৰঙা হয়। আচলতে ৰঙা নহয়, হেঙুলীয়া বা কমলা হে হয়, ৰঙাৰ ওচৰ পাজৰৰে আৰু। কোনোবা মতা মানুহে এইটো নামাকৰণ কৰিছিল নিশ্চয়। ২) পাৰিজাত ফুকন:- তেজপাত কেইবাদিনো ফালি চালোঁ, তথাপিও অকনো তেজ নোলায় যে? উত্তৰঃ- ধৰফৰাই থকা জিয়া তেজপাত ফালি চাবচোন এবাৰ, দোকানৰ পৰা অনা খৰখৰীয়া শুকান তেজপাত ফালিলে কিডাল হ’ব। ৩)শান্তনু বৰপূজাৰী:- আগতে মূৰে মূৰে

১) জোনমণি বৰুৱা : মিঠাতেল কিয় মিঠা নহয় আৰু গৰম মছলা কিয় গৰম নহয়? উত্তৰ : আচলতে হ’ব লাগিছিল, কিন্তু আজিকালি সকলো ভেজাল হ’ল নহয়। আপুনি মিঠাতেলত অলপ চেনী মিহলাই বা গৰম মছলা তেৱাত ভাজি খাই চাবচোন, নামে বস্তুৱে মিলি পৰিব। ২) নিৰ্মালী বৰমুদৈ : “প্ৰথম মৰমে যদি সঁহাৰি নাপায়, ভালপোৱা কিয় জানো মৰহি যায়”.. এতিয়া কথাটো হ’ল প্ৰথম মৰমে সঁহাৰি নিদিলে ভালপোৱা মৰহি যায় নে দ্বিতীয় আৰু তৃতীয় প্ৰেমৰ কাৰণে হাবাথুৰি খায়? উত্তৰ : প্ৰেম আচলতে চকৰিৰ দৰে বৃত্তাকাৰ,

১) জিতা ফুকন:- এইযে উৰাবাতৰিবোৰ, সিহতৰ পাখি দুখন কত থাকে বাৰু? পাখি নাই যদি কেনেকৈ উৰে? উত্তৰঃ- পাখি কেলৈ লাগে, কৰোণাক দেখা নাই। পাখি নোহোৱাকৈয়ে দুনীয়াখন উৰি ফুৰিছে। উৰা-বাতৰিও তেনে এক ভাইৰাছ। ২) ইভান জে. দাস:-  গাখীৰ পৰা দৈ কেনেকৈ হৈ আপোনালোকে নিশ্চয় জানে;                      কিন্তু দৈৰ পৰা গাখীৰ কেনেকৈ বনাই আপোনালোকে কব পাৰিবনে? উত্তৰঃ- পাৰিম বাৰু, অলপ গৱেষণা কৰিলেই হ’ল। কিন্তু প্ৰথমতে কওকচোন এই কামটো কৰিব লগা কিয় হ’ল? যদি

১) ৰাজশ্ৰী শৰ্মা : ফটহু কাই, মানুহে আপোনাক ইমান ফটাপ্ৰশ্ন সোধে! আপুনিও উপদেশ দিয়ে মিলাই মিলাই। তাৰে আধাও তেওঁলোকে নিজৰ জীৱনত পালন কৰে বুলি ভাবেনে? যদি নকৰে কিয় নকৰে বাৰু? উত্তৰ :  উপদেশ কোনেনো পালন কৰে হে! উপদেশ হ’ল দিওঁতাজনক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ একাণে শুনি একাণে উলিয়াউ দিয়া বস্তু। পৃথিৱীত আজিলৈকে যিমান উপদেশ দিয়া হ’ল- মানুহে সকলোবোৰ শুনিলে, মানৱ জাতি বাচি নেথাকিলেইহেঁতেন। ২) নাং বিজু বৰগোঁহাই : এফ.আৰ.পি. কেনেকৈ বঢ়াব পাৰি? উত্তৰ : কেইবাটাও উপায় আছে, কিন্তু সকলোতকৈ জৰুৰী দিনে ৰাতিয়ে

১) চাও খুন শিবা : এজন মানুহৰ দুটা চকু, ৰাৱণৰ বিশটা চকু৷ এজোপা গছত  সাধাৰণ মানুহ এজনৰ দৃষ্টিত ১০ টা চৰাই আছিল, এতিয়া ৰাৱণে গাছজোপাত কেইটা চৰাই দেখিব? উত্তৰ : কথাটো নিৰ্ভৰ কৰিব ৰাৱণৰ মানসিক অৱস্থাৰ ওপৰত। কেনেবাকে মহাদেৱৰ প্ৰসাদকণ কৰি থাকিলে, কিমান চৰাই দেখিব তাৰ হিচাপ নাই। ২) অনুৰূপ মহন্ত : জীৱ জন্তুবিলাকৰো যদি মানুহৰ দৰে নাম আৰু উপাধি থাকিলহেঁতেন, তেতিয়া ভাল হ’লহেঁতেন নে বেয়া? উত্তৰ : বেয়া। তেতিয়া কি ঠিক, জন্তুবিলাকৰ মাজতো উপাধি ভিত্তিক স্বায়ত্ব শাসনৰ দাবী উঠিলহেঁতেন,